In Nederland zijn er veel verschillende meningen over de Corona maatregelen. In mijn naaste omgeving kijkt iedereen er gelukkig ongeveer hetzelfde tegenaan, dat maakt het wel zo makkelijk. Ik doe mijn best om me aan de maatregelen te houden, respecteer de avondklok en mijn sociale leven staat op een erg laag pitje. De vader van mijn twee oudste kinderen is een stuk strenger qua maatregelen en dat is best lastig af en toe.
Handschoenen
Ik kan me het volgende moment nog herinneren als de dag van gisteren. Het zal ergens in april 2020 zijn geweest toen hij op een middag onze kinderen kwam ophalen, met handschoenen aan… Hij moest de tassen aanpakken die ik had ingepakt en hij was bang om op deze manier besmet te raken.
Ondanks dat ik het in deze situatie behoorlijk overdreven vond, heb ik respect voor de keuze die iedereen maakt, begrijp me niet verkeerd. Het haast lachwekkende was dat ik de kinderen een kus gaf op hun voorhoofd en hij dit tien seconden later op precies dezelfde plek ook deed. Mijn mond viel bijna open van verbazing.
Verjaardag
Onze dochter was jarig op ‘zijn’ dag en we zaten in de eerste lockdown. Normaal gezien was ik even een uurtje op bezoek gegaan. Toen ik vroeg hoe we dat dit jaar zouden doen kreeg ik te horen dat ik vijf minuten langs mocht komen. Zij zou dan in hun tuin zijn, ik op straat en dan kon ik even een cadeautje afleveren.
Dat had ik niet aan zien komen… Ik was het er totaal niet mee eens en was erg verdrietig. Nog geen 24 uur daarvoor was ze nog bij mij en nu mocht ik haar op afstand feliciteren, wat een onzin. Dat ze mij niet binnen wilden hebben begreep ik, maar dit voelde voor mij als Corona gebruiken om mij dwars te zitten. Ten koste van onze dochter. Er werd ook nog iets uitgelegd over een kast, maar tot het moment daar was snapte ik daar vrij weinig van.
De dag brak aan en samen met mijn vriend en ons pasgeboren kindje gingen we op weg. Ik had bedacht dat ik ‘gewoon’ aan zou bellen en was vastbesloten om onze dochter in ieder geval een knuffel te geven. Dat ‘gewoon’ aanbellen was direct al een probleem. Een grote ijzeren kast was op de scheiding van hun tuin en straat gelegd en ik moest aardig mijn best doen om daar overheen te klimmen om aan te kunnen bellen.
Daar stonden we dan, met een kinderwagen op een vierkante meter, langs een redelijk drukke weg. Gelukkig werden we al snel gezien door onze dochter en kwam ze vrolijk naar buiten rennen. Ze klom over de kast en sprong in mijn armen. Mijn stress was direct weg.
Uiteindelijk zijn we bijna 20 minuten samen geweest, zij aan de ene kant van de kast, wij nog steeds op die vierkante meter langs de weg, maar ik was allang blij. Tot mijn grote verbazing kregen we zelfs een zelfgemaakt gebakje aangeboden.
Nu zijn we bijna een jaar verder. De handschoenen bij de wissel zijn weer verdwenen, de verjaardag van onze andere dochter verliep prima, omdat ze jarig was op een wisseldag. De volgende verjaardag komt er weer aan. Ze is die dag weer bij haar vader, dus ik ben benieuwd hoe het dit jaar gaat verlopen.
Speelafspraakjes
Nu de laatste tijd veel in het nieuws is over de meer besmettelijke varianten van het virus diende het volgende meningsverschil zich aan: speelafspraakjes. De vader van mijn kinderen wil al het risico op besmetting zo veel mogelijk verkleinen, dus heeft hij mij laten weten dat hij niet wil dat de kinderen na schooltijd speelafspraakjes maken.
Tja, wat doe je dan… Ik vind het belangrijk dat ze na schooltijd af en toe met een vriendje of vriendinnetje spelen. Maar aan de andere kant wil ik wel naar de kinderen uitstralen dat we als ouders op één lijn zitten qua regels en zit ik niet te wachten op gedoe en stress.
Ik heb aangegeven hoe ik erin sta en dat ik hier moeite mee heb. Aan de andere kant respecteer ik ook zijn keuze. Voor nu hebben we afgesproken dat er binnen in huis geen speelafspraakjes zijn. Bij ons hebben ze wel de mogelijkheid om in een speeltuin of achter het huis buiten te spelen, soms met andere kinderen, dus dat voelt al goed.
Het gaat me alleen wel aan mijn hart als ik na schooltijd al hun klasgenootjes af zie spreken en mijn kinderen verdrietig in de auto stappen. Ik hoop maar dat er snel minder besmettingen zullen zijn en deze moeilijke periode eindelijk ten einde komt. Dan ga ik extra genieten van de blije koppies van mijn meiden op het moment dat er een klasgenootje in de auto stapt om thuis mee te kunnen spelen!
Heb je zelf hulp nodig om goede afspraken te maken met jouw (ex-)partner? Hebben jullie meningsverschillen waarover jullie samen een oplossing willen vinden? De mediators van Judex kunnen jullie zowel tijdens als na de scheiding helpen.
Lees ook de andere blogs van Judex.
Fien - 6 apr 2021
De stress in de eerste lockdown snap ik nog. We werden overvallen en alles was plots gevaarlijk. Wat betreft die afspraakjes met vriendjes denk ik dat op een lijn zitten prijs is maar tegelijk zijn er ook 2 huizen met elk eigen regels en opvoeding. Wat bij jou wel kan hoeft bij de andere niet hetzelfde te zijn, toch kunnen kinderen daar prima mee om. Zolang er geen ruzie door ontstaat. Volgens mij hebben jullie een compromis gevonden maar je ex moet niet in jouw huis zijn regels gaan opleggen.