
Ik hou niet minder van je, ondanks dat ik niet meer bij je woon, echt niet…
Met het overschrijven van adres van moeder naar vader door mijn stiefdochter was de ‘scheiding’ definitief. En ondanks dat dit allemaal gebeurde op verzoek en onder dreiging van haar moeder, kon ik mij nooit voorstellen dat dit ook haar echte wens was.
Echt kwijt zijn
Eigenlijk gebeurde er nu, wat in míjn ogen, ook met de scheiding tussen haar en mijn vriend was gebeurd. Uit boosheid en frustratie de ander tot iets drijven, wat eigenlijk het laatste is wat je wilt. En dan ineens het ‘echt’ kwijt zijn.
In het begin werd dit nog verder vergroot. De moeder van mijn stiefdochter ging op vakantie en nam alle kinderen mee, behalve deze dame, ‘want die hoorde nu even niet bij haar gezin’ vertelde ze mij… En ondanks dat stiefdochter zei dat ze niet mee wilde, zag ik dat het haar ook verschrikkelijk pijn deed.
Er was geen ruimte om hier op korte termijn een oplossing voor te vinden, dus de reis begon, en stiefdochter zat bij ons thuis. Tussendoor nog een belletje met haar halfbroertje aldaar, maar ondanks dat haar moeder even voorbij kwam in beeld was er geen contact over en weer.
Tips en trucs van de psycholoog
Gelukkig gingen ondertussen de gesprekken met haar psycholoog wel door, en jeetje, wat was dit een topwijf! Ze trok stiefdochter weer een beetje uit de put, en gaf haar duidelijke tips en trucs om het contact weer te kunnen herstellen, zonder dat zij de schuld bij zichzelf neerlegde.
Het verdriet en de pijn die waarschijnlijk bij moeder lag, zorgden ervoor dat ze het even moest laten rusten, om er op een later moment weer goed over te kunnen praten.
En inderdaad, met dat er weken verstreken kwam er weer contact vanaf haar moeders kant en kon er weer gepraat worden. Met de tips en trucs in haar rugzak kon stiefdochter die gesprekken ook steeds beter voeren.
Waar ze eerst gefrustreerd thuis kwam omdat ze alleen was gaan huilen en niks meer kon zeggen, kwam ze nu wat meer opgelucht thuis als ze bij haar moeder was geweest.
Rust en regelmaat
Maar ondanks dat het contact tussen haar en haar moeder weer hersteld was, merkte ze dat ze de woonsituatie niet meer wilde veranderen. Ze vertelde dat ze de rust en de regelmaat bij ons in huis nodig had, zeker om haar school goed te kunnen doen. Een nieuwe opleiding, die ze maar wat graag wilde gaan halen.
Maar hoe kan ze dit aan haar moeder uitleggen zonder haar moeder daar een rotgevoel over te geven? Ongelooflijk moeilijk voor haar, zeker omdat elke keer als ze bij haar moeder was geweest de vraag voor haar voeten gegooid werd, wanneer ze zich weer terug over zou schrijven. En soms niet alleen haar moeder, ook haar oudere zus, die al die jaren bij haar moeder woont, legde dit haar keer op keer weer voor.
Dus terwijl ze eigenlijk dacht, die gesprekken met die psycholoog zijn nu niet meer nodig, want alles gaat toch goed? Was ze blij dat ze weer een afspraak had staan…
Ik ben Kim en heb een relatie met een ontzettend lieve man en vader van 4 kinderen (3 meiden en 1 jongen) waarvan er twee parttime bij ons wonen. Ik schrijf over mijn (soms moeilijke) rol als stiefmoeder.
Lees ook de andere blogs van Kim.
Tessa - 6 jan 2021
💋