Menu

Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding

158 reacties
Rechten van het kind

Rechten van het kind bij scheiding

Als je ouders gaan scheiden wil je natuurlijk weten welke rechten jíj hebt.
Als je ouders gaan scheiden moeten ze in een ouderschapsplan afspraken maken over waar jij gaat wonen, hoe vaak je je ouders ziet, wie er verantwoordelijk is voor jou (het ouderlijk gezag heet dat) en hoeveel alimentatie er aan wie betaald wordt. Alimentatie is geld dat je vader of moeder krijgt om voor jou te kunnen zorgen, bijvoorbeeld voor je eten en schoolspullen. Bij het maken van deze afspraken moeten je ouders kijken naar wat voor jou het beste is. Meestal maken ouders deze afspraken samen, soms komen ze er niet uit. Dan beslist de kinderrechter. De kinderrechter vindt jouw mening belangrijk! Als er iets in jullie situatie verandert, kunnen ook afspraken in het ouderschapsplan veranderd worden.

Rechten van het kind tussen de 12 en de 16

Als je tussen de 12 jaar en 16 jaar bent dan moeten jouw ouders luisteren naar jouw mening, maar uiteindelijk beslissen zij dingen als: bij wie je gaat wonen, wanneer en hoe vaak je de ouder ziet waar je niet woont etc. Als je ouders er niet uitkomen, dan beslist de kinderrechter wat goed voor jou is. De kinderrechter vindt jouw mening belangrijk. Hij of zij zal vragen wat jij het liefste wilt. Het praten met de kinderrechter is een recht en geen plicht. Het is dus niet verplicht. Je kunt de kinderrechter ook een brief schrijven, waarin je vertelt wat jij graag wilt of wat jij belangrijk vindt. De kinderrechter moet de afspraken die jouw ouders maken goedkeuren. Als je ouders afspraken maken en je bent het er niet mee eens en het lukt je niet om er zelf uit te komen, dan kan je zelf een brief schrijven aan de kinderrechter.

Rechten van het kind ouder dan 16

Als je 16 jaar of ouder bent, mag je over verschillende zaken meedenken met je ouders. Zij bepalen echter tot je 18e bij wie je woont. Wanneer de rechter moet beslissen zal de rechter jouw wensen mee laten wegen maar ze zullen altijd kijken naar alle omstandigheden.

Tot je 18e jaar krijgt je vader of moeder de alimentatie voor jou op zijn of haar rekening gestort. De alimentatie is voor jouw levensonderhoud en studie. Stel dat je voor je 18e jaar uit huis gaat, dan mag je de alimentatie rechtstreeks op jouw rekening laten storten. Maar dan moet de ouder die de alimentatie ontvangt daarmee akkoord zijn. Na je 18e ontvang je zelf de alimentatie op jouw rekening. In principe krijg je tot je 21e alimentatie, tenzij je zelf een betaalde baan hebt.

Wat nu als jij en je ouders het niet eens worden over een belangrijke keuze in jouw leven. Bijvoorbeeld een keuze voor een studie. Probeer zelf je ouder(s) te overtuigen waarom jij deze keuze maakt. Lukt het niet, schakel dan de hulp van een familielid in of een goede vriend(in) van je ouder(s). Tot slot is het mogelijk om via de kantonrechter een curator aan te laten stellen. Deze beslist dan voor jouw ouders en kijkt naar jouw belang.

Dus de rechten van het kind van 16 jaar bij scheiding zijn hetzelfde als een kind van 17 jaar.

Een brief sturen

Wil je de rechter een brief sturen? Dan kan deze website je daar bij helpen: www.ouders-uit-elkaar.nl en klik op hoorrecht bij jouw leeftijdscategorie. Als je meer hulp wilt bij het schrijven van zo’n brief, kunnen de mensen van de kinderrechtswinkel je helpen. Als jij het wilt, kunnen zij zelfs met je mee naar de rechter.

kind wil niet naar vader twaalf jaar

Wanneer mag een kind kiezen tussen ouders

Veel mensen denken dat je als kind vanaf 12 jaar mag kiezen bij welke ouder je wil wonen. Dit is niet zo. Maar wanneer mág een kind kiezen tussen ouders? Hier is in de wet niets over geregeld.

Wat wél geregeld is in de wet, is dat je als kind van 12 jaar of ouder het recht hebt om gehoord te worden in een lopende procedure. Je kan dan door middel van een brief je stem laten horen. Maar: jij bent niet degene die beslist! Dat doen je ouders. Of, als zij er niet uitkomen: de rechter.

Natuurlijk kunnen je ouders wel naar je luisteren en bekijken wat voor jou belangrijk is. Aangezien je leven als tiener snel verandert en er steeds andere zaken belangrijk worden, is het belangrijk de regeling steeds weer te evalueren. Een kind mag dus niet zelf kiezen tussen zijn ouders.

Kind wil bij andere ouder gaan wonen

Wat als je kind aangeeft bij de andere ouder te willen wonen? Dit brengt zeker heel veel emoties met zich mee. Kinderen willen de liefde van beide ouders voelen. Kinderen identificeren zich met beide ouders, ze zijn een mix van jullie allebei. Ze willen graag de vader-én de moederrol in hun leven. Voel je niet gekwetst en probeer je kind te respecteren in zijn wens.  Hoe moeilijk het ook is, je kind een beetje loslaten in liefde is zeker niet het einde van de liefde tussen jou en je kind.

Overleg met de andere ouder wat de mogelijkheden zijn en luister naar je kind. Probeer je in te leven in zijn belevingswereld. Probeer er voor te zorgen dat het vertrouwen tussen jullie blijft bestaan.

Bron: www.jongehelden.nl

Ook een Kindbehartiger kan je helpen als je ouders gaan scheiden. Daar lees je hier meer over.

REACTIES

Familierecht - 9 aug 2016

Ondanks dat er onwijs duidelijke richtlijnen zijn bij een scheiding, komt het toch te vaak voor dat het kind bij de verkeerde ouder gaat wonen. Ik kom dit zelf vaak tegen en vind het verschrikkelijk om te zien dat een kind doodongelukkig bij zijn/haar moeder komt te wonen daar de vader bijna geen input heeft.

    M - 10 mei 2017

    Daarmee bepaal jij dus dat de moeder de verkeerde ouder is?

    Machiel - 27 dec 2018

    Dat heet een voorbeeld, het is namenlijk niet altijd zo, het kan ook anders om.

    Joaquin - 24 mrt 2019

    Ja

    Suckmyd - 16 okt 2019

    "Verkeerde ouder" Iedereen heeft een mening he niet vergeten dus wat dar persoon vindt hoef jij niet te vinden.

    Stephane - 6 dec 2019

    Dat zegt ze ni eens ,maar ja .

    M2 - 12 feb 2019

    Ik ben het met je eens dat in de scheidingsrechtspraak de vader maar een erg beperkte rol heeft. Het klassieke beeld van "kinderen naar de moeder" is nog erg aanwezig. De rechter gaat daar erg makkelijk mee in, zelfs als de kinderen aangeven een andere wens te hebben.

    Jody Simons - 22 feb 2019

    Dit kan ik als vader alleen maar beamen. Mijn zoontje zit af en toe huilend op de bank naast me dat hij vaker wil zien (net zo vaak als zijn moeder). Hier geeft de moeder geen gehoor aan. Dat ik mijn zoontje merendeel van de maand moet missen is een opgave maar het belang van mijn zoontje aan de kant schuiven doet gewoon zeer. En ik hem hier ook niet mee helpen als zijn moeder haar been stijf houdt. “Om wie gaat het nu...?”

    Johanna Duinker - 20 mrt 2019

    In mijn familie is het andersom, kind woont bij de vader en al huilt het kind steeds dat het de moeder wil zien, geeft vader geen duimbreed toe. Het kinderrecht wordt in Nederland met voeten getreden. Immers, het kind heeft recht om beide ouders te zien, maar de overheid, het "systeem" legt de uitvoering in de hand van de ouder. En dan wil die ene ouder de ander niet zien, en neemt wraak door het kind weg te houden. Belachelijk dat dan niet wordt opgetreden! Dat is de keerzijde van al dat gepolder, geen leiding, geen daadkracht alleen maar compromissen, compromissen. Er zijn dan allerlei protocollen om dat op te lossen, maar die zijn zo ondoorzichtig, teveel, en bureaucratisch dat je er hor en dol van wordt. Het is je reinste geestelijke kindermishandeling. En dan kan de andere ouder wellicht nog es naar de rechter, maar een goeie advocaat is onbetaalbaar voor veel doorsnee burgers. En echt, aan een pro deo advocaat heb je niet veel, als die komt te staan t.o. een ervaren advocaat, maak dan je borst maar nat. Die veegt de vloer aan met de pro deo advocaat. En de rechter hoeft niet aan waarheidsbevinding te doen. Het gaat niet meer om het kind, maar om de protocollen en het systeem. Nederland moet zich doodschamen! Als een kind lichamelijk wordt mishandeld gaan systemen nog open, maar geestelijke mishandeling, terwijl dat ook duidelijk is? Hoezo kinderbescherming.

    QUADRIFOGLIO - 19 mei 2019

    Zo met je eens! Heel verdrietig dat wraakacties en jaloezie boven het geluk van een kind gaan. Een kinderrechter vindt de mening van een kind H E L E M A A L niet belangrijk, dat is mijn ervaring. Stichting Veilig Thuis is in zo’n rechtszaak van totaal geen belang, ook mijn ervaring..

    Astrid - 21 nov 2019

    Ja dat is waar. Ik(15) moet bij mijnvader wonen nu. Mijn moeder wou dat we even een half jaar bij mijn vader zouden gaan wonen omdat ze haar werk er anders niet bij kon hebben. En nu wilt mn vader ons houden. En veilig thuis was er bij toen de afspraak van een half jaar werd gemaakt maar ze negeren het. Ik haat mijn vader hij is aan de cocaine (ik heb het zien liggen op het aanrecht en het hem zien doen hij blijft het ontkennen) Het is goor hier in huis en hij is een alcoholist (elke dag 10 blikjes bier) Hij slaat me en scheld me uit. Hij is er bijna nooit. Mijn moeder maakt afspraken voor de dokter omdat mn vader te lui is. Mijn zusje(11) had last van haar voet en ze huilde (ze huilt echt nooit) mn moeder wou dat ze naar de dokter ging maar mijn vader wou dat niet. Van hem moest ze er gewoon op blijven lopen voor 2 dagen en daarna bleek dat het gebroken was. Ik had last van dubbel zien maar mijn vadrr maakte maar geen afspraak bij het ziekenhuis. Mijn moeder belde en nu moet ik met spoed binnenkort een operatie aan mijn ogen omdat het dus best erg is. Tot ik 13 was woonde ik bij mn moeder en zag ik mn vader alleen omhet weekend. Maar dat ik mu verplicht bij mijn vader moet wonen haat ik. Meestal ga ik gwn naar mn moeder maar zij kan mij en mn zusje niet onderhouden omdat mn vader al het geld krijgt.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 21 nov 2019

    Beste Astrid, wat ontzettend naar voor jou en je zusje! Ik heb je verhaal doorgestuurd naar een van onze partners met de vraag of ze advies voor je heeft. Misschien kan je toch weer contact opnemen met Veilig Thuis en uitleggen hoe het voor jullie is om zo te wonen. Misschien kan je ook proberen om via school hulp te vragen, via jouw school of die van je zusje. Ik stuur je zo ook even een mail. Sterkte!

    M J - 26 jul 2021

    Het spijt me maar te vaak hebben veilig thuis en de kinderbescherming het fout of je mag het hele verhaal niet vertellen omdat ze er direct van uitgaan dat het een vechtscheiding is.Mijn zoon is hier ook de dupe van geweest met het gevolg dat hij jaren lang bij een psycholoog en psychiater heeft gelopen. Angststoornis , paniekaanvallen en slaapproblemen.

    Bloempjes&de bijtjes - 20 sep 2021

    Mee eens de rechter denk niet van het belang van het kind Als mijn kind aan geeft wil bij mama blijven wonen en als nog uithuis wordt geplaats om dat jeugzorg vindt dat ik niet sterk genoeg in mijn schoenen staa ..terwijl ik vecht voor mijn kind Advocaat erbij ik ben al dik 3 jaar aan vechten voor mijn zoon.instanstie erbij alle hulp heb ik aan meegewerkt .huisje op orde ik heb het netjes voor elkaar..maar is nooit goed genoeg voor jeugzorg.dat ze bij de mensen gaan kijken waar het echt nodig is om een kind uithuis te plaatsen waar het nog erger is ..ik kan mijn kind liefde vertrouwen warmte eten drinken steun een warm huisje ..ik heb gister mijn zoon terug gehaald naar huis en nu wat kan ik nu doen?helpp.ik wil mijn zoon zo graag bij mij houden waar hij thuis hoort te zijn is bij mij zijn mama!. hij is pas 15 jaar.hoe kan ik overtuigen om mijn zoon bij mij wilt blijven wonen..voor hij uithuis werdt geplaats woonde hij al 3jaar bij mij ik heb om hulp gevraagd voor een steuntje in de rug! .krijg ik een rechtzaak voor uithuisplaatsing .

    Anoniem - 8 aug 2023

    Heel herkenbaar, mijn kinderen zitten bij hun moeder in een onveilige situatie van fysiek geweld, opsluiting, verlating en nog meer ellende. Ze zijn 10 en 12. Veel meldingen van omgeving gedaan bij veiligthuis. Reactie veiligthuis en kinderbescherming: vechtscheiding, ouders moeten beter communiceren. Kinderen worden niet eens gehoord. Onderzoek wordt niet gedaan

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 21 nov 2019

    Hi Astrid, hierbij de reactie van Nellie Timmermans: Beste Astrid, ik zou dit verhaal doorsturen naar Veilig Thuis, of even uitprinten en afgeven bij Veilig Thuis. Je moet hiermee naar buiten, want jij moet hiermee geholpen worden (en je zusje ook). Je vader mag je niet slaan en uitschelden. En ook het cocaïnegebruik en alcoholgebruik vind ik zorgelijk, zeker omdat hij er voor JULLIE moet zijn. In elk geval moet je aandringen dat je geholpen wordt. Ze moeten weten wat er aan de hand is. Want zij zien misschien ook niet alles. En als jij het niet zegt kan het zijn dat ze niet weten dat er zoveel mis is bij je vader. En ook je moeder zou naar Veilig Thuis kunnen gaan. Ik denk wel dat het goed is dat jullie ieder apart je verhaal vertelt, want anders kunnen ze denken dat jij dit van je moeder moet vertellen en dat het misschien niet helemaal waar is. Want je moeder weet toch ook dat je vader niet goed voor je zorgt?? Dat hij geen dokter belt als het nodig is. Dit is voor jou en je zusje heel slecht en je verdient toch echt mensen die van je houden, die bezorgd om je zijn en die alles voor jullie over hebben. Er móet een mogelijkheid zijn om jullie weer terug bij je moeder te krijgen, en als dat ECHT niet kan zijn er soms ook wel andere plekken te vinden. Je mag dan gewoon contact hebben met je beide ouders. Maar als Veilig Thuis niet weet hoe erg het bij je vader is, kunnen ze je ook niet helpen. Ik vind het heel moedig om dit zo te melden. Misschien kun je samen met je zusje (of een lieve tante) naar Veilig Thuis gaan en eens duidelijk uitleggen hoe alles in elkaar zit. Wat er thuis gebeurt. Vermeld echt alle dingen zoals je die ook vermeld hebt in deze mail. Je mag ook gerust dit antwoord mee sturen. Dan weten ze in elk geval hoe ik erover denk! Ik vind dat jullie DRINGEND echt geholpen moeten worden. Dus niet wachten tot het nog erger wordt, maar zo snel mogelijk een afspraak maken bij Veilig Thuis. Ik hoop echt dat je dat doet. Als je dat echt niet durft, kun je ook naar de huisarts gaan, die helpt je dan wel verder.

    Jenny - 28 nov 2021

    Ik zelfde verhaal..ik vrrliet t huis v ex na veek ruzie en geschreeuw .Kwam in opvang en daar mocht mijn zoontje ineens niet mr of weinig komen t was gewoon n complot v Jeugdzorg / buurtteam en ex..na 4 recgtzaken 2 tegen OTS en 2 voor omgamg die ik verloor .komt t nu op neer dst moeders en kinder niks heb te vertell in holland. Mijn kind begon gist weer oonieuw te huilen en lag te rollen oo grond HIJ WIL NIET MEER BIJ VADER EN VRIENDIN WONEN..IK HEB GEZEGD GA MR WEGLOPEN MET 16 JAAR . DE SITUATIE IS UITZICHTLOOS...

    Bart - 4 jul 2020

    Ik kan me volledig vinden in je reactie Johanna. Dit is echt te gek voor woorden.

    M12 - 28 okt 2021

    Ik persoonlijk heb geen goed woord over voor de kinderbescherming. Jarenlang niet omkijken naar je kind en mishandelingen (geestelijke bij kind, lichamelijke bij moeder waar kind bij is) mag niet besproken worden. Er mocht alleen gesproken worden over het laatste jaar waar vader al 2 jaar uit beeld was. Met gevolg dat kind toch naar vader moest. Er werd aan alles voorbij gegaan wat kind in bracht en het autisme van het kind.

    Guust (15) - 4 nov 2019

    het gaat altijd om het kind en ouders vergeten het soms, ze zijn soms zo geopseseert door wat de andere wild dat ze daar meer aan denken dan wat de kinderen willen

    Stijn pinkster - 12 jan 2020

    Ik heb dus zo'n soort probleem, mijn vader en moeder zijn gescheiden maar ik woon bij mijn moeder en zie mijn vader 2 keer in de 2 weken. Dus ik vraag aan mijn moeder of ik wat vaker naar mijn vader mag en ze zegt nee, maar mag ik eigenlijk ook meebeslissen over dit? Trouwens ik ben 12 jaar.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 13 jan 2020

    Beste Stijn, als je 12 bent mag je zeker meepraten over waar je woont. Het is niet zo dat je zelf mag beslissen, maar je ouders moeten wel rekening houden met wat voor jou belangrijk is. En ze moeten een gesprek met je aangaan. Misschien kan je je ouders deze blog laten lezen. Als je hier met andere jongeren over wilt praten kan je ook eens kijken op Villa Pinedo Succes!

    Sandra - 30 jan 2020

    Stel het kind en moeder willen van HAVO/VWO brugklas overstappen naar HAVO brugklas. Kind heeft t zwaar. Maar vader is het niet eens. Hoe los je dit op?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 3 feb 2020

    Beste Sandra, het klinkt misschien eenvoudig en dat is het lang niet altijd, maar probeer toch écht om met elkaar, met z'n drieën in gesprek te gaan. Betrek daar ook de school bij. Probeer allebei echt op de stoel van jullie kind te gaan zitten. En voor jullie kind is het misschien fijn om eens met een vertrouwenspersoon op school te praten, zodat hij of zij de eigen gedachten op een rij kan zetten. Jullie kind is uiteindelijke degene die het moet gaan doen.

    Martijn - 15 apr 2020

    Daar ben ik het helemaal mee eens ik zelf heb een dochter van 10 en het is elke keer zo hartverscheurend als ze terug naar haar moeder moet dat ze zo hard moet huilen dat gaat door merg en been en snikkend zegt dat ze graag bij mij wil blijven wonen. ze zegt zelf dat ze veel meer rust heeft bij ons en zich niet zo opgejaagd voelt en geen ruzie heeft ik weet niet goed wat ik hier mee aan moet ben bang dat zij de gebeten hond word als ik dit voorstel doe en het verhaal duidelijk wil maken bij mijn ex ik zelf wil gewoon het beste voor mijn meisje zoals ieder ouder dat wil .

    Kim - 5 jul 2020

    Heel herkenbaar, mijn (bonus) zoon wil dolgraag bij ons wonen omdat het voor hem niet meer te doen is bij zijn moeder, hij slaapt al maanden slecht en heeft vreselijk veel last van stress. We hebben Co ouderschap, dus hij is gelukkig om de week bij ons, maar hij begint zich de eerste dag al zorgen te maken over het feit dat hij de week erna weer naar zijn moeder moet. Voor hem zit het er vooral in dat hij zich bij ons gewoon lid van het gezin voelt, hij hoort erbij en voelt zich geliefd. Bij zijn moeder wordt er voortdurend gezegd dat hij voor stress en spanningen zorgt en wordt er ook steeds op gehamerd dat zijn stiefvader niets van hem is en zijn halfbroertje en zusje echt maar "half" zijn waardoor hij niet het gevoel krijgt er echt helemaal bij te horen. Elke week weer hysterische huilbuien als hij naar zijn moeder moet, het breekt mijn hart. Afgelopen week was hij het echt zat en is hij bij zijn moeder weggelopen naar ons toe! Zijn laatste weken op de basisschool zijn ingegaan met eigenlijk alleen maar leuke dingen op de planning, denk aan kamp en afscheidsmusical, bbq feest met klasgenootjes. Maar ik vind het zo ontzettend verdrietig dat hij daar niet met volle teugen van kan genieten. Gisteren kreeg ik een bosje bloemen van hem.... Zomaar omdat hij zoveel van me houdt. Hij heeft zelf een brief geschreven naar de kinderrechter, nu maar hopen dat die luisterd, want alle instanties waar we mee te maken hebben oeioeioei..... Daar wordt een mens echt verdrietig van!!!

    Puck - 23 jun 2020

    In mijn geval wonen mijn kinderen bij hun vader. De oudste gaat in de woonplaats waar zijn vader woont naar de middelbare school die in mijn woonplaats niet is. Praktisch gezien is het beter als de kinderen dus bij hun vader wonen. Ik heb ook een 12 jarige die doodongelukkig bij zijn vader is en daar gedeprimeerd door is. In mijn geval is jeugdzorg betrokken geweest en die hebben niets gedaan met de brieven die mijn kinderen naar de rechtbank hadden gestuurd. Ik zou volgens jeugdzorg mijn kinderen geïndoctrineerd hebben brieven re schrijven. Ja ja natuurlijk.......hoe dan als ze niet bij mij wonen? In mijn geval heeft jeugdzorg meer kwaad dan goed gedaan, de oudste is allergisch voor allerlei soorten hulpverlening geworden (ook de huisarts is hij panisch voor geworden) en de jongste praat niet meer, is somber en een tikkende tijdbom. Om een lang verhaal kort te maken, ja kinderen kunnen bij de "verkeerde" ouder wonen. Daarmee zeg ik niet dat de persoon verkeerd is maar vaak zie je rancune tussen gescheiden ouders die dodelijk gevaarlijk voor kinderen is. Het belang van het kind doet er niet zoveel toe zolang het kind een verdienmodel van de staat is. Zolang dat niet veranderd zullen nog vele kinderen in situaties verkeren die schadelijk zijn.

    lin - 1 dec 2020

    wij liggen al 2 jaar in een vechtscheiding...onze zoon van 18 woont bij vader omdat hij daar zijn gang kan gaan..(laat thuis/vrienden laten slapen/wiet roken/alcohol drinken/jongelui tot laat in de nacht zitten). Onze dochter van 11 woont bij mij en wil niet naar vader omdat hij al jaren veel drinkt en erg intimiderent is.. Ik heb dat al gemeld bij instanties en dochter heeft het al vaak gezegt. Maar omdat hun er nooit bij waren geloven ze ons niet.. Jeugdzorg en kinderbescherming zitten er tussen...dan denk je als kind dat er geholpen word en beschermd, maar nee.. Er word gewoon gezegt..MEVR..ALS JE NIET MEEWERKT UW DOCHTER NAAR OMGANGSMOMENTEN MET VADER STUURD OF STIMULEERD HALEN WE JE DOCHTER BIJ JE WEG.. jeugdzorg beweerd al tijden dat ik mijn kind vergiftig/ woorden in haar mond duw..Maar ze is oud en wijs genoeg om zelf zeggen wat ze wil....Volgens jeugdzorg niet.. Ik heb haar nooit tegen gehouden om naar haar vader te gaan..Haar keuze om niet naar haar vader te willen of contact te hebben. Bij mij thuis is het rustig, hebben we regels maar ze mag haar mening ook geven.. Dat is bij vader niet, daar word wiet gerookt, andere jeugd kan bij minste gering blijven slapen,, elk nieuwe vriendin van zoon mag zo blijven slapen.. En daar willen ze een meisje van bijna 12 in huis plaatsen..Dat mag wel allemaal van de jeigdzorg. Maar achter de keuze van dochter staan mag niet, dan wordt ze weggehaald.. JEUGDZORG EN KINDERBESCHERMING DIE DOCHTER NIET KUNNEN REGELEN HAAR LEVEN... AL IS HET IET WAT DOCHTER NIET WIL.. HOE MAAK JE EEN KIND ONGELUKKIG.. EN ZO NOG MEER KINDEREN IN NEDERLAND.....

    D - 20 sep 2020

    ja klopt ik woon namelijk bij mij moeder en voel mij doodongelukkig een er daarom waren er veel soorten ruzies door gekomen waardoor uit eindelijk ik 2 weken geen mobiel of school spullen had ik weet nu nog steeds niet hoe ik kan zorgen om bij mij vader te wonen want ik wil namelijk geen rechter erbij halen maar mijn vader weet natuurlijk dat ik liever bij hem woon maar als het er aan toen komt en mijn ma belt hem ofzo dan ontkent hij soort van dat hij hebt gezegd dat hij het prima vindt als ik bij hem gaat wonen dus mijn situatie is verschrikkelijk ik denk dat het ook komt omdat mijn vader bang is door de situatie en van mijn moeder door de acties die zij zou kunnen overnemen tot nu toe zonder oplossing zit ik hier echt met veel en ook echt veel doodongeluk hier als iemand tips heeft reageer dankje

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 21 sep 2020

    Beste D, Is er niet iemand in je omgeving met wie je dit kan bespreken? Een oom of tante, een vriend of de ouders van een vriend(in). Of iemand op school? Misschien dat iemand je vader kan helpen om het gesprek aan te gaan met je moeder.

    Gaby - 24 mrt 2021

    VeiligThuis of de kinderombudsman kan jou altijd helpen met adviezen. Zij zijn te bereiken via www.veiligthuis.nl of https://www.dekinderombudsman.nl/ Daarnaast is wellicht iemand op school die je kan helpen? Bijvoorbeeld een mentor?

    Pettim - 12 dec 2021

    Helemaal correct

    J. - 16 feb 2023

    Helemaal mee eens mijn vriend ziet zijn dochter al 12 jaar niet , want zijn exvrouw is er niet aan toe . Ook al heeft hij alle rechten om haar te zien volgens de rechter. Als de exvrouw niet meewerkt (wat ik vreselijk vind dat een moeder zoveel macht heeft , oh ik ben ook moeder maar geen vechtscheiding) Heeft een vader gewoon geen poot om op te staan Waardeloos geregeld in Nederland

    Vader - 8 aug 2023

    Nederland is anti vaders en het is niet de raad voor de kinderbescherming maar de raad voor de moederbescherming. Al 10 vecht ik tegen deze instanties, mijn kinderen willen en wonen nu bij mij omdat ze vanwege veiligheid niet meer naar hun moeder wensen te gaan. Toch blijft de raad voor de moederbescherming maar roepen dat het aan het conflict ligt tussen ouders en dat de kinderen de “ongezonde keuze” maken om bij mij te wonen. Onderzoek doen ze niet, tijd hebben ze niet en in de rechtzaak komen ze niet verder dan standaard verhaaltjes over ouders die normaal moeten doen.

Harriette de Vries - 9 jan 2017

Mijn dochter Lisa is nu 12 jaar oud en woont zowel bij haar vader als bij mij. Zij ziet mij iets minder dan haar vader doordat ik ben verhuisd naar een andere stad. Nu is zij 12 en wil het liefst bij mij gaan wonen. Zo erg zelfs dat ze onlangs de trein gepakt heeft en naar mij toe is gereisd. ( ze gaat ook met de trein naar school). De reden dat ze bij mij wil wonen ligt vooral in het feit dat ze de nieuwe vriendin van haar vader niet leuk vindt. Haar vader wil van niets weten en praat elke keer op haar in, hoe slecht ik wel niet ben en dat ik altijd lieg, maar ook dat ze totaal nog niets te zeggen heeft over waar ze wil wonen. Ik probeer elke keer erop aan te sturen dat er naar Lisa geluisterd wordt door hem en mij en wij van daaruit een beslissing moeten nemen over wat het beste is voor Lisa. Dit duurt nu al meer dan 3 jaar, want sinds groep 6 van de basisschool is er al elke keer onenigheid, maatschappelijk werk etc. Ik heb sterk het gevoel dat de vader het geluk van zijn eigen kind hier niet voorop zet.

    Nina - 4 jul 2017

    Mijn vriendin heeft precies hetzelfde, ze moet huilen en k kan niet gwn toekijken. Ik wil helpen maar dit is allemaal zo onduidelijk op internet, weer u mischien wat ik kan doen of wie ik kan inlichten?

Dennis - 26 apr 2017

Hallo, ik heb een vraag. Ik heb een dochter van 16 die al 2 jaar geen contact met mij wil. Nu hoor ik van haar moeder dat ze bij een psycholoog onder behandeling is en mij niet wil vertellen welke psycholoog zodat ik ook mijn verhaal kan doen of kan vragen hoe het met mijn dochter gaat.. Mag dit zomaar.? Groeten van een bezorgde vader.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 9 mei 2017

    Hoi Dennis, Lees onze blog: https://nieuwestap.nl/deze-informatie-mag-een-arts-gescheiden-ouders-geven/ Als ze ouder is dan 16 hoeft een arts geen info te geven.

    Svenja - 13 jul 2018

    Ja, dat mag. Dit valt onder medisch geheim. Als je dochter je dit wil vertellen zal ze dat zelf doen. Daarnaast heb jij geen recht je verhaal te doen bij haar psycholoog. Ze is er coor zichzelf onder behandeling, niet voor jou. Als zij het nodig vindt jou erbij tw betrekken zul je het wel horen. Mocht je het nodig hebben jou verhaal bij iemand kwijt te kunnen, kun je zelf naar een psycholoog gaan.

    Petra - 20 feb 2019

    Hoi Dennis, Dat een arts niks mag zeggen dat klopt. Laatst wilde ik een afspra tijdstip weten voor mijn 15 jarige dochter bij de dokter , mocht ze mij niet eens meer vertellen Dan moet je kind daar zelf over bellen. Maar dat je je dochter niet meer mag zien of dat je ex aangeeft dat je dochter jou niet wil zien heb je dat van je dochter ook gehoord en en kun je dat niets aangeven bij de rechter er als als ouders moet je toch beide de bepalen waar je kind woont etcetera. Bovendien Stel dat je probeert via de rechter een regeling af te dwingen dan weet je dochter ook dat je haar niet zomaar hebt laten gaan. Ik wens je heel veel sterkte Dennis

EeGee - 31 aug 2017

In Nederland gaat het kind standaard altijd naar de moeder, die ook de alimentatie krijgt. Wat zij ermee doet maakt voor de wet totaal niet uit. Dus steekt ze het in haat eigen zak en dat mag allemaal. Niemand die dit controleert. Maar wel blijven beweren dat de moeder beter is voor het kind !!! Mijn kind wil leuke dingen doen, maar de alimentatiedruk wordt te groot voor mij. Daarom wil ik dat mijn kind bij mij komt wonen, zodat ik van die last af ben en mijn kind kan geven wat zij verdient. Gegarandeerd dat dit voor de rechter in Nederland geen argument is, want zo zit onze wet in elkaar. De vader mag betalen, maar heeft geen rechten.

    Profielfoto van Joyce

    Joyce - 14 apr 2018

    Een kind gaat niet standaard naar moeder. Voor de rest ben ik het helemaal met je eens. Hier is sprake van co-ouderschap. Tussen mijn man en zijn ex. Ondanks dat betaalt hij zich scheel aan kinderalimentatie voor hun 2 kinderen. Omstandigheden hebben er toe doen lijden dat wij geen kinderalimentatie meer kunnen betalen. E.e.a. in gang gezet en naar de rechtbank. Deze rechter heeft de kinderalimentatie echter verhoogd! Hier zijn wij nu weer tegen in beroep omdat wij financieel niet meer voor de kinderen kunnen zorgen... Moeder gaat steeds vrolijk verder, gaat tig keer per jaar op vakantie, loopt alleen maar in de stad, zit elke maand bij de kapper, laat haar nagels doen enz. Als de kinderen iets willen kan dat niet... Hoe kan het nou dat wij ons suf betalen en de kinderen daar niets van zien?!

    Fofa - 13 jul 2018

    Dus moeder doet wat ze wilt met de alimentatie en kind krijgt geen eten, gaat niet naar school, loopt naakt rond, heeft geen toegang tot internet, geen verwarming etc? Wat een waardeloze moeder

M Onbekend - 17 sep 2017

Als de alimentatie te hoog is kun je ook gewoon aan de rechter vragen om deze te herzien. Andere omgangsregeling omdat je dan van de alimentatie af bent klinkt nier echt alsof je kijkt naar het belang van je kind. Zoals je het hier omschrijft is je motivatie puur financieel. Het is in dit land helemaal niet zo dat kinderen bij scheiding automatisch bij de moeder gaan wonen, co-ouderschap is vaak de norm. Je bent dus of zelf akkoord gegaan met de omgangsregeling of een rechter vond deze regeling het beste voor je kind.

    Rs - 23 aug 2018

    Het is wel erg makkelijk om iemand online te ‘bashen’ op basis van jouw eigen vluchtige conclusie over de beste reageerder. Co-ouderschap is helemaal niet ‘de norm’, tenzij ‘jouw norm’ ook de context van de reat van de wereld is.. ? Als je ongehuwd gescheiden vent van elkaar,gaat het kind meestal ‘automatisch’ naar de moeder (alsof de vader geen verzorger is of kan zijn ten tijde van het uit elkaar gaan, maar goed er wordt aangenomen dat de moeder de basisverzorger is en daarmee ook de eerste en enige voogd over het kind.Ook als zowel vader als moeder het kind hebben aangegeven en daarin ‘op gelijke voet’ zouden horen te staan (mijn mening). Ik ervaar zelf dat ik de wereld op zijn kop ervaar.. Machtsspelletjes om mij financieel te benadelen spelen ook mee,maar in de rondgang merk ik dat het stereotype beeld ‘automatisch’ is dat de man hoort te betalen.Ongeacht het (redelijke/niet redelijke alimentatiebedrag). Ja, eens. Het bedrag is aan te vechten, maar in praktijk is dit toch een zeer kostbaar juridisch traject. Als we het er met z’n allen over eens kunnen zijn dat elke cent VOOR het kind is (buiten beschouwing houdende of de ex vanalles wel/niet in ‘eigen zak’ steekt) dan ben ik een gelukkig mens dat we niet allemaal denken vanuit boosheid, maar nog helder genoeg zijn om te blijven geven om een gelukkig kind, dat de prijs hoog is.. is inherent lijkt mij.. My 2 cents..

    Asje lopen - 21 nov 2019

    Mijn vader wou maar 50 per kind betalen terwijl na een onderzoek bleek dat hij 250 per kind kon

Danielle - 4 okt 2017

Hoi ik heb een vraag: Wij hebben co-ouderschap over mijn dochters..maar nu is het zo dat de verhoudingen tussen vader en dochter niet lekker lopen, zeg maar gerust slecht. Kan hier op terug gekomen worden, omdat dit eerst door de rechter is goed gekeurd.. Graag zie een reactie tegemoet...

    Petra - 20 feb 2019

    Hoi Daniëlle Ik zit nu met zo'n zelfde situatie. Tussen vader en jongste dochter gaat het niet lekker Hoe is het bij jou verder gegaan? Heb jij iets aan het vieze gehad. Ik zal dit heel graag van je horen. Ik word nu neergezet als de slechte ouders houden want ik mag me niet bemoeien met de situatie bij de andere ouder thuis... Als jij hier ervaring mee hebt zou ik echt heel graag met je uitwisselen

Denise - 16 okt 2017

Heb een vraag. Mijn dochters zijn 19 en 16. Het ouderschapsplan is 3,5 jaar geleden geschreven. Mijn kinderen hebben helaas weinig tot geen contact met hun vader. Hun vader dwingt mij om informatie te geven over de kinderen. Ik vind gezien hun leeftijd dat ze zelf kunnen aangeven wat ze willen vertellen. Nu geeft hij mij iedere x terug dat ik dit moet doen en dreigt nu dat als ik dit niet doe hij de partnerallimentatie stopt. Jammer dat het zo gaat vooral omdat praten niet gaat.

    Linda - 25 jun 2018

    Als je beide ouderlijk gezag hebt is de ouder bij wie de kinderen wonen verplicht informatie te verschaffen. U geeft zelf aan dat ze geen contact hebben, hoe kunt u dan wel van u kinderen verwachten dat zij hun vader informeren? Ik ben een moeder die al 2 jaar geen contact met haar dochter heeft, ik hoorde van de andere 2-kinderen dat ze een keer een hersenschudding heeft gehad en afgelopen week met de ambulance afgevoerd........ik krijfmg daar van mijn ex niks over te horen. Hij heeft mijn dochter van school gehaald en op een andere school gezet, zonder mij daar in te informeren. Ben nu bezig met een kort geding om het af te dwingen.

    Ellen - 12 okt 2018

    Linda wat verschrikkelijk! Bij mij een beetje hetzelfde verhaal... helaas kun je informatie van de andere ouder niet afdwingen. Ik ben weekendmama (ook vanwege de afstand). Mijn ex geeft gewoon aan dat hij het wel vertelt en dat ik zo gek als een deur ben. Gelukkig heb ik contact met de onderwijzers, huisarts die mij allemaal van de informatie voorzien die ik van mijn ex niet krijg. Dit betekent wel dat ik er regelmatig achteraan moet bellen. En dan gaat het nog vaak mis. Mijn dochter zou graag meer bij mij willen zijn, echter ze is bang dat ze daarop financieel op achteruit gaat (wat ook klopt, mijn ex heeft het financieel heel goed voor elkaar en ik slechts redelijk) en dat haar vader haar dan helemaal de deur wijst (in zijn woorden: dan hoef je ook nooit meer terug te komen) en ze wil haar twee halfbroertjes niet missen. Ik zeg altijd maar dat ik alles prima vind, zo lang we goed met elkaar kunnen maakt het niet uit dat we elkaar minder zien. Maar ondertussen doet het pijn. Vooral omdat ik zie dat ze in dat gezin zo wordt achtergesteld. Zo mag ze niet met hen mee op vakantie, gaat ze niet op vakantie of sport, ondanks dat ik aardig wat alimentatie betaal. Ik snap dat niet, Het is zo'n leuke meid. Waarom wil hij perse dat ze bij hem woont, ondanks dat hij nauwelijks naar haar omkijkt? En ze wil alles zo graag goed doen voor haar vader, zodat hij haar wel een keertje meeneemt... Nu ze wat ouder is en een eigen mobiel heeft bel ik haar dagelijks om haar te helpen met huiswerk, wat mijn ex en zijn partner ook niet doen. Ze vindt het fijn om het samen door te nemen, geeft haar structuur en ze merkt dat ze daardoor goede cijfers haalt op school. Leve de mobiele telefoon! Het erge is dat ze nog stiekem op haar kamer belt en de apjes verwijderd. Maar goed, ik vind de goede cijfers toch even belangrijker, dan maar achter zijn rug om, hoewel ik daar geen fan van ben. Gelukkig dragen mijn ouders bij, zodat ze af en toe muzieklessen kan volgen als ze bij mij is. Naar de rechter ga ik niet meer. Dat wordt er zo'n ellendige bak shit over me heen gegooid. Deze zegt: jullie zijn volwassen, regel het met elkaar, ik schakel jeugdzorg in. Jeugdzorg geloofde mijn ex. Want hij is zo aardig en charmant en heeft het zo fantastisch voor elkaar met zijn grote bedrijf en gezin. Ik woon maar alleen en kan me net redden. Dus er moet wel iets mis met me zijn. En de jeugdzorg medewerker confronteerde me met alle beschuldigingen van mijn ex. "Hoe dacht ik moeder te kunnen zijn terwijl ik dat allemaal had gedaan"... Tja. Ze ging zelfs zover dat ze aangaf dat ze zich hardop afvroeg hoe het kon dat ik zo'n leuke baan had, terwijl ik overduidelijk labiel was. (klopt ook wel een beetje, ik was regelmatig verdrietig in die gesprekken omdat ik mijn dochter zo weinig zag en wist hoe de situatie in elkaar stak). Los van dat, ook mijn dochter heeft me in het verleden regelmatig geconfronteerd met dat ik haar als jong kind zou hebben mishandelt. Maar dan zei ik elke keer: kun je je dat herinneren? En vervolgens: hoe hebben we het nu met elkaar? Denk je dat ik dat echt zou doen? En weet je: inmiddels gelooft ze haar vader niet meer. Ze is er een beetje klaar mee. Enerzijds vind ik dat fantastisch. Maar aan de andere kant had ik zo graag gezien dat ze daar niet emotioneel onder druk werd gezet. Dat ze het daar gewoon fijn heeft, zonder dat ze op haar tenen moet lopen uit angst dat ze haar broertjes nog wel kan zien. Sorry voor het hele verhaal. Ik reageerde alleen omdat ik je een hart onder de riem wil steken. En nu loop ik met mijn eigen shit te koop. Moest er blijkbaar even uit. Hopelijk komt het goed tussen jou en je dochter, en gaat ze uiteindelijk ook inzien hoeveel je van haar houdt. En ik ben benieuwd of dat kort geding je echt helpt. En of dit op de lange termijn ook iets veranderd. Mijn ex heeft me alleen geïnformeerd in de jeugdzorgperiode, daarna hield het direct op. Succes in ieder geval!

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 13 okt 2018

    Jeetje Ellen, dank voor het delen van je pijnlijke verhaal. Je zegt sorry, maar het is juist fijn dat je je verhaal deelt! Zo kunnen anderen die in een vergelijkbare situatie zitten, voelen dat zij er niet alleen in staan. Hopelijk heb je nu een fijn weekend met je dochter.

    Gerrit - 8 sep 2018

    Wat houdt je tegen die informatie te geven, als daardoor de relatie met de vader verbeterd? Tenzij je wat te verbergen hebt.

    EP - 12 dec 2018

    Alimentatie kan je nooit zomaar stoppen. Alleen wanneer je dat als ouders samen bepaald of er een rechterlijke uitspraak ligt. Dan de verhalen over wie bij wie gaat wonen. Co ouderschap is haalbaar wanneer je dicht bij elkaar woont anders niet. Zijn regels voor. En ja, in veel gevallen worden kinderen wbt wonen aan de moeder toegewezen. En ja, als vader trek je vaak aan t kortste eind wanneer een moeder weigert mee te werken aan de omgangsregeling of info voorziening onder de 16jr. En ja je kan dan naar de rechter en ondanks een uitspraak kan ook de rechtbank weinig afdwingen. Het NL recht is wat scheidingen betreft schrikbarend ouderwets en achterhaald. Wanneer de ouder waar ze wonen de insteek heeft dat de omgang met de andere ouder er niet toe doet is er een probleem. ‘De andere’ ouder verliest soms voor jaren of altijd een echt ouderlijk contact.

P - 2 feb 2018

Mijn zoon is 16 jaar, woont nu 2 weken bij mij in huis en ik merk dat hij voorlopig geen zin heeft terug bij zijn moeder te gaan wonen. Helaas is de relatie tussen zijn moeder en mij niet goed na de scheiding en dit is 1 van de zaken waar mijn zoon mee zit. Nu stuurt moeder mij een bericht, waarin zij eist datik onze zoon voor 1 maart ‘terug stuur’ naar haar. Wanneer ik dit niet zou doen dreigt ze met een rechtzaak. Beetje vreemd en agressief maar goed dat zin we wel gewend, daar zij groot aantal symptomen van Borderline vertoont. Voor mij is het belangrijk dat mijn zoon zich goed voelt, of hij nu bij mij of bij moeders woont. Ook vwb de omgangsregeling ben ik zo ingesteld. Wanneer de kinderen aangeven een dinsdag of een weekend even niet willen komen (om wat voor reden dan ook) dan respecteer ik dit en maak hier nooit een probleem van. Gezien kinderen vanaf 16 jaar mogen kiezen waar zij willen wonen en hij zelf aangeeft bij mij te willen wonen (voorlopig), denk ik dat ik de ‘dreiging’van een rechtzaak naast mij neer kan leggen, maar ik denk ik stel toch even de vraag hier Iemand een idee?

Theo Maessen - 22 apr 2018

Hallo mijn zoon is vanaf februari bij komen wonen ik heb van mijn ex geen alimentatie gehad nu is mijn zoon 18 jaar ik heb een zorgverzekering voor hem afgesloten maar mijn ex wilt niet mee betalen aan de kosten die ik elke maand maak ik weet niet wat de rechten zijn of dat zij verplicht is om mee te betalen Groet Theo

Svenja - 13 jul 2018

Dennis Ja, dat mag. Dit valt onder medisch geheim. Als je dochter je dit wil vertellen zal ze dat zelf doen. Daarnaast heb jij geen recht je verhaal te doen bij haar psycholoog. Ze is er coor zichzelf onder behandeling, niet voor jou. Als zij het nodig vindt jou erbij tw betrekken zul je het wel horen. Mocht je het nodig hebben jou verhaal bij iemand kwijt te kunnen, kun je zelf naar een psycholoog gaan.

Just me - 17 jul 2018

Hallo allemaal, Ik, moeder van een prachtige zoon van 9 word soms zo moederloos van VOLWASSEN mensen Ik heb een relatie gehad met mijn ex (vreselijke kerel) heel veel narigheid meegemaakt maar wel een prachtige zoon mede dankzij hem gekregen en dat is mijn trots! Hoe een vreselijke bloedhekel ik aan mijn ex heb is niet te omschrijven MAAR.... het is en blijft de vader van ons kind! Als je als volwassenen elkaar niet kan hebben laat dan potverdrie je kind er niet de dupe van zijn! Jullie willen echt niet weten wat IK van mijn ex vind en er is ook een tijd geen contact geweest Even voor de duidelijkheid dit was een keus van mijn ex door zijn leefomstandigheid... Nu hij alles op de rit heeft ziet hij onze zoon gelukkig weer (voor mijn zoon) heb ik wrok? JA Heeft mijn kind daar baat bij? NEE Geloof mij ik heb gedachtes maar zolang ons kind het fijn heeft bij zijn vader ben ik blij! En zal ik ten alle tijden mijn wrok opzij zetten om onze zoon gelukkig te zien! Laat je niet leiden door haat naar elkander maar zet je kind voorop! UITZONDERINGEN DAARGELATEN UITERAARD! maar het komt te vaak voor dat er uit persoonlijk oogpunt geen contact is met 1 ouder en ga jezelf nou eens echt te rade of dat oke is? Als jou kind oud genoeg is kan je hem wijzer maken en als de andere ouder echt zoooo slecht is heb je tijd genoeg om het op te lossen op een nette manier en niet over de rug van jou kind! Luister naar je kind en praat altijd netjes over de ander zolang het niet direct je kind geschaad heeft Kinderen horen niet tussen volwassenen in te staan! Zet je ego aan de kant en ga voor je kind hoe moeilijk ook EN IK KAN HET WETEN BELIEVE ME!

Profielfoto van Jan Willem

Jan Willem (gastheer) - 17 jul 2018

Hoi Just me, Wat een mooie reactie, ik ben het met je eens. Kinderen horen niet te lijden onder het contact tussen de ouders. En als de kinderen daar onbedoeld (misschien soms wel bedoeld) last van hebben is dat heel erg. Ik vind het dan ook knap dat je je eigen mening omtrend je ex aan de kant kunt zetten voor je kind. Groet, Jan Willem

    Just me - 17 jul 2018

    Hoi Jan Willem, Dat is heus niet altijd makkelijk hoor Maar voor ons kind doe ik alles ? Dank je wel ? Groetjes Judith

Dee - 20 jul 2018

Hier ook een gescheiden moeder. Wat ik vooral zie is dat (in veel gevallen) moeders zich te veel laten leiden door 'vals' sentiment. Mijn kind heeft in het verleden ook geroepen dat hij alleen maar bij mij wil zijn. Dat riep hij in fases bij zijn vader ook. Ook in een 'normaal' gezin heeft een kind soms dat hij of zij sterker trekt naar een van de ouders. En daarbij willen ze graag loyaal naar je zijn en hebben ze niet altijd zin in gesleep van het ene naar het andere huis. Maar beide ouders zijn superbelangrijk voor een kind. Bespreek dus met je ex wat er verteld wordt door je kind, dan zal je nog eens voor verrassingen komen te staan wat er aan de andere kant verteld wordt. Dat heb ik zowel bij mij als bij mijn nieuwe bpartner en zijn ex gezien. Kinderen doen alles om hun ouders blij te maken: met je meepraten, je pleasen etc. Daarom is communicatie zo belangrijk!

Anoniem - 16 aug 2018

Hallo allemaal, volgens mij ben ik de enige hier die een kind van gecheiden ouders is, maar dat maakt niet uit voor t verhaal. Ik woon al zolang ik me kan herinneren de helft van de week bij m'n vader en de helft van de week bij m'n moeder. Ik heb tijden gehad waarin ik wegwilde bij mijn moeder doordat er vaak ruzie was, maar inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik juist liever bij me moeder ga wonen omdat ik me bij me vader onbegrepen en niet gerespecteerd voel. Nou is t zo dat ik al meerdere keren heb aangegeven dat ik dit wilde maar mn ouders gingen er niet mee akkoord, dus denk ik eraan om te dreigen met een rechtszaak (ik ben 16 dus mag zelf bepalen) zodat ze zien dat ik serieus ben maar ik ben bang om mn vader te kwetsen. Ik weet ook gewoon echt niet meer hoe ik dit kan oplossen en aangezien iedereen hier juist de gescheiden ouder lijkt te zijn, vraag ik jullie graag om advies. Alvast bedankt

    Petra - 20 feb 2019

    Wauw Anoniem Wat ben ik blij dat jij reageert. Mijn dochter zit in dezelfde situatie als jij Ik vind dat ze bij mij mag komen wonen als ze dat wil wil maar haar vader vindt dat het gewoon fifty-fifty moet zijn zoals dat altijd was . Het gekke is dat alle ouders die gescheiden zijn die ik erover spreek vinden dat de situatie moet blijven zoals het is . Ik denk bij mezelf dan is dat omdat je zelf Je vrijheid wil hebben? Ik als moeder wil in ieder geval het beste voor mijn kind en als dat betekent dat mijn kind bij mij wil wonen dan kan dat dat Als het zou betekenen dat mijn kind bij haar vader wil wonen dan moet ik me daar ook bij neerleggen Ik wens je heel veel sterkte Ik vind het niet niks 16 jaar en dan voor dit feit staan Heel dapper van je dat je het hebt gemeld op deze site.

    anoniem - 30 jan 2023

    hi, super dapper dat je dit durft te delen. Ik ben zelf ook een kind van gescheiden ouders en ook 16 jaar. Ik woon de ene week bij mijn moeder en die week daarna bij mijn vader. De laatste tijd botsen ik en mijn vader heel erg. Als ik thuis kom van werk of school komt er geen positief woord meer uit. Ik doe altijd mijn best om het gesprek aan te gaan, maar hierin word er niet geluisterd naar mijn verhaal en word er door mij heen geschreeuwd. Ik woon daarom nu tijdelijk bij mijn moeder en hier is mijn vader het niet mee eens. Ik zou goed met degene waar je wilt wonen het gesprek aan gaan en te vragen of zei met de andere ouder in gesprek willen gaan. Dit heeft bij mij heel erg geholpen.

Floor - 17 sep 2018

Als je naar de bioscoop wilt gaan met je moeder en de familie van je moeders kant, maar je bent bij je vader, mag dit dan als zestienjarige? Mijn vader vindt namelijk dat het niet mag.

Nellie Timmermans - 18 sep 2018

Hiervoor bestaat volgens mij geen wet. Het is de bedoeling dat men daar samen uitkomt. Vader en moeder dienen daar samen over te overleggen.Het zou natuurlijk voor jou veel gemakkelijker zijn als je moeder zo'n uitje organiseert als je bij haar bent, precies zoals ook je vader een dergelijk uitje zou kunnen organiseren als jij bij hem bent. Dan komen er geen problemen en hoeft er nergens over overlegd te worden. Ik denk dat je het beste met je moeder hierover kunt praten en haar kunt vragen om dergelijke uitjes te organiseren als je bij haar bent, zodat je altijd mee kan als je dat wilt. Want nu kun je niet mee, of je moet overleggen (en misschien zelfs ruzie maken) met je vader. Dat is niet leuk en zelfs als je dan mee kunt gaan, heb je minder plezier omdat je weet dat papa het niet leuk vindt. Als je dat goed uitlegt aan je moeder dan snapt ze het vast wel. Ik wens je veel succes!

xavier ricquier - 27 sep 2018

6j gescheiden , laatste 4maand geen kinderen meer gezien of gehoord . Moeder is naar limburg verhuist bij vriend nr 12 ! Kinderen zijn 7 en 14 ... familierechtbank controleert elke stap die ik zet maar kijkt niet naar wat moeder uitvoert . Ik heb niks te zeggen . Neen ik heb geen strafblad of wat dan ook . Wat klopt hier niet ?

L - 17 okt 2018

Ik ben een jongen van 13 en ik heb bijna geen contact met mijn vader ik wil hem wel zien alleen het mag niet van mijn moeder want die vind dat mijn vader niet voor een kind kan zorgen nu ben ik al 1 x weggelopen en bij mn vader geweest en die zei dat het door mjn stiefvader komt en dat ik daarom niet naar hem toe mag Nu haal ik slechte cijfers op school omdat mijn stiefvader mijn zelfvertrouwen omlaag heeft gehaald Nu heb ik morgen een gesprek op school want die heb ik elke donderdag omdat mijn cijfers slechter worden Zal ik dit vertellen of niet

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 17 okt 2018

    Jeetje L, wat heftig! Ik zou het morgen op school zeker vertellen! Het lijkt me dat je wel wat hulp kan gebruiken en die kan school misschien wel voor je regelen. Ik zal ook even binnen ons netwerk vragen of iemand je verder kan helpen. Ondertussen kan je zelf misschien eens op Villa Pinedo kijken, daar zitten allemaal jongeren met gescheiden ouders. Goed dat je geschreven hebt. Heel erg veel sterkte! Groetjes Annelies

    Karlijn - 18 okt 2018

    Hoi L, wat dapper dat je dit hebt opgeschreven. Wat zal dit lastig voor je zijn! Het klinkt alsof je helemaal klem zit tussen je ouders. En ik kan me ook goed voorstellen dat voor jou nu extra moeilijk is om je te concentreren in de klas. Ik denk ook dat het een goed idee is als je jouw school hierover vertelt. Is er een vertrouwenspersoon of een mentor aan wie je het durft te vertellen? Die volwassene kan dan naar jouw verhaal luisteren, en zal beter begrijpen waarop het nu niet zo goed gaat in de klas. Deze persoon kan ook samen met jou bedenken wat jou zal helpen. Veel sterkte, Karlijn

    Daiva - 5 nov 2018

    L, wat een heftige situatie bij jou. Ik ben zelf al 3 jaar officieel gescheiden en het was geen makkelijke scheiding en ik zou wel willen helemaal geen contact met mijn ex willen maar ik heb een dochter met hem. Ik heb mijn dochter nooit verboden om haar vader te zien, al zou ik soms wel willen doen. Ik kan wel je moeder begrijpen want meeste vrouwen voelen zich zeker gekwetst, het liefst zouden ze hun ex nooit meer willen zien en heel veel vrouwen (helaas) nemen wraak op hun ex en gebruiken kinderen als middel ervoor. Misschien kan iemand van je moeders kant die jou wil helpen? Een hele goede vriendin van je moeder, oma, tante? Ik wens je veel succes in deze situatie! Hopelijk komt alles goed!

Nellie Timmermans - 17 okt 2018

Wat vreselijk beste L, Ik kom dit soort dingen wel vaker tegen en vind het erg belangrijk dat je dat op school vertelt. Als je dat durft en kan zou ik het ook tegen de huisarts vertellen. En het is helemaal niet erg als je daarom zou moeten huilen. Dat begrijpen ze vast heel goed. Jouw moeder is misschien wel erg bezorgd over jou, en denkt misschien dat niemand beter voor jou kan zorgen dan zij. En zij kan goed voor jou zorgen, daarvan ben ik overtuigd, maar vaders kunnen dan ook. En het is belangrijk dat je moeder gaat beseffen dat jij een vader EN een moeder nodig hebt en dat je van hen allebei mag houden zoveel als je wilt. Ik weet niet waar je woont en zou je graag verder helpen. Mocht je toevallig in Oost-Brabant wonen dan zou ik misschien nog wat meer voor je kunnen doen. Maar in elk geval is het belangrijk dat jij dit vertelt aan mensen die jou zullen helpen. Misschien is er ook nog een tante of een oma die jou daarbij zouden kunnen steunen. Soms helpt het als die praten met mama. Ik vind je heel dapper dat je dit zo vraagt en verder sluit ik me volledig aan bij het advies van Annelies. Heel veel sterkte!

Pim - 26 okt 2018

Dankjewel voor dit artikel over de rechten van het kind bij scheiding. Men doet er vaak laconiek over. Maar is je kind het wel eens met de getroffen omgangsregeling. Dat is een goede vraag op te stellen. Als ouder is het belangrijk om goed te luisteren.

jess - 5 nov 2018

ik ben een meisje van 16 jaar. ik heb een vraag over mijn rechten. Ik zit sinds een paar weken met de gedachte om bij mijn moeder te wonen, het gaat heel slecht met mij persoonlijk vanwege een slecht verleden. mijn ouders zijn hier achter gekomen, ik heb de steun van mijn ouders hard nodig alleen krijg ik deze steun niet van mijn vader, sterker nog mijn vader zegt bijna elke dag tegen me mijn vertrouwen in jou is weg en dit haalt mij nog erger naar beneden end at ik eigenlijk al ben. ik wil graag dat ik me beter ga voelen alleen lukt dat niet door om de week bij mijn vader te zijn omdat elke stap die ik maak om mezelf omhoog te halen trekt hij onder mijn voeten vandaan en kan ik weer opnieuw beginnen. ik vroeg me af of het mogelijk is dat ik tijdelijk bij mijn moeder ga wonen ook als mijn vader het daar niet mee eens is.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 5 nov 2018

    Beste Jess, Het is goed dat je om hulp vraagt. Nellie Timmermans van interpunctie.nl zal contact met je opnemen.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 5 nov 2018

    Beste Jess, Hieronder het antwoord van Nellie Timmermans:Ik begrijp jouw vraag heel goed, want het is waar: als je steeds weer naar beneden getrokken wordt terwijl je juist een stapje naar boven hebt gemaakt klinkt het logisch om degene die je naar beneden trekt uit je leven te bannen. Natuurlijk weet ik niet wat je meegemaakt hebt, en dat hoef ik ook niet echt te weten. Maar ouders blijven voor iedereen belangrijk, ook als je geen 16 maar 60 bent denk je nog aan je ouders en blijven die belangrijk. Het is belangrijk dat je ouders je steunen en je vader doet dat niet, blijkbaar. Misschien weet hij niet wat jij nodig hebt. Je moeder weet dat wel, als ik het zo lees. En jij beseft het ook. Hartstikke goed van je, dat je al die stappen zet. Ik moedig je van harte aan!! Maar zou het niet fijn zijn als ook je vader jou kon aanmoedigen, precies zoals ik dat nu doe? Dat is toch veel beter dan het contact tijdelijk te verliezen?! Maar je vader moet het wel snappen. Dat wat hij nu zegt tegen jou niet echt goed helpt. En misschien kan je moeder eens met hem praten, en hem uitleggen dat jij er last van hebt, hoe hij met jou omgaat. En dat jij graag steun van hem zou krijgen, dat je daar veel meer aan hebt. Je mag hem ook dit antwoord laten lezen. Als hij wil mag hij ook eens met mij bellen zodat ik hem tips kan geven hoe hij jou ECHT kan steunen. Want dan ga je je nog veel beter voelen en zet je nog veel grotere stappen. En die reuzestappen zou ik je graag toewensen. Ik wens je graag het beste en ik hoor ook graag of je aan dit antwoord wat hebt gehad.

Kittekat - 6 nov 2018

Hallo! Kan iemand met mij meedenken wat ik mijn zoon (12) kan adviseren? Zoon woont bij vader, maar omgang is week op week af. Sinds 3 maanden krijg ik (steeds vaker) noodkreten van hem. Hij wilt bij vader weg. Zijn klachten: bizar veel regels, steeds wisselende regels, afreageren op zoon, geen aandacht, wel lief tegen broertje/zusje, nul inspraak. Ook heeft zoon door dat vader stookt. Vorige week is hij 2x zonder toestemming of bijzijn in mijn huis geweest toen zoon wr wel was en heeft zoon al zijn negatieve oordelen over mijn huishouding vertelt (vies, stinkt, rommel, ruikt naar wiet (???)). Ik heb vader neutraal verteld deze apps te krijgen en gevraagd hoe het gaat. Dat wuift hij weg. Bij hem gaat alles fan-tas-tisch! Vader heeft mijn leven grondig verziekt met stalking, laster en financieel uitroken en speelde zelf mr. picture perfect (vandaar de hoofdverblijfplaats bij hem. Rechters hebben helaas maar een hersencel, en die is defect). Desondanks peins ik er niet over de kinderen tegen hem op te zetten (zou een koud kunstje zijn). Dus ik blijf zoon naar bewegen om (zinloos) te praten met zijn psychopate vader. Kansloos. Maar een betere tekst voor het kind weet ik niet. Nu wilt hij weglopen. En ik moet hem dan terug brengen naar butcher-daddy... Wat kan mijn kind? Wat kan ik adviseren? Er is nog een rechtszaak over hoofdverblijfplaats (‘mijn’ hoger beroep). Kan hij daar wat mee? Of moet ik dit relativeren als een puber frust en mijn eigen nare ervaringen met die idioot niet projecteren op zijn situatie? Wijsheid gezocht...

Betsy Obelink - 18 nov 2018

Wat als je als grootouders ziet , dat het niet goed gaat met de kinderen , De Moeder heeft haar derde relatie , de kinderen zijn 13 en 15 jaar , zijn het gesleep zat meer dan zat , wat kun je als grootouders doen , je ziet het verdriet van je kleinkinderen ,

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 19 nov 2018

    Beste Betsy, we gaan je vraag voorleggen aan een van onze partners en komen er snel op terug.

    Karlijn Pieterse - 19 nov 2018

    Beste Betsy, Bedankt voor het delen van je vraag op dit platform en ik lees dat je je grote zorgen maakt om je kleinkinderen in deze situatie. Ik vraag me allereerst af of er ruimte is om jouw zorgen met je dochter zelf te bespreken? Of is er soms een goede vriend of vriendin van je dochter met wie je jouw zorgen kunt delen, die het vervolgens met je dochter bespreekt? En los van jouw dochter: het is voor veel kinderen fijn als ze hun verhaal veilig bij iemand kwijt kunnen. Je kunt je kleinkinderen helpen door een goed luisterend oor voor ze te zijn, door liefdevol te luisteren naar hun gevoelens en hun gedachten. Probeer om hierbij niet direct op te lossen of advies te geven; blijf alleen open en aandachtig naar ze luisteren. Probeer ook om in die gesprekken zelf zo neutraal mogelijk over hun moeder te blijven praten, en richt de aandacht zoveel mogelijk op de gevoelens en zorgen die je kleinkinderen met je delen. Als je je grote zorgen maakt om de veiligheid of de emotionele ontwikkeling van je kleinkinderen, dan raad ik je aan om contact op te nemen met je huisarts. Twijfel daar niet over. Hij of zij kan je vertellen welke eventuele vervolgstappen je zou kunnen zetten. Veel sterkte, Karlijn ~ iep coaching

K. - 15 jan 2019

Heyhoi! Ik had een vraagje wat betreft mijn zusje van 15. Ze woont bij haar vader ( mijn voormalige stiefvader). Onze moeder zit in het buitenland. Maar de vader behandeld haar enorm slecht. ze mag bijna niet naar buiten, Ze moet alle klusjes in huis doen, of er meer is weet ik zo snel niet. Ze is bang voor hem en om het te vertellen. Ze mag zelfs niet bij haar grote zus langs. In principe mag hij niet zomaar iets beslissen zonder onze moeder, maar haar verteld hij al helemaal niks. Geen berichtje niks niet. Hij schildert mij en mijn moeder negatief af. Des ondanks dat ik altijd geld uitgeef aan mijn zusje voor kleding etc. Nu is mijn vraag, is het ook mogelijk om de voogd over te nemen van haar vader? Mijn zusje heeft meerdere malen gevraagd of ze bij me mocht wonen. Ik heb vaste woning samen met mijn vriend, hebben altijd een schoon huis + hebben een kamer over. Liefs K.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 15 jan 2019

    Beste K., dit is de reactie van Marlon Dijkhuizen van Childfirst, Kindbehartiger: Dit is een zeer ernstige zaak/beschuldiging en niet zo simpel. Wat ze eerst kan doen, is een gesprek aangaan met de vader. Aangeven dat ze zich zorgen maakt. Als dit niet helpt of niet kan en ze zich echt grote zorgen maakt om de veiligheid van haar zusje, kan ze overwegen om een melding te doen bij Veilig Thuis, dat kan anoniem. Zij gaan dan onderzoeken in hoeverre er een echte zorg is en er actie moet komen. De voogdij over nemen kan niet zomaar, zeker als het meisje al twee ouders heeft. Hier moet de rechter een beslissing over maken. Dan zal er eerst gedegen onderzoek moeten komen, door bijvoorbeeld Veilig Thuis en de kinderbescherming. Wat natuurlijk wel kan is dat het meisje bij haar grote zus gaat wonen, maar dat moeten de ouders dan goed vinden. Hiervoor is echt eerst een gesprek met de vader nodig. Het meisje zelf kan ook bij Villa Pinedo terecht voor een buddy. En ze kan school in vertrouwen nemen, school zal dan iets gaan doen, bijvoorbeeld contact opnemen met Veilig Thuis. Heel veel succes!

    QUADRIFOGLIO - 19 mei 2019

    Mijn ervaring met stichting Veilig thuis is van geen waarde voor de rechter! Het advies van hen destijds “dochter beslist niet bij moeder weg te halen” werd door de rechter compleet van de tafel geveegd, omdat de mening van de vader in het toestemmen van de verhuizing, ineens door wraak en jaloezie veranderd werd in geen toestemming geven! Hij weigert hierover in gesprek te gaan en maakt onze dochter volledig monddood, terwijl ze heel duidelijk aangeeft graag bij haar moeder te willen blijven, omdat haar vader nooit voor haar gezorgd heeft (dit gaf hij zelfs toe door te benoemen dat hij 80 tot 90 uur per week werkte. Ik weet dat men bij de rechtbank in Zwolle bezig is om ouders die weigeren met hun kind en partner te praten over zulke gevallen, inmiddels gedwongen worden dit wel te doen! Maar waarom duurt het zo vreselijk lang voordat de mening van het kind E I N D E L I J K wel eens telt! Geldt zowel voor kinderen die bij de moeder als de vader willen wonen. Kinderen worden al genoeg de dupe van pijnlijke echtscheidingen. Door kinderachtige machtsspelletjes van ouders, zouden rechters in heel de wereld inderdaad “met de billen bloot” moeten. Zo niet, gedwongen worden dit wel te doen. En niet alleen bij de rechtbank in Zwolle!

Profielfoto van Nieuwe Stap

Nieuwe Stap - 15 jan 2019

Jeetje K. wat een naar verhaal! Wij gaan even overleggen wie jou het beste verder zou kunnen helpen en sturen je zo privé een mail. In ieder geval fijn voor haar dat ze jou als grote zus heeft!

Emma - 18 jan 2019

hallo, ik ben een meisje van 13 en ik wil geen contact meer met mijn mama. ze betaald al 5 maanden de alimentatie niet en doet geen moeite voor mij en mn broer. ze wil dat we bij haar gaan wonen in menen maar ons leven is in oostende en nu gaat zo nog verder wonen in wallonië. ik mag niet kiezen bij wie ik fulltime ga wonen maar ik wil haar echt niet meer zien. ze liegt en beloofd ons dingen maar ze doet dan toch niks en de belofte is dan gebroken. ik heb haar nu al een maand niet meer gezien maar ik wil haar gwn nooit meer zien. iemand tips?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 19 jan 2019

    Hoi Emma, wat naar om te horen. In Nederland is het in ieder geval zo dat kinderen van 12 en ouder het recht hebben om door de rechter te worden gehoord als er zo'n belangrijke beslissing wordt genomen. Ook kunnen kinderen zelf rechtstreeks een brief naar de rechter sturen als er zo'n ingrijpende beslissing wordt genomen en zij het er niet mee eens zijn. Zie deze blog. Maar hoe dat in Belgie zit weet ik zo niet. We gaan even kijken wie jou het best verder kan helpen en dan mailen wij je. Ken je Villa Pinedo al? Sterkte meid!

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 21 jan 2019

    Hoi Emma, Nellie Timmermans geeft je het volgende antwoord: Wat vreselijk voor jou en je broer dat je moeder je van alles belooft en de beloftes daarna breekt. Ik vind dat heel verschrikkelijk voor jullie. Ik weet niet hoe je situatie verder is. Als ik het goed begrijp wonen jullie bij je vader? In Oostende? Ik denk dat het belangrijk is om met een volwassene uit je omgeving te praten hierover. Die kan jouw situatie beter inschatten, die kent ook de Belgische wetgeving beter. Misschien een maatschappelijk werker op school of zo? Of een tante of een oma? Of een hele begripvolle buurvrouw? Of een moeder van een vriendinnetje? Maar liefst iemand van school, denk ik, omdat die ook wat beter kan adviseren wat je kunt doen. Ik hoop dat je wel een fijne band hebt met je vader. Misschien kan je vader met je moeder praten, maar soms kan dat niet en maken die juist heel veel ruzie. Misschien zegt je vader slechte dingen over je moeder en denk je daarom nog slechter over haar. Ik hoop niet dat hij dat doet, want dat is slecht voor jou en je broer. Als je vader slecht praat over je moeder dan is het NOG belangrijker om hulp te krijgen van een buitenstaander. Jullie moeten hoe dan ook een eigen oordeel kunnen vormen, zowel over papa als over mama. En vaak is het oordeel over je ouders een beetje wisselend. Ik lees dat je heel boos bent op je moeder, omdat jij ervan overtuigd bent dat ze liegt en beloftes breekt. Ik heb geen reden om aan jouw woorden te twijfelen, maar soms is er een reden waardoor iemand niet KAN doen wat hij/zij ooit beloofd heeft. Ik weet dus niet of jouw moeder dat niet WIL of dat ze dat niet KAN. Jij denkt dat je het weet, en misschien heb je gelijk. Maar het zou mooi zijn als je daar eens serieus (zonder ruzie) met je moeder over zou kunnen praten. Misschien is er toch een andere kant aan de zaak. (Ik maak wel vaker mee dat men sommige dingen gewoon niet van elkaar wist). Je schrijft dat je niet mag kiezen bij wie je wilt wonen, daaruit maak ik op dat er een jeugdrechter is geweest die hier iets over gezegd heeft. Ik ken de Belgische situatie niet, maar hier in Nederland mag een kind ook met de kinderrechter praten. Hoe dat bij julie precies werkt weet ik niet. Maar dat zou je op school kunnen navragen aan een leraar. Over het algemeen adviseer ik NOOIT om het contact met je moeder (of een vader) te verbreken. Zeker niet definitief. Je moeder blijft voor eeuwig je moeder, net als je vader. Soms is het wel beter om het contact een beetje rustiger te houden, als er erg moeilijke dingen zijn. Ik zou je graag gunnen dat er iemand in jouw omgeving is (mogelijk ook bv. de huisarts) die jou verder helpt want blijkbaar is er heel veel aan de hand en voelen jullie je allebei erg ongelukkig over deze situatie. Het is erg belangrijk dat jullie met iemand gaan praten. Ik wens je heel veel sterkte toe.

Jasper Verkleij - 24 jan 2019

Hallo ik ben een kind van 13 jaar ik zou graag bij mijn moeder willen wonen hoe moet ik dat doen ben nu ook bij een gesprek geweest over de scheiding en word gepest op school en mijn vader denkt daar niet over na en os alleen maar negatief en me moeder altijd positief en me vader is al een stief vader maar heeft de voog over mij want me moeder werd in de steek gelaten toen ik geboren werd en hij heeft toen de voogd ge nomen maar mag ik zelf bepalen waar ik wil wonen of niet

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 25 jan 2019

    Nellie Timmermans van Interpunctie geeft het volgende antwoord: Beste Jasper, Wat goed dat je schrijft!! Je kunt het als kind zo moeilijk hebben als je gepest wordt. En dan zijn ook nog je ouders aan het scheiden of gescheiden. Dat is best heel moeilijk allemaal.. Ik lees dat je vader eigenlijk niet je natuurlijke vader is, maar je stiefvader. Hij heeft de voogdij en heeft altijd (samen met je moeder) voor je gezorgd. Dat is best een bijzondere situatie! Kinderen van boven de 12 jaar mogen in Nederland echter NIET kiezen waar ze willen wonen. Ze mogen wel aangeven wat zij willen bij de kinderrechter, maar uiteindelijk wordt samen besloten wat er gebeurt. Dat geldt dus ook voor jou. Op de eerste plaats zou ik willen weten of je Altijd een goede band met je (stief)vader gehad hebt Of hij goed geweest is voor jou en je moeder Of je eigenlijk wel blij bent met hem als voogd (ook al is hij nu erg negatief) Want hij is natuurlijk al heel lang in jouw leven en kent jou goed. En jij kent hem goed. Soms kan een volwassene tijdelijk negatief en vervelend doen (bv. vanwege de scheiding) maar kan hij nog wel in de toekomst veel voor je betekenen. Als ik jou was zou ik het met je moeder bespreken. Ik weet niet of je dat al gedaan hebt. Jij zelf alleen kunt er weinig aan doen, maar samen met je moeder moet er een goede oplossing te vinden zijn. Ik denk dat het zelfs mogelijk is (maar dat weet ik niet zeker) om de voogdij van je (stief)vader over jou op te heffen, als dat beter is voor jou. Aan de andere kant: je moet beseffen dat (als hij ooit goed voor je is geweest), je misschien een heel dierbare vriend kwijt zou raken, ook al is hij NU nog zo chagrijnig. Het lijkt me belangrijk dat je SAMEN MET JE MOEDER hier uitgebreid over praat en dat je aangeeft wat jij graag zou willen. Gooi de band met je stiefvader niet zo maar weg…. Je krijgt zo’n band niet zo snel. Over het pesten is het ook goed om met je moeder te praten, maar misschien kun je ook op school met een aardige leerkracht of een schoolmaatschappelijk werker praten. Ik denk dat je NU vooral met je moeder moet praten. En ik denk ook dat je haar jouw vraag en dit antwoord aan haar kunt laten lezen. Dan is het een stuk gemakkelijker om hier het gesprek over aan te gaan. Ik wens je heel veel succes. Je bent een kanjer!

Principe - 27 jan 2019

Mijn zoon is inmiddels 16. 2 jaar geleden zijn zijn vader en ik gescheiden. Onze ruzies gingen altijd over opvoeding, daar is door de scheiding niets aan veranderd. We hebben co-ouderschap: om de week zijn mijn zoon en dochter een week bij de ene ouder en een week bij de ander. Mijn ex is te soepel en ik ben te streng. Afgelopen week is de ruzie tussen mijn zoon en mij weer hoog opgelopen: ik verwacht dat hij klusjes in huis doet (vaat, 1 dag per week koken en rommel achter z'n kont opruimen) en dat hij eet wat de pot schaft. Z'n vader kookt wat m'n zoon lekker vindt (beperkt tot de 5 p's: pizza, poffertjes, pasta, patat, pannenkoeken), ik wil dat m'n zoon gezond (veel groente en fruit) eet. Dit is al een probleem sinds z'n 2de. En z'n vader stelt nauwelijks regels. Zoonlief doet nauwelijks iets op school (van 3 vwo naar 4 havo) omdat gamen veel leuker is. Bij mij mag er niet gegamed worden als de cijfers niet beter worden. Bij z'n vader zit m'n zoon iedere dag na school op de x-box. De kinderen krijgen geen alimentatie. Wel krijgen ze zak- en kleedgeld. Nu heeft mijn zoon na deze laatste ruzie aangegeven dat hij niet meer bij mij wil wonen, maar bij z'n vader. Ik snap dat wel, want daar kan hij alles doen wat hij wil. Geen gezeur aan z'n hoofd, vrijheid, blijheid... Als hij dat in z'n hoofd heeft, kan ik hem niet tegenhouden. Maar ik heb dan wel zoiets van dat hij de consequenties daarvan moet zien: als hij geen contact meer met mij wil, moet hij ook niet verwachten dat ik hem nog financieel ga ondersteunen (net als dat ik m'n eigen boontjes ben gaan doppen toen ik besloot bij z'n vader weg te gaan). Ik ben van mening dat je niet je handje ophoud bij iemand waar je niets meer mee te maken wilt hebben, maar hoe is dat bij wet geregeld? Moet ik m'n zoon nog onderhouden, als hij verder geen contact meer met mij wil?

Profielfoto van Nieuwe Stap

Nieuwe Stap - 28 jan 2019

Jazeker Principe, ouders zijn tot de leeftijd van 21 onderhoudsplichtig voor hun kinderen. Ongeacht of er wel of geen contact is. Zie ook deze blog.

Noa Geraats - 28 jan 2019

Hallo, mijn naam is Noa en ik ben bijna 16 jaar. Mijn ouders zijn 7 jaar geleden gescheiden. Beiden hebben een nieuwe partner gekregen. Een jaar geleden kwam mijn moeder met het idee om te verhuizen, naar een dorp zon 20 km verderop dan waar we eerst woonden. Mijn vader woont nog steeds daar. Voor die verhuizing heb ik ook van school moeten switchen. Ik heb destijds volmondig ja gezegd, omdat een nieuwe uitdaging me leuk leek en omdat ik graag bij mijn moeder wilde wonen. Er is mij beloofd dat als het me niet beviel en graag terug wilde, ik terug mocht naar mijn oude school. We zijn nu zon 5 maanden verhuisd en ga dus ook al 5 maanden hier naar school. Ik heb leuke vrienden en vriendinnen, maar het komt erop neer dat ik heel erg graag terug wil naar mijn oude middelbare school. Puur omdat ik mijn vrienden en omgeving mis. Ik ben eigenlijk alles behalve gelukkig. Dit heb ik aangekaart bij mijn moeder, maar ze zegt recht in mijn gezicht nee, je gaat niet terug, accepteer de situatie. Dit voelt voor mij als het breken van de belofte die ze eerder heeft gemaakt. Mijn vader stemt wel in. Hij wil dat ik zo gelukkig mogelijk ben. Ik heb al een gesprek gehad met de mentor op mijn oude school. Zij heeft een aantal dingen nagekeken en zegt dat de school mij niet kan weigeren, omdat ze zorgplicht hebben. Maar beiden ouders moeten wel een handtekening zetten... Weet iemand wat hier de regels/wetten zijn, en wat voor argumenten ik kan gebruiken? Alvast heel erg bedankt

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 28 jan 2019

    Hi Noa, we gaan je vraag doorsturen naar een van onze partners en komen er nog op terug. Ken je trouwens Villa Pinedo al? Daar kan je ook je situatie bespreken met andere jongeren.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 29 jan 2019

    We hebben contact via de mail!

I - 10 mrt 2019

Ik vind dat de rechtspraak voorbij gaat aan het kind. Ik snap dat er echt ouders zijn die via de kinderen proberen de andere ouder terug te pakken. Mijn zoontje van 11 wil al jaren niet naar zijn vader maar ik moet hem x op x dwingen te gaan . Uiteindelijk heb ik gezegd genoeg en thuis gehouden. Helaas wil de rechter niet naar het kind luisteren waar mijn zoontje heel boos over is. Net of het er niet toe doet wat hij wil. Laatst zei hij mam wil jij mij het telnr geven van de rechter dan ga ik hem bellen en zeggen wat ik wel en niet wil. Ik ben van mening dat dit meer schade toebrengt aan het kind.

Yo - 11 mrt 2019

Hoi allemaal we zitten ook in een scheiding alleen wonen we wel in Portugal. Ik als vader heeft altijd de zorg gehad van onze kinderen (5-7 nu). Wat zijn dan mijn rechten omdat ik alles heb opgegeven in nederland mijn vrouw is de kostwinner en ik ben huisvader. Mijn finaciele vermogen is dus 0!!!! We hebben hier geen vaste inkomen en buiten dat in NL is alles natuurlijk veel beter geregeld voor kinderen dan hier. We hebben ook helemaal geen families wonen hier, dat maakt het dus ook niet makkelijker op. Ik wil daarom ook niet hier wonen. Hier heb ik geen steun van families die wonen allemaal in NL. Graag wil ik weten wat ik hier aan kan doen voor de kinderen? Een Co-ouderschap gaat het niet worden vanwegens de afstanden. dank jullie wel alvast.

Liana - 14 mrt 2019

Hallo ik ben moeder van twee kinderen, 17 en 8 en lig in scheiding. In principe hebben we de afspraak voor co ouderschap echter de oudste wil liever permanent bij mij en mn nieuwe vriend wonen. We hebben altijd al n hele goede band gehad en hij vindt de sfeer en situatie bij mij thuis veel prettiger. Kan ik hier nog wat aan doen bij de verdere besprekingen in de scheiding? Het breekt mn hart iedere keer als ik em weer moet “dwingen” om nr zn vader te gaan. Nb ik ben de kostwinner

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 14 mrt 2019

    Beste Liana, Het lijkt ons vooral van belang dat vader en zoon met elkaar in gesprek komen/blijven. Misschien kan degene die jullie scheiding begeleidt hier een rol in spelen?

Ror - 15 mrt 2019

Beste allemaal, Bijna 10 jaar geleden ben ik gescheiden van mijn ex vrouw en mijn dochter (bijna 12 jaar) wil haar biologische moeder niet meer zien. Ik ben inmiddels 7 jaar getrouwd met mijn huidige vrouw en wij delen het ouderlijk gezag samen. Mijn dochtertje ziet mijn huidige vrouw als haar moeder en wil het liefst het contact verbreken met haar biologische moeder, omdat ze niets met haar deelt en haar ook niet mag. Ik en mijn vrouw hebben geprobeerd de relatie normaal op te bouwen tussen hun beide, maar naarmate me dochter ouder wordt wil ze het liefst het hoofdstuk sluiten, we hebben wel eens ontmoetingen laten plaatsvinden tussen beide terwijl mijn dochtertje aangaf het niet meer te willen. We deden dit puur, om ervoor te zorgen dat ze geen spijt zou hebben. Haar biologische moeder heeft alleen videocall gekregen van de rechter 1x per 2 weken, omdat ze in het buitenland woont. Wij hebben veelvuldig geprobeerd mijn ex een stem te geven, maar het slaat door tot alleen frustratie. Moeten we dan nog steeds via de kinderrechter de videocall laten stoppen ondanks ik en mijn huidige vrouw het volledig ouderlijk gezag hebben? Mijn dochtertje wordt er gek van en wil dat er naar haar geluisterd wordt. Mijn vrouw en ik willen haar in haar beslissing steunen. Wat moet ik doen?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 18 mrt 2019

    Beste Ror, Als dit contact is opgenomen in de omgangsregeling die door de rechter is vastgesteld en de biologische moeder dit contact in stand wil houden, zal je inderdaad via de rechter een aanpassing van de omgangsregeling moeten verzoeken. De rechter zal in zijn afweging ook naar de belangen van je dochter kijken. Vanaf 12 jaar zal de rechter haar ook horen en kan zij de rechter eventueel zelf een brief schrijven. Sterkte!

Joaquin - 24 mrt 2019

Laat ik eerst mijn hand in eigen boezem steken ook ik ben geen blanke lelie en ook heb lelijke dingen over mijn ex gezegd ook tegenover de kinder(en). Maar wat je ziet is dat het misbruik plaats vind door de ouder die het grootste macht heeft over de kinderen en dat is in 9 van de 10 gevallen, de moeder. De praktijk dus de juridische praktijk in Nederland is dat de vader een weekendregeling heeft, een weekend om de week. Dat is een staande feit. Als je geluk hebt heb je co-ouderschap, maar je ziet in de praktijk dat rechters zelden als er sprake is van een vechtscheiding of conflictscheiding co-ouderschap toekennen, ook als de vader aangeeft dat hij dat wil en om de week de kinderen wil verzorgen. Dus Co-ouderschap gaat een rechter niet in mee is te belastend voor de kinderen wordt gezegd. Jeugdzorg idemdito adviseren die rechters dus ook niet om dan co-ouderschap toe te staan. Wat krijg je dan, dan krijg je een disbalans, een onbalans waarbij de moeder ongeveer een 70/80 % van de tijd de kinderen heeft waarbij ze de kinderen haalt,brengt naar school, verzorgd enz en de vader heeft dan 20%. Als die moeder kwaad wil dan kan ze de kinderen zo opstoken dat er een situatie ontstaat dat die kinderen helemaal niet meer naar vader willen. Dat die dan zeggen: “ik wil niet meer naar papa”. Dat is nu ouderverstoting en dan zegt jeugdzorg vervolgens de kinderen geven aan dat ze niet meer naar hun vader willen. En dan vraag ik me af hoe zou dat komen meneer of mevrouw van de gezinsvoogd..? Als deze vraag bij familierechters wordt neergelegd dan antwoorden zij met: wij denken alleen aan het belang van het kind en als we zon vrouw zouden straffen om ouderverstoting dan zitten we veel verder in de problemen. Dit is nu net het punt, dit is de minst kwade oplossing. In plaats daar van kennen rechters maar het eenhoofdig gezag toe aan de moeder, vader heeft dan niks meer te zeggen. Vader verdwijnt steeds meer buiten beeld en de moeder heeft der zin. Dus moeders krijgen een belang bij het vergroten van de strijd. Moeders krijgen dus een zelfstandig belang om die strijd te vergroten. Vervolgens zegt een rechter later er is strijd, vader ga maar even buiten beeld want dat is in het belang van de rust van de kinderen. Dit lijdt tot ouderverstoting. Het gekke is dat als je een vrouw wel straft door te dreigen de voogdij aan de vader te geven zou de moeder geen baat hebben bij het vergroten van de strijd. Dat zou namelijk resulteren dat vrouwen twee x nadenken en reëler zijn ten op zichte van haar ex man !

7 tips om je co ouderschap succesvol vorm te geven | Nieuwe Stap - 15 mei 2019

[…] Ga met de andere ouder om tafel zitten, eventueel met een professional, en stel een constructief samenwerkingsplan op gericht op de behoeften van jullie kinderen. […]

Victoria - 18 jul 2019

Zelf ben ik bonusmoeder van twee schatten van kinderen, nu 8 jaar oud. Ze zijn in mijn leven gekomen toen ze 2,5 jaar waren. Hun ouders waren toen al uit elkaar (de scheiding volgde jaren later omdat zij beiden moeite met alle info en geregel hadden, niet omdat er kwaad bloed zat gelukkig) De kinderen zijn hier elk weekend en de helft van de vakanties. Wat inhoud dat de kinderen in de praktijk meer uren bij ons zijn dan bij hun moeder. Want om 8 uur worden ze opgehaald voor school, om 2 uur worden ze opgehaald door de bus en naar de naschoolse opvang gebracht op ma-wo tot 17.00 uur en do gaan ze naar de exschoonmoeder tot 20.00 uur. (de rede van de bus is speciaal onderwijs) Ik begrijp dat moeder een inkomen moet hebben maar voor twee kinderen met hun eigen rugzakje doet het mij pijn om te zien dat het zo loopt. Sinds 1,5 jaar heb ik een bedrijfje waarmee ik op fairs sta een 15 tal weekenden per jaar. Een deel daarvan blijft vader thuis bij de kinderen of kunnen ze lekker en weekendje naar opa en oma of word het geregeld via de vakantieverdeling. Door de weeks zit ik thuis. Nu zouden wij graag de regeling omgedraaid zien. Maarja.... stel je voooor dat moeder hele weekenden met de kinderen zit... Terwijl ze dan niet hoeft te werken. We zouden gerust de kinderen dan een aantal weekenden per jaar over kunnen nemen als ze een keer iets gepland heeft. Als ik in haar schoenen zou staan zou ik juist de kinderen in de weekenden willen omdat ik dan doordeweeks zo weinig tijd met hen door kan brengen. De kinderen geven regelmatig aan dat ze het bij ons leuker vinden. Wat ik begrijp omdat we meer kwaliteitstijd met hen doorbrengen. Ik praat er op het moment nog overheen 'Van ja het is hier gezellig he? Maar bij mama ook.' 80% van de tijd loopt het contact onderling tussen haar en ons goed. Dus wat dat betreft valt het nog mee als ik sommige nare verhalen hier lees. Maar kan iemand mij vertellen hoe het zit met het bereiken van de leeftijd van 12. Kan een kind dan zeggen dat ze bij ons willen wonen? En als een kind dat besluit is het dan een duur traject om in te gaan als moeder tegengas geeft? Want mega ruim hebben we het allemaal niet.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 18 jul 2019

    Beste Victoria, een kind van 12 mag niet zelf bepalen bij welke ouder hij/zij gaat wonen. Lees alles hierover in deze blog

    nikkie - 18 jul 2019

    Mijn nekharen gaan bij het lezen van jouw post overeind staan door de manier hoe jij deze situatie benaderd en dan nog achter de rug om van moeder zo voor haar wel even invult wat zij zou moeten willen. Ik lees dat nu de weekenden JOU niet meer uitkomen de kinderen maar beter bij moeder kunnen zijn in de weekenden en dan de kinderen doordeweeks maar bij jou omdat jij dan thuis bent. Je vergeet alleen 1 ding : het zijn jouw kinderen niet dus of de weekenden jou niet meer uitkomen en jij doordeweeks thuis bent doet er helemaal niet toe en zeker niet op de manier hoe jij dit benaderd. Als VADER de omgangsregeling zou willen veranderen zal hij met moeder rond de tafel moeten. Alleen op deze negatieve benadering vanuit jouw kant zal de moeder echt niet accoord gaan. Alleen als er sprake kan zijn van samenwerken tussen vader en moeder en kijken wat voor vader en moeder haalbaar is in verandering van omgangsregeling zal er misschien iets op een positieve manier te veranderen zijn in de omgangsregeling. Jij bent wel onderdeel van het geheel maar je kunt als vriendin van......echt niet zomaar even willen regelen dat jij de zorg doordeweeks maar even van moeder over gaat nemen omdat jij toevallig thuis bent. De zorg ( en verdeling daarvan) van de kinderen blijft een zaak tussen vader en moeder. Zet niet deze kinderen in om verandering af te dwingen. Het verhaal van mogen kiezen bij 12 jaar is nog steeds een fabel en blijft maar hangen in scheidingsland. Zie de blog die Nieuwe stap aangeeft.

Papa - 18 jul 2019

Nikkie verwoordt ook mijn onderbuikgevoel over deze post van Victoria . Alweer een stiefouder die schrijft uit naam van de biologische ouder en denkt te kunnen mee beslissen of kinderen van 12 zomaar ff kunnen besluiten waar ze gaan wonen . Waar komen toch elke keer die fabeltjes vandaan dat kinderen van 12 alles zelf mogen beslissen ? Verder neem ook ik aanstoot aan de manier waarop Victoria schrijft over de biologische moeder en serieus denkt dat haar denkwijze de juiste is . Keer op keer lees ik op deze site verhalen van stiefouders die het allemaal wel ff weten hoe met de kinderen van iemand anders om te gaan. Schoenmaker hou je bij je leest en laat het opvoeden en beslissingen maken aan de biologische ouders over . Punt .

nikkie - 18 jul 2019

Papa, ik verbaas me ook hoe hardnekkig deze fabel (met 12 mogen kiezen bij wie kinderen willen wonen) al jaren blijft rondgaan. Toen er nog geen internet was kan ik me voorstellen dat mensen niet direct de juiste informatie weten maar nu anno 2019 is op internet overal te lezen dat kinderen echt niet mogen kiezen met 12. Daarnaast is het in mijn ogen ook gewoon logisch nadenken dat kiezen met 12 gewoon en te zware last is voor kinderen en je als ouder die last niet eens bij je kinderen hoort neer te leggen.

Adrein - 1 aug 2019

Ik heb Drie kinder, na 13 jaar huwelijk wil mijn vrouw van me scheiden,twee van drie 12 jaar en bijna 11 jaar willen bij mij woonen, ik vraag me af als dat mogelijk of niet ?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 1 aug 2019

    Beste Adrein, Je zal hier samen afspraken over moeten maken bij het opstellen van het convenant. In principe is het mogelijk dat de kinderen voor een gedeelte bij jou wonen. Het is echter niet zo dat de kinderen kunnen beslissen bij wie ze gaan wonen, dat zullen jullie als ouders gezamenlijk moeten afspreken.

Klaas - 16 aug 2019

Il wil co ouderschap nu heb ik een zoon van 10 en 14 . En een dochter van 17 bijna 18 die al bij mij woont . De moeder wil alleen een regeling om de week als ik een op pas heb in de morgen en dit mag geen derde zijn omdat ik rond 7 uur aan het werk ga. De jongens kunnen zelf naar school en ik zorg dat alles klaar staat.( daar naast is hun oudere zus ook nog aanwezig deze wil ik hier niet mee belasten) In de middag ben ik rond 16:00! Weer thuis de jongste om 14:30 en de oudste heeft zij eigen agenda die wisselt nog al eens.Nu wil mijn ex dat ik ook in de middag zorg voor oppas. Gebeurt dit niet krijg ik de jongens alleen in het weekend. F Wat is jullie reactie hier op.

nikkie - 16 aug 2019

Klaas ik lees van jou " Ik wil" en van je ex " Jij krijgt de jongens alleen als.....". Ik zou als ik jou was eerst de communicatie met je ex proberen te verbeteren waarbij jullie beiden niet jezelf op de eerste plaats zetten maar beiden de kinderen op de eerste plaats zetten. Wat willen zij? En wat is voor hun haalbaar. Daarnaast neem de zorgen die moeder heeft over oppas wel serieus, probeer ook vanuit haar visie naar de situatie te kijken en dan samen tot een oplossing proberen te komen. Het gaat bij co ouderschap niet alleen om schooltijden maar ook, hoe worden studie dagen ed opgevangen als kinderen vrij zijn van school, of bij ziekte van de kinderen, heb je daar opvang voor? Ook tandarts en dokters afspraken ed, hoe gaan jullie dat doen met co ouderschap. Kortom probeer met je ex in gesprek te gaan zonder strijd maar met begrip.

Steven - 28 aug 2019

Fundamenteel fout. Als een kind buitenechtelijk geboren wordt, heeft de vader geen enkele manier om voor het kind te zorgen. Het kind en de vader zijn overgeleverd aan de grillen van de moeder. Het kind is bij geboorte alle recht op een vader ontnomen door de maatschappij. Het leven van het kind wordt daarna verder verpest door de moeder omdat zij alle rechten heeft. Als de vader zijn kind erkend heeft om toch nog iets voor zijn kind te kunnen betekenen heeft hij enkel plichten. Dit alles houdt eerst op als het kind 18 jaar is. Maar dan is het kwaad al geschiedt. Fundamenteel fout.

Nico - 28 aug 2019

Hallo allemaal, ik ben al 7 jaar gescheiden, hetgeen al niet prettig is verlopen. Nu is er een nare situatie onstaan waarbij de kinderen helaas betrokken zijn geraakt. Ik heb getracht via een mediator onze meningsverschillen op te lossen. Mijn ex heeft helaas ervoor gekozen naar zijn advocaat te gaan. Van zijn advocaat heb ik per mail een brief gekregen waarin ik min of meer gesommerd wordt bepaalde dingen te doen, of juist niet, of zelfs te zwijgen. Daarbij wordt geen rekening gehouden met de rechten van een 16 jarige, wat ik al niet kloppend vind. Mijn vraag is: mag een advocaat dat doen?

    William - 29 aug 2019

    Moeilijk om iets over te zeggen wanneer we niet weten over wat het gaat ...

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 29 aug 2019

    Beste Nico, heel erg jammer dat het niet gelukt is om bij een mediator jullie meningsverschillen op te lossen. Als jullie meningsverschil door advocaten gaat worden uitgevochten zal er ook rekening moeten worden gehouden met de belangen van jullie kinderen. Jullie 16 jarige zoon kan als hij dat wil een brief sturen aan de rechter. Een rechter zal bij een eventuele uitspraak rekening houden met zijn belangen. Hij heeft dus het recht om te worden gehoord.

Nico - 29 aug 2019

Het gaat om een medische aangelegenheid die betrekking heeft op de 16 jarige. Volgens de kinderrechten mag hij/zij zelf daarover beslissen. Klopt het dan als een advocaat, namens zijn cliënt, vraagt om een behandeling per direct te stoppen en dat over de reden daarvan niet met de 16 jarige gecommuniceerd mag worden? Heeft de 16 jarige de toestemming van beide ouders nodig om met een arts/behandelaar te praten? Prevaleert in zo'n situatie een ouderschapsplan dat al 7 jaar oud is en nog nooit een evaluatie heeft plaatsgevonden? Het gaat mij om wat is juist volgens de wet.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 2 sep 2019

    Beste Nico, een jongere van 16 heeft geen toestemming nodig om met een arts/behandelaar te praten. Ook voor de behandeling heeft het kind geen toestemming nodig, mits het kind handelingsbekwaam is. Sterkte in deze moeilijke situatie.

    Nico - 4 sep 2019

    Helder! Dat wou ik idd weten. Dank voor je reactie.

William - 29 aug 2019

In geval van tegenspraak tussen wetgeving en ouderschapsplan, primeert volgens mij steeds de wetgeving. Als je dit pad volgt, moet je dan wel zeker zijn dat je de wetgeving aan jouw kant hebt (of aan de kant van de 16 jarige). Je kan dat dan melden aan de advocaat van de tegenpartij met vermelding van de nodige referte terzake, en dan aanzien. Komt het tot een rechtszaak, dan haal je de 16 jarige erbij zodat de rechter zich kan vergewissen van het standpunt van jouw zoon.

    Nico - 4 sep 2019

    Dank voor je reactie, Willem. Ik wil idd alles volgens de wet doen en wel in het belang van mijn kind. Wat ik wil of denk is niet relevant.

Maartje - 13 sep 2019

Hoi, Mijn vriend zit in een rare situatie. Sinds een jaar is hij gescheiden, hij heeft een coouderschap over zijn kinderen. Echter wilden zijn kinderen sinds een paar maanden ineens geen contact meer. We horen wel dat hun moeder roddels verspreid, misschien is dat een reden. Mijn vriend heeft de kinderen daarin rust gegeven omdat er veel gebeurd is in dat jaar (scheiden, verhuizen enz.). Sinds een paar dagen heeft hij weer voorzichtig contact via Whatsapp en vooralsnog gaat dat goed. Nu wil hun moeder ineens de volledige voogdij zodat hij meer alimentatie moet gaan betalen (zei ze). Hoe zit dat? Kan zij dit zomaar eisen? 1 kind is jonger dan 16 en 1 ouder

nikkie - 13 sep 2019

Maartje er zitten bij zowel vader en moeder EN de kinderen nog een hoop emoties die een plek moeten krijgen. ( het is niet alleen scheiden en verhuizen binnen een korte tijd maar jij bent als nwe vriendin ook nog in beeld gekomen) Ik zou jou willen adviseren om als nieuwe vriendin van vader hier niet tussen te gaan zitten, het zou olie op het vuur kunnen zijn. Vader zal in gesprek moeten met moeder hoe nu verder want de kinderen hebben duidelijk problemen. Hopelijk kunnen vader en moeder en de kinderen dan tot nieuwe afspraken komen waar zij zich allen in kunnen vinden. Laat vader hierin het voortouw nemen en hou jij je een beetje op de achtergrond.

Maartje - 16 sep 2019

Ik ga er ook niet tussen zitten hoor. Dit is niet tussen mij en hen. Ik vind het wel vervelend voor hem dat het zo moet uiteraard. Hun moeder heeft overigens ook een nieuwe relatie en de kinderen wonen nu ook daar. Zij heeft die nieuwe relatie al sinds de scheiding.

Wim - 8 okt 2019

Hallo, ik ben een pas gescheiden vader. Met mijn ex is in het ouderschapsplan co-ouderschap overeengekomen voor de kinderen van nu 12 en 14 jaar. De scheiding is helaas niet vlekkeloos verlopen en er is helaas veel over de rug van de kinderen gespeeld. Er is een melding bij Veilig Thuis gedaan en een veiligheidsplan opgesteld. De moeder heeft eenzijdig de actie met betrekking tot systeem therapie uit het plan geannuleerd. Advies van Veilig Thuis was om maar weer een melding te doen. Verder konden ze niets. De kinderen hebben hier erg onder te leiden gehad. Er was namelijk dringend behoefte aan hulp om. Ik heb de moeder gevraagd hulp te mogen inschakelen bij een voor de kinderen bekende en vertrouwde psycholoog. Dit heeft ze ook geweigerd. De kinderen voelen zich niet thuis bij hun moeder. In zowel de vakantie als tijdens de normale weken komen ze vaak bij mij langs als ze bij haar horen te zijn. Volgens het ouderschapsplan is dit geen probleem. De kinderen geven aan zich niet gehoord te voelen bij haar en er zijn al verschillende situaties ontstaan waarbij je zelfs over mishandeling kan spreken. Dit is weer gemeld bij Veilig Thuis, maar deze doen maar zeer weinig. Enkele weken geleden op de "wisselavond" weigerden de kinderen naar hun moeder te gaan. Ik heb uitgebreide gesprekken met ze gehad, maar ze wilden niet. Ik heb gelijk een mail naar de moeder gestuurd en de situatie uitgelegd. Ik ga mijn kinderen niet met verbaal of fysiek geweld dwingen naar haar toe te gaan. Het rare is dat ik pas bijna een week later reactie kreeg van haar dat ik mij niet aan het ouderschapsplan hou. De kinderen hebben alleen een appje gehad dat ze het jammer vond dat ze niet kwamen. Nu krijgen ze ineens appjes dat de waarheid heel anders is dan ze denken. Mijn vraag is nu welk recht de kinderen hebben en welke volgende stappen ik kan nemen? Ik sta nog steeds voor een goed contact tussen de moeder en de kinderen, maar kan ze moeilijk verplichten daarheen te gaan en ze mijn huis uit te zetten? En wat kan ik eraan doen om de moeder aan het veiligheidsplan te houden?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 8 okt 2019

    Beste Wim, Ik heb je vraag voorgelegd aan een van onze partners. Het antwoord volgt.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 9 okt 2019

    Beste heer, Wij kregen uw bericht door vanuit Nieuwe Stap. Vanuit de Beroepsorganisatie Kindbehartiger en de rol van de Kindbehartiger staan wij naast kinderen. Onderstaande situatie lezend kan het volgende worden aangegeven: - Ondanks weerstand van de kinderen is het belangrijk dat zij beide ouders blijven zien - Hierbij is het echter van belang dat naar eigen taken per ouder kan worden gekeken omtrent de weerstand die er bij kinderen zit - Daar kan de hulpverlening bij ondersteunen - Wanneer kinderen wegblijven van een ouder kan dit teweeg brengen dat zij leren weg te lopen van een belangrijk hechtingsfiguur hetgeen impact kan hebben op hun verdere ontwikkeling en hoe zij later relaties aangaan - Dat neemt niet weg dat de kinderen hun stem serieus mag worden genomen - Hier zou een Kindbehartiger met toestemming van ouders bij kunnen helpen - Dan wel kan een bijzondere curator verzocht worden via de rechtbank - Ook zou vervangende toestemming gevraagd kunnen worden via de rechter voor hulpverlening - Mogelijk kan school iets betekenen alvorens deze stap om aan te geven dat zij zorgen hebben en dat hulp nodig is - Ook Veilig Thuis zou een gesprek met u als ouders kunnen optuigen om hulp in gang te zetten - De kinderen zouden ook nog terecht kunnen bij de kinder- en jongerenrechtswinkel Wij hopen dat u met deze informatie iets kunt.

Saskia - 29 nov 2019

Goedenavond, Onze dochter van 15 heeft een vriend van 15.Zijn ouders zijn gescheiden en hebben een co ouderschapsregeling. Zijn vader heeft sinds zo 'n drie jaar een nieuwe relatie en hier is een dochtertje van nu bijna 2 uit voortgekomen. De vriend van mijn dochter geeft aan dat hij zich bedreigd voelt bij zijn vader omdat deze hem regelmatig uitscheldt, intimideert en soms ook schopt en/of slaat. Hij heeft dit bij z 'n moeder aangekaart waarop zij zei dat ze niet voor niets bij hem weg is gegaan en dat hij dit maar met z 'n vader moet bespreken wat hij niet durft. Graag uw advies in deze, alvast bedankt.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 3 dec 2019

    Het antwoord van Nellie Timmermans Beste mevrouw of meneer, Wat een triest verhaal, en wat wordt deze jongen aan zijn lot overgelaten…. Maar zeg dat nooit tegen hem, want hij is loyaal aan zijn moeder en moet dat kunnen blijven. Hij is zelfs loyaal aan zijn vader. U kunt zelf weinig doen. Wat u wel kunt doen is hem zijn verhaal laten doen, steun bieden, meelevend reageren. En dat is van bijzonder grote waarde, ook al voelt u zich wellicht machteloos. Maar ik begrijp dat u advies vraagt, eigenlijk ook om HEM verder te helpen. Zijn moeder is geen echte steun voor hem. Misschien is er familie van de kant van zijn vader, die hij zou kunnen inschakelen. Een oom of tante van die kant, kan soms helpen het gesprek met zijn vader te begeleiden. Of iemand anders die dicht bij zijn vader staat. Maar eigenlijk zou zijn moeder hierin moeten optreden. Natuurlijk weet ik niet waarom zij dat niet doet, wellicht is ze ook bang van zijn vader… Hij zou ook naar Jeugdzorg kunnen gaan (evt. zou u of een familielid van hem dan kunnen meegaan). U moet zich wel realiseren dat vader u dat niet in dank zal afnemen. En misschien moeder ook niet. Misschien zou u met de moeder van de jongen kunnen bespreken of zij wil meegaan (naar Jeugdzorg) met haar zoon, zodat u er tussenuit kunt blijven. Maar als u dat doet (met moeder gaan praten) moet u dat wel tevoren aan deze jongen meedelen, anders wordt u ook onbetrouwbaar in zijn ogen. Als u echt denkt dat er een levensbedreigende situatie is, dan MOET u ingrijpen, desnoods de politie inschakelen…. Maar dat lees ik niet uit uw vraag. Verder zou ik hem aanraden om op school een vertrouwenspersoon, een leerkracht, een schoolmaatschappelijk werker te zoeken, zodat hij daarmee kan praten. Of via de huisarts hulp vragen. Ook deze zouden in het traject met Jeugdzorg een rol kunnen spelen. Maar wat u nu doet, besef dat goed, dat is voor hem van onschatbare waarde. Meedenken, luisteren, steun bieden.

    Sp - 14 jun 2020

    Ik wil hierop wel reageren. Als moeder krijg je hierop van hulpverleners namelijk precies dit antwoord te horen. Dat zoon het met vader moet oplossen. Je staat als moeder met je rug tegen de muur en als je niet oppast ben jij straks de jaloerse ex. Zoon zal dus zelf moeten opstaan tegenover vader bij hulpverleners en dat is vaak een te grote stap ivm loyaliteit, ze proberen het dan toch maar weer een keer, en nog een keer, en nog een keer, etc. Je ziet je kind klem zitten en kunt weinig doen.

ikke - 21 mrt 2020

Onze kinderen zijn 19,16 en 14 en willen door redenen vanuit hun vroege jeugd al, weinig tot geen contact met hun vader. Ik ben daarom een procedure gestart bij de rechtbank om de omgangsregeling zo te krijgen zodat de twee minderjarige kinderen eigen regie zouden krijgen qua omgang. Omgang met vader zoals hun dat willen. Dat was ook hun wens. Ze willen nog wel wat contact met vader, maar op hun voorwaarden. Aangezien ze aangeven dat vader niet goed lijkt te luisteren naar hun wensen. Echter heeft de rechter vaste omgangsregels weer bepaalt waarmee het kind van 16 het met name totaal niet mee eens is, omdat hij duidelijk in een brief aan de rechter heeft geschreven hoe hij en zijn broertje het graag zouden willen zien, met duidelijke redenen en voorbeelden daarin. Ik ben de procedure gestart omdat ik dat als gezaghebbende ouder daarvoor verantwoordelijk ben voor de wet, maar het levert dus nu uiteindelijk meer stress op voor de kinderen. Ze weigeren gehoor te geven aan de beslissing van de rechter. Kunnen de kinderen nog op een eigen manier bezwaar maken ?

    Karlijn Broere, advocaat bij Boeve Familierecht - 23 mrt 2020

    Beste, lastig dat de rechtbank niet in lijn met de wens van de kinderen heeft besloten. Als de uitspraak van de rechter niet langer dan drie maanden geleden is, staat er nog de mogelijkheid van hoger beroep open. Dit dient door uzelf (met behulp van een advocaat) te worden ingesteld. Er bestaat daarnaast inderdaad ook een mogelijkheid voor de kinderen zelf om hun mening aan de rechtbank kenbaar te maken. Dit kan via de zogeheten 'informele rechtsingang van minderjarigen'. Daarvoor dienen de kinderen een brief of e-mail aan de rechtbank te versturen waarin ze hun verzoeken kenbaar maken. Als de kinderen er zelf niet uitkomen bij het opstellen van de brief, kunnen zij medewerkers van een kinderrechtswinkel om hulp vragen. Het is wel goed om te weten dat de rechtbank niet verplicht is om iets te doen met de brief van de kinderen. De rechtbank kan besluiten de kinderen uit te nodigen voor een gesprek, maar ze zijn hier niet toe verplicht. Ik wens u en uw kinderen veel succes met deze situatie. Boeve Familierecht

Kees - 19 apr 2020

Er wordt veel verwezen naar het volgende stuk. Maar waar kan ik dit precies in het wetboek terugvinden. Het lijkt hier duidelijk omschreven, maar graag zou ik in het belang van het kind willen verifieren of dit een interpretatie is, of dat dit ook conform de wet is. 'Rechten van het kind tussen de 12 en de 16 Als je tussen de 12 jaar en 16 jaar bent dan moeten jouw ouders luisteren naar jouw mening, maar uiteindelijk beslissen zij dingen als: bij wie je gaat wonen, wanneer en hoe vaak je de ouder ziet waar je niet woont etc. Als je ouders er niet uitkomen, dan beslist de kinderrechter wat goed voor jou is. De kinderrechter vindt jouw mening belangrijk. Hij of zij zal vragen wat jij het liefste wilt. Het praten met de kinderrechter is een recht en geen plicht. Het is dus niet verplicht. Je kunt de kinderrechter ook een brief schrijven, waarin je vertelt wat jij graag wilt of wat jij belangrijk vindt. De kinderrechter moet de afspraken die jouw ouders maken goedkeuren. Als je ouders afspraken maken en je bent het er niet mee eens en het lukt je niet om er zelf uit te komen, dan kan je zelf een brief schrijven aan de kinderrechter.'

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 20 apr 2020

    Beste Kees, ik kan je bevestigen dat dit conform de wet is; Burgerlijk Wetboek, boek 1 Personen en familierecht, titel 15. artikel 377g.

Mark - 29 jun 2020

Beste mijnheer/mevrouw, ik zal proberen mijn verhaal kort en bondig samen te vatten. Ik en mijn kinderen staan voor een lastig dilemma. 8 jaar geleden zijn wij gescheiden de 2 kinderen waren toen 4 en 6. In verband met de woonsituatie, ik heb 2 jaar in een caravan gewoond een eindje van hun school af, is toen besloten om de helft van de vakanties (6 weken) en om het andere weekeinde dat de kinderen bij mij waren. 6 jaar geleden is mijn ex hertrouwd en 5 jaar geleden hebben mijn twee meiden een stiefbroertje gekregen. 4 jaar geleden ging het slecht op mijn werk en kwamen er ook veel spanningen tussen mij en de kinderen welke ik toen niet kon verklaren. Achteraf werden ze opgestookt door hun stiefvader. Dit resulteerde in het feit dat ik mijn kinderen een jaar bijna niet gezien hebt omdat ze niet meer wilde komen. Achteraf hebben ze daar veel spijt van maar wat gedaan is is gedaan. Zelf belande ik daardoor en het feit dat mijn werkdruk hoog was in een burnout die een jaar heeft gekost. Daarna kwamen ze gelukkig weer zoals voorheen naar mij. 2 jaar geleden werd hun stiefvader gevangen gezet wegens misbruik van mijn jongste dochter. Allemaal in de periode dat ze niet meer wilde komen en toen vielen ook die stenen op hun plek. Een jaar lang kwam ik heel vaak bij mijn ex waardoor ik de kinderen heel vaak zag. Samen hebben we ons best gedaan om alles zo goed mogelijk te verwerken en hier zijn we nog bijna iedere dag mee bezig maar het gaat steeds beter. een jaar geleden ging het steeds slechter tussen mij en mijn ex waardoor ik minder vaak langs kwam. Dat heeft geresulteerd in het feit dat alle drie de kinderen sinds 6 maanden weer behoudens de oude regeling langskwamen. Een maand of drie geleden kwam ik erachter dat mijn jongste zichzelf iedere nacht als ze bij mijn ex is in slaap huilt. Ze voelt zich onbegrepen door moeder en voelt zich niet gewaardeerd. De oudste beaamt dit ook. Er zijn al een tijd regelmatig ruzies waar ook "opvoedkundige" klappen vallen. Mijn kinderen willen nu heel graag een regeling van co-ouderschap. Het liefst willen ze volledig bij mij wonen maar dat vind in momenteel te ver gaan. Ik heb dit bij mijn ex aangekaart en haar letterlijke woorden waren. "ik ga de bestaande afspraken niet wijzigen, dan ga je maar naar de rechter, over mijn lijk." De kinderen zijn erg bang om thuis te vertellen hoe ze hun moeder ervaren maar de verhalen liegen er niet om. Wat ook nog het vermelden waard is en wat het tot een complex geheel maakt is het feit dat hun stiefbroer mij als mijn vader ziet en ik heb zo ook opvoed. Zijn echte vader zit in de gevangenis en hij weet dat hij stout is geweest. Hij ziet hem nu ook niet. Heeft hem eigenlijk al 2 jaar niet gezien. Als mijn beide meiden bij mij komen om de week hopelijk dan ben ik bang dat mijn ex hem thuis houd want ik ben zijn biologische vader niet. Wie heeft enig advies hoe ik/wij hier mee om kunnen gaan. Ik ga kapot aan het feit dat de kinderen zulke slechte verhalen over hun moeder vertellen. Dat deden ze eerst nooit, althans niet op zo'n manier. De oudste heeft al gezegd dat ze gewoon expres ruzie gaat maken totdat mama roept "ga maar bij je vader wonen dan" want dat zegt ze vaak. En dan pakt ze de koffers en komt ze hier heen. Deze situatie is echt niet goed voor de kinderen. :( Ik zal nog wel wat zaken vergeten zijn maar ik zou het kort houden.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 30 jun 2020

    Beste Mark, hierbij de reactie van gezinstherapeut Nellie Timmermans: Jullie zijn 8 jaar geleden gescheiden, de kinderen waren toen 4 en 6 jr. dus nu 12 en 14 jaar. Op deze leeftijd zouden ze zeker gehoord worden (als ze dat zouden willen) door de kinderrechter, mochten ze daarmee te maken krijgen. En dan zouden ze eerlijk kunnen zeggen wat ZIJ vinden, wat ZIJ willen, wat ZIJ denken. Uiteraard beslissen zij niet, meestal beslissen de ouders, maar in geval van dit verhaal, zou ik denken dat een kinderrechter hier wel een goede rol in zou kunnen spelen. Ik lees echter nergens dat er een Veilig Thuis, Kinderbescherming, of wat dan ook in het geding zijn, terwijl u schrijft dat uw dochter serksueel misbruikt is door hun stiefvader. Ik vind dat vreemd. Misschien heeft u dat weggelaten bij het stellen van uw vraag, maar het llijkt me zeer belangrijk! Ik zou het niet terecht vinden als moeder buitenspel wordt gezet, zeker omdat zij ook veel energie heeft gestoken in de hulp aan jongste dochter en alles daaromheen (als ik het goed lees). Ik denk dat het goed zou zijn om contact op te nemen met Veilig Thuis (als zij niet betrokken zijn) en dit verhaal met hen te delen. Ik ga ervan uit dat zij dit net zo alarmerend vinden als ik. Mogelijk kunt u proberen via Veilig Thuis een ondertoezichtstelling te krijgen. Dan wordt automatisch ook de kinderrechter ingeschakeld. Hoe dat tegenwoordig precies werkt weet ik niet, ik ben daar al jaren uit, maar dit kan zo niet doorgaan. Ik zou ook benieuwd zijn waardoor het contact tussen u en moeder verslechterd is. Want blijkbaar hebben jullie een tijd goed samengewerkt in het belang van de kinderen. Misschien is moeder overbelast? Of is er een andere reden waarom zij de kinderen slaat. Ruzies op zijn tijd (zeker tijdens de puberteit) zijn niet raar, maar dit lijkt toch nogal heftig te zijn. Ik vindh et ook vreemd dat huisarts, school, politie etc. nooit iets gedaan hebben (of lijken te hebben) met alle gebeurtenissen rondom stiefvader, wat toch wel een zeer ernstige zaak is. Ik denk dat het hoog tijd wordt om instanties in te schakelen (ook al is dat wat laat). De kinderen zijn immers al best groot. Ik denk dat co-ouderschap mogelijk een goede regeling zou zijn voor uw kinderen, met de nodige ondersteuning misschien bij moeder (en misschien ook wel bij u). U zou naar de rechter kunnen gaan, maar dan wordt de relatie met hun moeder er niet beter op. Ik denk ook niet dat hun moeder blij zal zijn als u de kinderbescherming/veilig thuis inschakelt, maar dit alles is te ingewikkeld om in uw eentje te dragen. Ik hoop ook dat uw jongste dochter hulp heeft (kinder/jeugdtherapeut), want het is allemaal niet zo weinig…. Ik vind het mooi om te lezen dat u zich ook bekommert om het jongetje waarvan u de vader niet bent. Het lijkt me dat hij toch moet weten dat u zijn vader niet bent. Het zou wel mooi zijn als u daarin een rol kunt blijven spelen, zodat hij toch een mannelijk rolmodel heeft/behoudt. Maar zoals het nu gaat is het uiteindelijk ook niet goed voor hem. Kortom: er is ZO veel aan de hand, er is ZO veel wat mij niet duidelijk is, maar ik vind het bijzonder dat allerlei mensen die een melding behoren te doen, dit niet gedaan zouden hebben. (Tenminste, u schrijft dat niet ….) Tenslotte wil ik mijn waardering uitspreken voor uw inzet, die groot is geweest en nog steeds blijft. U doet geen dingen (voorzover ik lees) die de zaak op de spits drijven, u beschrijft het allemaal zonder negatieve bewoordingen, wat in zulke gevallen beslist niet altijd gemakkelijk is. Ik wens u veel wijsheid, maar ik zou zeggen: TREK AAN DE BEL (of desnoods, aan een heleboel bellen!!)

    Mark - 30 jun 2020

    Beste Nellie, bedankt voor uw antwoord. Ik zal voor de volledigheid wat zaken aanvullen. Ik wilde het kort en bondig houden anders werd het 4 a4tjes. Veilig thuis is een jaar betrokken geweest bij het gezin vanwege het misbruik en ook het plus team van de gemeente alsmede nog een paar instanties. Die zijn nu buiten zicht omdat alles is afgehandeld hieromtrent. Ook het behandeltraject bij de ggz voor mijn jongste dochter is afgerond. Hulp voor depressie voor mijn oudste dochter alsmede voor mijn ex lopen nu nog. Deze zijn wat later opgestart. Het ging in die tijd veel beter tussen de kinderen en moeder en mij. Het contact is slechter geworden omdat het psychisch steeds slechter ging met moeder. Ik begrijp dat het zwaar is geweest en nog steeds zwaar maar als je met iedereen ruzie hebt en het ligt dan aan al die anderen dan wordt het moeilijk. Om de ruzies te mijden, dat was vroeger de reden om te gaan scheiden, kwam ik steeds minder vaak langs. Op de een of andere manier dring ik, en de kinderen, niet tot haar door dat er iets bij haar moet veranderen wil het beter gaan. De kinderen durven alleen eerlijk tegen mij te zeggen wat er thuis speelt. Ik denk een stukje loyaliteit naar moeder en ook zeker angst voor moeders reactie. Het jongetje weet dat ik zijn echte vader niet ben maar omdat mijn biologische kinderen mij papa noemden heeft hij dat over genomen en ziet mij als degene die hem opvoed. Hij snapt de begrippen biologische papa niet maar hij heeft voor zijn gevoel 2 papa's. Ik kan wel iets met het advies om veilig thuis weer in te schakelen. Misschien kunnen zij bemiddelen in een gesprek. Het dossier is gesloten maat niet weg en kan ieder moment weer geopend worden. Nogmaals bedankt voor de tijd die u heeft genomen om te antwoorden.

Karin - 8 jul 2020

vanavond loopt bonus dochter nu 12 weg van hier omdat mijn zoontje per ongeluk wat kapot heeft gemaakt moeder heeft haar opgehaald en belde dat dochter niet meer hoeft te komen. Omdat dochter niet wil nu vraag ik mij af of dit zomaar mag... Radeloos zijn Kids hoeven maar een scheet dwars te hebben zitten dan bellen ze mama op en willen ze niet meer komen dit is intussen kind nummer 4 😭

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 9 jul 2020

    Beste Karin, hierbij de reactie van stiefgezin therapeut Nellie Timmermans: Het is een mooi leermoment, zou ik zeggen. 😉 Natuurlijk is het niet leuk dat je zoontje wat kapot maakt. Ik lees dat het niet expres is gebeurd. Gelukkig maar. Het zou heel goed zijn als je zoontje zijn excuses maakt (weet niet hoe oud hij is) en dat de dochter dit leert aanvaarden. Ik denk dat het cruciaal is hoe jullie je opstellen, precies zoals het ook cruciaal is hoe moeder zich opstelt. Aan de reactie van moeder kun je niet veel veranderen. Maar wat je in zo’n geval zélf kunt doen (misschien heb je dat ook gedaan) dat je haar verdriet om wat er kapot is gemaakt serieus neemt. Dus zeggen dat het erg is, en dat je van je zoontje eist (als hij niet erg klein is) dat hij het goedmaakt. Misschien is het niet zo gelopen, en dat is best menselijk hoor. Je denkt misschien: wat een flauwekul. Maar voor een kind van 12 kan het best ook vervelend zijn als iets van jou wordt stukgemaakt. Zoiets gebeurt overal wel eens, en dat zijn geen halszaken, maar je moet het verdriet/boosheid daarover wel serieus nemen. Net zoals je het verdriet van je kind van 3 serieus neemt, die zijn ijsje in de sloot laat vallen. Ik denk niet dat het zo maar mag, maar het gaat er niet om wat mag en niet mag. Het gaat erom hoe je hiermee omgaat. Misschien zou het een idee zijn als je vriend met moeder contact opneemt, en (stel dat er niet perfect door jullie is gereageerd) hij aangeeft dat jullie (niet JIJ maar JULLIE!!) beter hadden moeten reageren en dat jullie dat ook aan stiefdochter zullen overbrengen. En dan zeggen dat je ook van moeder vraagt om kinderdingen die onderling gebeuren ook op kind-niveau uit te praten. Het is een soort reflex waarbij ieder het eigen kind verdedigt. Zeg als je dat kunt dat je zelf ook in deze reflex zat(door het automatisch op te nemen voor jouw zoontje) en dat zij misschien ook in een reflex heeft gereageerd. Dat je dat elkaar misschien maar beter kunt vergeven en er allemaal lering uit trekken. Dan leren de kinderen ervan (excuses aanbieden/aanvaarden) en de volwassenen ook.

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 9 jul 2020

Karin, hier zit vast een langer verhaal achter. Kinderen lopen doorgaans niet zomaar weg. Is er al eens gedacht aan hulp? Zoals Villa Pinedo? Als er al vier kinderen terug zijn gegaan naar hun moeder, dan is er vast meer aan de hand. Hebben ze een plek waar ze hun verhaal kwijt kunnen? Een vertrouwenspersoon?

Jacqueline van der Velden - 23 jul 2020

Mijn vriend en ik willen gaan samenwonen, hij woont in Noord Brabant, ik in Utrecht. Mijn zoon van 16 woont bij mij. Het is de bedoeling dat wij naar Noord Brabant gaan verhuizen (ik kom daar zelf ook vandaan). Mijn ex heeft 8 jaar geen alimentatie betaald en betaald nu 50 euro (sinds een maand of 5) in de maand omdat hij schulden heeft. Mijn zoon gaat zo 1 keer in de week naar zijn vader, blijft daar niet slapen. Kan als we gaan verhuizen nog steeds zijn vader bezoeken. Mocht hij moeilijk doen heeft hij dan een poot om op te staan. In het verleden is er diverse keren met politie en jeugdzorg contact geweest.

Alyssa - 22 aug 2020

Ik heb dus net zoiets. Mijn ouders zijn in maart dit jaar gescheiden, net 2 weken daarna kondigde mijn moeder doodleuk aan dat ze met haar “nieuwe” vriend samen ging wonen. Ik kan het totaal niet met hem vinden maar moet alsnog naar mijn moeder toe. Ik krijg constant te horen dat ik misbruik maak van hun en dat ik er niet vaak genoeg ben. Ik ben 15 dus heb ik iets te zeggen over waar ik woon in deze situatie?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 24 aug 2020

    Jeetje Alyssa, heel rot voor je! Zoals Eline ook zegt heb je zeker het recht om je mening te laten horen. Je kan zelf een brief sturen naar de rechter (meer info daarover lees je in de blog hierboven) om te laten weten dat je het niet eens bent met de huidige situatie. Vanaf 16 jaar, mag je over verschillende zaken meedenken met je ouders, maar zij bepalen tot je 18e bij wie je woont. Wanneer de rechter moet beslissen zal de rechter jouw wensen mee laten wegen maar ze zullen altijd kijken naar alle omstandigheden. Misschien is het fijn voor je om ook eens te kijken op Villa Pinedo, voor kinderen van gescheiden ouders. Sterkte en succes!

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 22 aug 2020

Hi Alyssa, jeetje wat heftig voor je. Als ik het goed heb, mag je na je 16e zelf bepalen waar je woont. Maar je hebt wel recht om je mening te laten horen. Misschien kun je je licht eens opsteken bij de Kinderbehartiger. Veel sterkte, dit is niet makkelijk voor je.

D - 27 feb 2021

Ik ben nu 14 jaar en ik woon al vanaf mijn 4e bij mijn moeder we hadden het altijd gezellig tot dat ze een nieuwe vriend en nog een zoontje kreeg. (Mijn half-broertje is hartstikke aardig hoor) Maar ik en mijn moeder hebben vaak ruzie. Ik denk vaker dan een gemiddelde dochten en moeder hebben dat hoor ik tenminste van mijn vriendinnen toen ik ze laatst over mijn moeilijke thuis situatie en mijn keuze vertelde die ik niet durf te maken mijn moeder en ik hebben dus vaak ruzie en dan wordt er vaak met dingen naar mijn hoofd gesmeten zoals je denkt alleen maar aan jezelf, wat ben jij smerig zeg met je leugens bah bah, wat ben je zielig en nog wat dingen maar ik ben nogal overgevoelig op het moment van ruzie waardoor ik altijd in huilen uitbarst en dan het liefst daar weg ga. (ik lieg trouwens niet maar dat vindt ze dan en ik help dr altijd met mijn broertje hij is pas 3 dus het is soms vermoeiend voor dr waardoor ze dan aan mij vraagt of eerder opdraagt want wanneer ik nee zeg komt er weer een ruzie of ik op mn broertje let zodat zij nog even kan slapen) maar bij mijn vader hebben we nooit ruzie en ik kijk er ook vaak tegen op om weer naar huis tegaan omdat ik weet dat er dan wel weer een ruzie komt en omdat ik het bij mn vader vaak veel gezelliger heb. Ik heb ook het gevoel dat ik bij mijn moeder alleen nog woon voor haar zin zodat ik op mijn broertje kan letten wanneer zij geen zin heeft, zodat ik het huishouden kan doen en zodat ze iemand heeft waarop ze haar woede kwijt kan. Ik zou ook het liefst bij mijn vader wonen en ik kwam er laatst achter dat ik "perongeluk" bij de verkeerde ouder ben terecht gekomen doordat mijn moeder mij en mn vader toen ik klein was verlaten had en mijn vader daardoor 2 maanden voor mij moest zorgen en toen mij wou opeisen zodat ik bij hem kon wonen omdat hij zag het niet zitten meer met mijn moeder maar de rechter had de verhalen omgedraaid dat het dus mijn vader was die mij en mn moeder hadden verlaten.... Ik vraag me nu vaak af hoe mijn leven zou geweest zijn als ik bij mn vader had gewoont of ik dan blijer was geweest. Ik zou nu dan ook het liefst tegen mijn moeder zeggen dat ik bij mn vader wil wonen maar ze zou boos zijn en me niet begrijpen dus heb ik geaccepteerd dat het bij mn moeder soms wat zwaarder kan zijn maar dat ik tenminste mijn vader 1x per maand kan zien

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 28 feb 2021

    Ik heb je een mail gestuurd D

Tommy - 12 mei 2021

Hallo ik ben Tommy en ik ben 14 jaar en ik woon vanaf mijn 4e bij mijn vader. In die tijd van 4 tot 11 jaar had ik veel problemen met mijn moeder en was na een onderzoek van Veilig Thuis uitgekomen dat het niet veilig en goed was om naar mijn moeder te gaan. Dat vond ik fijn, omdat ik me echt niet meer goed voelde bij mijn moeder. Elke keer ruzie met mijn moeder en dan dagen lang hoofdpijn hebben en niet goed kunnen concentreren voor school en andere zaken zoals sport. En toen ik 8 jaar was kreeg mijn vader een nieuwe vriendin die nu mijn (stief)moeder is met 2 nieuwe (stief)zusjes. Ik vond mijn leven een stuk beter gaan, omdat mijn vader altijd aan het werk was en vaker lachte en er werd dan gezorgd voor mij en mijn echte zusje door mijn (stief)moeder die mij begreep. Maar wat ik dus vervelend vond is dat mijn zusje en ik nooit kunnen opschieten. Ik had altijd geprobeerd om contact te maken met mijn zusje maar elke keer als ik dat doe krijg ik telkens de woorden te horen: Ga weg, Laat me met rust, Bemoei je niet met mij en Rot op. En dus elke keer als ik het had geprobeerd om contact te maken uit mezelf werd dit dus gezegd en werd er dus tegen mijn vader gezegd dat ik haar lastig val. De enige manier hoe we elke keer contact hadden was toen ik klein was en met haar moest spelen en zei de baas speelde over mij. Ik durfde nooit iets zelf te zeggen tegen haar zoals: Ik vind het niet leuk wat je doet of Stop hou er mee op, omdat elke keer dat ik dat deed kreeg ik straf van mijn vader. En nu na 6 jaar dat Ik, mijn vader, mijn zusje, mijn (stief) moeder en zusjes bij elkaar zijn. Wil mijn zusje uit elkaar gaan. Daar stemde mijn vader meteen in, omdat anders mijn zusje naar haar moeder wou gaan wonen en dat wou mijn vader niet. Dus nu mag ik mijn (stief)moeder en zusjes minder vaak zien en moet ik bij ze weg, terwijl zij voor mij meer aanvoelen als mijn echt moeder en zusjes dan mijn echte zusje en moeder. Ik weet echt niet hoe ik verder moet leven zonder mijn (stief)moeder en zusjes ik kan dat gewoon niet. Zij hebben altijd voor mij gezorgd en geholpen als ik het nodig had of als mijn vader elke keer aan het werk was en ik heb zo veel leuke en goede momenten met ze meegemaakt waardoor ik een super goede band heb. En nu moeten we uit elkaar. Ik heb het geprobeerd om mijn vader te overtuigen om niet uit elkaar te gaan en bij elkaar te blijven, maar daar wou hij niet naar luisteren. En nu op dit moment zit ik vast. Er is wel een hulporganisaties met de naam MultiHulp, maar zij willen ook graag dat we uit elkaar gaan, omdat mijn vader en zusje zeggen dat ze uit elkaar willen, omdat zei hun niet mag en zich niet goed en eenzaam voelt.( De echte reden dat mijn zusje gewoon naar haar moeder wilt en mijn vader dat niet wilt en een soort van deal met haar had gemaakt waar ik bij was van als we uit elkaar gingen dat ze dan bleef wordt nooit verteld aan MultiHulp) Dus elke keer als ik zeg dat ik bij elkaar wil blijven zegt MultiHulp dat dat niet kan, omdat mijn zusje en mijn vader uit elkaar willen en zeggen ze dat mijn zusje nu eenzaam en alleen is, maar elke keer als ik dus contact probeer te maken wil ze dat niet en ze zit de hele tijd in deze corona periode van 7 uur in de ochtend tot half 10 in de avond te bellen met allemaal kinderen/vrienden van haar. Dan vraag ik me af of dat wel echt eenzaamheid is als je iemand continu aan de telefoon hardop hoort lachen. Dus het bij elkaar blijven mag dus niet. En moet ik verplicht mee met mijn vader, terwijl als ik heel eerlijk mag zijn veel liever bij mijn (stief)moeder en zusjes wil blijven. Dat had ik ook gezegd tegen mijn vader en MultiHulp. Maar dat mag niet, omdat mijn vader dat niet wilt en het ouderlijk gezag heeft dus dat ik mee moet als verplichting, maar dat wil ik helemaal niet. En nu elke keer voelt het alsof mijn vader mij zit te vermijden en elke keer als ik iets tegen hem zeg of probeer te praten, begint hij te schreeuwen en wordt het een ruzie. En elke keer als ik met MultiHulp praat heb ik het gevoel dat zij extra lastige vragen stellen en mij in de war maken, want elke keer als ik met ze praat begint alles meteen dicht te slaan en is het in mijn hoofd leeg en geruis. Bijna net als bij een toets als je een Black-out krijgt. En als ik het probeer uit te leggen en vertel wat er precies gebeurd geloven ze mij niet en nemen ze mij niet serieus. Ze zeggen dat de enige reden waarom ik dit doe is voor mijn (stief)moeder en zusjes en omdat ik geen contact wil hebben met mijn zusje. Maar dat is helemaal niet waar. Ik kan niet zonder hun en ik probeer echt mijn best om contact te maken met mijn zusje en mijn vader maar zij willen niet. Ik had dit ook al met mijn (stief)moeder verteld, zij vindt dit ook niet leuk en zegt de hele tijd dat zij het al heeft verteld en er ook niet mee eens is, maar dat mijn vader uit elkaar wil kan ze niks aan doen, omdat hij dat wilt en dat ik mee moet, omdat hij gezag heeft. Ik kan nu elke keer niet goed slapen en soms begin ik zelfs in mijn bed te huilen, omdat niemand mij begrijpt of mij kan helpen. Terwijl er altijd begrip is voor mijn zusje en zij, omdat zegt dat zij zich eenzaam voelt alles mag doen wat zij maar wilt en ik maar om 1 ding vraag om gewoon bij mij (stief)moeder en zussen wilt blijven. Ik vraag niet zoals mijn zusje om: een laptop, een nieuwe telefoon, nieuwe kleren, schoenen, jas en alles wat ze maar wilt. En dat mag zij wel. Dus nu zit ik met de vraag hoe ik bij mijn (stief)moeder en zusjes kan blijven?

Anoniem aub - 25 mei 2022

Ik ben 15jaar, ik haat me vader, en heb tegen hem gezegd dat ik niet meer naar hem ga, altijd ruzie, leugens , gescheld, gedreig en ook fysiek naar mij mijn broertje en vooral zijn nieuwe vrouw, mijn moeder zegt dat ze het er niet volledig achter staat maar mij wel begrijpt. Elke keer ruzie met mijn vader en dan dagen lang migraine hebben (waar ik ook medicatie voor heb ook heb ik medicatie voor add maar die ik van hem eigenlijk niet mag slikken) en niet goed kunnen concentreren voor school en ongewilde ruzies uitlokken tussen mij en mijn moeder vw moodswings. Nu dat ik hem 3weken niet gezien en gesproken heb gaan mijn punten van 3,4 naar 8 en 10, mijn moeder en mijn vaders ouders zijn super trots op me en is de sfeer in huis weer normaal aan het worden ook vw de medicaties en er een hoop stress weg is, ik wil dat het zo blijft gaan, maar maak me zorgen voor wat voor streken en leugens hij gaat doen, hij betaald ook ineens geen allimentatie meer, ik kreeg elke maand (50) op mijn pinpas via mijn moeder voor kleding, ik ben ook bang voor de gevolgen voor mijn moeder, we hebben beide een heftige geschiedenis met die man, en de dame bij jeugdzorg die mij en mijn moeder geloofde werkt daar niet meer, en mijn moeders advocaat zegt dat hij niet bevoegd is om met kinderen te praten. Ps afspraken maken met die man is onmogenlijk, meerdere instantie inclu mijn begeleider en ook jeugdzorg hebben het geprobeerd maar meneer luisterd daar niet naar

anoniem1 - 2 jul 2022

Hallo Even om advies in te winnen hier. Mijn broer en zijn ex liggen al jaren onder vechtscheiding met elkaar. begin ging het goed uit goede wil heeft hij schuld van huis op zich genomen zodat zij niet in schuldsanering kwam. later wou ze allementatie en vraagt nu steeds om meer meer meer. Nichtjes worden er nu de dupe van. Moeders maakt altijd ruzie waar de kinderen bij zijn expres en doet tegenover mijn broer alsof ze geen geld heeft en meer wil krijgen. Ze woont ondertussen samen met een nieuwe kerel met geld en heeft daar een zoon mee. Nichtjes lopen ondertussen in merkkleding en klagen bij me broer dat ze nooit naar een dierentuin of atractiepark gaan of op vakantie.... omdat er geen geld is omdat alles naar moeders toegaat. Moeders koopt ze telkens om als ze thuiskomen en zijn met niets tevreden. Bij hem zijn er natuurlijk regels bij haar nauwelijks. Nu is het zo dat de oudste die inmiddels 12 is ineens niet meer naar haar vader toe wil. Om een domme reden dat ze dus geen taart had op haar verjaardag en verder geen visite behalve ik en opa en oma. Ze wou geen taart meer malen gevraagd werd ze dik van wou ze niet. Moeders staat volledig achter dochter en stimuleert dit, moeders wil mijn broer helemaal kaalplukken en kapot maken. Mijn broer loopt ondertussen bij de psycholoog door wat zij aanricht. Nichtje wil nooit meer naar vader toe. krijgt haar zin en hoeft niet van moeder. Me broer heeft geen geld voor een advocaat. Ik denk dat het zelfs een keer zover komt dat me nichtje zelfs het contact met mij en opa en oma moet verbreken. Moeders wil het allerliefst volledige voogdij, terwijl ze niet de beste moeder is. Wat kan ik hiermee doen? Want volgens mij heeft mijn nichtje niet de keus thuis te blijven en me broer krijgt haar niet mee (omdat ze niet wil) ik denk dat moeder er meer mee te maken heeft.

    anoniem1 - 2 jul 2022

    Moeders drinkt veel soms vroeg op de middag en staat onder toezicht omdat beide nichtjes in het verleden al eens of meerdere keren van huis en of school zijn weggelopen. Oudste te maken met leerplichtambtenaar en gaat nauwelijks naar school. volgend jaar speciaal onderwijs. Moeders rijdt na drinken ook met kids in auto. en gaat om met een (vriend/scharrel, waar ze ook wel eens blijft slapen) waartegen ze vroeger meerdere keren aangifte heeft gedaan en heeft ingetrokken. Hij komt daar nog steeds over de vloer terwijl haar huidige vriend daar is. Oudste nichtje praat heel moeilijk komt bijna niets uit. Broer hoort ook niets over onderzoeken en scholen etc.

    anoniem1 - 2 jul 2022

    Tegen nichtje word ook gezegd door moeder wie jaloers is dat de jongste baby van mijn broer net 1 alles is en het belangrijkste en dat mijn broer en zijn vrouw liegen naar haar moeder toe, terwijl moeders degene is die liegt.

Wanhoopsdaad. - 21 sep 2022

Beste mensen, slachtoffers, gedupeerde en kinderen. Als jaren zitten mijn kinderen tussen de strijd van ouders, thans dit is wat de Raad van kinderbescherming beweerd. Mijn kinderen geven zelf aan bij instanties en aan meerdere rechters, dat ze de situatie zoals hij is, voor hun de beste is. Nee..zeggen instanties, de kinderen zitten klem. Moeder blijft om onbekende redenen rechtzaak na rechtzaak aanspannen, ik al vader werk mee op alle verzoeken in het welzijn van mijn kinderen. Toch ondanks er geen zorgen worden geuit door kinderen , mij en de instanties m.b.t de veiligheid van de kinderen, co ouderschap 50-50 al bijna 4 jaar loopt. Kinderen inmiddels 16 zijn. De instanties in het welzijn van de kinderen, letterlijk verklaren niets in hun welzijn te hebben bereikt, blijft men doorgaan. Nu wil moeder na 8 rechtzaken, gezag en hoofdverblijf bij haar van beide kinderen. 1 kind staat nu ingeschreven bij mij en een bij haar. Moeder heeft inmiddels weer een kind van 1,5 j van een nieuwe vriend. Ook ik heb een nieuwe vriendin met 2 bonuskinderen, mijn kinderen en mijn bonuskinderen zijn heel hecht. Contact met kinderen en mijn vriendin is ook erg goed. In het welzijn van mijn kinderen wil ik nu niet langer meer meewerken , de strijd moet stoppen, hun moeten weer kind mogen zijn. Ze voelen zich beperkt. De laatste zitting is een OTS uitgesproken deze eerder is verworpen, ik ben niet gehoord in deze zitting, net als mijn kinderen, moeder wel. Wat kan de rechtbank doen in deze. ? Wanneer de kinderen uit hun vertrouwde omgeving worden gerukt, is dit schadelijk. Ik ben zelf van mening, dat de rechter, op grond van het niet meewerken OTS, kinderen die in een veilige situatie zitten, geen gevaar kennen, waar goed voor wordt gezorgd. 4 jaar Co-ouderschap kennen, nieuwe relaties hebben opgebouwd hebben en gewend en tevreden zijn met de situatie, zomaar gezag toekennen aan 1 ouder. Kinderen wensen alleen dat moeder stopt. Stopt met strijd, verhalen, verzinsels. Wat denk u wat mijn kansen zijn? Deel uw eigen ervaringen. Bedankt voor uw aandacht. Met vriendelijke groet,

Daphne - 2 okt 2022

Soms wordt het als druk middel gebruikt. Mijn stiefkinderen zeggen regelmatig: “Als ik nu niet mag gamen, dan weet ik wel bij wie ik ga wonen als ik 12 jaar ben.” Of: “Bij mama mogen we zelf weten hoe laat we naar bed gaan.” “Van mama mag alles en jullie hebben stomme regels.” (Handen wassen voor het eten, tandenpoetsen voor het slapengaan) Wij hebben dit NOOIT ter sprake gebracht. En als we dit met moeder bespreken is het bij haar allemaal perfect en enorm gestructureerd met regels. De feiten zeggen wat anders: moeder bespreekt het VO (voortgezet onderwijs) niet met de kinderen, stimuleert geen huiswerk, vergeet dat er schoolspullen mee moeten. Zoals gymkleding, leerbladen, schriften en agenda’s. Daarom zitten wij hier extra bovenop, wat door de kinderen niet altijd als leuk/gezellig wordt ervaren. Toen mijn man voor zaken in het buitenland zat, was er een ouderavond op school. Moeder reageerde totaal niet op de vraag of zij hierbij aanwezig zou zijn. Uiteindelijk ben ik als stiefmoeder gegaan, omdat wij dit belangrijk vinden. Moeder is die avond wel geweest, ze was 45 minuten te laat en binnen 20 minuten weer weg. De avond duurde totaal 2 uurtjes. Dit zijn allemaal punten die hopelijk wel gezien worden, mocht het tot een conflictsituatie komen tussen beide ouders.

Anoniem - 18 okt 2022

Stel: Kind, 12 jaar, is door middel van een rechtszaak toegewezen aan vader. Kind gaat tijdens vakantie wat langer naar moeder dan het weekend wat het kind normaal doet en kind wil vanaf die periode (uit eigen beweging of misschien zwaar beïnvloed door moeder, omdat kind en vader een zware discussie hebben gehad) bij moeder wonen en ziet ook vanaf dat moment vader niet meer en reageert ook niet op berichtjes op whatsapp ed. Ook oma (moeder van vader) en vrienden/vriendinnen gerelateerd aan vader worden compleet genegeerd. Instanties stimuleren en/of regelen contact met vader niet. Toch lijkt me dit best zorgelijk, aangezien moeder ook niet handelt om hier iets aan te doen. Hoe kun je dan handelen? Aangezien er een bevel door rechter is uitgevaardigd dat kind bij vader hoort te wonen, lijkt het me dat je dan best sterk zou moeten staan, maar in werkelijkheid wordt er geen actie ondernomen.

Margot - 19 sep 2023

Ik ben 13 jaar en mijn ouders hebben geen vechtscheiding gehad en ook geen rechtzaak enzo. Ik woon een week bij m'n moeder en dan een week bij m'n vader, dit is al 2 jaar zo, ik vind het moeilijk om bij m'n vader te wonen en niet fijn, ik probeer al 2 jaar om het op te lossen maar nu ben ik fysiek en emotioneel op, we zitten in familie therapie en ik heb geprobeerd om m'n ouders over te halen om mij alleen bij m'n moeder te laten wonen, vandaag hoorde ik dat zij hadden besloten dat niks te veranderen het beste voor mij is, ik heb een halfjaar geleden al een keer zelfmoord geprobeerd te plegen, zij weten dat niet en ik weet niet of ik zo verder kan, ze willen dat ik blijf proberen bij m'n vader maar ik kan gewoon niet meer. Hoe kan ik naar een rechter zodat ik weg kan bij m'n vader?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 20 sep 2023

    Hoi Margot, dat klinkt heftig. Ik zou toch eens goed met je moeder praten. Je kan ook contact opnemen met een buddy van Villa Pinedo. Zij hebben ook een scheiding van hun ouders meegemaakt en kunnen met je meedenken.

John Souhoka - 1 okt 2023

Ik heb hetzelfde probleem mijn zoon woont bij mij ( vader)en wil niet naar zijn moeder toe maar van de rechter moet hij, vanaf woensdag begint hij al te huilen, nu na tig rechtzaken zijn ze er eindelijk over eens dat ik al die tijd gelijk heb gehad het vriendje van zijn moeder is op gepakt vanwege kinderporno (gelukkig niks met mijn kind gebeurt) en ze wil hem nog terugnemen ook. hij wil er niet naartoe haar vriendje is een pedofiel, is die nederlandse rechtbank dan blind en doof

Zus van moeder - 24 jan 2024

Kind (14 jr) heeft momenteel moeizaam contact met vader. Woont vanaf het moment dat bekend is dat ouders gingen scheiden bij moeder. Scheiding is ingezet door diverse jarenlange acties van vader m.b.t. affaire, vreemdgaan en flinke schulden maken. Kind is op hoofdlijnen op de hoogte doordat vader ook zelf e.e.a. heeft verteld. Moeder heeft professionele hulp voor kind geregeld i.v.m. de mentale gezondheid en contactherstel met vader en heeft ook vanaf het begin direct contact met vader gefaciliteert (blijft dit ook aangeven bij het kind) maar kind wil vader niet zien of en alleen wekelijks via de app spreken. Vader geeft moeder de schuld. Vader houdt de scheiding tegen omdat hij co-ouderschap wil maar omdat de situatie nu niet zo is wil hij geen ouderschapsplan opstellen en uberhaupt overige scheidingszaken bespreken. Moeder heeft de koopwoning verlaten maar ontvangt geen kinderalimentatie, geen kinderbijslag en ook geen spullen/inboedel uit het huis. Alles terwijl vader zelf nauwelijks het contact op gepaste manier oppakt. Hoe kan moeder zorgen dat de rechter ziet dat het niet de moeder is die contact tegenhoudt?

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


4 × zes =




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wilt weten over alimentatie na je scheiding Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Welke omgangsregeling past bij welke leeftijd? Het is een vraag die vaak opkomt wanneer we de complexe wereld van co-ouderschap en omgangsregelingen betreden. Elke situatie is uniek, en het vinden van de juiste omgangsregeling blijft maatwerk. Toch zijn er handvatten om tot weloverwogen beslissingen te komen, gebaseerd op de specifieke behoeften van verschillende leeftijdsgroepen. In Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.