Heb je dit prachtig filmpje van Amnesty International al gezien dat deze week op social media verscheen? Dit filmpje is bedoeld om anonieme vluchtelingen een gezicht te geven. Wanneer je tegenover iemand gaat zitten en die persoon in de ogen kijkt zie je niet meer de anonieme vluchteling, maar een mens, net als jijzelf, die liefheeft, droomt en pijn lijdt.
Twintig jaar geleden heeft de psycholoog Arthur Aron ontdekt dat elkaar 4 minuten in de ogen kijken mensen dichter bij elkaar kan brengen. Deze ontdekking is gebruikt voor dit experiment van Amnesty met vluchtelingen en Europeanen in Berlijn.
Marsha Pinedo, oprichter van Villa Pinedo, zou graag een experiment opzetten om deze methode toe te passen op (v)echtscheidende ouders. Hoe mooi zou het zijn als je elkaar tijdens het hele scheidingsproces als mens kan blijven zien, als je werkelijk elkaars pijn en verdriet over de scheiding zou kunnen zien. Hoeveel onbegrip zou dit kunnen wegnemen. Hoeveel minder pijnlijk zou het hele traject voor je worden. Hoeveel vrijheid zou het je kunnen geven. En hoe heerlijk zou het zijn voor je kinderen die onvrijwillig bij de scheiding worden betrokken.
Zou jij dit iets vinden voor (v)echtscheidende ouders? En/of zou jij er zelf voor open om aan een 4 minuten experiment voor (v)echtscheidende ouders deel te nemen? Reageer op dit bericht of stuur een mailtje naar info@nieuwestap.nl
Mariette - 1 jun 2016
Heel goed idee! Als familierecht advocaat maak ik zo vaak mee dat scheidende mensen elkaar niet of nauwelijks aankijken. Op het moment dat ze elkaar wel in het gezicht zien, ontstaat er vaak ruimte om - naast de eigen pijn - ook het verdriet van de ander te zien. De ander wordt dan van vijand meer een lotgenoot, en het wordt mogelijk om samen de puinhoop op te ruimen.
Nellie Timmermans - 2 jun 2016
Ik vind het een goed idee bij milde problemen, maar ik kan me niet voorstellen dat het echt werkt bij ex-partners die in een vechtscheiding verwikkeld zitten. Er komen dan zulke sterke oerkrachten vrij, zoveel boosheid, ook vaak dingen uit ieders eigen verleden dat zelfs het voorstel om elkaar 4 minuten in de ogen te kijken bij veel van mijn cliënten op hoongelach zal kunnen rekenen, vrees ik. Of ben ik daar zelf te nuchter voor??? Dat kan ook. Maar serieus, ik geloof er zeker in bij milde problemen maar zeker niet bij heftige conflicten.
Wampie van Arkel - 7 jun 2016
Dit kijkt me een interessant experiment. Als familierecht advocaat en mediator stimuleer ik mijn cliënten zoveel mogelijk om elkaar als mens en collega ouder te blijven zien. Soms wordt dat erg moeilijk. Zeker als het uitdraait op een gerechtelijke procedure. Dit zou dan in te zetten zijn.
Ongewenst in vechtscheiding - 14 jun 2016
Als de ouder die eerst ongewenst in een relatiebreuk verwikkelt raakte en vervolgens het leven door ex ( verliefd op ander, liefde maakt blind?) op iedere mogelijke wijze zuur wordt gemaakt over de rug van de kinderen heen, lijkt mij dit een prima idee.
Tineke Kool, MfN Register-Familiemediator - 6 aug 2016
Ik geloof in de kracht van oogcontact. Ogen zijn onze Speaking Circels. Als mensen elkaar niet meer willen zien en toch voelen dat zij in gesprek moeten (omwille van gezamenlijk ouderschap) zien wij vaak dat het opnieuw contact maken met elkaar en elkaar opnieuw kunnen horen begint met een schoorvoetend uitwisselen van een blik, voorzichtig oogcontact. Op dat moment wacht ik altijd en benoem dat: "he! Jullie keken elkaar aan!" Soms verschijnt er dan opluchting op de gezichten. Soms herhaalt het zich nog een paar keer. Het vraagt moed, kwetsbaarheid en oefening. Dus ja. Het zal goed zijn, zo'n 4 minuten experiment. Wel uitermate zorgvuldig, in een veilige setting en met opbouw en veel oefening en geduld.