Ik denk dat ieder kind met gescheiden ouders zijn eigen antwoord heeft op de vraag wat hij of zij het minst leuk vindt aan de scheiding. Bijvoorbeeld ruziënde ouders of verhuizen naar een nieuw huis. Ik persoonlijk had de grootste hekel aan de overdracht. Het wekelijks verhuizen van de ene ouder naar de ander.
Twee nieuwe warme nestjes
Mijn ouders hadden allebei al snel een nieuw huis. Ze zorgden allebei heel goed voor mij en mijn zus. We kregen ieder een eigen kamer die we zelf helemaal mooi mochten maken. Al snel hadden we twee nieuwe warme nestjes. Ze besloten om co-ouderschap te doen. Dit hield in dat ik de ene week bij mijn vader was en de andere week bij mijn moeder. Zo zou het eerlijk zijn en zouden we onze beide ouders even vaak zien.
Co-ouderschap niet de beste optie
Ik vind nog steeds dat mijn ouders daar heel goed over na hebben gedacht en vooral vanuit het belang van de kinderen hebben gedacht. Iets dat in mijn ogen echt het allerbeste is! Maar voor mij was co-ouderschap niet de beste optie. Ik merkte toen pas wat het hebben van een eigen plek echt voor me betekende. Een huis waar je altijd naar toe kan. Een huis waar je elk hoekje en gaatje kent. Een huis waar je precies weet waar de verstopte snoepjes zijn zodat je er zo nu en dan eentje kan pikken zonder dat je ouders het weten…
Heimwee naar mijn huis
Ik miste het enorm. Elke week ging ik met mijn tas vol spullen en mijn gitaar op mijn rug op de fiets van het ene naar het andere huis. Elke week voelde ik me alsof ik op vakantie was. Nooit kon ik ergens mijn spullen lekker laten slingeren. Altijd moest ik er rekening mee houden dat ik het aan het einde van de week weer moest inpakken en moest verslepen naar een ander huis. Ik voelde me niet langer thuis in mijn eigen huis. Ik haatte het, maar ik dacht dat het niet anders kon.
Tot op een avond waarop mijn vader en ik het er eens goed over hadden. Ik was moe en verdrietig, maar had nooit gedacht aan de optie om bij een ouder te gaan wonen. Mijn vader stelde het aan mij voor. Pas toen ging het balletje rollen. Kon het echt? Zou het echt beter zijn voor mij?
Volg je hart!
Uiteindelijk heb ik de beslissing gemaakt om bij mijn vader te gaan wonen en mijn moeder om het weekend op te zoeken. En wat een enorme rust heeft mij dat opgeleverd! Ik zat beter in mijn vel en voelde me heel gelukkig in mijn eigen huis. Algauw was ik weer vertrouwd met elk hoekje en elk gaatje. Ik zal nooit zeggen dat dit voor elk kind de beste oplossing is, maar ik kan iedereen van harte aanbevelen om zijn hart te volgen! Luister naar je geluk en geef zo je situatie vorm. Er zijn geen protocollen hoe je moet handelen in een scheidingssituatie. Die protocollen voor je eigen geluk maak je zelf!
Esther (20)
Eline Stap - 28 apr 2016
Wat een mooie blog, Esther. Ik ken een aantal mensen die het nóg anders hebben opgelost. De kinderen blijven in hun vertrouwde huis wonen, vader en moeder komen er om de beurt een week bij wonen. De andere week hebben ze elk hun eigen stekje. Het is heel mooi als daar (vooral financieel) ruimte voor is, voor de kinderen zal het veel rust opleveren. Eén stel dat ik ken deelt zelfs het appartement waar ze elk in hun 'alleenweek' wonen, ze zijn daar dus om beurten. Het is niet iedereen gegeven om het op die manier op te lossen, maar als je zo goed met elkaar om kunt gaan dat dat lukt, dan is dat ook zeker een optie. In een ideale wereld staan de kinderen bij iedereen op één, maar helaas is dat lang niet altijd het geval. Erg fijn dat je dit wilt delen uit het oogpunt van het kind van gescheiden ouders. Dank je wel!
Kyra - 18 aug 2017
Heel mooi verhaal, ik ben 14 en heb ook gescheiden ouders sinds ik in groep 5 zat. Ik ga om het weekend naar Mn vader waar ik niet heel veel last van heb. Maar als de zomervakantie begint komt de hel voor mij. Ik ga eerste 3 weken naar mijn moeder en dat is gewoon normaal mijn vertrouwde huis. Maar dan moet ik naar Mn vader waar ik wel heel veel zin in heb omdat ik hem dus niet vaak zie. Alleen als Mn vader komt begin ik gelijk te huilen ik ga Mn moeder missen. Ik ben heel moeilijk in verandering waardoor ik ook heimwee krijg en ga huilen door het missen van een vertrouwd iets en met wie ik het heel leuk heb gehad. Ondertussen de drie weken bij Mn vader heb ik het super leuk en heb nergens last van waardoor ik weer super gehecht ben aan Mn vader. Maar als ik dan weer naar Mn huis ga bij Mn moeder begin ik zo weer te huilen. Want natuurlijk, ik ga Mn vader missen! Ik heb hier erg last van. Ik weet zelf eigenlijk niet qat ik er mee moet. Ik lig nu in bed terwijl ik dit verhaal aan het vertellen ben en ik kom net van mijn vader en jawel. Ik heb net gehuild.
Nieuwe Stap - 18 aug 2017
Jeetje Kyra, wat ontzettend rot voor je! Ik kan me voorstellen dat het heel lastig is om iedere keer weer uit je vertrouwde omgeving weg te moeten en opnieuw te moeten wennen. Er zijn vast meer kinderen in jouw situatie die daar last van hebben. Kijk maar eens rond op www.villapinedo.nl daar kan je eventueel ook chatten met andere kinderen. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je je snel beter zult voelen. Groetjes Annelies
Nellie Timmermans - 28 aug 2017
Beste Kyra, Wat rot voor je. Het is heel begrijpelijk dat je je moeder mist als je bij je vader bent, en dat je je vader mist als je bij je moeder bent. Dat is echt heel logisch. Ik hoor dat wel vaker van andere kinderen. Daarom zou het goed voor je zijn als je daarover met anderen kunt praten, als je merkt dat je niet de enige bent is dat toch fijner, tenslotte. Maar ik denk ook dat jouw vader en moeder het ook heus wel zouden begrijpen, als je het hen zou vertellen. Ik lees niet dat je het verteld hebt tegen hen. Dat is ook niet zo gemakkelijk, maar ik zou dat wel doen. Want nu merken ze dat je huilt en ze weten niet waarom. En jij probeert het misschien te verbergen, terwijl het helemaal niet gek is. Ik denk dat je ouders het allebei graag willen weten en ook zullen begrijpen. En zelfs zouden ze misschien samen met jou een oplossing kunnen vinden om je verdriet wat te verminderen, bijvoorbeeld een extra telefoontje naar je moeder als je bij je vader bent, of een extra telefoontje als je bij je moeder bent. Als je het niet durft om daar met je ouders over te praten zou je ze ook jouw stuk en deze antwoorden kunnen laten lezen. Dan hoef je niet alles zelf te doen. Of een lieve tante of oom, opa of oma of zo vragen om je hierbij te helpen. Als je ze dit laat lezen begrijpen ze het vast!! Ik wens je veel moed toe, maar ook veel begrip van jouw lieve ouders. Het komt vast goed, ook al moet je bedenken dat je altijd dat gemis wel wat zult hebben omdat je ouders nu eenmaal gescheiden zijn. Ik weet niet of je broers of zusjes hebt, jullie zouden het dan evt. samen kunnen doen. Maar als je het nog niet durft, ga dan (evt. via Villa Pinedo) (www.villapinedo.nl) kijken of je iemand kunt vinden waar je je verhaal tegen durft te vertellen.....het is echt niet vreemd. Groetjes van Nellie.