Waar het mis ging tussen mijn dochter en haar vader, blog van Elisa

Tijdens een éen op éen wandeling met haar moeder vertelt oudste voor het eerst sinds lange tijd weer over haar vader. Zij en haar zusje gaan al twee jaar niet naar hun vader toe. Wat gebeurde er dat de meiden hun vader niet meer wilden zien?

Ze is inmiddels 14 jaar, onze oudste dochter. Ze zit in 3 havo. In de zomervakantie na groep 8 en net voordat ze de brugklas havo/vwo in ging deed er zich een situatie voor die voor haar de doorslag gaf; ze besloot zelf haar vader niet meer te willen zien en niet meer naar hem toe te willen gaan. 

Het afscheidsfeest

Zijn vriendin had ter ere van haar afscheid van groep 8 een feest voor haar georganiseerd. Onze oudste had aangegeven dat ze zich niet lekker voelde. Papa had me erover gebeld. Eerst dachten we samen nog dat het de zenuwen voor het feest zouden zijn. (In die tijd hadden we een korte fase dat we goed met elkaar omgingen.) Ik was zelf ook op dat feest. En op dat feest kwam ze al gelijk naar me toe, keek om zich heen of papa of diens vriendin niet keek en fluisterde me toe ‘mama ik voel me echt heel erg slecht… Ik wil met jou mee strakjes…’ Ik schrok en was verbaasd, ze voelde zich toch beter? Dat had hun vader tegen me gezegd toen ik die ochtend gebeld had. Ze stopte omdat haar tranen op kwamen zetten en de deur achter haar zwaaide open. Ze schrok en omhelsde me daarop vluchtig. IJzige stilte. Maar het bleek haar jongere zusje te zijn; mijn jongste. Ook deze komt naar me toe met tranen in haar ogen. Ze wil met mij mee naar huis strakjes. Dan zwaait wel de deur open en staat vader er. Een afstandelijk gedag naar mij. Hij neemt de situatie in zich op en ziet dat onze oudste en jongste bij me staan en zenuwachtig reageren op hem. Dochters maken zich uit de voeten. 

Kiezen tussen zieke dochter en feest

Mijn partner van toen breekt de stilte als hij komt aanlopen met spullen die we zouden meenemen voor het feest. En ik ga naar binnen om zijn vriendin te vragen of ik nog iets kan doen. Maar eerst wil ik weten wat er aan de hand is. Je pakt het voorzichtig aan, het gaat pas sinds kort lekker en je begeeft je op glad ijs. ‘Hoi, Is alles goed hier?’ De vriendin is een stuk jonger en overduidelijk maak ik altijd een indruk op haar. Er komt een waterval van een verhaal uit en ze zegt van alles maar de woorden ‘we hebben ruzie gehad en hij zei op een zeker moment ‘nu laat je me kiezen tussen mijn zieke dochter en een feest dat geld gekost heeft’. Die woorden zullen nooit meer uit mijn gedachten gaan.

Lang verhaal kort; Onze dochters raapten zich bij elkaar en gingen in de please rol; maakten er het beste van. Ik was er niet gerust op. De oudste was ontzettend pips en ging vaak naar het toilet. Maar als ik haar aankeek meed ze mijn blik; wetende dat vader en zijn vriendin het zouden zien. Einde van de avond kwam mijn jongste naar me toe dat haar zus echt niet lekker was en ik even moest gaan kijken. Maar ik was in hun vaders huis en kon niet zo naar boven. Dat zei ik dan ook. Daarop zei de vriendin gelijk, die kwam aanlopen, ‘Ga maar naar boven!’ Ik manoeuvreerde me een weg naar boven (overal nog dozen in het huis, van de verhuizing van minstens 2 jaar daarvoor) en ik greep de knop aan het begin van de trapleuning vast, waarop deze eraf viel. Ik schrok en in een reflex legde ik het ding, een bal hout van tenminste 15 cm doorsnede en zwáár, die met een harde klap op de grond viel, met het hart in mijn keel vlug terug.

Boven aangekomen zocht ik de badkamer. Ik trof mijn dochter aan zittend op het toilet. Voor haar op de grond een plas braaksel en tegelijk had ze last van haar darmen en was ook dit water. Ze trilde compleet, ik schrok en schoot naar haar toe. ‘Sorry mama’ zei ze trillend van het slecht voelen en doelend op het braaksel. Ik zei haar zich niet te excuseren en zette de douche aan. Arme ziel! 

What the fuck gebeurt hier allemaal

Ik verzorgde haar. De vriendin van papa kwam tussendoor nog vragen of ze iets kon doen en ik vroeg haar daarop of ik mijn oudste even zelf mocht verzorgen (het was tenslotte hun huis). Uiteraard, zei ze. Ze vroeg of ik iets nodig had? Ik vroeg handdoeken. Ze gaf ze me door een kier in de deur en vroeg nog aan de zieke hoe het ging? Toen ze onder de douche stond en de vriendin naar beneden was gegaan, zei ik dat ik even haar pyjama ging zoeken. Ze zei me dat haar spullen op haar zusjes kamer lagen, een van de kinderen van papa en zijn vriendin. Ik trof allerlei matrassen op de grond aan; ze hadden er allemaal geslapen. En ik zag in het rondkijken mijn dochter’s pyjama op de stoel liggen. Ik ging terug naar de badkamer en toen ze zag welke pyjama ik bij me had zei ze; ‘Die pyjama kan ik niet aan mama’. Ik keek verbaasd en wou juist zeggen dat dit toch haar pyjama was toen ze zelf al zei ‘Toen ik vannacht bij mijn zusje sliep heeft ze in bed geplast en ik was ook helemaal nat en de pyjama dus ook’. In reactie daarop en ergens ook denkend ‘dan is die toch gewassen?’ ruik ik aan de pyjama en een intense urine geur komt mij tegemoet. Ik ga bijna over mijn nek. Alles in mij wil hier mijn kinderen vastgrijpen en wegrennen uit deze freakshow! What the fuck gebeurt hier allemaal!?

Dit gaat weer totaal fout

Die avond wist ik; dit gaat weer totaal fout, maar je wil geen scene trappen. Er is een feest net afgelopen. Ze hadden moeite gedaan voor onze dochter. Alle familie van de vriendin van vader was er. We kwamen uit jaren gezeik en het ging net goed. Maar degenen waar het om ging, gingen niet goed, onze dochters.

Ze wilden mee naar huis; waarmee ze bedoelden mijn huis. Maar daar was vader overduidelijk niet blij mee. Hij zei nog dat ze zelf vriendinnen te logeren had gevraagd en deze er nu waren en dat ze morgen toch naar mij zouden gaan. Ik hoopte op bijval van mijn partner destijds maar deze snapte geen enkele hint. 

Pas in de auto, nadat ik in tranen vertelde wat er allemaal aan de hand was stelde deze gepikeerd voor om terug te gaan en ze te gaan halen. Dat deed ik niet; het zou alles totaal op scherp zetten en het zou voor de kinderen afschuwelijk worden, want dan werd het echt ruzie tussen ons allemaal en zouden zij het zich verwijten. Inmiddels was het 1 uur ’s nachts en had ik net zelf mijn dochters op bed gelegd en wou ik dat het zo snel mogelijk 11 uur zou zijn en ik ze kon ophalen.

Ik ben Elisa, moeder van twee geweldige meiden. Na een lange relatie (en huwelijk) met mijn jeugdliefde besloot ik tot scheiden. We zouden in goede harmonie co-ouderschap gaan doen. Er waren nog geen nieuwe partners. Alles ging meer dan prima; totdat hij een relatie kreeg en ging samenwonen. Waar ik nooit in terecht wou komen zag ik voltrekken voor mijn ogen; machtsstrijd over de rug van de meisjes. Een nachtmerrie. Ik wilde niet vechten maar mij restte geen andere keuze.

Lees ook de andere blogs van Elisa.