Daniel gaat opnieuw trouwen!

Het is bijna zo ver. P-te-P en ik gaan trouwen. Of beter gezegd Patricia en ik gaan trouwen. Nog een ruime week en dan doe ik het weer. Mijn jawoord zal weer een feit zijn. Ik had me voor genomen dat één keer trouwen voldoende zou zijn. Ook na mijn scheiding heb ik dat een tijdje vol gehouden. Maar tevergeefs. Ik ga opnieuw trouwen!

Het was de eerste keer al een heel gedoe. De tweede keer nog meer. En die is een stukje zakelijker. De eerste keer deden we alles samen. Nu gaan we trouwen in een gemeenschap van roerende zaken. Een contract hoort daar bij. En we gaan ook een verrekenbeding aan. Mijn eigen zaak loopt goed en Patricia gaat er ook steeds meer in meewerken. Dus eerlijk delen aan het eind van het jaar. In ieder geval op papier.

Voor de kinderen staan er andere zaken op het spel. Het valt me op dat ze er veel waarde aan hechten dat (stief)mamma en (stief)pappa ook gaan trouwen. Ik denk dat ik wel een beetje snap hoe het zit. Kinderen zien trouwen als een stuk vastigheid en bescherming. Ondanks dat al onze kinderen weten dat mensen ook kunnen gaan scheiden. Maar ze denken niet zover vooruit. Ze reageren op wat ze zien. Niet op wat zou kunnen gebeuren.

En de realiteit is dat dit zelfs klopt. Nadat we getrouwd zijn gaat de maatschappij ons pas als vol zien. We worden beiden handelingsbekwaam over elkaars kinderen. Dat is vooral erg handig bij noodgevallen. En in het belang van de kinderen. En natuurlijk wordt Patricia eindelijk bij mijn gezin geteld als de overheid besluit weer eens bij mij aan te kloppen voor geld. Toen Patricia en mijn ex beiden werkloos waren en de ww voorbij was, werden ze beiden naar mij doorverwezen voor hun levensonderhoud. En dan mag ik me gaan verdedigen. Dat is nu voorbij.

De kinderen hebben al langer last van de kriebels. Het is erg spannend voor ze en ze binnen met de dag meer en meer te stuiteren. Een aftelkalender zal hier een beetje rust en richting aan geven. Maar of het Patricia zal helpen betwijfel ik. Ook zij wordt steeds zenuwachtiger. Dit keer krijgt ze een uitgebreide trouwdag met (bijna) alles er op en er aan. Limousine, jurk, taart, feest, fotograaf en ga zo maar door. Een hoop geregel, een hoop details en een hoop gedoe.

En voor mij? Rationeel kan ik heel goed uitleggen wat de voordelen zijn. Maar niets van dat is de reden dat ik ga trouwen. Ik heb geen reden die ik onder woorden kan brengen. Het is het verschil tussen het gevoel dat ik heb als Patricia niet bij me is en het gevoel dat ik krijg als ze er wel is. Meer heb ik niet nodig. De rest is geregel en bijzaak.

Daniel is enige tijd geleden gescheiden. Hij blogt twee wekelijks over zijn leven als gescheiden vader. Daniel heeft een vriendin en woont hij samen met haar en haar kinderen. Over ruim een week gaat hij opnieuw trouwen. Het boek over het eerste jaar is 10 april 2015 verschenen en verkrijgbaar bij bij de betere boekhandel. Deel twee komt in 2016 uit.