Menu

Rouwcurve bij een scheiding

25 reacties
Janneke Mulder rouw na scheiding

Rouwverwerking is de manier waarop iemand na een ingrijpende verdrietige ervaring tot rust probeert te komen. Dit proces kan optreden bij bijvoorbeeld het verlies van een baan of een geliefde. En dus ook tijdens en na een scheiding. Wij leggen hier de nadruk op de rouwcurve bij een scheiding.

De rouwcurve in 5 fasen

De psychiater Elisabeth Kübler-Ross heeft vijf fasen omschreven die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen om na een traumatische ervaring –en dus ook een scheiding- weer tot rust te komen. Schematisch ziet de rouwcurve er als volgt uit:

Janneke Mulder rouw na scheiding

 

1. Ontkenning:

In deze fase beschermt de persoon zich door de waarheid geheel af te wijzen. Dit gedrag geeft iemand de gelegenheid om de waarheid gedoseerd tot zich te laten komen. Aan het einde van deze fase gaat de persoon op zoek naar de feiten, de waarheid, de schuldige.

2. Boosheid:

De persoon protesteert tegen de verdrietige ervaring en heeft hierbij veel woede. Vaak richt de woede zich ook (ten onrechte) tegen de brenger van het nieuws. Hierbij komen gedachten naar boven als: “Waarom ik?” of “waarom nu”. Ook spelen gedachten van wraak. Soms probeert men de schuld ook iemand in de schoenen te schuiven. Het is een gezond psychologisch verdedigingsmiddel om de schuld buiten zichzelf te zoeken. Door zich druk te maken over de schuldvraag ontwijkt men ook het gevoel van verlies en verdriet.

3. Onderhandelen en vechten:

Als de verliezer merkt dat protesteren en boosheid niet helpt kan men proberen het verlies te verwerken door zich doelen te stellen of beloften te doen. Ook kan men naar de rechter stappen bij een echtscheiding. Of men kan het recht in eigen hand nemen en een tegenaanval organiseren. Een (ex)geliefde kan men stalken.

4. Depressie:

Als het verdriet niet langer te ontkennen is en protesten, onderhandelingen, tegenaanvallen, etc. niet geholpen hebben, treedt vaak depressie op.

5. Aanvaarding:

Na verloop van tijd ziet de persoon in dat de waarheid niet te bestrijden is en accepteert het verdriet. Iemand die een geliefde heeft verloren kan weer proberen nieuwe contacten te leggen en plannen maken voor een leven zonder de geliefde. Dan ben je aanbeland op het onderste punt van de rouwcurve.

Tijdens de mediationsessies bespreek ik dit met mijn cliënten. Het komt namelijk vaak voor dat beide partijen niet in dezelfde fase zitten. Zo krijgen de partijen begrip voor hun eigen gevoelens maar ook van die van de ander.

Zoals je in de rouwcurve kunt zien, is aanvaarding het moeilijkste proces; je zit dan in het “dal.” Daarna zal het alleen maar beter worden en eindig je zelfs beter dan aan het begin van de scheiding.

Mr. Janneke Mulder

REACTIES

Dick - 23 mrt 2017

Mijn nieuwe partner is een jaar ernstig bedrogen in bijna alles tijdens het huwelijk. Partners die ontrouw hebben meegemaakt houden altijd een slag om de arm: "ik wil het niet weer meemaken" en de nieuwe partner mag zich dus bewijzen. Er is zeker berusting, maar vind dat de overheid wel eens mag ingrijpen inzake bedrog tijdens het huwelijk dat de vernederde partner meer hulp krijgt en de persoon die vreemdging een standaard smartengeld verschuldigd is van € 7500,00. Ik noem het een misdrijf.

    Erika - 16 jul 2017

    Vind ik ook Dick, ben ook bedrogen door mijn ex. Dit slaagt grote wonden. Ook bij het daten, vertrouwen van de ander echt het gevoel krijgen, duurt lang. Niet alleen de partner is bedrogen en belogen, ook de kinderen niet te vergeten. Er is een wet gekomen dat scheiding strikt zakelijk is. Emotionele kanten tellen niet mee ivm bedriegen. Je mag 10 mannen of 10 vrouwen hebben. Normen en waarden zijn niet meer van tel. Het is als je zegt de nieuwe partner moet veel moeite doen om vertrouwen te winnen. Echte liefde overwint alles. Ben blij dat er mensen bestaan die geduld en volwassen zijn om dit samen met de bedrogen partner te overwinnen. Dit kost tijd en soms veel geld.

    Ann - 22 nov 2018

    Dag Tim, ik ben ook na 25 jaar plots gedumpt. Het ging voor hem niet meer. Ik zag het niet aankomen. Het verdriet dat ik nu heb, de pijn, kan niemand zich voorstellen. Behalve als je het zelf meemaakt natuurlijk. Ik vraag me af of en hoe ik dit ooit te boven moet komen.

    Hendrikje - 20 dec 2018

    Ann Gaat het al wat beter? Net -volledig verrast- verlaten door mijn man (maatje) na 20 jaar. 3 opgroeiende kinderen. Weet me geen raad...

    Aspertje - 10 jan 2019

    Hoi Ann Ook ik ben gedumpt na 20 jaar huwelijk , zonder maar een aanwijzing. In de Emiraten heeft hij een prostituee ontmoet en mij en m'n dochter van 16 ervoor ingeruild. Ik kan het na een half jaar nog steeds niet geloven. Het enige wat hij wil is omdat ze moslim is nu ook 2 vrouwen hij die altijd zichzelf afzette tegen dit geloof . Hij is 51 zij 33 met 2 huwelijken achter de rug en daaruit 2 kinderen uit ieder huwelijk 1 . Ik ben geen haatdragend mens van nature maar bij mij is een afschuwelijke haat ontwikkeld ten opzichte van haar. Eigenlijk zou ik dat ook voor hem moeten hebben maar het gekke is dat ik dat niet kan!

    Hans - 25 jan 2019

    Hallo Ann, ik maak momenteel hetzelfde mee alleen dan andersom mijn vrouw is na 25 jaar huwlijk plots van mening dat ons huwlijk geen zak voorstelde terwijl ikzelf in de veronderstelling was dat we bezig waren dingen beter te maken voor ons huwlijk aan het vechten waren niets bleek minder waar 21 sept 2018 vertrok ze zit nu zelf in een diepe depressie mijn ex lijkt totaal gelukkig te zijn eindelijk verlost van die nare man

    Profielfoto van Nieuwe Stap

    Nieuwe Stap - 28 jan 2019

    Beste Hans, misschien helpt het je om lid te worden van het gratis forum. Dan kan je in ieder geval met anderen die soortgelijke ervaringen hebben in contact komen. Sterkte!

    marnix - 31 jan 2019

    maak het zelfde mee voor de tweede maal in men leven ben 60j een relatie van 23 j waarvan 14j gehuwd plots wilde men vrouw scheiden achteraf bleek ze vroegere vriend tegen het lijf gelopen iemand die haar vroeger 3 maal gedumpt had meneer woonde nu in spanje zat zelf in een 4 de vechtsheiding en had geen enkele euro meer via face book contact gezocht men vrouw was volledig het noorden kwijt resultaat ik was juist gestopt met men zaak ze moest van alles de helft hebben en zit nu ook in spanje terwijl dat vroeger (onze droom was) zit echt in zak en as voel me vernederd en 23j misbruikt want ze was die andere man nooit vergeten

    Jan Bakker - 27 aug 2019

    Hoi Ann .. Ik maak nu het zelfde door !! Na 40 jaar huwelijk trok ze plots de stekker eruit !!! Ik heb het NOOIIITT zien aan komen , ik dacht dat ze in de overgang was . En liet haar zoveel mogelijk haar eigen gang gaan !! Soms kwam dat tot een eruptie … en stond ik uit onmacht tegen haar te schreeuwen !!! Ik kan me nu voorstellen dat dat geen mooi gezicht voor haar heeft moeten zijn , Maar om nou zonder enig woord van overleg de deur dicht te trekken en weg te zijn is vreselijk !! Ik heb haar nog 2x gezien bij de mediator … Daarna nooit meer . huis weg .. alles wat we aden opgebouwd in al die jaren WEG . Als of je op dinsdag bij het grofvuil word gezet !! Dat gevoel . Soms gaat het wat beter en kan ik de wereld wat beter aan . Maar er zijn dagen dat het weer EXTRA hard binnen komt !! Deze pijn is ONMENSELIJK .. en staat in schril contrast bij het geschreeuw van mij !! Potverdorie wat kunnen mensen elkaar toch een PIJN DOEN !! Heel veel sterkte ANN !!

    Edith - 23 feb 2020

    bij mij precies hetzelfde, ik wist niet beter dan dat ons huwelijk perfect was. Hij heeft nooit iets gezegd of zijn twijfel uitgesproken, en dan opeens , compleet onverwacht is het na 24 jaar over. Vraag me serieus af hoe ik dit moet verwerken....

    Ilse - 9 sep 2020

    Edoch, graag kom ik met je in contact. Hier hetzelfde, na 20 jaar een fantastisch huwelijk is hij verliefd en weg. Wat een drama, ook voor onze tienerdochters!!

    Ilse - 9 sep 2020

    Ik bedoel Edith ( niet edoch)

    Margareth Tubben - 24 mei 2020

    Ann, zoek hulp ga naar een psycholoog die hiermee bekend is.dan kun je in iedergeval van je af praten. Ook ik ben bedrogen en gedumpt en moest mijn geliefde Spanje de plek waar ik kon ademhalen in de natuur verlaten en weer met niets overnieuw beginnen in het drukke Nederland. Verlies nooit jezelf, blijf een trotse vrouw, je bent de moeite waard. Lieve groeten,Margareth

Mar - 3 jan 2018

Helaas voor een 2de keer bedrogen en zit nu in het "dal" heb door alles ook nog eens 2 keer moeten verhuizen in een jaar, en mijn werkgever heeft geen begrip. Althans zo ervaar ik het... Dit maak ik op uit de opmerking die ik onlangs kreeg van mijn manager "na een jaar moet het maar eens over zijn" ???? 20 Jaar huwelijk kan ik (helaas) niet in 1 jaar verwerken... Of zie ik dit verkeerd? Ik denk dat een werkgever best iets meer begrip mag tonen

    Tim - 2 aug 2018

    Helemaal eens 20 jaar verwerk je niet in 1 jaar. Ik ben in 25 jaar relatie al 3 keer bedrogen en nu wil ze scheiden .... ik zit helaas nog in het begin Vd fasen

Mo - 12 apr 2018

Zonder aanleiding en na 15 jaar huwelijk heeft mijn man mij bedrogen. En niet alleen mij, ook onze zoon. Ineens is hij 180 graden gedraaid en krijg ik overal de schuld van. Respectloos en veel leugens worden verspreid. Waarom?! Ik weet het niet.... En dat het getrek aan een kind, omdat door alles hij zijn vader niet wil zien. Dan wordt er gezegd dat een kind een vader en moeder nodig heeft. Ja, dat begrijp ik ook. Maar als hij nou niet wil? Het is niet niks wat een volwassen vader heeft gedaan. Dit is geen goed voorbeeld! En al helemaal niet als hij zelf in de slachtofferrol gaat zitten en het alleen maar om hem draait en met haat naar mij wijst :-(

Martzen - 23 feb 2019

Is er ook iets te zeggen over de duur van de rouwfases? Is dat erg per persoon verschillend, per situatie of duur van het huwelijk. Of kun je toch van een bepaalde tijdsduur per fase uitgaan?

Wilma - 4 mrt 2019

Hallo Martzen en alle anderen die op deze blog reageerden. Verlaten worden is verschrikkelijk, verlaten worden vanwege een ander is heel verschrikkelijk, als er dan nog bedrog bij komt kijken, dan lijkt het soms niet te verwerken. Ik ben relatietherapeut en ben zelf twee keer gescheiden, één keer verliet ik en de andere keer werd ik verlaten en was er een ander. Ik weet waar ik het over heb, zullen we maar zeggen. Boosheid is een emotie die we veel voelen als ons een dergelijk verlating overkomt. Aan de ene kant is het een verschrikkelijke verterende emotie, aan de andere kant voelt het prettig, want het geeft ons een soort van macht over de ander over diens gedrag. Maar het is wel valse macht. Als je echt wil rouwen, dan is het belangrijk dat je doorziet dat boosheid je van het echte verdriet afhoudt. Als je dat niet doet, dan kan zo'n (rouw)proces eindeloos duren. Het gaat erom dat je op een gegeven moment kunt zeggen, 'dit is gebeurd, ik heb er weliswaar niet voor gekozen, maar ik wil wel door met mijn leven, ik wil er weer iets van maken.' Daar is de rouw voor nodig. Je kunt het versnellen door daar bewust aandacht aan te besteden. Er worden wel globale tijden genoemd, zoals: voor elk jaar dat je bij elkaar was, een maand om te rouwen. Maar de ene scheiding is de andere niet, de ene persoon is de andere niet (je eigen rugzak is van invloed op de pijn die je ervaart) én scheiding is iets heel anders dan overlijden. Vaak zie je ook dat het in vlagen gaat, afhankelijk van wat er zich voordoet in jullie na-huwelijk. Ik vond het eerste jaar na mijn relatie van 16 jaar het zwaarst, toen ik eenmaal een nieuwe woning had, kon ik ook weer verder kijken, het tweede jaar had ook nog aardig wat dieptepunten. Daarna werd het beter, ik kan inmiddels prima met mijn ex door één deur, maar ergens blijft het verdriet van het gebroken gezin altijd. Mijn advies is: Neem er echt de tijd voor en rouw bewust! Wilma Ferwerda

    Gerjanne - 15 mrt 2019

    Hoi Wilma, Ben het eens met wat jij hier schrijft. Ik ben een moeder van een dochter en een zoon, 54 jaar en ik was 23 jaar getrouwd. Mijn man wilde scheiden omdat hij zei niet meer van me te houden. Dat was enorm kwetsend. 3 Maanden na onze scheiding had hij een vriendin waar hij nu nog mee is. Dat hij mij zo snel weg kon zetten, vind ik nog steeds niet te bevatten. Ergens las ik destijds dat ik dan 23 maanden verwerkingstijd zou hebben. Dit klopte voor mij wel een beetje, al heb ik wel mijn eigen tijd ervoor genomen. Ik ben nu 3 jaar gescheiden en het gaat goed met mij. Na ongeveer 2 jaar, waarin ik ook te maken kreeg met een depressie, werd ik weer blij met het leven: mijn kinderen, mijn eigen woning, mijn werk, nieuwe sociale contacten en nieuwe vriendschappen, gewoon mijn eigen leven. Maar wat was het heftig allemaal. Wat een geknok. Ik heb de fases van de scheidingscurve allemaal wel gehad zo kwam ik later achter. Ik kwam van heel ver uit een verschrikkelijk diep dal, dacht dat het leven nooit meer leuk zou worden. Maar dat werd het wel. Ik ben diep door alle emoties gegaan en ik denk dat dat goed is om dingen een juiste plek te geven. Hoe moeilijk dit ook is en hoe diep verdrietig je ook soms kunt zijn. Het kost tijd, tijd om weer op verhaal te komen. Na alles, kan ik zeggen dat ik weer gelukkig ben. Waar ik ook wel bij wil aantekenen dat er heus momenten zijn dat ik ook nog wel eens terug denk en daar ook nog wel verdrietig om kan zijn. Want ik had mijn huwelijk wel tot een goed einde willen brengen. Maar daar zijn er wel 2 voor nodig en dat mocht niet zo zijn. Begin januari is er dan een nieuwe man in mijn leven gekomen. Dat had ik nooit gedacht. Ik vind dat mooi, maar ook heel erg spannend. Het is nog pril. Ook hij is gescheiden. Dus natuurlijk praat je dan samen over wat is geweest. Beiden gekwetst, en dat het best lastig is je weer (spontaan) te durven open stellen voor iets nieuws, een nieuwe liefde, in ons geval beiden 54 jaar. Want daar is best moed voor nodig vind ik, na alles wat is gebeurd. Maar ik denk ook dat je heel goed zelf aanvoelt wanneer daar weer ruimte voor is, zolang je daar maar zuiver en eerlijk in bent naar jezelf. Wij hebben besloten de komende periode samen op weg te gaan, omdat “de klik” er is en we gaan het zien. En voor nu geniet ik van die gedachte en leef ik in het nu. Ik hoop dat mijn verhaaltje hier een bemoediging kan zijn voor ieder hier die is verlaten, of verlaten wordt. Veel sterkte allemaal! Liefs, Gerjanne

Lydia - 20 nov 2019

Oh jee dan staat mij nog wat wachten aan verwerken. ik ben 35 jaar getrouwd. En 60 jaar. We zijn 38 jaar samen. Hebben samen drie kinderen en twee kleinkinderen. Nu 3 maanden geleden heeft mijn man mij verlaten. In de drie jaar ervoor 3x ontrouw geweest. En wat een pijn heeft dat gebracht. geen praten mogelijk, geen excuses, geen uitleg, helemaal niks. Half augustus nogmaals ontdekt en hij vlucht voor al zijn verantwoordelijkheid en gaat op Zoek naar zijn Geluk. nooit wilde hij in relatietherapie. En wat vind ik het moeilijk. Mijn totale toekomstbeeld van samen oud worden is weggeslagen. Geen kans op een baan meer om zelfstandig te kunnen zijn. Nog steeds een studerende dochter in huis, dat geeft wel afleiding maar is ook soms zwaar. Ik begrijp het niet en weet het soms gewoon niet waar ik moet beginnen. Welzijn dus ook nog niet bezig met de scheiding. Hij moest eerst een eigen onderkomen hebben. Ik hoop dat ik hier uiteindelijk weer als de krachtige vrouw uitkom die ik voorheen altijd ben geweest. Ik werk er aan maar de emoties lopen soms hoog op. Wel blijf ik mijn vrijwilligerswerk doen en ga naar bijeenkomsten betreffende de vraagstukken rondom scheidingen. Dat geeft wat afleiding. Maar soms wil onder dat dekbed kruipen en hopen dat het allemaal niet waar is wat er nu gebeurd. Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd en op de manier waarop. Ook mijn volwassen kinderen kunnen weinig contact met hun vader onderhouden. Het lijkt of hij in een zware midlifecrisis zit en alle banden enorm afhoudt. Ook voor hen is de toekomst van hun betrouwbare thuishaven weggevallen. Ik weet het..... het heeft tijd nodig om dit een plek te gaan geven. Geluk is voor mij even in de kast gezet. En dan moet alles nog gaan gebeuren.

Depressief na scheiding - 26 dec 2019

In juli 2017 gaf ik mijn ex de keuze: samen in relatietherapie of scheiden. In de maanden daarna is er nog veel gebeurd. In oktober van dat jaar ben ik op zolder gaan wonen van ons toenmalige huis. Toen onze kinderen nog klein waren wilde ik ook al bij hem weg, ondanks dat ik van hem hield, wij pasten niet bij elkaar. Ik maakte toen de keuze om er voor te vechten. Dat heb ik gedaan tot ik mijzelf echt helemaal kwijt was. Mijn ex is zeer dominant, ik was extreem aangepast. Dit ‘werkte’ zolang ik mij aanpaste. Hij was zeer bepalend, als ik terug kijk denk ik waar was ik mee bezig, waarom liet ik het allemaal gebeuren. Ik ging ontwikkelen, kwam in verzet. Ik begon steeds meer voor mijzelf op te komen en dit botste. Ik kreeg een rugoperatie en mocht 6 weken nauwelijks iets. Ipv zorgen voor had ik zorg nodig. In die tijd kwam ik tot stilstaan en besefte ik dat het op was. In die tijd klapte bij mij ptss er hard uit. Ik kreeg paniekaanvallen. Mijn ex kon daar niet mee omgaan. Werd daar boos om, irriteerde zich er aan. Ik had eigenlijk alleen maar een arm om mij heen nodig die ik niet kreeg. Toen ging alles heel hard bergafwaarts. Mijn ex heeft aanvankelijk de scheiding vertraagd vanwege de verkoop van onze nieuwbouwwoning wat nog niet klaar was en na de oplevering eerst instap klaar gemaakt moest worden voor de verkoop. Ik noem het ‘broodje puinhoop’. Begin dit jaar ben ik pas officieel gescheiden. Ik ben helemaal gesloopt. Het was een heftige scheiding. Ik ben in 15 maanden 3x verhuisd: van onze koopwoning naar een tijdelijk huurhuis naar de nieuwbouwwoning wat in vrij korte tijd verkoop-klaar gemaakt moest worden en vandaar naar mijn eigen koophuis. Mijn ex bekende ook geen band met de kinderen te voelen. En hij zei ook dat hij niet weet of hij ooit van mij hield en deed smalend over liefde. Alles heeft er flink ingehakt. Ik ben mijn vertrouwen kwijt merk ik. Ik hield wel van hem en gek genoeg houdt iets in mij nog steeds van hem. Terwijl ik besef dat ons huwelijk echt niet goed was. Er was totaal geen gelijkwaardigheid en nu bleek vanuit zijn kant ook geen liefde. Ik voel mij voor de gek gehouden. Waarom liet ik mij zo voor de gek houden? Hoe kan ik een ander of mijzelf weer vertrouwen? Ik verlang enorm naar een gelijkwaardige relatie. Ik merk ook dat ik eerst nog tijd nodig heb om eea te verwerken. Ik hoop dat ik ooit weer open durf te staan voor een relatie. Voorlopig niet. Ik voelde mij in mijn relatie vaak eenzaam en begrijp nu waarom. Ik ga nu pas mijn leven proberen te leven zoals bij mij past en dat gaat nog niet vanzelf. Mijn gezin was mijn familie, meer familie heb ik niet. Door vele verhuizingen (ook tijdens mijn huwelijk) wonen vriendinnen verspreid door het land. Gelukkig heb ik wel een band met mijn kinderen. Alles doet flink pijn. Ik voel mij eenzamer dan ooit. Ik sta achter de scheiding. Maar het valt niet mee om daarna mijn leven op te pakken.

Catharina - 2 jan 2020

Interessant is dat alleen de "verlaten" mensen zoeken of reageren op een blog als deze. Ik ben zelf degene die binnen 5 maanden een relatie van 19 jaar heeft beëindigd. En ik heb ervaren dat er altijd 2 personen nodig zijn voor de manier waarop het gaat. Ik wist zeker dat ik weg moest... blijven lukte op geen enkele manier meer. Van de een op het andere moment. We hadden beiden het idee op een hoogtepunt te zijn in de relatie. Maar, ik wist ook dat ik op dat moment niet zeker van een definitieve scheiding; de liefde was zeker nog niet over. Doordat mijn ex zo boos, verkrampt, in paniek etc. was, was er geen ruimte voor een echt open gesprek. Alles was erop gericht om mij terug te winnen. Dat is geen liefde. Liefde is erop gericht de ander het beste te gunnen, ook al ben jij dat niet. En dat uitzoeken, dat kost tijd. Degene die verlaten wordt, zou er goed aan doen om de ander belangeloos die tijd te gunnen. Ik denk dat er veel relaties mee gered kunnen worden of tenminste het proces zou liefdevoller kunnen verlopen. De rouwverwerkingscurve geldt ook voor degene die vertrekt. Degene die vertrekt doet dat niet zomaar.... het overkomt hem of haar ook vaak. Het verdriet, de boosheid, de rouw is er net zo goed. En misschien nog wel moeilijker voor de vertrekkende partij. Niet zelden krijg je de opmerking al: "jij wilde dit toch zelf?". Dus hoezo verdriet.... De aandacht gaat soms uit naar "het slachtoffer" maar geloof me, ook als vertrekkende partij ga je alle fases door, is er gemis, verdriet, boosheid. En een nieuwe partner is fijn maar is geen vervanging voor al het oude. Dus verlaten mensen, blijf vooral trouw aan je eigen emoties en proces en vertrouw erop dat de liefde ooit mooi is geweest. Als je met die bril naar je partner kan kijken, dan win jij zelf, maar uiteindelijk zal het ook voor je relatie met je ex en eventuele kinderen heel bevorderlijk werken.

    Marianne_ - 14 jun 2020

    Maar het gebeurt vaak dat de vertrekkende partij alles al van te voren heeft doorlopen omdat die persoon al eerder aan weg willen uit het huwelijk, begon te denken. Als dan de persoon vertrekt is het voor die persoon al klaar en is er vaak totaal geen ruimte meer om bijv. In relatie therapie te gaan. De achterblijvende partij, kan al dan niet signalen hebben gekregen dat het niet zo lekker liep tussen hen twee, de vertrekkende partij heeft zijn/haar besluit al genomen. De achterblijvende partij moet eerst door alle fasen heen voordat hij/ zij aan een nieuwe start kan beginnen. Ook wanneer er beloftes zijn gedaan aan elkaar en waaraan een partij zich totaal niets van aantrekt, bijv. De één krijgt gevoelens voor een ander, dan vertel degene dat en dan gaan jullie dat samen oplossen. Of de één wordt ernstig ziek, voor de ander zijn er speciale bijeenkomsten om aangereikt te krijgen hoe je met de ziekte en zieke partner om kan gaan... Maar als het in het echt gebeurt, blijkt dat de niet zieke partner denkt het wel aan te kunnen zonder hulp of wanneer blijkt dat de ziekte langer gaat duren of helemaal niet over gaat en de niet zieke partner vergeet zijn/ haar belofte in voor-en tegenspoed ! Hij/zij vertrekt om dat hij/ zij niet tegen ziekte kan . En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen waarbij de ene partner denkt dat er op een paar wolkjes na niks aan de hand is terwijl de andere partner al in het hoofd bezig is met rouwen en afscheid nemen.

isa - 21 jan 2020

Naar mijn mening ga je - volgens mij is dit een gemiddelde- iedere zeven jaar een nieuwe levensfase in. En kies je opnieuw voor elkaar. Dit betekent na 7, na 14 en na 21 jaar. Wat je merkt is dat die eerste fase vooral opbouwen is; carriere, huis kopen, trouwen, een leven vormgeven. De tweede 7 jaar staat in het teken van opgroeiende kinderen (14), en dan komt de 20/21 jaar samen in zicht en zoeken mensen naar een antwoord: Wat hebben wij samen eigenlijk nog? Veelal elkaar uit het oog verloren in de voorliggende zeven jaar omdat het om het gezin draaide en minder om het "samenzijn". En dan kiest men óf opnieuw voor elkaar, voor zichzelf, maar vaak ook in veel gevallen: voor een ander die net op dat moment langskomt en waar het gras groener lijkt. Dit is niet mooi. Dit heet het gevolg van welvaart en keuzemogelijkheid en dat men steeds ouder wordt. Scheiden ook minder taboe is dan vroeger. Ik wens idereen die dit ervaart heel veel sterkte. Maar het gebeurt, maak er het beste van.

    Mar- - 14 jun 2020

    Soms is het gewoon de zgn midlifecrisis die zich na 32 jaar huwelijk zich aandient. Of een huwelijk van 35 jaar en kinderloos is gebleven. Het is leuk gevonden dat 7 jaar gemiddelden maar dat is allang achterhaald als je de gemiddelde hoeveelheid scheidingen ziet. Maar voor degene die het aangaat, met of zonder kinderen. Er zijn maar weinig scheidingen waarbij de partners daarna " goede vrienden" blijven.

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


× 3 = eenentwintig




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wilt weten over alimentatie na je scheiding Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Welke omgangsregeling past bij welke leeftijd? Het is een vraag die vaak opkomt wanneer we de complexe wereld van co-ouderschap en omgangsregelingen betreden. Elke situatie is uniek, en het vinden van de juiste omgangsregeling blijft maatwerk. Toch zijn er handvatten om tot weloverwogen beslissingen te komen, gebaseerd op de specifieke behoeften van verschillende leeftijdsgroepen. In Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.