Menu

Verwerking van je scheiding

138 reacties
verwerken van je scheideing

Een scheiding zet je leven op zijn kop. Werkelijk álles waar je aan gewend was, gaat veranderen. En dan zit je zelf ook nog eens in een achtbaan van emoties en waarschijnlijk je kinderen ook. De verwerking van je scheiding.

Poeh, hoe ga je dat aanvliegen?

Proces van verwerking van je scheiding; de rouwcurve

Om te beginnen is het fijn om te weten dat het niet raar is dat je verschillende fases doormaakt. De rouwcurve van Elisabeth Kübler-Ross heeft vijf fasen omschreven die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen om na een traumatische ervaring –en dus ook een scheiding- weer tot rust te komen.

Schematisch ziet de rouwcurve er als volgt uit:

verwerking scheiding rouwcurve

1. Ontkenning:

In deze fase beschermt de persoon zich door de waarheid geheel af te wijzen. Dit gedrag geeft iemand de gelegenheid om de waarheid gedoseerd tot zich te laten komen. Aan het einde van deze fase gaat de persoon op zoek naar de feiten, de waarheid, de schuldige.

2. Boosheid:

De persoon protesteert tegen de verdrietige ervaring en heeft hierbij veel woede. Vaak richt de woede zich ook (ten onrechte) tegen de brenger van het nieuws. Hierbij komen gedachten naar boven als: “Waarom ik?” of “waarom nu”. Ook spelen gedachten van wraak. Soms probeert men de schuld ook iemand in de schoenen te schuiven. Het is een gezond psychologisch verdedigingsmiddel om de schuld buiten zichzelf te zoeken. Door zich druk te maken over de schuldvraag ontwijkt men ook het gevoel van verlies en verdriet.

3. Onderhandelen en vechten:

Als de verliezer merkt dat protesteren en boosheid niet helpt kan men proberen het verlies te verwerken door zich doelen te stellen of beloften te doen. Ook kan men naar de rechter stappen bij een echtscheiding. Of men kan het recht in eigen hand nemen en een tegenaanval organiseren. Een (ex)geliefde kan men stalken.

4. Depressie:

Als het verdriet niet langer te ontkennen is en protesten, onderhandelingen, tegenaanvallen, etc. niet geholpen hebben, treedt vaak depressie op.

5. Aanvaarding:

Na verloop van tijd ziet de persoon in dat de waarheid niet te bestrijden is en accepteert het verdriet. Iemand die een geliefde heeft verloren kan weer proberen nieuwe contacten te leggen en plannen maken voor een leven zonder de geliefde. Dan ben je aanbeland op het onderste punt van de rouwcurve.

Bovenstaande fasen zullen niet zonder slag of stoot aan je voorbij trekken. Hier gaat een lange periode overheen. Dit duurt gemiddeld tussen de 2 en 5 jaar. Het is natuurlijk per persoon wisselend, afhankelijk van het moment dat je aan je verwerking begint. Het kan zijn dat je de scheiding geïnitieerd hebt en dan ben je al langer bezig met de verwerking. Dan zullen de periodes van ontkenning en boosheid stukken korter zijn dan wanneer je ineens geconfronteerd wordt met een partner die wil scheiden. Verlies, boosheid, verdriet en verbazing wisselen elkaar af. Hoe nu verder? Wat moet er geregeld worden? Hoe gaat het met de kinderen? Waarom? Vragen als deze blijven door je hoofd schieten.

Wat is belangrijk tijdens de verwerking van je scheiding?

In tweeën splitsen

Probeer bij de afhandeling van het juridische proces zoveel mogelijk je emoties aan de kant te zetten. Je zal je in tweeën moeten splitsen: je verstand en je emotie moeten gescheiden worden. Op basis van emotie kan je geen beslissingen nemen die jouw toekomst en die van je kinderen bepalen.

Sterk zijn

Belangrijk is verder dat jezelf sterk probeert te zijn, zeker als je kinderen hebt. Jíj zal hen door deze moeilijke periode heen moeten helpen en het helpt niet wanneer jijzelf instort. Met veel geduld en aandacht probeer je een nieuw en veilig thuis te creëren. Een huis waar ze zich weer thuis voelen en waar ze zichzelf kunnen zijn. Blijf daarbij vooral onthouden dat jij ervoor kan zorgen dat je kinderen zich veilig voelen in jóuw huis. Jij kan je ex niet veranderen en je hebt ook geen invloed op de kinderen wanneer ze bij je ex zijn.

Beslissingen nemen

Je moet ineens over heel veel zaken nadenken. Waar wil ik wonen? Kan ik rondkomen van 1 salaris? Hoe gaat het met de opvang van de kinderen? Probeer deze beslissingen te nemen zonder in je emotie te blijven hangen. Doordat je druk bezig bent met alle beslissingen, zul je niet veel tijd over houden om je verdriet te verwerken. Geef jezelf de tijd! Uiteindelijk zul je je beter voelen.

Praat met anderen

Vind in je omgeving personen die naar je willen luisteren. Die je steunen, no matter what. Maar het mooiste is natuurlijk wanneer deze personen je ook af en toe een spiegel voorhouden. Jou laten zien wat jouw eigen rol is in het geheel. Laat dit toe en probeer er wat mee te doen. Wanneer je nog niet zover bent, bedenk je dan wel dat deze personen het goed met je voor hebben en stoot ze niet af. Blijf ernaar luisteren want uiteindelijk zul je er zeker je voordeel mee doen.

Lees ervaringen van anderen

Onder het kopje scheidingsblogs vind je heel veel ervaringen van anderen. We hebben mannelijke en vrouwelijke bloggers en allemaal schrijven ze over hun eigen ervaringen tijdens of na de scheiding. Natuurlijk voel je je niet door iedereen aangesproken maar wij zijn ervan overtuigd dat er bloggers bijzitten die (voor een gedeelte) hetzelfde meemaken als jij. Waar je herkenning vindt. En voelt dat het niet vreemd is wat jij voelt en doormaakt. Dat kan enorm helpen bij je verwerking.

Gun jezelf de tijd

Na een tijd zul je in een rustigere periode komen. Je dagelijkse leven is weer wat genormaliseerd, er zijn nieuwe patronen ontstaan en er komt weer routine in je leven. Dan krijg je de rust en de tijd om te gaan verwerken. Gun jezelf die tijd. Het hoeft niet binnen een bepaalde periode helemaal afgerond te zijn. Er kan weer een terugval komen, dat je huilbuien krijgt of neerslachtig wordt. Hou in je achterhoofd dat het normaal is. Dat je niet de enige bent en dat je al een heel eind op weg bent.

Je komt steeds dichter bij het moment dat je leven niet langer om je scheiding draait maar dat je je weer op een positieve toekomst kan richten.

De verwerking van je scheiding is dus een proces dat voor iedereen anders verloopt en afhankelijk is van heel veel factoren.  Zoek hulp voor jezelf en eventueel voor je kinderen. Hier zal je de rest van je leven profijt van hebben.

Kun je bij de verwerking van je scheiding hulp gebruiken van een online scheidingscoach? Wij kunnen je stap voor stap begeleiden in deze moeilijke situatie. Of neem contact met ons op via info@nieuwestap.nl  dan kunnen wij je laten weten wat wij voor je kunnen betekenen.

REACTIES

Inge Pfeifer - 22 dec 2019

Ik heb het een beetje gelezen , maar altijd weer : als er kinderen in het spel zijn. Wij hadden geen kinderen en zijn net gescheiden en zonder kinderen is het verwerkingsproces net zo moeilijk. Het voelt voor mij alsof mijn ex-man is overleden en ik vind het heel moeilijk om het een plekje te geven en in wat voor ellende je erdoor krijgt. Ik wist dat er met mijn ex-man iets niet klopte, omdat hij weer stiekem begon te drinken en pas veel later had ik pas door dat ie vreemd ging. Wij hadden een heel goed huwelijk en dit had nooit hoeven te gebeuren. Ik voel mij ook niet schuldig, ik heb deze ellende nooit gewild .

    George John - 22 jan 2020

    Als je kinderen hebt of je hebt geen kinderen, de schade is even groot, mensen die het zelf niet hebben meegemaakt praten er maar gemakkelijk over. Je moet zus en je moet zo, een ieder heeft verschillende emoties, en gaat er verschillend mee om. Als je alles uit een boekje haalt, dat strookt niet met de werkelijkheid.

    Wim husson - 14 mrt 2020

    Hoi Inge Ik heb zelf wel 1 zoon maar vindt ook dat het verwerken niets met kinderen heeft te maken ik zelf ben van januari uit elkaar voor mijn ex was het ook niet meer goed genoeg terwijl we best nog en goede relatie hadden dus met of zonder kinderen het altijd een moeilijk tijd in he leven zeker als je zelf niet achter de beslissing staat Ik wens je veel sterkte in deze moeilijke tijden

    Joy - 22 mrt 2020

    Hoi Gerard Alle goede bedoelde adviezen zijn misschien lastig om in te voelen wanneer je je zo leeg voelt. Probeer echt beter voor jezelf te zorgen dan ga je je uiteindelijk beter voelen. Er is maar 1 iemand die ervoor kan zorgen dat je wéér gelukkig wordt en dat ben jij zelf. Uiteindelijk kan je dan ook weer gelukkig worden in een evt. nieuwe relatie. Ik wens je veel sterkte!

    Bianca - 21 nov 2021

    Hoi ik heb 9 maanden terug gehoord dat mijn man wilde scheiden. Alles is nu geregeld, ik had me net als mijn ex in nieuwe relatie gestort. Maar ook daar heb ik een einde aan gemaakt, te veel verschillend denk ik. Wie kan mij helpen?

    Demi - 29 dec 2021

    Ik ben nu ruim zes jaar gescheiden, was ook meteen na mijn scheidinggaan daten maar dat was geen succes, en heb er wel van geleerd. Ben tijdje bezig met helpen van mensen om er mee te leren omgaan. Groetjes Demi

    Anne - 27 mei 2020

    Herkenbaar Wim . Mijn man wil scheiden terwijl ik dit niet wil dus dan is t moeilijker te aanvaarden ...daarnaast houden wij nog veel van elkaar . Toch is mijn man heel overtuigd dat hij wil scheiden ... graag kom ik in contact met lotgenoten . Ik woon in Brabant .

    Rolf - 27 jul 2020

    Hey Anne, Mijn vrouw wil scheiden omdat ze al 2 jaar ongelukkig is in een relatie. Ik wilde dit niet en was zelf hartstikke gelukkig. Daarnaast hebben we ook nog een dochter van 1 jaar oud en terwijl ik in spijkenisse woon wil zij terug naar Eindhoven. Het doet echt veel zeer en ik voel me alsof ik gefaald heb

    Annemarie - 25 aug 2020

    Beste Anne, Zelf ben ik ook redelijk recent gescheiden. Tegen mijn wil. Graag zou ik er met je over willen praten als jij dat ook wilt. Gr Annemarie

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 25 aug 2020

    Hoi Annemarie, Je hebt een mail met het mailadres van Anne. Zij staat ook open voor contact.

    Marieke - 31 aug 2020

    Hallo Anne, wat een bizar vergelijkbaar verhaal.... mijn man heeft vanochtend (?!?) gezegd dat hij wil scheiden. Dit had hij al eens eerder gezegd 2 jr geleden maar toen hebben we toch de moed gehad om door te gaan. Na 23 jr samen, 17 je getrouwd en 2 kindjes samen is het over en uit..... ik ben radeloos, wanhopig en in paniek.... wie o wie kan me hierin wat steun geven 💛

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 1 sep 2020

    Hoi Marieke, In onze community vind je mensen die in het zelfde schuitje zitten. Ik denk dat je daar mensen vindt die je kunnen steunen.

    Has - 8 sep 2020

    Ik maak hetzelfde mee na 20 jaar wil mijn vrouw scheiden.

    Mo - 27 jan 2021

    Hoe is het nu met je

    Gerrit Rens - 17 jun 2021

    Ik zit er midden in na 19 jaar en alles is mijn schuld 😢

    Sandra - 16 aug 2021

    Hoi ik heb het ook net gehoord Praten is goed Nee ook sterkte

    Mj - 18 nov 2021

    Zal het nog overtreffende trap neerzetten. Mijn ex confronteerde mij na 41 jaar mei dit jaar met dat ze wilde scheiden. Geen enkele communicatie of overleg meer mogelijk. Zelf maar voor paar maand weggegaan om haar de kans te geven te gaan verhuizen. Zij heeft wel nieuwe woonruimte. Ik had pech dat mijn advocaat waartoe ik gedwongen was te nemen even vergat verweer bij rechtbank aan te tekenen. Ik ben nu dus zonder verdere invloed gescheiden met alle eisen die bij rechtbank waren neergelegd. Waarschijnlijk moet woning verkocht worden waardoor ik op straat kom te staan. Gruwelijke ervaring en voelt ook zo onrecht vaardig dat persoon die wil scheiden zo door ons rechtsysteem word bevoordeelt.

    Stefanie - 30 sep 2020

    Ik heb hetzelfde, drie weken geleden ineens, nog voor ik mijn ogen open had kreeg ik te horen dat mijn man wilt scheiden. Wij hebben vijf kinderen. Ben volledig in paniek, heel verdrietig. 20 jaar samen 14 jaar getrouwd.

    LS - 2 nov 2020

    Dag Marieke, ik lig ook in scheiding niet mijn keuze. Wellicht kunnen we ervaringen delen.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 2 nov 2020

    Hi LS, we hebben je een mail gestuurd.

    Alma - 24 feb 2021

    Marieke, hopelijk gaat het nu beter met je. Ik voel nu precies hetzelfde ben in paniek en bang. Zondag te horen gekregen dat mijn man wil scheiden. Het wil nog niet doordringen. Sterkte

    Onno - 2 mrt 2021

    Hoi Marieke. Misscien wat laat maar ik reageer toch nog even. Ik lig nu ook in een scheiding. Me vrouw wil weg heeft geen liefde mee zegt ze. Maar we 23 jaar bij elkaar en 2 kids. Het is een hele moeilijke tijd.

    Maris - 28 nov 2021

    Hallo Onno, Wat een moeilijke tijd. Ik wil je veel sterkte wensen ook wijsheid naar je kinderen toe.

    Marcel - 6 dec 2020

    Hey Anne, ik zit als man zijnde in het zelfde schuitje..we zijn nu halfjaar verder.gezien de datum bij je reactie. Hoe gaat het nu hoe ben je om gegaan met je verdriet. Ik ga er aan stuk en zie geen toekomst..

    Jan - 10 okt 2021

    Hoi Marcel, min naam isJan en ik kreeg 2 weken terug te horen dat mijn vrouw wil scheiden. Zij wil aan haar oude onverwerkte trauma's gaan werken. Ik kan daar alleen maar respect voor hebben, maar ik zie de noodzaak om te scheiden niet in. Na 38 jaar samen en 23 jaar huwelijk komt dat koud op mijn dak. Ik zou graag samen met haar aan de verwerking van de trauma's werken. Zij wil dat persé alleen doen. Ze zegt het gevoel van liefde is weg. Ik voel mij enorm gefrustreerd. Te meer omdat ik emotioneel momenteel wat zwakker ben. Vorig jaar een aantal TIA'S gehad en ik zit nog volop in revalidatie. Praten en lopen gaat weer goed. Nog niet op oude sterkte, maar het gaat nu erg goed. Mijn verdriet is enorm, mijn droomvrouw en betere helft gaat mij verlaten.

    Mj - 18 nov 2021

    Jan, herken je pijn en verdriet. Ik ben er na 4 mnd nog niet uit het hoe en waarom en dat is super frustrerend. Sterkte

    Amy - 9 dec 2020

    Hoi Anne, Hetzelfde verhaal, eergisteren gehoord. Ben benieuwd hoe het nu met jou gaat. Groetjes Amy

    Profielfoto van Amy

    Amy - 12 dec 2020

    Hoe gaat het nu met je Anne? Ik herken mezelf erg in je verhaal. groetjes Amy

    Yvonne - 21 jan 2021

    Hoi Anne las je verhaal en herken het! Bij mij ook niet de keuze om te scheiden. Mijn man wilde ook niet meer. Toen het eruit was gaf hij aan al langer niet meer gelukkig te zijn. Heeft jeugdliefde opgezocht en ik ben daar achter gekomen. Bij mij speelt het nu een jaar. Scheiding verloopt moeizaam. Dus na een jaar nog niets op papier en totaal geen contact meer met mijn ex man. Zo naar, verdrietig en pijnlijk. Ik ben benieuwd hoe het jou nu vergaat en hoe jij je er doorheen slaat. Gr yvonne

    Loes - 25 dec 2022

    Hoi Anne. Bij mij was het net zo. Mijn man wilde scheiden. Ik snap nog steeds niet goed waarom. Ik probeer me nu emotioneel van hem los te maken. Valt niet mee. Heeft tijd nodig denk ik.

    Loes - 25 dec 2022

    Ik woon ook in Brabant en herken mezelf heel erg in jouw bericht

    Martin Rosselle - 8 jul 2020

    Ik ben net gescheiden en woon voorlopig nog in 'ons' huis. Het is intussen verkocht, maar moeten nog naar de notaris voor alles formaliteiten. Mijn vrouw ziet me ook nog graag, en ik haar ook, maar soms gaan mensen uit elkaar om andere redenen... Dit is het geval hier, na 4 jaar rond te lopen met een gevoel dat ik eerst niet kon plaatsen, ingezien dat het toch wel de relatie was die me zot rot deed voelen. 15 jaar huwelijk... geen kinderen, maar zoals andere mensen zeggen, het blijft zwaar. Mensen besluiten niet zomaar om uit elkaar te gaan denk ik, niemand doet dit voor zijn plezier.

    Lieke - 16 mrt 2021

    Idd Martin, het valt mij op dat er zo snel gezegd gezegd word dat de ander de reden vd scheiding is. Maar ik wilde helemaal niet uit elkaar, maar soms heb je geen andere keuze, en kost het je zoveel energie om alle scherven te lijmen, en dan moet je voor jezelf kiezen, ook al wil je eindelijk niet, ik kon niet meer. En dan is het net zo goed heeel moeilijk.

    Hilde - 1 apr 2021

    Dag Martin, ik kan me een beetje inleven in jouw verhaal. Ook ik zit in een scheiding, die bijna rond is. Na jaren van problemen en meer en meer ongelukkig zijn, had ik op tafel gelegd dat mijn potje leeg was. Hij is toen ontploft en een surreële periode begon: proberen praten (van mij) en véél woede (van hem). Hij dreigde met de dood en ik ben hals over kop een veilig onderkomen moeten gaan zoeken. De scheidingsbemiddeling verliep heel moeilijk en door steeds te blijven dreigen met advocaten en zelfmoord, heeft hij de woning, de gehele inboedel en 25000 euro minder dan de waarde als uitkoopsom bekomen. En een week later ben ik erachter gekomen dat hij al een paar maanden iemand anders heeft (zijn collega). Ik heb ze nota bene ontdekt in onze slaapkamer, ontkennen was dus niet meer mogelijk. Ik voel me nu zo boos en intens verdrietig tegelijkertijd. Ik was initieel diegene die begon over het einde van mijn krachten in ons huwelijk, maar nu voel ik me zó misbruikt. Het is allemaal oneerlijk verlopen en ik had geen kans om het op te lossen (wat ik dus hoopte). Ik voel ook dat ik de scheiding ook niet echt heb gewild, maar er is ondertussen zoveel gebeurd dat het samen ook niet kán goedkomen. Ik ben nu dus verscheurd, radeloos en verdrietig...

    Nel - 15 jul 2020

    Dag Inge,vandaag na huwelijk van 21 jaar heeft hij gezegd dat er iemand anders is.een donderslag bij heldere hemel.we waren, dacht ik,zo gelukkig.geen kinderen ook.en dat maakt dat er geen band meer zal zijn en of hij idd doodgaat. Ik wens je sterkte.ik zie nu het bos door de bomen niet meer.we hadden zoveel plannen.maar hij wil niet terug.ik snap er niets van.wat een nachtmerrie

    Maris - 28 nov 2021

    Hallo Inge, Ik heb ook geen kinderen maar na 20 jaar huwelijk ging mijn ex ook vreemd. Ja dat is heel pijnlijk. Ik wens je veel sterkte met jou verwerking. Wat komt je leven dan op losse schroeven te staan.

    Marcel van Loon - 5 dec 2021

    Jeetje het lijkt mijn verhaal wel. Anderhalve week gelden kwam ik erachter dat mijn vrouw met wie ik 22 jaar een relatie had, waarvan 19 jaar getrouwd, een ander heeft. Ook wij hebben geen kinderen. De rollercoaster waarin je na zo'n mededeling terechtkomt is verschrikkelijk. Heel veel pijn en verdriet. Sterkte!

    Sofie - 29 mrt 2023

    Klopt! Ik ben er ook achter gekomen dat hij me bedroog (en hij ontkent het tot de dag van vandaag) en heb geen kinderen. Ik snap wel dat het met minderen nog complexer is gezien je je o.a. steeds sterk moet houden. Maar zonder kinderen is ook heel erg zwaar en lijkt onderschat te worden maar je kent nog heel het verhaal...

Peter - 29 dec 2019

Ja, gaat lang duren. Weet dat er 2 zijn maar het is hoe heeft de ander er tegen aan gekeken van uit zijn hoek dacht dat we goed communicerde niet dus. Nu 1x 3 jaar nu 9 jaar vreselijk voel me een boeman een melatse. Nee ik ga het anders doen.

Gerard - 8 feb 2020

Zo herkenbaar. De pijn die ik heb na een huwelijk van 9 jaar is onbeschrijfelijk. Ik droom best vaak dat alles goed is en dan word je wakker in een hel Ik ben nu 3 maanden verder en ben ontzettend eenzaam Ik probeer mij sterk te houden Ik loop doelloos door de stad met nauwlijks besef wat er om mij heen gebeurd. Ik kijk in winkels maar ik zie niks. De leegte in mij voelt vreselijk erg. Ik werk gewoon door op een hoog stress niveau. Laatst dacht ik dat ik een hartaanval kreeg. Ik lees veel boeken over scheidingen en dan gaat het over loslaten acceptatie elkaar geluk gunnen jezelf vergeven etc etc.maar zeg dat maar tegen je gevoel

    Profielfoto van Eline

    Eline Stap - 9 feb 2020

    Gerard, ik zou voor je eigen gezondheid eens met je huisarts gaan praten. Vluchten in werk lijkt een goede oplossing, maar je hebt een stressvolle baan. En buiten je werk zit je vol verdriet. Genoeg om inderdaad een keer een hartaanval te krijgen. Ik zou morgen gelijk bellen, en om hulp vragen.

    Profielfoto van Christa

    Christa - 18 feb 2020

    Een scheiding is gewoon traumatisch! En over een trauma kun je eenmaal niet zo makkelijk heen stappen. Ik ben zelf in therapie gegaan en mijn kinderen ook. Ik denk dat de meeste gescheiden mensen therapie nodig hebben om zoiets heftigs als een scheiding een plekje te kunnen geven.Sterkte!

    W - 4 mrt 2020

    Misschien helpt het idee dat ik ook in de stad loop met precies hetzelfde lege gevoel. Ik heb hoop dat het ooit weet anders word en voel hiermee dat mijn liefde in ieder geval echt was.... Zorg goed voor jezelf waar je kan, niemand anders kan het voor je doen en je verdient het!

    Pip - 12 apr 2020

    Herkenbaar! Het vliegt je aan ! Je bent verdrietig en eenzaam. Gevoel is zo ....uh ....ja wat is net eigenlijk Jij ook succes

    Merel - 1 sep 2020

    Hoi Gerard, Ik begrijp je verdriet. Ik heb hetzelfde meegemaakt en wilde dit niet mijn leven meer laten beïnvloeden. Daarom toen hulp gezocht middels een coach. Dit heeft me veel gebracht. Er is zoveel meer (in positieve zin) dan dit verdriet. Advies, zoek een (scheidings)coach. Sterkte!

    Lydia - 16 apr 2021

    Tijd....vooral veel tijd heeft het nodig. Mijn psycholoog zei n maand voor 'n jaar dat je bent getrouwd geweest.....ik was 23 jaar getrouwd dus dan weet je wel hoe la g het nog duurt....de scheiding is pas 5 maanden geleden.... Het is zwaar en eenzaam maat niet onmogelijk om.eruit te komen...ik zie het aan veel.mensen om me heen.... Die proberen zich te richten op de toekomst of hebben het uiteindelijk kunnen accepteren door het verleden los te laten. Neem de tijd...zoek hulp en blijf met mensen om.je heen om contact.. Lydia

nikkie - 18 feb 2020

Ik denk dat heel veel mensen niet meer weten hoe op hun eigen (overlevings) kracht te vertrouwen. Als men dat wel kan is therapie echt niet altijd nodig.

    imro - 14 jun 2023

    Mee eens Nikkie. Naast alle turbulentie van gevoelens is het ook noodzakelijk jezelf te kietelen Gr Immie

carolina - 20 feb 2020

Ben zelf 2 weken geleden gescheiden na een relatie van 30 jaar. Mijn man praatte jarenlang niet tegen mij. Dit noemen ze stiltebehandeling, valt onder: 'verborgen narcisme'. Heb in een half jaar tijd vreselijke grote stappen gezet. Zit in een heerlijk huisje.. Maar nu is het echt stil, en vind het vreselijk dat ik het stempel heb van een gescheiden vrouw. Val nu pas in dat grote gat... Hoop dat we elkaar kunnen steunen in deze fase van rouw...

    Profielfoto van Hedwig

    Hedwig - 3 mrt 2020

    Ik snap je helemaal!

    Anne - 27 mei 2020

    Hoi Carolina , Ik snap je helemaal . Ik hoop ook dat we elkaar kunnen steunen on deze fase van rouw . Vooral de ochtend voel ik me depri en het s avonds alleen zitten op de bank en de weekenden als de kinderen weg zijn en je in een leeg huis zit . Ik sta pas aan t begin van een scheiding dus nog moeilijk te bevatten ...

    Ilse - 28 aug 2020

    Hoi Anne graag kom ik met je in contact. Na een huwelijk van 20 jaar, twee dochters 14 en 16, gaf hij opeens aan niet gelukkig te zijn en verliefd te zijn op een ander. Hij gaat weg. Wat een nachtmerrie!!

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 31 aug 2020

    Hi Ilse, ik heb je, na overleg met Anne, een mail gestuurd met haar mailadres.

    qwer - 13 sep 2020

    Ik kom ook graag in contact met mensen die nu hetzelfde doormaken. Na jaren van twijfel van zijn kant en nu 2e verliefdheidheid wil ie scheiden. Auw!

    Sylwia - 27 sep 2020

    Hallo, graag kom ik in contact met Ilse en Anne.

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 28 sep 2020

    Ik heb je een mail gestuurd Sylwia.

    Barbera - 3 aug 2020

    Hi, Bij mij hetzelfde. Officieel gescheiden sinds mei 2020. Ben blij dat het over is, maar ook de enorme leegte nu. Totaal geïsoleerd geraakt in huwelijk. Had er zo graag op uit gewild mensen ontmoeten, en nu corona. Ook narcistisch man, lang verhaal. 20 jaar bij elkaar. Vreselijk. Hoe is het nu met je?

    Profielfoto van Linda

    Linda - 15 aug 2020

    Ik idem maar na relatie van 20 jaar. Lijkt alsof het hem niks doet nu. Ben totaal mezelf kwijt en uitgemergeld letterlijk. wat een vreselijke mensen. die van mij genoot ervan om een ander verward of gekwetst te zien. maar vooral genoot hij ervan om te zien hoe ver hij kon gaan. Hij is nu echter gewoon nog beter geworden in het spelen van spelletjes. En oja seksverslaafd. Een vrouw is een object tot sex. De buitenwereld waar hij nu mee vertoefd, jaja ik en die mensen totaal niet. Denkt denk ik dat hij een hele zielige man was/is. hij kan zo goed toneelspelen dat zelf ik terwijl ik weet dat het niet klopt wat hij dan bijvoorbeeld tegen iemand zegt toch ga twijfelen. hij gelooft het volgens mij zelf als hij het verteld. En een leugen is zo verteld. Lees hier veel over goed relatie hebben met ex na scheiding. Dat is dus echt onmogelijk, zeker nu nog. ik moet mezelf beschermen tegen hem. Hij blijft spelletjes spelen. Ineens weer poeslief bijvoorbeeld na tekenen papieren. 20 jaar ben ik er ingetrapt, nu niet meer. Hij trapt je zodra zo weer na beneden. daarbij wil ik niet langer zijn voeding zijn. Meneer heeft ineens ook weer na 14 jaar goed contact met ouders en zijn zus. die hij werkelijk waar haatte. ik wil haar niet op mijn begrafenis dat moest ik hem beloven. Wordt gewoon ziek als ik denk dat het een en al gewoon niets was eigenlijk. Vreselijk Gebruikt tot dat ik op was, helaas. Maar ik ben er nog en kan eindelijk omhoog gaan krabbelen na ook nog eens corona te hebben gehad. Maar hoe na zoveel jaren te zijn geïsoleerd van iedereen.

    Monique - 4 jan 2021

    Hoi Linda Vergelijkbaar verhaal hij stapt er zo overheen is voordat hij zei dat hij wilde scheiden eerst gaan daten

    Anand - 13 sep 2020

    Hallo Carolina zoiets vergelijkbaars heb ik ook meegemaakt onze huwlijk heeft 32 jaar geduurd.

    anna - 19 sep 2020

    Hallo Mijn huwelijk duurt al 34 jaar en nu hebben we al een week een time out . Inderdaad die eenzaamheid

    Hilde - 1 apr 2021

    Dag Carolina en Linda, jullie verhaal is heel herkenbaar. Ik heb ook zoveel vragen over hoe en waarom de scheiding is gebeurd. En narcisme dekt het plaatje. Maar toch heb ik het moeilijk en volgen de verschillende emoties ernaar zo snel en intens op. Het is lastig om recht te blijven. Graag kom ik in contact met jullie.

    Lydia - 16 apr 2021

    Ja dat narcisme het is zo zwaar om mee te dealen. Ik ken de stilte behandelingen ook...vreselijk. Ik werd onder ander ook zo ' gestraft' belachelijk gewoon. T alleen zijn is ook zwaar dit is uiteindelijk niet hoe je je leven voor ogen had maar jaren met 'n narchist is echt destructief voor je. Ik probeer nu ook langzaam.op te krabbelen.. Richt me zowiezo op de toekomst....maar zwaar is het absoluut

    Irene - 1 jun 2022

    Wat zou ik graag met je in contact komen Carolina! Ik ben er pas sinds een paar weken achter dat mijn (bijna ex)partner veel kenmerken heeft van verborgen narcisme. Wat een ontdekking en wat een illusie is de relatie geweest! Ik krijg wel (h)erkenning van familie, maar ken geen mensen die zelf in een relatie met een verborgen narcist hebben gezeten.

    Esther - 17 sep 2022

    Hoi hoi ik zit nu deze verhalen te lezen omdat ik zelfs met therapie het moeilijk vind te aanvaarden wat er is gebeurd. Ik zou zo graag lotgenoten willen ontmoeten. Ik geloof dat ik daar meer behoefte aan heb. Mensen die je echt kunnen begrijpen. Ik last telefoonnummer achter. Misschien kunnen we eens afspreken 0625442177 mijn naam is Esther

Wishfull29 - 21 feb 2020

Ik ben sinds oktober in de steek gelaten en 2 weken later stierf mijn vader. Alsof ik twee keer op korte tijd door een zware hel moet gaan...Ik heb al een hele goeie periode gehad, maar heb sinds deze week terug dat gevoel van onbehagen. Ik heb twee kids en de oudste is er ook echt niet goed van. Ik zal zo blij zijn als alles geregeld is. En inderdaad zoals hierboven is de eenzaamheid het ergste, de gewoontes die wegvallen...de weken waarin ik mijn kids heb, is alles super! De weken zonder zijn de ergste.

    IkWilHetGraagKwijtMaarMijnNaamBlijftPrive - 14 mrt 2020

    Ook ik kreeg het dubbel te verduren: op de dag dat ik afscheid van mijn vrouw nam omdat zij terug ging naar haar geboorteland, kreeg ik te horen dat mijn enige broer kanker heeft. Ondanks dat we uit elkaar gingen (heimwee) en na forse problemen besloten we verder te gaan samen. De bedoeling was dat ik zo snel mogelijk naar haar toe zou komen. Het nieuws dat bij mij broer uitzaaiingen gevonden waren waardoor zijn prognose heel veel slechter werd viel vlak voor Valentijnsdag. Daardoor vergat ik Valentijnsdag. Mijn vrouw, een latina, was in alle staten, wilde van geen excuses weten en beëindigde de relatie. Ik kwam er achter dat ze direct druk is begonnen te daten en loop nu met mijn ziel in stukken onder mijn arm. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo verdrietig ben geweest.

Chris - 22 feb 2020

Al's het ĺeven een gezeschap spel zou zijn Dan pakte ik het in en speelde het nooit meer

Pinokkio's ex - 25 feb 2020

Ik ben nog steeds op zoek naar het 'waarom'. Tegen beter weten in. Ik zal het nooit weten en ook niet begrijpen. Na 29 jaar samen, 3 prachtige kinderen. Heimelijk contact met andere vrouwen. Drie jaar geleden kwam ik er achter. Hij zou het niet meer doen, snapte ook niet waarom hij het deed, zei er geen behoefte aan te hebben. Na 7x hem geconfronteerd te hebben met zijn leugens, heb ik er een punt achter gezet. Verstandelijk weet ik dat het niet anders kan. Telkens over mijn grenzen gaan. Maar om het te accepteren dat het zo is, is zó verdomde lastig.

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 25 feb 2020

Dat is heel pittig, ja. En dat waarom, dat begrijp ik goed. Het antwoord ga je helaas nooit krijgen. Hooguit inderdaad 'ik weet het niet', je gaat niet horen waardoor jij het af kunt sluiten. Hopelijk lukt het je een plek te geven en vooruit te kijken. Heel sterk van je om er een punt achter te zetten.

    Pinokkio’s ex - 27 feb 2020

    Nadat ik er een punt achter had gezet heeft hij me, tot een maand geleden, nog wel vijf keer gevraagd of we toch niet gewoon alles achter ons konden laten en samen verder te gaan. En nu krijg ik een berichtje dat het beter is dat we ieder onze eigen weg gaan omdat we niet meer bij elkaar passen. Stel je voor dat ik op zijn verzoek was ingegaan, om toch weer samen verder te gaan. Hij heeft zijn heil nu vast weer gevonden bij een andere vrouw, en heeft hij al afscheid genomen van mij. Zo makkelijk kan dat gaan.

    Pinokkio's ex - 19 mei 2020

    Hoe waar was mijn vermoeden. Nu 3 maanden later weet ik dat hij inderdaad al een ander heeft. Ze mag hem hebben, met al zijn leugens erbij.

Yvonne - 3 mrt 2020

Ik kwam er in december achter dat mijn man me gedroog met een ander ,notabele ook nog een collega van ons beiden. Ons huwelijk was al jaren niet meer wat het moet zijn. We leefden als broer en zus . Stoorden ons aan elkaars karakter . Ik ben me toen gaan verdiepen in wat als het dan echt tot een scheiding komt ?ik heb gesproken mer een vriend van vroeger , die me vertelde hoe zijn scheiding tot stand is gekomen. Deze vriend was echt een steun voor ne en heeft me gezegd dat als ik nog kans van slagen zie in mijn huwelijk dat ik er echt voor moet gaan . Ik heb mijn man geconfronteerd met een gesprek , waarin ik alles heb gezegd wat ik van onze relatie vond en ook duidelijk aangegeven dat we p deze voet niet verder kunnen . Dit gesprek kwam heel hard aan bij mijn man . Ook ik had heel veel verdriet . S’Avonds nogmaals met hem gesproken , er was zoveel verdriet bij ins beiden , dit was voor mij het teken dat wij ontzettend veel voor elkaar voelen . En wij helemaal niet moeten stopen met ons huwelijk Maar er voor moeten vechten . Als ik echt had willen scheiden had ik dat wel gedaan . Maar dat wilde ik helemaal niet . We zijn verder gegaan met ins huwelijk , maar afgelopen jaar in oktober kreeg ik signalen , signalen waar ik bang van werd . Zo bang dat ik hem niet eens durfde te vragen of er iemand anders in zijn leven was . Maar in december kwam ik er dan ook echt achter . Hij ontkende eerst alles . Toen ik hoorde dat hjj met haar had gekust was dat de eerste messteek in mijn lijf . Ik kon het niet geloven . Toen hij dagen later ook nog kreeg te horen dat hij ook met haar in bed al was beland ging ik kapot van binnen. Dit kon toch niet waar zijn. Hij heeft mij en de kinderen zoveel pijn aangedaan en ons mer kerst en oud en nieuw gewoon laten barsten . Hij gong heel gemakkelijk en maar al te graag naar haar . Toen bij nu in februari ook nog verteld dat hij met haar op vakantie ging brak ik helemaal . Inmiddels liggen wiki in scheiding . Maar ik heb het nog steeds heel moeilijk . Ik huil iedere dag . Ik ben boos , heb paniekaanvallen , verdriet en vooral pijn. Ik voel me alleen goed met mijn meiden en mijn hond . Toch heb ik sinds kort weer Contact met een hele goede vriend , ook gescheiden. Het s een schat van een man met 3 dochters . Hij woont een half uur rijden bij mij vandaan . Ik vind hem erg aardig en heb zeker een gee goede klik met hem maar tegelijkertijd. Krijg ik paniekaanvallen als ik al denk aan een nieuwe relatie . Ik maak me in heel veel dingen druk . Ik dit nog volop met mijn gevoel in mijn huwelijk , met de nan wat ik al 18,5 jaar mee samen ben . En waar ik ondanks wat hij me heeft aangedaan nog geel veel gevoelens voor heb . Hij is nog steeds samen met zijn nieuwe liefde , waar ik echt kapot aan ga . Ik zou xo makkelijk in een nieuwe relatie kunnen zitten maar mijn gevoel zegt wat anders . Ik blokkeer helemaal . Ik loop allen maar te piekeren . Ik werk ontzettend veel en snak naar de vrije tijd net mijn kinderen . Ik vind het fijn om een bestfriend te hebben , hij is een belangrijk persoon in mijn leven , een persoon die ik echt als een goede vriend wil houden . Maar nu een relatie aangaan dat kan ik niet . Mijn lichaam blokkeert al bij de gedachte . Ik denk dat ik de tijd moet gaan nemen om over deze scheiding heen te komen , al vraag ik me af of ik erover heen kom . Ik ben gewoon bang dat ik de liefde wat ik in me heb nooit meer aan een andere man kan geven . Ik ben graag bij mijn bestfriend maar mijn gevoel zegt dat ik me hier niet 100% voor kan geven . Ik Heb rust nodig .ik weet zelfs niet eens of ik nog wel een relatie wil .Her us me allemaal teveel nu . Twee nieuwe vanen erbij , zorg voor de kinderen , papierwerk en het regelen van mijn scheiding , mijn studie wat ik nog af moet ronden . Mijn hondje En mezelf in dit alles nog staande weten te houden . Mensen die continue vragen stellen over de scheiding . Mijn bestfriend die maar steeds roept dat alles goedkomt . Ook daar erger ik me aan omdat het voor mijn helemaal niet zo voelt . Hij bedoelt het allemaal heel goed , maar ik weet dat hij al echt een relatie wil . Ik kan dat niet . En waar ik me enorm zorgen over maak is mijn toekomst . Ik kan met hem niet het leven leiden wat ik graag zou willen . Win kunnen de eerste 10 jaar alleen een lat-relatie hebben . Ik ken mezelf geel goed en ik weet dat ik dat niet ga volhouden . Ik wil hem en de kinderen geen verdriet aandoen , en ook mij en de kinderen niet . Ik heb hem een paar weken geleden gezegd dat ik onze vriendschap niet op het spel wil zetten . Want deze vriendschap is mij heel veel waard . Uk vind het ook niet eerlijk naar hem toe omdat mijn gevoel nog zo erg bij mijn bijna ex-man ligt . Ik ben gewoon ten einde raad . Kom ik hier ooit nog overheen .

    Pip - 12 apr 2020

    Wat je hier schrijft begrijp ik heel goed.Alles vliegt je aan en ook ik vraag me af of ik ooit weer zo van iemand kan houden. Dagen gaat het goed en dan ineens zit je weer te janken .Wil je hem bellen ,vragen stellen. Het liefst een winterslaap houden! Ik wens je veel sterkte

    Bea - 28 jan 2022

    Jeetje Yvonne, Jouw verhaal is zo ontzettend herkenbaar. Laatste jaren van mijn huwelijk was niet best, vaak gesprekken over wel of niet uit elkaar. Twijfels, wantrouwen noem maar op. En plotseling gisteren te horen gekregen dat hij een ander huis heeft gevonden. Ondanks alles kwam het hard aan. Verdriet, angst boosheid noem maar op. Ik heb het aangehoord, er over gepraat. Kon er niet van slapen. Straks alleen met zoon. Werken en ook leren. Hopelijk heb ik de kracht om mijzelf en zoon doorheen te trekken.

Selma - 2 apr 2020

Na 10 jaar huwelijk besloten om er een punt achter te zetten, ik had het 5 jaar geleden al besloten maar door sociale druk en en smeekbede van mijn (ex)man toch een kans gegeven wat ik beter niet had kunnen doen. Ik beleef namelijk exact dezelfde intense pijn als toen. Het voelt idd alsof een geliefde komt te overlijden. Je hart scheurt gewoon het is zo pijnlijk. Heb ook nog geen kinderen maar dat maakt de pijn niet minder. Soms denk ik juist had ik ze maar dan had ik tenminste wat uit een tienjarig huwelijk gehaald zoveel gedachten zoveel emoties echt heel moeilijk.

nachtmerrie - 9 apr 2020

Wij hadden niet zo'n goed huwelijk veel ruzie, toch heeft het 25 jaar geduurd. 2 volwassen kinderen en een fantastisch kleinkind. We hebben nooit gepraat, ik wist niet dat ons huwelijk hem zo hoog zat. Hij heeft de politie gebeld om mij uit ons huis te zetten, uiteraard wordt dit niet zo gedaan en is hij uiteindelijk vertrokken zonder info, babbel, vechten voor een beter huwelijk, psycholoog, niks... We leven nu 3 maanden apart, mijn zoon die nog thuis woont is vandaag gecrasht. Hij wil ons geen van beide meer zien want er blijft ruzie en hij kan dit niet aan. Maar ik zelf ook niet. Ik begrijp niet dat je iemand na 25 jaar zo op straat kan zetten zonder er voor te gaan, er voor te vechten. We zouden het weekend er na nog samen op weekend gaan, wat is er toch plots gebeurd. Hij heeft een zaak en heeft met mijn verjaardag de scheiding laten toekomen, wij zijn nog geen 4 maand apart en hij is al zover, ik ben triestig en lig heel de dag te wenen in mijn bed. Wat doe je hieraan?

    Susan - 5 mei 2020

    Hoi nachtmerrie, Heel heftig dit zeg. Vooral het stuk dat het niet goed gaat met je zoon. Hij is duidelijk erg boos. Mijn advies, waar je overigens niets mee hoeft. Investeer minder tijd in je boosheid naar je ex maar investeer in het herstellen van contact met je zoon en kijk wat hij van je nodig heeft. Je ex gaat uiteindelijk zijn eigen leven leiden, je zoon wil je zoveel mogelijk in je leven houden. Vraag jezelf af wie het belangrijkste zijn in je leven en verdeel je aandacht en energie dusdanig zo.

Enna-ira - 20 apr 2020

Dag allemaal, Wat een verhalen en leed. Hoofden, harten en handen zijn er vol van. Bij de dag leven heb ik geleerd, dat deed ik eigenlijk al heel lang; om overzicht te houden. Pijn is er, dat was in het huwelijk ook al niet te doen, hoeveel kan een mens hebben....... Wat zo belangrijk was en het is nu in duigen, zo logisch en begrijpelijk dat er tijd en bezinning nodig is. Verwerken geloof ik niet meer in, t is een mee omgaan, maar hoe dan? Er zijn momenten dat mijn geest iets belangrijkers dan ikzelf te doen heeft, en dat geeft vreemd genoeg verlichting. Sterkte en liefs, Enna-ira

Susan - 5 mei 2020

Hoi Lezers, Ook ik wil graag delen en mijn verhaal kwijt, veel is zo herkenbaar. Mijn relatie was 10 jaar en we hebben twee kinderen. Het verdriet is enorm, niet alleen omdat we uit elkaar zijn maar ook omdat de wens van een gezin en samen oud worden met de man van mijn kinderen is vervlogen. Ik merk dat ik me wat depressief voel en erg leeg van binnen. Kan me naar de buiten wereld goed voordoen maar van binnen zo verdrietig en boos. Lastig vind ik het ook dat ik bijna alleen voor alle zorg en kosten opdraai. Nu met 1 salaris voor mezelf en de kinderen zorgen. Het idee is om samen voor de kinderen te zorgen maar ik de praktijk is het niet haalbaar. Door het vroege opstaan i.v.m. zijn werk kunnen de kinderen daar doordeweeks niet slapen. Financieel houdt hij niets over dus komt het op mijn schouder waardoor het nu zwaar voelt allemaal. Ik probeer positief te denken maar het lijkt wel steeds moeilijker te worden.

    Anoniem - 13 jun 2020

    Zo herkenbaar! Ik heb ze doordeweeks ook altijd.... En dat geeft niet, ik hou zielsveel van ze. Maar het is zwaar, om er zo alleen voor te staan. Ook na 10 jaar uit elkaar, en hij had binnen een maand een ander.. waar hij al maanden stiekem contact mee had. Nog steeds op stap 1 van de scheiding en inmiddels bijna 9 maanden uit elkaar. Ondanks dat het mijn eerste stap was , mis ik hem enorm. Het gezinsleven en de toekomst die ik samen voor ogen had. In een vinger knip was dit alles verdwenen en gaat hij dit realiseren met een 10 jaar jongere collega.

Tine - 22 mei 2020

Hallo Ook ik probeer een scheiding te boven te komen. Al meer dan een jaar gescheiden na 32 jaar huwelijk. Mijn man is verliefd geworden op iemand anders en is hier dan ook een gezin mee gestart. Het is een erg moeilijke periode geweest maar na anderhalf jaar verwacht je toch dat het wat beter gaat maar niets is minder waard. Ik heb ondertussen nieuwe dingen gedaan, oude vriendschappen opgewaardeerd en nieuwe mensen leren kennen maar op bepaalde vlakken blijf ik gewoon steken. De kinderen lijken zich te settelen in de nieuwe situatie. Maar ik blijf het ongelooflijk vinden, zo onrealistisch. Nog steeds is het alsof ik iedere dag aan het dromen ben dat dit me overkomt. Nu met de lockdown is het erg zwaar geworden, daar waar ik dacht dat ik de situatie aanvaard had, blijkt dit tijdens corona toch niet het geval te zijn. Ik mis mijn ex-man. Ik mis ons. Ik besef dat opnieuw een relatie beginnen absoluut geen optie is; ik weet dat dit niet zou lukken - daarvoor ben ik te hard gekwetst en waardeer ik mijn leventje alleen te veel - maar ik mis hem wel en dat doet pijn. Ik mis troost en mijn klankbord. Wanneer stop ik om hem graag te zien?

    Caroline - 25 mei 2020

    Mijn man wilde scheiden na een huwelijk van 37 jaar. Hij was al lang niet echt gelukkig zei hij. Nu 2 jaar later zit ik denk ik in de depressieve periode als ik de fases lees. Ook ik mis mijn ex. Ik mis ons leven ons verleden en onze toekomst. Wanneer kan ik dit eindelijk een plek geven??

    Marie - 22 jul 2021

    Hi Caroline, het is nu wat verder in de tijd maar ik wilde toch reageren. Na 34 jaar samen en 32 jaar getrouwd ook achter gekomen dat hij al ruim 2 jaar een relatie had. Heb er een punt achter gezet omdat dit niet de eerste keer was. Maar nu ruim anderhalf jaar verder en scheiding rond voel ik mij eenzamer dan ooit. Wel lieve vrienden ennatuurlujk mijn kinderen maar die wil ik zo min mogelijk belasten, het is toch hun vader. Zal mij altijd afvragen hoe iemand die je dacht te kennen zo koud en afstandelijk kan zijn. Heb mij uit de naad gewerkt al die jaren ook met verbouwen oud huis jarenlang. Nu leeft hij lang leve de lol met een 15 jaar jonger exemplaar die niet werkt. Hoop dat er een dag komt dat ik er niet meer aan denk. En idd wanneer kan ik dit een plek geven, ik denk nooit ik zal ermee moeten leren leven dat ik zo verraden ben

    Yvonne - 20 jul 2020

    Hoi Tine, Ik herken zo veel in wat je schrijft. Zelf ben ik 3 jaar geleden gescheiden na 25 jaar samen zijn, 3 prachtzonen. We hadden een goed huwelijk, maar hij ging langdurig vreemd. Had daarna wel spijt, maar iets in mij was geknapt en het is daarna nooit meer goed gekomen met de scheiding als gevolg. Ik ben door hele diepe dalen gegaan, maar merk dat de dalen minder diep worden omdat ik vooral mezelf belangrijker maak. Ik zie nu pas hoe afhankelijk ik mezelf heb gemaakt in onze relatie. Ik keek tegen hem op.... Nu zie ik ook zijn narcistische en autistische trekken en hoe weinig oprechte interesse hij had in mij en de kinderen. Hij is vooral met zichzelf bezig en zijn ego. Zo'n man wil ik nooit meer ondanks dat ik heel veel van hem heb gehouden. Ik heb geleerd mezelf steeds meer de moeite waard te vinden en kom steeds dichter bij mezelf en dat vind ik het mooiste geschenk dat ik mezelf ooit kon geven. Ik leef een leven dat helemaal bij mij past. Ik voel me rijk. Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je mogelijk hetzelfde mag gaan ervaren... Heel veel sterkte! Yvonne

    Profielfoto van Linda

    Linda - 15 aug 2020

    Wow dit lezen doet me goed. Vooral dat inzien dat je eigenlijk helemaal niet verder wil met een man die jou en de kinderen eigenlijk tijdens het huwelijk helemaal niet heeft zien staan. Weet je dat vergeet ik gewoon, zo ver ben ik van mezelf afgegleden. WTF denk ik nou " Ik ben meer waard dan wat ik blijkbaar nu voel" en zo heb ik me nooit gevoeld, dat is in deze relatie ontstaan. wel was ik een een makkelijk slachtoffer. opgevoed met altijd zorgen voor een ander..... en dat is hardnekkig weet ik. Daarom voor mij ook geen relatie voorlopig.

    Profielfoto van Vlora

    Vlora - 20 feb 2022

    Hoi Tine, ik herken me zo in je verhaal en vooral in hoe je de scheiding beleeft en verwoord. Ik zie mijn eigen woorden en ervaringen terug in jou verhaal. Je bent nu alweer 1,5 jaar verder maar ik zou graag eens mailcontact met je hebben. Kan dat?

Clarice - 23 mei 2020

Fijn om dit blog te vinden. Gisteren heb ik de knoop na bijna 23 jaar huwelijk na heel veel twijfels doorgehakt. Na een bezoek aan een relatiepsycholoog waarin termen als narcisme en autisme de boventoon voerden wat het duidelijk. Ik kan niet meer, wil niet meer, het gevoel is weg. De kinderen drongen al langer aan, maar ik kon het niet. En nu lijk ik in een slechte film beland. Krijg geen hap door de keel, huilbuien, ben ik hier werkelijk in beland? Oh wat een verschrikkelijke pijn in mijn lijf. Die angst: ga ik het straks (financieel) redden? Waar ga ik wonen? Vreselijk gewoon...en toch MOET het

    Barbara - 3 aug 2020

    Hoi, Tjee jee herkenbaar! Ben nu net officieel gescheiden, was ook helemaal. En nog steeds. Wellicht leuk te mailen met elkaar?

Mayke - 15 jun 2020

Na 2,5 jaar probeer ik nog steeds de scheiding een plaats te geven. We zijn 21 jaar samen geweest en hebben 3 kinderen (12-11-7) We zijn elkaar in ons huwelijk kwijt geraakt, we leefden langs elkaar op, maar hadden het eigenlijk ook heel fijn. We voelde elkaar aan en waren maatjes. Ineen veranderde alles, we kwamen in een nieuwe fase en vonden elkaar niet. We waren elkaars eerste echte liefde toen we naar elkaar uitspraken dat we niet samen verder wilde vond mijn man binnen een paar weken een nieuwe liefde op tinder. Vechten tegen een nieuwe liefde kon ik niet meer opbrengen, ik voelde me gekwetst en gekleineerd. Er verschenen allerlei foto's van hem en haar op sociale media en iedereen leek al van de relatie af te weten. Ineen ging de scheiding heel snel, 1 maart spraken we naar elkaar uit dat het niet lekker liep, in juli waren we al officieel gescheiden. Ik heb het nooit een plek kunnen geven, ik kan nog steeds niet geloven dat je zoveel van iemand kunt houden en dan toch samen geen leven mag opbouwen. Ondanks dat ik een nieuwe liefde vond, blijft de scheiding me achtervolgen. Ik zou het zo graag los willen laten, niet meer de pijn voelen. We gaan nog steeds heel goed met elkaar om, dit wil ik ook vasthouden in het belang van de kinderen, maar het doet zoveel pijn om te zien dat hij zijn leven verder oppakt en door kan gaan.

    Profielfoto van Yvonne

    Yvonne - 1 okt 2020

    Ik zou graag met Mayke in contact willen komen. Kan dat?

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 1 okt 2020

    Hi Yvonne, we hebben je mailadres doorgegeven aan Mayke.

Jack - 20 jun 2020

Het is tot nu toe herkenbaar. Ik heb nog wel even in ontkenning gezeten. Boos was niet al te lang. Maar was niet heel onprettig. Door boos te zijn kon ik mijn gevoelens wel kwijt. Maar snel kwam het verdriet en het besef wat er aan de hand was. Ze ging me echt verlaten. En het verdriet deel is echt vreselijk. Het probleem is dat sommige fases door elkaar lopen. Depressie terwijl je nog alles moet regelen is gewoon niet handig. Het is fijn te lezen dat ik niet alleen sta en meer mensen dit meemaken. Maar ik maak me wel echt zorgen over de tijd die het bij de meeste duurt Als dit waar is het ik nog een hele lange weg te gaan 😕

    Profielfoto van Bianca

    Bianca - 16 aug 2020

    Mijn man zei een jaar geleden dat hij niet meer van mij hield. We waren 15 jaar samen. Bleek dat hij al een paar maanden een ander had. Ik heb ontzettend veel verdriet gehad, mijn hart voelde als gebroken, de bodem heb ik bereikt. Alle fases heb ik doorlopen, woede, onmacht, verdriet, depressief en aanvaarding. Ik ben nu een jaar verder. Het gaat beter, ik voel me sterker en rustiger. Ik krijg zelfs weer aandacht voor andere mannen. Maar soms echt nog wel moeilijke momenten hoor. Ik mis het gezinsleven zo erg... en dat komt nooit meer terug zoals het was.

Wim Van Riet - 24 jun 2020

Hallo mensen, Ik ga door een hel. Het ging al een eindje meoilijk tussen ons maar we raakten toch iedere keer verder. Een paar jaar terug had ik een burn-out en heb mijn vriendin zo gekwetst met woorden en agressie tov van haar en de kinderen. (Ik heb haar nooit geslaan ofzo). Dat ze op een bepaald moment vroeg om niet meer aan haar te komen. Ik heb van pure frustratie beginnen eten en ben 10 kg bij gekomen in 2,5 jaar tijd. Met een enorm overgewicht en een lichaam vol frustratie kon het niet meer verder. Toen ze dat zei en bedoelde dat ze wegging dacht ik nog, dat zal wel. Maar nu is het zover en blijkt er een vriend haar al meer dan een jaar berichten te sturen en willen ze samen een nieuw leven opbouwen. Ik hou nog enorm veel van haar en kan haar nog niet loslaten, de pijn slaat zelfs fysiek uit en het lijkt alsof er een camion op mijn borst staat. maar ik moet me sterk houden voor de kinderen. Mijn ex denkt zelfs van binnen de 2 maanden samen te gaan wonen met die man die ik ken want hij is verantwoordelijke in de voetbal van mijn jongste zoon. Ik ben aan het sterven, klamp me wanhopig vast aan alles van samen, kan niet functioneren. Help!!

    nikkie - 24 jun 2020

    Hoi Wim, het goede nieuws is je bent niet aan het sterven, je weet alleen niet hoe met tegenslagen, frustraties, en teleurstellingen om te gaan. Dan nog meer goed nieuws daar is iets aan te doen. Tijd voor actie dus. Hulp gaan vragen voor jezelf, hoe met deze zaken om te gaan. Tijd ook om te relativeren, zo te lezen is het niet heel vreemd dat jouw vriendin verder wil gaan zonder jouw. Als je nog zoveel van haar houd zoals je schrijft laat je haar gaan en gun je haar juist haar geluk, ook al is dat samen met een ander. Juist loslaten vanuit jouw liefde, dat verdiend zij. Ook jij kan hier doorheen komen, maar je zal zelf de juiste stappen moeten gaan zetten. Heel veel sterkte voor nu.

MamaJo - 27 jun 2020

Het staat vol op deze blog met soortgelijke verhalen. Ik dacht dat mijn gevoel, mijn verdriet, mijn woede en alles erom heen overtrokken was. Er gaan immers zoveel mensen scheiden, waarom heb ik het er dan zo moeilijk mee. Voor mezelf weet ik het wel. Over 2 maanden zouden we 10 jaar getrouwd zijn. Al 4 jaar geleden begon het erg te wankelen. Hij drinkt teveel en was dan vaak vernederend naar mij toe. 3 jaar geleden heb ik hem op heterdaad betrapt met een werkneemster van ons. Jeetje wat een verdriet en woede toen. Maar we hebben samen 2 dochters en ik heb een prachtige stiefdochter, daarnaast hield ik ondanks alles toch nog heel veel van hem. De ruzies en vernederingen bleven toen een paar maanden uit. Maar helaas kwamen ze weer terug en steeds erger. Ik betrapte hem op leugens en zo ook afgelopen maandag weer. Na heel veel speurwerk erachter gekomen dat hij me weer heeft bedrogen. Een helse ruzie gehad en hem de deur uitgestuurd. Hij ging de afgelopen dagen op zijn knieën, smeken om niet te scheiden. Dat hij nu wel beseft wat hij allemaal kwijt gaat raken en dat hij dat niet wil. Maar dat is te laat, maandag naar de advocaat en de kinderen hebben we het vandaag verteld. Maar ik hou nog zoveel van hem... Maar het is zo over!! Ik kan geen enkele leugen meer aan en moet nu echt voor mezelf gaan en de meisjes. Hoe kon hij ons dit aandoen. Ik ga nu met de meiden een hele onzekere tijd tegemoet. Ik ben even spuugzat van mannen maar weet dat hij waarschijnlijk met een maand als het niet eerder is alweer met een meid in bed ligt... sh.t dit doet zo zeer

Hallo - 20 jul 2020

Ik lees alle verhalen en de tranen rollen weer over Mn wangen.. na 32 jaar samen ging ook mijn man ervandoor. Bleek al snel dat er een ander was.. Het is nu ruim 4 jaar geleden dat hij weg ging maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Wanneer stopt dit? Te veel verdriet..

    Profielfoto van Eline

    Eline Stap - 20 jul 2020

    Hallo, heb je er al eens aan gedacht om hiervoor hulp te zoeken? Als je zolang in verdriet blijft hangen, gaat het je niet in je eentje lukken. Ik zou eens met de huisarts overleggen welke hulp voor jou voorhanden is. Misschien een psycholoog, misschien de praktijkondersteuner. Veel sterkte.

Profielfoto van Jan

Jan - 25 jul 2020

Na een relatie van 32 jaar en 25 jaar huwelijk was mijn lieve vrouw ineens foetsie. Ik had die zondag een super late dienst. Een gewone dag als normaal. Mijn dochter was thuis op haar slaapkamer. Totaal niets aan mijn vrouw opgemerkt. Een gewone gezellige leuke dag. Ik gaf haar een kus en zei tot morgen. Ja schat tot morgen was haar antwoord. Ongeveer anderhalf uur later kreeg ik een telefoontje van mijn zoon. Pa ga even zitten want ik heb slecht nieuws. Mama is weg en heeft ons verlaten. Er ligt een brief op tafel. Op dat moment stortte mijn wereld totaal in elkaar. Mijn dochter was thuis toen zij door twee totaal vreemde mensen werd opgehaald. Arme kind was totaal in paniek en wist niet wat ze moest doen. Ze mocht van haar moeder niet bellen en moest wachten tot ze weg was. Ze had de belangrijkste spullen die ze nodig had meegenomen. Zelfs al mijn beestjes. Drie hondjes en twee katten. Ik bespaar jullie verder alle ellende die ik de afgelopen 8 maanden nu inmiddels heb moeten doorstaan maar laat ik zeggen dat ik alles maar dan ook alles ben kwijt geraakt wat ik samen met haar heb opgebouwd. Ondanks alles hou ik zielsveel van haar. En dan die enorme eenzaamheid die ik nu dagelijks moet doorstaan. Nu weet ik pas wat echte eenzaamheid is. Het zoeken naar antwoord en, het waarom, het verdriet, de pijn, het ongeloof. Ik proef mijn eten niet meer en ben geheel leeg. Ik ervaar geen geluk en heb een leeg gevoel. Als ik nu een enorme prijs zou winnen kan ik niet eens blij zijn. Tot op heden zijn we op papier nog steeds getrouwd. Mijn vrouw zit in een depressie en burnout ver bij mij en mijn gezin vandaan in ons landje. Heeft daar nu medicatie voor en eindelijk behandeling. Lichamelijk is ze ook enorm ziek. Een langzaam slopende longziekte. Mijn dochter is bij haar vriend gaan wonen en ik heb helaas ons huis moeten verkopen. Heb gelukkig een leuke woning op mijn pad gekregen maar de happy feeling is er niet meer terwijl ik echt hier heel blij mee moet zijn met dit huis. Soms krijg ik gedachtes of het leven nog wel zin heeft op deze manier. De klap in mijn gezicht van dat moment die ik nog steeds moet incasseren is enorm. Alles wat ik voor haar gedaan en gelaten heb, heeft ze op haar manier gewoon overboord gekieperd. Dat is niet te bevatten hoeveel pijn dat doet. Inmiddels is nu ook 1 van mijn hondjes ingeslapen. Ze was mijn trouwe hondje! Ik heb niet de gelegenheid gehad om afscheid van mijn hondje te kunnen nemen. Hoeveel kan een mens incasseren? Binnen vijf jaar mijn vader, moeder, broer, vrouw, hondje en mijn huis verloren. En dan nu ( door de corona) misschien ook nog mijn baan na 27 jaar trouwe dienst. Mocht er een hemel zijn dan zit daarbinnen vast iemand met wie ik een appeltje te schillen heb. Ik heb er alle hoop op dat ze nog tot andere gedachten komt. Heb haar wel aangegeven dat er ook bij mij een moment zal komen dat er plotseling een knop om zal gaan. Of er dan nog een weg terug is? Helaas ontvang ik van haar geen enkel sprankje positieve boost om het vol te houden. Zal het dan toch allemaal over zijn? Als ik nu zie hoeveel mensen op bijna geheel dezelfde manier in de steek gelaten zijn, ben ik nu toch heel bang dat het toch allemaal afgelopen is. Auw!!!

    Jo - 13 apr 2021

    Jan, Ik maakte nagenoeg hetzelfde scenario mee. Niet minder dan 45 jaar gehuwd geweest, beiden hard gewerkt, huisje, tuintje, hondje. Je kent dat. Eens mijn vrouw stopte met werken begon de ellende. Ze kon dit leven niet aan zei ze en van het ene woord kwam het andere. Ze werd verschrikkelijk vrijpostig en flirtte nagenoeg met elke kerel die jonger was dan zij. Het is altijd een zeer aantrekkelijke vrouw geweest en leek er jonger uit te zien als dat ze werkelijk was. Het ergste was dat ze geleidelijk aan me negeerde, niks van affectie nog toonde, meer zelfs, me vernederde in het bijzijn van vreemden, zelfs familie. Mijn opmerkingen waren olie op het vuur. Ik werd beschuldigd van ziekelijke jaloezie, dat ik een narcist was. Gedurende mijn hele huwelijk dacht ik er niet aan haar ooit alleen te laten als het slecht ging. Ik was er steeds toen ze me nodig had, bij ziekte, werkloosheid of ongeval, steeds was ik bereid te helpen. Uitgaan zonder haar was helemaal uit den boze. Winkelen, hapje eten,, glaasje drinken, we deden het allemaal samen. Het ergste was haar openheid en flirten op de vreemde terwijl ze thuis wel een non leek. Ik moest uit haar buurt blijven, lieve woorden mochten niet. Alles wat we opbouwden is verloren. Financieel is het een aderlating en zelf ben ik chronisch hartpatient. Fysiek moet ik mijn energie doseren terwijl ik nu mentaal een slag onder de gordel krijg. Ze had niet genoeg vrijheid was haar reden (sic). Je moet het maar kunnen. We hebben een meerderjarige zoon, die totaal neutraal blijft en geen standpunt inneemt. Toch is ze zo clever geweest om in zijn buurt te gaan wonen. Familie heb ik niet meer. Dan moet ik maar sterkte hebben.

Rolf - 27 jul 2020

Mijn vrouw heeft er vorige week een punt achter gezet. Ze vond dat we niet meer bij elkaar pasten en was al 2 jaar ongelukkig, nu zal mijn adhd niet hebben geholpen en begin volgend jaar ga ik weer in behandeling maar het voelt alsof ik gefaald heb ik ben pas 28 heb een dochtertje van 1 jaar en kan haar niet geven wat ik voor ogen had. Mijn vrouw gaat straks naar Eindhoven en dan blijf ik alleen achter in spijkenisse. De pijn voelt alsof die nooit weggaat ook al zal die dat in de toekomst vast wel doen. Ouders zijn 4 jaar geleden overleden en heb voor de rest niet veel meer. De reacties van mensen hier laten me huilen en tegelijk voel ik me beter dat ik niet alleen ben

Timmy - 7 aug 2020

Ik ben nu 3 dagen alleen. We hadden een relatie van 9 jaar en een mooie kleine meid samen. Ik kwam terug van het werk en ze was weg. Ik heb het niet zien aankomen. Het is op zegt ze. Maar ik hou nog van haar. Zij heeft al weken de tijd genomen om haar nieuwe leven met onze dochter te beginnen maar ik val uit de lucht. Ze doet ijzig koud tegen me en wil zelfs niet over het oplossen praten. Scheiden is geen oplossing. Oké er zijn problemen zoals overal, maar een huwelijk duurt niet voor zolang je gelukkig bent, maar voor zolang je leeft. Je belooft elkaar te helpen doorheen de goede en de slechte tijden en je maakt er iets van. Er is geen enkel oud grijs koppel met 50/60 jaar huwelijk dat geen moeilijkheden heeft moeten verwerken. Gewoon niet opgeven is de boodschap, zo zie ik het. Als je bij tegenslag elke keer de reflex hebt om weg te gaan en opnieuw te beginnen dan blijf je bij elke relatie tegen hetzelfde probleem aanlopen. Ik zou zo graag willen dat ze terug komt en dat we als gezin gewoon verder kunnen. Ik mis ons kleine meisje en ik vind het walgelijk te denken dat er uiteindelijk een andere man met mijn vrouw een relatie zal beginnen.

    Harry - 10 aug 2020

    Hoi Timmy Ik hoop uit de bodem van mijn hart dat jullie weer samen zijn en dat alles goed afloopt. Want ik ken het gevoel, zelf mee gemaakt (zie m'n verhaal) Het is idd zeer moeilijk om te verwerken dat zij verder gaat met iemand anders (idd Walgelijk) Wij waren 1.5 jaar uit elkaar en heb het 2 weken geleden gehoord dat ze met iemand samen is, en het heeft mij zeer diep geraakt. er gaan rare gedachten door je kop. Het feit is dat ik zeer veel van haar hield. En dat ze nu iemand anders gelukkig maakt terwijk je deze geluk verdient. Maar uiteindelijk heeft zij ook recht om gelukkig te zijn. Ookal heeft zij nooit aan gedacht om mij een 2de kans te geven na alles wat ik voor haar gedaan had. Maar ja hoe haal je die gedachten uit je kop? Voor jou hoop ik echt dat je dit nooit moe mee maken. Niet allen voor jou maar ik hoop dat niemand dit ooit meemaakt. .veel succes en ik zal zeker voor je bidden 🙏 aan onze god. En hopelijk luistert hij deze keer wel naar mijn wens voor jullie mooie toekomst. Veel succes en niet opgeven want als je niets probeert zal je er lang spijt van hebben. Geef haar paar dagen de tijd en probeer het nog eens. God bless u guys together. Succes maatje

Harry - 10 aug 2020

Ik was getrouwd met een vrouw uit land van mijn afkomst. Zij is hier gekomen met niets. Geen enkel woord Nederlands kon ze. Ik heb haar begeleid zoals iemand haar kind zou begeleiden Ik stond altijd aan haar kant, zoals 2.5 jaar Nederlandse lessen, daarna veel tijd in gestoken voor haar werk en na 7 keren heeft ze haar rijbewijs gehaald. Ik ging nooit alleen weg, zoals veel doen van ons cultuur, vrouw is voor thuis te blijven. Maar ik was zo niet als ik weg ging naar maten, café, restaurants,... Pakte ik ze altijd mee. Na een relatie van 5 jaar heeft ze gezegd dat niet meer met mij wil leven. Dag daarvoor hadden een ruzie gehad. Ik heb zoveel gedaan voor haar, zoveel energie gestoken. Alles wat zij wilde heeft ze altijd gehad , klein of groot. En dan hoor je dat ik niet goed genoeg was voor haar. Ik heb dit kunnen verwerken maat na een tijdje hoorde ik dat ze iemand gevonden had voor verder te gaan, pas dan ben ik in elkaar gezakt. Met gedacht ik heb zoveel gedaan voor jou gelukkig te maken en nu het mijn tijd was om gelukkig te zijn met ons tweeen, (omdat wij gelijk stonden , schouder aan schouder) heb je verlaten. Hoe kan ze iemand gelukkig maken met het geluk dat ik verdiende???? Was ik echt zoo slecht persoon?? Heeft ze nooit aan gedacht wat ik uit liefde voor haar gedaan had. Zou ze ooit nog aan mij gedacht hebben? Veel vragen maar geen antwoorden. Zeer zwaar om dit mee te maken. Hopelijk kom ik er snel overheen. Please pray for me Ik Dank je uit de bodem van mijn hart. Thnx

    Martin - 6 sep 2020

    Beste Harry, ik vind dit echt een triest verhaal... Jammer dat ze op zijn minst geen uitleg gegeven heeft... dat moet hard aanvoelen. Veel sterkte...

Sara - 19 aug 2020

2 jaar geleden, na een relatie van 7 jaar en bijna 4 jaar huwelijk kwam ik erachter dat hij een dubbelleven leidde. Ondanks meerdere kansen bleef hij de affaire voortzetten en koos hij voor haar. Een veel oudere vrouw met drie kinderen. Ik was er kapot van. Ik belandde in een diep dal. Mentale financiële en emotionele schade hield ik eraan over. Totaal onverwachts. Ik zat nog vollop in de hormonen na de bevalling, voelde me vernederd en onzeker. En toch bleef ik hopen op een verzoening. Maar het gras leek voor hem veel groener aan de overkant. Na maandenlang gevochten te hebben bleef ik achter met onze zoon van toen nog geen jaar oud. De man waar ik ooit zo gelukkig mee was veranderde in een gemene, narcistische duivel. Gelukkig heb ik veel steun gehad en vrij snel een psycholoog bezocht. Nu inmiddels 2 jaar later gaat het veel beter. Maar ik ben er nog lang niet. Het doet nog elke dag zoveel pijn. Zoveel ongeloof. Ik wilde met hem oud worden en samen een gezin zijn. Ik had onze zoon zo graag een ander leven gegeven. Het is me afgenomen. Ik heb er wel een prachtige zoon van inmiddels 2 jaar aan over gehouden en probeer me daarom ook veel focussen op wat ik wel heb. Daarnaast ben ik veel aan mezelf gaan werken en sta ik nu dichterbij mezelf dan ooit en waardeer mezelf ook veel. Het blijft nog elke dag hard werken en verwerken. Ben inmiddels bijna 27 en heb daarmee nog een heel leven voor me samen met mijn zoon.. en ook daar ben ik dankbaar voor..!

    Merel - 1 sep 2020

    Heel herkenbaar verhaal. Soortgelijks en 2 kinderen. De jongste was 7 maanden. Op een gegeven moment ook het punt bereikt waarop ik me realiseerde dat ik hier niet het slachtoffer van ga zijn. Toen hulp gezocht en sindsdien veel aan persoonlijke ontwikkeling gedaan. Zie ook in wat mijn rol was in onze relatie. Heb vol vertrouwen in de toekomst ook al weet ik dat 'het gezin' nooit meer terugkomt maar het wel op een andere manier fijn kan hebben.

Johny kieft - 20 aug 2020

Hoi mensen Wel of geen kinderen wij hadden geen kinderen en de pijn is ook erg aanwezig ik wilde het nooit tuurlijk er waren fouten van beide kanten maar mijn visie was weer verder gaan En zo denk ik er nog steeds over maar mijn ex wilde niks meer en ging weg je krijg een stempel op jezelf zo ervaar ik dat ben nu anderhalf jaar uit elkaar en voel me juist ook nu in de coronatijd erg eenzaam al mijn vrienden hebben een gezin en je blijft met niks achter De ervaring heb ik ook dat mijn omgeving er niks van snapt je krijgt soms reacties waar je echt niet gelukkig van word. En een nieuwe levensfase alleen is erg moeilijk te accepteren omdat ieder mens graag gezelligheid wil Je wordt wel sterker en je leer er erg veel van tenminste ik wel en hoop dat er toch een ware liefde voor mij is op de aarde die wel voor mij gaat

Badri - 25 okt 2020

Hallo allemaal ik maak het nu mee mijn vrouw wil na 6 jaar van mijn scheiden. Ik weet wat ik fout had gedaan en wilde nog een kans om het toch te laten zien. Ik drink niet doe niks verkeerds werk voor ons en onze zoontje van bijna 2 jaar. Ik kan geen dag leven zonder mijn kleine zoontje en ik hou zielsveel van mijn vrouw. Mijn vrouw is mijn maatje mijn vrouw ze is alles voor mij samen met me zoontje. Ik kan niet zonder hun leven. De ruzie begon 3 weken geleden toen vroeg ze ja gaan we zo blijven of doen we normaal ik zei ja liever normaal ik wil dat alles goed loopt en werkt ik ga door het vuir voor hun ze zijn mijn leven me hard en ziel. Ik kan geen dag zonder hun laat staan voor altijd me leven zit nu op zijn kop. Gisteren zei ze nog ik wil dat je met een oplossing komt en snel vertrekt. Eindelijk 2 jaar geleden een mooie lukte woon gevonden mooie rustig plek ook voor de kleine later zeer kindvriendelijk ook. De ruzie begon omdat ik tegen haar zei ja je hoeft niet te veel op facebook te gaan zitten praat met ons ik voelde me aan de kant gezet door facebook bij haar. Ze zei duidelijk ik ben klaar voel niks meer en hou niet meer van je ja dan ga je denken heeft ze een andere en dat vraag je ook zegt ze nee maar ik hoe het niet te zeggen want ben je niks verplicht. Nooit met 1 hand aangeraakt of wat dan ook. Ze zei op dit moment wil ik rust voor nu even rust en hoelang je in huis bent hoe meer je afstand ontstaat. Ze wil dat ik het huis ga verlaten en weg moet en anders gaat zei zoeken zegt ze. Ik ben een man en vindt dat de vrouw en mijn zoontje recht hebben op het huis en dan moet ik weg. Ik moet er niet aan denken dat ze met de kleine van her en der gaat nee dat wil ik niet. Het is moeilijk de trouwfoto's geeft ze niet weggehaald op facebook staat nog steeds dat ze getrouwd is want dat geeft ze niet veranderd ze zei ook familie hoeft het niet te weten ik doe alles zonder de familie bij te betrekken. Dan vraag ik me af waarom waarom wat wil ze nu echt wat denk ze van binnen hou ze echt niet meer van me heeft ze geen gevoelens voor me heeft ze een andere wat ik niet weet. Ze werkt vanuit huis en ze is veel thuis en dat vindt ze ook prettig. Ze rookt veel en daar spreek ik haar ook op dan zit ze in de tuin en dan zeg ik stop met die troep want ik zeg het omdat ik om haar geen en van haar hou. Maar werr kies ze dat boven mij en dan wordt ze ook boos. Ze is zelf 33 jaar en ik ben 41 jaar. Ik weet niet of ze even rust wilt en ik had en heb nog steeds een prankje je hoop het kan toch niet zomaar gebeuren dat ze na twee weken niet meer van me hou en niks meer voor me voelt. Ik weet het echt niet nu is onzeker voor mij of ze nou echt wil scheiden of uit boosheid en stress dat zegt want onze foto's hangen nog in de woonkamer als ik op bed lig komt ze naast me zitten blijft ze niet beneden in de woonkamer op de bank tv kijken. Nu slaap ik op zolder en als ik boven ben want ik wil haar zo min mogelijk voor haar voeten lopen gaat ze ook naar de slaapkamer boven als de kleine op bed ligt. Dan denk ik voelt ze zich alleen dat ze steeds naar de slaapkamer gaat op bed zitten als ik boven? Of heeft ze een andere ? Ja ik heb 6 keer in haar telefoon gekeken stiekem ja slecht eigelijk om te zien of er iets te zien is maar zie niks ja bericht van haar broers en zus en moeder maar zij weten ook van niks dat zei wilt scheiden. Ik denk dan als je echt wilt scheiden en je voelt niks voor mij en je hou echt niet meer van me dan waarom had ze de foto's niet weg en waarom veranders ze haar status niet op facebook en waar zegt ze niks tegen haar familie dat vraag ik me echt af. Is het door boosheid dat ze zo doet? Moet ik paar dagen weggaan en ergens anders slapen? Dat kan ik doen ergens anders slapen maar kan ik ook niet kan geen dag zonder hun. Kan iemand mijn helpen van hoe denken andere mensen als ze dit lezen. Is het haar boosheid die een rol speelt of heeft ze een andere ? Ik had paar dagen geleden wat beste van greetz bos roze in een vaas en een grote kaart van hoe ik me voel en dat ik zielsveel van hun hou en dat ik ze nooit kwijt wil. Nadat ik van werk was gekomen kreeg ik te horen ik weet niet wat je met die doos gaat doen maar stuur het trek ik voel er niks voor heb niet gevraagd voor bloemen of een kaart. Ja dat was hard aangekomen. Twee dagen later heeft ze die bos rozen in een vaas uitgepakt weer water in de vaas gedaan en op tafel gezet en de kaartje bewaard dan denk ik wat wil je nou eerst moest ik ze terugsturen en twee dagen daarna gaat ze ze uitpakken. Paar dagen niks gehoord ja je moet een huis zoeken maar als er iets is waar ze boos om wordt gaat ze weer zeggen ik wil dat je een andere woning gaat zoeken en vertrek. Dan denk ik weer dat wilt ze nou echt van binnen als iemand mij hier mee kan helpen en zeggen wat jullie ervan vinden als jullie het zo lezen heel graag. Alvast bedankt voor jullie hulp.

Profielfoto van Niki

Niki - 2 dec 2020

Hallo, Ik ben nieuw hier. Ik kwam bijna 10 jaar geleden naar Nederland. Ik heb mijn man hier ontmoet (was love at first sight)... Na 8,5 jaar, één 7 jaar oud chronische zieke kind en één - gelukkig- gezonde 5 jaar oud kind 18 september hij werd wakker en... Ja hoor, hij wilt dit allemaal niet meer... Hij wil scheiden. Hij houdt niet meer van me en verder wil, zonder mij. Ik heb hier letterlijk niemand, ben voor hem gebleven, heb allemaal plannen gehad en nu... Wat nu? Twee weekjes eerder "ik hou van je", "jij hoeft niet bang voor te zijn, ik ga nergens heen", "we gaan ervoor", "komt allemaal goed" .... Daar zit je dan... Zonder je ouders, zonder je broer, in een land die niet van jou is. En je man wil scheiden!!!

Amy - 9 dec 2020

Hoi, ik wil graag in contact komen met Marieke en Anne. Groetjes Amy

Amy - 9 dec 2020

Even een wat langer verhaal. Na goede hoopvolle sessies bij de relatietherapeut toch ineens de bom, hij wil niet meer. Ik ben radeloos en ontzettend gekwetst. Graag zou ik hier met jullie over willen praten, de verhalen van Anne en Marieke komen in de buurt van dat van mij. Ik ben erg benieuwd hoe het nu met jullie gaat. Bij mij is het nog erg vers. Amy

Britt - 2 jan 2020

Hoi allemaal, Veel herkenning in de verhalen, waaronder ik graag in contact met anderen zou willen treden. Ik ben 41, heb geen kinderen en kom uit een huwelijk van 15 jaar met een passieve man, waarmee ik weinig interactie had, grotendeels kwam dit voort uit zijn eigen moeizame verleden. In de relatie heb ik mij vaak alleen gevoeld, de gehele tijd de kar trekken, zonder enige compensatie. Hierdoor heb ik veel moeten laten! In gesprekken legde hij vaak alles buiten z.z. Ik stelde relatietherapie voor, maar daar zag hij de meerwaarde niet van in, dus weinig willen investeren om er beter uit te komen. In februari vorig jaar besloten om in goed overleg uit elkaar te gaan. We hebben een hond, al op leeftijd en besloten om in ieder geval in één huis te blijven, daarna de verkoop van onze woning in te zetten, in de tussenliggende periode heeft hij een nieuwe relatie, hierover verzuimd en mij met een zieke hond en zijn zieke vader achterlatend, onze vrienden verteld van de nieuwe relatie, maar dit niet te delen met mensen waar je lief en leed met elkaar hebt gedeeld, dus mij hier gepasseerd gevoeld, maar ook de schijn op te moeten houden tegen zijn vader en diens familie. Ik kreeg de indruk dat het hem niets deed en een huwelijk van 15 jaar zo overboord gooide om weer ergens anders in te stappen, alsof ik niet heb bestaan. Het is iemand die niet zo snel zijn gevoelens uit, er is geen emotie, dan alleen boosheid als ik dit gevoel wel tot uiting laat komen. Mensen vinden hem egoïstisch, zelfs zijn vader. Ondanks dat ik wel achter de beslissing sta, heb ik nog steeds het gevoel alleen te staan in de keuzes en beslissingen die er moeten worden gemaakt, hij laat dit vaak aan mij over, maar ik kan hierin slecht nee zeggen, omdat het om zaken gaan die prioriteit hebben, zoals het welzijn van mijn hond. Sorry voor het lange verhaal, maar zou graag in contact willen treden met lotgenoten. Britt

    Profielfoto van Eline

    Eline Stap - 2 jan 2020

    Hallo Britt, op het forum van deze site vind je veel lotgenoten. Zie 'Forum' op de balk boven in beeld.

Rolandr - 12 jan 2021

Hallo allemaal ik ben een man 50 en nu heeft mijn vrouw besloten te willen scheiden na 28 jaar en 20 jaar huwelijk. ik ga hier kapot aan, we leerde ons kennen bij de supermarkt waar wij alle 2 werkten. we kregen uiteindelijk verkering 15 november 92 en zijn tot nu toe 28 jaar samen en daarvan 20 jaar getrouwd. totdat voor de kerst van 2020 het verlossende woord eruit kwam. ze wil scheiden. op dit moment ga ik er kapot aan het was niet altijd roze geur en maneschijn maar dit komt toch zwaar op mijn dak. we zijn nu in de fase om alles te regelen. we hebben 2 kids dochter 21 en n19 en ik dacht wat zal het mooi zijn om straks op te passen op onze kleinkinderen. maar dit komt als een donderslag in heldere hemel. Nooit gedacht dat het mij zou gebeuren, maar om dan te horen ik hou niet meer van je gaat door merg en been. ga er aan onderdoor ben altijd trouw geweest aan mijn vrouw en nu ineens dit doet veel pijn. ik weet me geen raad zit in een begin fase hoe en wat komt er op me af en vooral als je nog steeds van je vrouw houd. er is geen ander in het spel zegt ze. en dan denk ik waaraan heb ik dit verdiend zolang samen en nu ineen keer dit. wat en waar is het fout gegaan. mijn vrouw is een binnen vetter en kan haar emoties niet snel kwijt. heb vaker gesprekken gehad maar daar kwam alleen een ja of nee of je hebt gelijk uit. ik was degene die haar op haar gemak stelde en bleef door vragen wat eraan de hand was maar niks. ik kan er heel moeilijk mee omgaan en ga kapot van binnen. praten heeft geen zin meer ze is vastbesloten er zou geen ander zijn zegt ze. hoe gaan jullie hier mee om en wat kan ik het beste doen???

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 12 jan 2021

    Hoi Rolandr, je kan lid worden van het forum . Daar kom je mensen tegen die tegen hetzelfde aanlopen. En ken je Roos Boer al? Zij heeft een mooi programma waarin ze mensen zoals jullie begeleidt. Het doel van haar programma is om in ieder geval succesvol samen verder te gaan. Mét of zonder elkaar. Kijk maar eens op haar site.

    sabine - 23 feb 2021

    Dag Ronalr , ook nooit gedacht dat ik op mijn 50 ste zou scheiden. Het is nu 3 jaar geleden en 11 maart officiële scheiding en het blijft pijn doen omdat de andere party geen enkele emotie . Ik heb zelf ook behoeft aan lotgenoten die elkaar ophemelen en elkaar steunen, ook al is het maar samen activiteiten want alleen zonder erover te praten die het niet begrijpt is moeilijk . Blijf in jezelf geloven!

Dowina Rolleman - 8 feb 2021

hai allmaal, Ook mijn man wil scheiden. Heb het een paar weken geleden gehoord. Hij heeft al een jaar geen gevoel meer voor mij. Wel wil hij nog seks. Ik ben totaal in paniek. Hebben samen twee kinderen. Tien jaar getrouwd en 21 jaar samen. We hebben veel ellende gehad in onze relatie. Ik een burn-out, waardoor hij zichzelf aan de kant moest zetten. Zijn beide ouders zijn in drie jaar tijd overleden. Miskramen gehad. Dus nooit stabiel. Net nu alles achter de rug is en we in een rustig vaarwater komen. Het leven stabieler lijkt wil hij scheiden. We hebben nooit ruzies. En een goed huwelijk gehad, dus denk uit elkaar gegroeid. Hij wil er niet meer voor vechten. Wil nu proefscheiden om te kijken wat het met hem doet. Zou het nog goed kunnen komen? Ik kan het niet alleen en mis hem zo. graag jullie reacties en tips! Groet Dowina

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 8 feb 2021

    Hoi Dowina, Je kan je ook aanmelden op ons forum Daar kun je mensen ontmoeten die misschien in dezelfde situatie zitten.

Profielfoto van Patwiek

Patwiek - 9 mrt 2021

Ben nu een jaar uit elkaar na 23 jaar samen zijn . Heb 2 al wat oudere kinderen 21 en 15 dat gaat verder goed. Ik heb het besluit genomen omdat we als broer en zus leefde en zij niet de liefde kon geven die ik nodig had. Heb inmiddels een nieuwe vriendin. Toch blijf ik last houden van depr. gevoelens en heb ik het nieuwe leven nog niet echt op de rails. Moet dit nog slijten? En ben ik misschien te snel begonnen aan een nieuwe relatie? Vind het ook lastig om alleen te zijn !

Petra - 24 jun 2021

Hoi ik ben Petra. Ik lig in scheiding. Ik zag het niet aankomen. Ineens uit elkaar en snap er niks van. Alsof ik in een nachtmerrie terecht ben gekomen en wordt maar niet wakker. Hij is al heel veel verder en ik zit nog in de fase van waarom. Maar het antwoord zal ik niet krijgen vrees ik. En dan ineens erachter komen dat hij het aan had gelegd met mijn beste vriendin. Dus man kwijt en je vriendin. Nou dacht dat het mijn vriendin was. Ben zo verdrietig boos alle emoties die je kan bedenken. Wil slaan schreeuwen alles kort en klein slaan. Verbranden noem maar op. Dan denk ik na ruim half jaar is er verdomme nog niks veranderd in mijn emoties? Als per jaar een maand ervoor staat. Dat je samen bent neem ik aan. 17 maanden 😢😢 ben al 7 maanden onderweg. Wil mijn emoties uitschakelen soms. Voel mij soms zo eenzaam en alleen dan

    Profielfoto van Marieke

    Marieke - 29 jul 2021

    Hoi Petra, Ik zit in hetzelfde schuitje.... ook gescheiden van een man die al op een roze wolk zat. Hij had al een relatie met de moeder van een vriendje van onze zoon, een monster dat zich aan mij heeft opgedrongen als een vriendin. Ik heb er echt een trauma van opgelopen. Ook trauma therapie gevolgd, EMDR. Ik noem haar de vluchtvrouw want hij heeft nooit iets gezegd of laten merken over zijn ontevredenheid. Tot hij haar had, en kon vluchten zonder een gesprek met mij aan te gaan. Opeens kreeg ik te horen dat hij al 8 jaar twijfelde en niet gelukkig was. Het is verschrikkelijk om ook nog zo'n trap na te krijgen. En je kunt niks meer doen... Want daar is geen reden meer toe als er al een ander is. Ik begrijp je gevoelens, heel goed zelfs. Voel hetzelfde. Sterkte, Marieke

    inge - 22 nov 2021

    Hier hetzelfde. 20 jaar samen en hij was altijd gelukkig zei hij. Tot bleek dat een ander als voor hem gescheiden was en hij kon overstappen. Was mijn maatje opeens kwijt. Wie is de man met wie ik kinderen heb en samenwoonde eigenlijk. Hij lijkt geen schuld te voelen en gedraagt zich onaangenaam en egoistisch. Nu, 1,5 jaar verder, is de verbijstering nog groot. Verdriet en boosheid wisselen elkaar af. Ondanks een fijne nieuwe relatie mis ik de eenvoud van het gezinsleven. Het is hard als je man weggaat, maar ook de kinderen in een nieuwe relatie zitten (ook al proberen ze het ook zo goed mogelijk te doen) niet op je te wachten. Soms word ik er moedeloos van en zijn er ook nu nog veel tranen. Wanneer houdt het eens op met moeilijk zijn? Ik wil graag door, maar het is zoveel gecompliceerder dit nieuwe leven, dat het veel energie kost

    Roland - 29 jan 2022

    Voor mij hetzelfde, 27 jaar samen waarvan bijna 20 gehuwd, je gezin valt weg en ik heb na wel een nieuwe relatie maar blijf na 2 jaar vooral mijn gezin missen. Ook de kinderen maken dit duidelijk en kweet niet goed wat tegen hen te zeggen. Ik probeer altijd eerlijk met hen te zijn. Het is en blijft een gemis, dat gezin.

Jel Kos - 15 jul 2021

Na een hele lange nare relatie, waar ik als rote vis ben behandeld, gescheiden binnen 6 maanden. Enorm opgelucht de beste beslissing van mijn leven! 49 jaar en 14 dagen getrouwd, en nog 3 jaar gelopen, zoals dat toen nog zo hoorde. Zijn ouders waren tot hun dood de baas in al hun kinderen hun relaties, ZIJN werk was z' n alles en toen kwam die alles omvattende HOBBY! Dus verslavings gevoelig? Ze noemden de ondertekening, de akte van berusting, zo voelde het voor mij! Hopelijk nog heel wat warme, liefdevolle en hartelijke jaren!

Gerard - 2 aug 2021

Ook ik zit nu in en scheidings proces met de vrouw van wie ik 30 jaar jaar al intens veel hou en 20 jaar getrouwd ben. Begin dit jaar is ze geveld door het virus en daarna is alles anders geworden. Alles kwam eruit, en 2 dagen geleden wil ze na een “rustperiode” van 5 weken waarin ze een huisje voor haarzelf had, scheiden. Ik ben er kapot van ..2 kinderen, 16 en 18 wonen in ons huis. Ik was in de hoop dat de rust haar goed zou doen en nadenken over ons huwelijk en weer terug zou komen. Hoe naief! .voor mij waren het helse weken vol spanning en onzekerheid..waarin ik me dwong om vrijwel geen contact te zoeken. Veel gepraat met vrienden en familie, maar het word alleen maar erger Ik weet niet wat te doen en wat ik moet voelen, het is leeg in mij. Ik heb overal uistelgedrag en weerstand tegen. Voor mezelf zorgen vind ik ineens moelijk, laat staan voor de kinderen. Ik doe het wel maar kost heeeel veel moeite

hilde - 9 aug 2021

hoi gerard, ik denk dat het virus veel huwelijken stuk heeft gemaakt. Mijn man wou ook even rust om te denken, ik weet niet waar hij over moest denken. We zijn 16 jaar samen en de laatste 15 jaar hadden we geen seks en de laatste 5 jaar ook niks intimiteit meer. geen knuffel of kus.Ik heb me daar jaren bij neergelegd en ontelbare keren gevraagd om hulp te zoeken, of een uitleg. Hij sprak ook vaak af met anderen, en hij zei dat hij daar niet echt naartoe ging, maar gewoon wou weten hoe ver hij kon gaan. En nu heeft hij besloten, ik voel niks meer we zijn gedaan. Ik ben zo moe, zo moe van dagen niet slapen en niet eten...hoe kan dit nu gebeuren, op 58 jaar? Wat moet ik nu?

Linda - 9 okt 2021

Hoi Ik ben linda. Na 15 jaar huwelijk heeft mijn man het huwelijk opgegeven en beweert al 15 jaar ongelukkig te zijn geweest. Ik heb veel moeite met het verwerken van mijn "puppytrouwe" karakter waarin ik altijd vergeving schonk maar t blijkbaar niet terug kreeg. Ik heb momenteel veel woede en verdriet. Niet verdriet om hem maar meer waarom ik zelf zo geinvesteerd ben geweest en het niet terug kreeg blijkt. Herkenbaar? Dan hoor ik graag....

Geert - 26 okt 2021

Na 16 huwelijk gescheiden, 2 jaar geleden gescheiden, zelf nu 49. 1e jaar ging prima maar nu wordt het verdriet maar groter en groter. Hoe kan dat nou? De nachten zijn niet meer te houden. Heb 2 jongens van 16 en 18. Hou van gezelligheid en familie, tegenovergestelde van mn ex. Zou graag toekomstplannen opbouwen, reizen, gezelligheid opzoeken, maar zo verdomde lastig. Goed voor jezelf zorgen, idd, maar het leven is zoveel leuker met zn tweeen. Nu helpt die corona ook niet echt mee. Afgelopen jaren voelen nu als verloren jaren omdat ik ze graag opgebouwd had met een ander. 10 jaar terug waren er al strubbelingen, maar doorgegaan voor de kinderen. Mijn raad is ga in gesprek met elkaar als niet loopt, en als niet wil, gelijk scheiden, leven is kort!

Erik - 1 nov 2021

Verschrikkelijke emotionele impact die, waarvan ik vermoed, vanuit een partner met een midlifecrisis ontstaat. De grondslag daarvan ligt in de kindertijd. Begrijpen zul je het nooit, vergeten ook niet, maar je gaat jezelf eindelijk weer verbinden met je innerlijke 'ik' en als je goed voor je 'ik' kan zorgen kan je ook voor andere zorgen. Je haalt de evenwichtigheid op ten duur uit jezelf. Een lange weg, houd vol. Heel veel sterkte

Mieke - 23 jun 2022

Ik ben sinds maart dit jaar gescheiden na bijna 39 jaar huwelijk. Twee jaar geleden bekende mijn man homofiel te zijn maar hij wilde wel graag samen blijven. Een half jaar later kwam ik erachter dat hij op datingsites zat en afspraakjes maakte met mannen. Nog een half jaar later leerde hij een 30 jarige chinees kennen, mijn man was toen 63. Uiteindelijk was hij meer bij die chinees thuis dan bij mij en heb ik hem verzocht te kiezen. Na 2 uur telefonisch overleg met de chinees pakte hij zijn spullen en verdween. Ik heb zelf de scheiding aangevraagd. Ons huis was afbetaald en ik dacht dat we samen van ons pensioen zouden gaan genieten in plaats daarvan dreigde ik dakloos te worden omdat de huizenprijzen torenhoog zijn en er geen woningen beschikbaar zijn voor een vrouw alleen van 64 zonder thuiswonende kinderen, ik had geen enkele urgentie en een geschatte wachttijd op een woning van 12 tot 17 jaar! Uiteindelijk heb ik me diep in de schuld moeten steken voor een nieuwe hypotheek om hem uit te kopen. Ik heb altijd gewerkt, nooit schulden gehad, hypotheek afbetaald en kwam nu door zijn plotselinge homofiliteit zwaar in de problemen! Ik ben van verdrietig via boos naar onverschillig gegaan. De chinees kleed hem financieel uit en helpt hem van het geld af waar ik een hypotheek voor heb moeten nemen. Straks is het geld op en schopt die chinees hem eruit maar verwacht dan van mij geen medelijden. Eens gekozen blijft gekozen en weg is weg. Jullie begrijpen ik ben nu in de wraak fase....

Steven Van Damme - 24 jun 2022

Hoi, Ik zit in een scheiding na 15 jaar een relatie gehad te hebben waarin 10 jaar getrouwd. Ik wist wel dat het al een tijdje niet meer goed ging tussen ons maar toch. Ze zei dat al lange tijd aanhaalde dat er iets moest veranderen, wat ik geen enkele keer gehoord heb. Ontkenning, genegeerd, bewust ontweken, angst het maakt niet uit, ik wist niet dat mijn ex-vrouw er al lange tijd over bezig was. Dus voor mij donderslag bij toch wel bewolkte hemel. Ik krijg het helemaal niet voor mekaar, ben net twee maanden opgenomen geweest in een psychiatrische instelling, zit aan hoge doses antidepressiva, neem kalmeringsmiddelen, ga naar een psycholoog, doe aan acupunctuur, leg mezelf mantra's op en lees boeken van Mel Robbins, doe aan meditatie voor angst en onrust te vermijden. Een hele boterham, ik weet het is nu 4 maanden en mensen zeggen me dat is allemaal nog zo pril. Maar enkel als mijn dochter bij me is kan ik me beter voelen. Ik voel me als een leeg vat. Bestaat er nog iets anders om hieruit te geraken De maanden lijken voor mij jaar Ik ben radeloos. Gelukkig is die ene uitweg niet meer van toepassing, die gedachten heb ik tijdens de opname kunnen weggommen. Maar de angst op terugkeer blijft uiteraard. Ik wil zo niet meer zijn, ik besef heel goed dat men maar één keer leeft en toch kan ik die berg niet over. Bedankt om dit te willen lezen, Vriendelijke groeten

Saskia - 24 jun 2022

Nog maar net hebben mijn man en ik uitgesproken te gaan scheiden. Een gezamenlijk besluit, maar ik merk nu al dat wij geen gezamenlijk proces doormaken. Waarbij ik, zeker ook omdat ik in het werkveld zit en zelf een ander huis moet zoeken, al verschillende acties uitgezet heb. En weet al bijna wat ik wel en niet zou willen meenemen van onze gezamenlijke inboedel. Omdat we uit ervaring spreken, zijn samengesteld, weten we zelfs al hoe we de omgang willen, ik in het zelfde dorp blijf wonen (daar zetten we alles voor in) en besloten heb geen alimentatie wil. Maar ga ik niet te snel? Kom ik mezelf straks dubbel zo hard tegen? Ik volgde jullie al, vanuit mijn werk, maar nu ook van een ander perspectief dus.....Misschien moet ik ook daar ontzettend aan wennen

Ilse - 30 aug 2022

In 2018 een eerste gesprek gehad met mijn (ex) man die aangaf het niet langer meer te zien zitten met mij. Toch besloten om het huwelijk nog voort te blijven zetten, we moesten en zouden de 25 jaar halen. In mei 2019 zilveren bruiloft gevierd en in juli is hij het huis uitgegaan en is de scheiding in gang gezet. Scheiding is in goed overleg en harmonie afgewikkeld. We hadden een goed contact en zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Natuurlijk deed het pijn, maar het heeft geen zin om aan een dood paard te strekken. Dan komt corona. Mijn ex kan niet tegen alleen zijn en toen we moesten thuiswerken, kwamen de muren op hem af en kwam hij naar mij en de kinderen (24 en 22) toe. Er ontstond een lat-relatie waar we ons allebei goed bij voelden. Groot was dan ook mijn verbazing toen hij in mei 2021 aangaf een nieuwe liefde te hebben gevonden. Mijn hart brak. Veel verdriet, maar met behulp van enkele goede collega's, familieleden en de praktijkondersteuner GGZ er na een jaar weer redelijk bovenop gekomen. Begin deze maand heeft mijn ex de genadeklap uitgedeeld. Hij wil onze gezamenlijke woning verkopen zodat hij een nieuwbouwwoning kan gaan kopen met zijn nieuwe liefde. Ik ben radeloos. Ik dreig op straat gezet te worden. Voor onze jongste zoon die nu nog bij mij thuis woont, gaat mijn ex woonruimte regelen en volledig betalen, omdat onze zoon nog studeert en geen bijbaan heeft. Op deze manier heeft hij meer mogelijkheden om druk op mij uit te oefenen. Waar kan ik naartoe? Mijn financiële middelen zijn niet toereikend om een andere woning te kopen en huren gaat ook niet meevallen. Ik voel me machteloos, boos en verdrietig. Moet hele dagen huilen. Heb weer aangeklopt bij de praktijkondersteuner GGZ. Ik ben een wrak en heb veel moeite om op de been te blijven. Hopelijk komt er snel een oplossing, zodat er weer rust komt en ik mijn leven weer kan oppakken.

Jarno - 10 sep 2022

Mijn vrouw heeft iets meer als een week geleden aangegeven dat ze wil scheiden. Ze houd niet meer van me . Ik heb veel fouten gemaakt , door stom gedrag. We zijn nu bijna 15 jaar getrouwd en hebben 4 jonge kinderen. 6 jaar geleden zaten we ook al in een soortgelijke situatie. Toen hebben we relatietherapie gedaan. Maar daar stond ze toen al niet positief in. We hebben veel gepraat en alles open gegooid. Ik zei dat er nu veel meer naar buiten komt als toen. Daar moeten we mee werken. Zij komt uit een beschadigde opvoeding. Dat komt nu pas echt naar buiten. Ik wil dus dat zij zelf ook in therapie gaat en dat we samen ook in therapie gaan. Maar ze gooit me continu de deur dicht.

Elisa - 4 nov 2022

BOOMER-scheiding! Ik zie wel herkenbare dingen in wat jullie schrijven. Ik ben -eind 50- mijn man heeft mij en twee kinderen -toen 15 en 18 - verlaten voor een ander, zoals Babette van Veen dat ook heeft meegemaakt, na 24 jaar. Van de ene dag op de andere. Het gebeurde op het moment dat er net meer tijd was om samen leuke dingen te doen. De kinderen groter en onze ouders waren overleden. Hun overlijden en het verdriet hebben we samen bewust meegemaakt. Misschien speelde het zelfs mee: onze ouders konden deze scheiding niet meer meemaken, dus er was ook geen oordeel. Samen hadden we het goed; een fijn huis, leuke buurt, werkzaam in dezelfde sector, we we stonden hetzelfde in het leven. Maar het liep in de relatie ff niet zo lekker, dat was achteraf dus een risico. Dat heb ik onderschat. Voor mij absoluut geen reden om zomaar uit elkaar te gaan. Voor hem wel. Van de ene op de andere dag: WEG. Al een half jaar vreemd gaand -dat wist ik eerst niet. De vrouw, net zo oud als ik, geen jonkie dus, ontmoet op een reis. "De verliefdheid wilde hij uitzoeken” ons huwelijk had hij eigenlijk al opgeven" Bham. Zoals je op de middelbare school een verkering uitmaakt en kiest voor een meisje uit een andere klas Een afschuwelijk drama, ik kan niet anders zeggen. Geen gezamenlijk gesprek met de kinderen gewoon weg. Mijn zoon kwam er toevallig achter door “appjes met hartjes van papa” . We zijn nu vier jaar verder, 3 jaar gescheiden. Alle oerkrachten kwamen destijds in mij naar boven, ondanks- dankzij?- al het verdriet en later de woede. Onvoorstelbaar waartoe je in staat bent, de mensen om ons heen waren toen allemaal even aardig en lief. Met de kinderen gaat het goed. We hebben met zijn 3 en ons thuis altijd behouden. Financieel is het netjes verlopen. Het was /is wel een uitdaging, want ik was net ZZP-er en in 2020 kwam corona- Maar: gelukt. Ik heb inkomen, nieuwe grote klussen, en daarnaast vrijwilligerswerk, ik ben een opleiding gaan doen en een muziekcursus.. De kinderen hebben best goed contact met hun vader. Zijn familie heb ik nooit meer gezien op een zus na een keer en dat na 23 jaar. Ex-meneer is nog met die vrouw - die ik niet ken. Zij maken nu mooie reisjes en doen de leuke dingen. Oud worden moet voor mij opeens heel anders. En nu het moeilijkste: lang bleef het contact met de omgeving best goed -zeker ook in coronatijd maakten we veel wandelingetjes en koffie drinken, en dat valt nu best tegen. Mensen en vooral stellen om me heen gaan verder – dat snap ik- Families waar we eerst veel samen mee optrokken, sportten etc. Er zijn verhuizingen, mooie reisjes. Geen verwijten maar ik vind het lastig. De eerste jaren ben ik zo hard gegaan, nu ben ik soms echt verdrietig en dat is geen opvallend verdriet meer. Er valt met het groter worden van kinderen sowieso al veel weg (sport, school etc) , dat hoort er bij, loslaten dus. Maar dat doe je nu grotendeels ook alleen. Dat vind ik dus zwaar. Zo lang na dato, loslaten: ik kan het niet zo goed.

Profielfoto van Ineke

Ineke - 8 nov 2022

Wat een verdriet lees ik allemaal. Vreselijk! Elisa, ik herken veel. Zelfde leeftijd en ook na 23 jaar huwelijk gescheiden. De pijn en angst voor wat gaat komen. Het is 2 jaar geleden maar soms glij ik zo weer de afgrond in. Er waren geen anderen in het spel zoals bij jou. Maar het loslaten, je hele toekomst aan diggelen zien liggen…soms doet het fysiek pijn. En ja, de omgeving (vaak stellen) gaat gewoon door, geen visites meer als koppel maar overal alleen naar toe. Soms kan ik er nog niet bij. Gescheiden? Ik?!

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


− vier = 4




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wil weten over alimentatie Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Bij een relatiecrisis of conflictscheiding gaat het vaak mis omdat de echte kernproblemen onbesproken blijven, wat leidt tot escalatie en afstand. Met de KernAanpak pakken we juist die onderliggende oorzaken aan. We zorgen ervoor dat de echte issues besproken worden, wat leidt tot beweging en hernieuwde verbinding tussen de partners, of je nu samen verdergaat Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.