Een regenbooggezin, zo wordt een meeroudergezin ook wel genoemd. Het zijn de gezinnen met kinderen die 3 of meer ouders hebben; 2 moeders en 2 vaders, 1 moeder en 2 vaders of 2 moeders en 1 vader. Voor welke uitdagen komen zij te staan als het stel uit elkaar gaat? Hoe hou je de communicatie open?
Inhoud blog
Roos wil zwanger worden
In de serie De Dertigers wilde Roos samen met een bevriend homostel een kind krijgen. Nog voordat ze zwanger was, wilden ze duidelijke afspraken maken over het hoe het allemaal geregeld zou gaa worden als de baby er was, met de hoop dat alles soepel zou verlopen. Als de baby er nog niet is kun je van een afstandje naar het ouderschap kijken en rationele afspraken maken, die niet versluierd worden door alle emoties die zwangerschap, baren en ouderschap met zich meebrengen.
Goede afspraken!
Het regenbooggezin, meestal in de vorm van meeroudergezinnen, kom steeds vaker voor. Het stelt stellen van hetzelfde geslacht in staat om hun eigen kind groot te brengen. In deze samenstelling is het nog meer een noodzaak om goede afspraken te maken, dan wanneer er 2 ouders zijn. En goede afspraken vallen en staan met een duidelijke, open communicatie. Begin er op tijd mee, in ieder geval tijdens de zwangerschap. Wees wel voorbereid dat de eerste tijd zeker een emotionele periode gaat worden, waarin dingen gebeuren die je niet van tevoren had kunnen overzien.
Heel veel liefde
Niks mis met meerdere ouders, liefde kan een kind nooit teveel krijgen. Uit onderzoek blijkt dat de band tussen het kind en drie ouders bij allemaal even sterk is. Eén, twee, drie of vier ouders maakt niet per definitie iets uit voor de band tussen ouder en kind of haar ontwikkeling. De relatie tussen de ouders onderling heeft wel grote invloed op het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Een baby en een relatiecrisis
Misschien is het beroepsdeformatie doordat ik jarenlang scheidingen heb begeleid, maar bij meeroudergezinnen maak ik me eigenlijk het meeste zorgen over die onderlinge relaties. 30-35 % van de ‘gewone’ relaties eindigt voordat een kindje 3 jaar is en 83 % van de moeders geeft aan in een relatiecrisis te komen na de geboorte van een kindje. Ik geef toe, ik heb deze cijfers overgenomen uit artikelen in de Flair en ik heb geen idee op welke onderzoeken ze gebaseerd zijn, maar mijn ervaring is wel dat er een grote druk op een relatie komt te liggen als er opeens een afhankelijk, tijd-en-energie-opeisend mensje bij komt.
Meer mensen die het eens moeten worden
Eén uitdaging is in ieder geval groter voor een meeroudergezin dan voor een gezin met 2 ouders: er zijn meer mensen die zonder stress met elkaar om zouden moeten gaan. Er zijn meer mensen die samen tot afspraken moeten komen over de manier waarop ze voor hun kindje gaan zorgen. 3 of 4 mensen met verschillende communicatiestijlen, verschillende opvoedstijlen en overtuigingen over wat er nodig is voor een kind, met verschillende visies op het omgaan met afspraken en met hun eigen emoties in het geval dat het tot een de breuk in een van de relaties komt. 3 of 4 mensen die het met elkaar eens moeten zien te worden. Of ze moeten kunnen accepteren dat er meerdere manieren goed genoeg zijn om een kind groot te brengen. Hoe meer mensen des te meer kans dat je dat niet hetzelfde ziet en dus des te meer kans op conflicten.
2 tegen 1
We weten het al van het schoolplein, als er 3 kinderen samen spelen is de kans groot dat het 2 tegen 1 wordt. Zou dat ook zo zijn bij een gezin met 3 ouders? Wat als 2 het meestal met elkaar eens zijn? Wat gebeurt er dan met de 3e?
Biologisch en juridisch ouderschap
Stel het komt tot een relatiebreuk of scheiding, hoe ga je de zorg daarna praktisch regelen? Ga je van je kind verwachten dat hij tussen 3 huizen pendelt? Betekent het niet altijd dat er één ouder buiten de boot gaat vallen? Er zijn hooguit 2 biologische en 2 juridische ouders en dat kan ineens een grotere rol gaan spelen. De vrouw uit wie het kind geboren wordt, heeft altijd juridisch ouderschap en gezag. Er is dan nog één keer juridisch ouderschap te vergeven. De extra ouder (dus niet de juridische ouder) heeft officieel niets te zeggen over beslissingen in het leven van zijn of haar kindje en hij/zij heeft bij een scheiding dus ook minder rechten op omgang. Voer voor ingewikkelde emoties.
Praten en luisteren
Wat kun je doen? Eigenlijk hoef je ‘alleen maar’ te zorgen dat de communicatie open blijft. Alleen maar tussen aanhalingstekens, want uitspreken wat je zou willen en luisteren naar elkaar is al moeilijk als er geen conflict, geen breuk of geen stress is. Zoek een mediator of coach met verstand van kinderen. Hij of zij begeleidt jullie gesprekken en kan de afspraken duidelijk vastleggen. Zoek naar afspraken waar iedereen zich aan kan houden. Het is geen garantie, maar de kans is dan wel het grootst dat het gaat lukken. Als je een baby hebt, zou je bij voorkeur gefaseerde afspraken kunnen maken. Een baby ontwikkelt zich snel en jullie eigen levens kunnen er in een korte tijd ook heel anders uitzien. Stel samen je doel vast en bouw daar stapsgewijs naartoe.
Marianne Laarakker
Scheiden met baby
REAGEER OP DEZE BLOG