De dag dat ik besloot de stekker uit onze relatie te trekken wist ik dat mijn status veranderde in die van “gescheiden vrouw met 2 kinderen”. Nou goed, formeel niet getrouwd geweest, maar voor de buitenwereld niet anders.
Dat daarbij nog allerlei andere rollen veranderden en er allerlei onbekende posities bijkwamen realiseerde ik me op dat moment niet.
Want van het ene op het andere moment ben je naast gescheiden vrouw ook alleenstaande moeder, de ex van, de ex-schoondochter van, de beschikbare vrouw (soms ook de bedreigende vrouw) en de single vriendin (met bagage). Allemaal rollen waar ik amper over nagedacht had. Alleen die van alleenstaande moeder en de gevolgen voor mijn kinderen was nacht na nacht de revue gepasseerd.
En nu, bijna anderhalf jaar later, ben ik nog steeds niet helemaal gewend aan al die posities. Zo heb ik het nog steeds over mijn schoonmoeder en moet ik de geneugtes van het beschikbaar zijn eens wat meer vorm gaan geven.
Echter de rol die me het meest parten speelt is die van single vriendin. Want deze nieuwe status doet, meer dan ik kon vermoeden, oude vriendschappen schuiven en verhoudingen veranderen. Soms heel pijnlijk, soms onverwacht warm.
Na al die jaren ben je immers geen onderdeel meer van dat stel, dat complete gezin, dat systeem waar een deel van de vriendschappen op ingesteld was. Vooral de vriendschappen met andere stellen. Dus dat gezellige weekendje weg met z’n vieren en de kinderen is niet meer. En een avond met partners, daar hoor je stiekem ook niet meer thuis. Soms pijnlijk en verdrietig, maar kennelijk ook iets wat erbij hoort. Tenzij, en dat is de andere kant, tenzij het gaat om samengestelde gezinnen. Stellen die ontstaan zijn nadat ze ooit dezelfde beslissing als jij genomen hebben. Dan staat de deur op de meest bijzondere plaatsen open en is die extra stoel aan het hoofd van de tafel (want daar zit je dan) nooit te veel. De kinderen, de nieuwe partner… alle open armen zijn dan warm!
Daarnaast zijn er oude vriendschappen die wegebben, omdat het verdomd moeilijk is om te begrijpen waar iemand doorheen gaat, tenzij je er zelf ingezeten hebt (iets wat ik me nu ook pas realiseer). Dat belletje dat je in december stiekem verwacht om de feestdagen te bespreken, maar niet komt omdat het gezin van vriendin op volle toeren draait. Dat berichtje op vrijdagavond om even te checken hoe het met je gaat, dat uitblijft omdat ze samen met haar man en kinderen de Voice kijkt. Hoezeer ik het ook begrijp, ik heb er nog steeds heel veel moeite mee.
Echter daartegenover staan nieuwe bijzondere of oude hernieuwde ontmoetingen. Zo zijn er mensen die ergens in je leven gepasseerd zijn, die plots heel dichtbij blijken. Oud collega’s, vriendinnen van de lagere school, via-via kennissen en die ene goeie oude vriend die je al jaren beter doorziet dan je denkt. Bijzondere mensen die je begrijpen en waarmee je samen deze fase trotseert. En het blijken er soms meer dan je in eerste instantie denkt.
Ik vind afscheid nemen en loslaten moeilijk, en kennelijk laat je bij een scheiding veel meer los dan alleen je relatie. Je nieuwe rol dwingt je daartoe, hij verandert je positie ten opzichte van de buitenwereld en de mensen om je heen. En doet je eens te meer beseffen dat mensen in je leven komen om een reden, soms voor een heel leven, soms slechts voor een tijdje, passend bij de rol en de fase waar je in zit.
Karijn is onze nieuwe gescheiden blogger. Zij is gescheiden en co ouder sinds 2013 en heeft zelf in de afgelopen periode veel steun gevonden in de blogs op nieuwestap.nl.
Karijn van den Bossche, 28 januari 2015
Thera - 9 feb 2015
Heel herkenbaar Karijn, heel herkenbaar. Prachtig geschreven blog. Op het vormgeven van een 'nieuw' leven. Groetjes Thera
Arjenne - 4 apr 2015
Hoi Karijn, heel heel herkenbaar! Mooi geschreven en heel goed verwoord, precies zoals het is! Niemand begrijpt hoe het voelt..behalve als je er zelf in zit!! Het is precies zoals je het op schrijft, iedereen is druk met zn eigen gezinnetje, en op dagen dat je het zo moeilijk hebt snak je naar een telefoontje van iemand! Maar dat komt niet want iedereen is druk..... Het hele verhaal had ik zelf kunnen schrijven. Fijn om dit met iemand te kunnen delen.. Groetjes Arjenne