Voor vele bijzondere dagen of gebeurtenissen is er tegenwoordig ‘een dag’. Zoals vandaag, vrijdag 14 september 2018: ‘De dag van de echtscheiding’. Bijzonder, maar ook wel triest dat deze dag in het leven is geroepen. Maar ja, het is om aandacht te vragen voor ‘het leed dat scheiding heet’.
Want hoe je het ook wendt of keert.. uiteindelijk kiest niemand er bewust voor om, na verloop van tijd, uit elkaar te gaan of te gaan scheiden. Anders waren er ook geen kinderen, uit liefde, geboren!
Misschien kies je er, op een bepaald moment, wél voor, omdat je niet meer gelukkig bent in je relatie of huwelijk of omdat er sprake was van ontrouw, maar het was niet wat je voor ogen had toen je ging samenwonen of ging trouwen.
1 op de 3 stellen gaan uit elkaar… en eigenlijk kennen we allemaal wel familieleden, vrienden of naasten die uit elkaar gaan.
Totdat het JEZELF overkomt, verwacht of onverwacht.. . De klap is (soms) groot, je leven staat op zijn kop, alle zekerheden worden overboord geslagen, het voelt alsof je over modder loopt, soms heb je even wat vaste grond, maar vele stappen zak je weg…. op zoek naar een veilige, zekere basis.
Het heeft in veel gevallen een enorme impact op jezelf als individu, maar ook op je kind of kinderen.
Het is constant balanceren tussen je eigen behoeftes en rouwproces (verdriet, boosheid, berusting) en er kunnen zijn voor je kinderen en het aanvoelen van hun behoeftes. En ondanks dat je dus in zo’n storm zit, gaat alles gewoon door.
Het is een rouwproces, voor de één intenser dan voor de ander, afhankelijk van wie de stap genomen heeft, maar het gaat ook andere partijen aan: (schoon)ouders, broers/zussen, familieleden, kinderen.
Ondanks dat ik de laatste ben die zal zeggen ‘blijf bij elkaar’ want…. “in voor- en tegenspoed”, zou ik wensen dat er soms niet zo ‘makkelijk’ over gepraat wordt. Alsof het tegenwoordig ‘normaal’ is om uit elkaar te gaan… Ik voel soms een enigszins laconieke houding tegenover scheiden. Vaak van mensen die ‘het gevecht’ achter de scheiding niet kennen. totaal niet weten of ervaren wat voor impact een scheiding heeft… niet alleen nu, maar misschien ook later. Voor jezelf, je kinderen.
Dat deze dag in het leven is geroepen om het proces rondom scheiding soepel en in harmonie te laten verlopen, vind ik, alleen maar heel goed, want ik weet hoe het een zoektocht kan zijn naar de juiste te nemen stappen, bovenop alle emoties die een scheiding met zich mee brengt. Ook heb ik ervaren, ondanks dat scheiden dus zóveel voorkomt, het nog steeds een zoektocht is naar de juiste (psychische en praktische) hulp en begeleiding voor jezelf en je kinderen. En dat direct betrokkenen het vaak ook lastig vinden hoe ze ermee om moeten gaan. Dat maakt het soms nóg lastiger, terwijl het allemaal al moeilijk en verdrietig genoeg is.
Ondanks dat ik, als ervaringsdeskundige, de ergste storm overleefd heb, door schade en schande wijzer ben geworden en gelukkig al een heel eind ben in mijn ‘helingsproces’, wens ik niemand een scheiding of ‘uit elkaar gaan’ toe. Maar mocht het écht niet meer gaan…. dan wens ik je vooral veel wijsheid, zelfkennis, inlevingsvermogen, respect, geduld/tijd en betrokkenheid, begrip, ‘een luisterend oor’, rust en emotionele en praktische hulp van lieve mensen om je heen!
Ik ben Femke (45), ongeveer 2 ½ jaar geleden zijn mijn partner en ik uit elkaar gegaan. We waren niet getrouwd, maar hebben wel 2 schatten van kinderen, inmiddels 16 en 13. Momenteel alleenwonend met de kinderen in een fijn huisje, een om-en-om-weekend-regeling met vader voor de kinderen. In mijn blogs (en gedichten) schrijf ik over mijn scheiding en het proces van ‘heling’ en de (toch ook wel) leuke kanten aan het weer single zijn. Mijn lijfspreuk: bij jezelf blijven en wees eerlijk en oprecht!
REAGEER OP DEZE BLOG