Voor de liefde is Roos 2 jaar geleden van een dorp in de Achterhoek naar Tilburg verhuisd. Kort daarna wordt Freek geboren. Als de baby 6 maanden is, geeft haar vriend aan dat hij de relatie wil verbreken. Roos wil terug naar de Achterhoek, naar het dorp waar ze vandaan komt en waar haar familie en vrienden wonen. Kan dat zomaar?
Vervangende toestemming van de rechter
Als beide ouders het ouderlijk gezag hebben, moet de andere ouder toestemming geven voor een verhuizing met de kinderen. Als je die toestemming niet krijgt, moet je vervangende toestemming aan de rechter vragen. In het algemeen is het de laatste jaren steeds moeilijker geworden om die vervangende toestemming te krijgen. Met grote kinderen lukt dat eigenlijk bijna nooit. Heb je co-ouderschap, dan krijg je het sowieso niet. Heb je geen co-ouderschap, dan zul je met heel goed onderbouwde redenen moeten komen. Er is onlangs zelfs een uitspraak gedaan waarbij een vrouw met een nieuw gezin terug moest verhuizen naar de stad waar de vader van haar eerste kinderen nog steeds woonde.
Waar kijken rechters naar?
In principe heb je als mens de vrijheid om na een scheiding je leven opnieuw in te richten, in de praktijk valt dat dus tegen. Rechters nemen over het algemeen de volgende zaken mee in hun overwegingen:
- Familie of vrienden in de omgeving kunnen een argument zijn, maar dat zal meestal niet doorslaggevend zijn.
- Als je een nieuwe relatie hebt, hangt het ervan af hoelang die relatie al duurt. Bij een prille relatie krijg je geen toestemming.
- Hoe groot is de noodzaak om te verhuizen? Hierbij moet je denken aan werk en woonruimte.
- Heb je de verhuizing goed voorbereid? Woonruimte, scholen, werk? Is de verhuizing tijdig gemeld aan de andere ouder en is er een poging tot overleg geweest?
- Continuïteit: Zijn er regelingen die al jarenlang lopen?
- Stabiliteit: hoe zeer is een kind in zijn omgeving geworteld. School, clubjes, vrienden etc. spelen een steeds grotere rol naarmate kinderen ouder worden.
Voor baby’s is maatwerk nodig
De uitspraken over een moeder die wil verhuizen met een baby zijn eigenlijk altijd maatwerk. Het hangt vooral van de rechter af naar welke kant het kwartje valt. Vaak worden zaken waarbij het gaat om een moeder met een baby is, meervoudig behandeld (d.w.z. door meerdere rechters). Ze zijn ingewikkeld en je kunt niet 1-op-1 op de rechtspraak teruggrijpen, met andere woorden, je kunt uitspraken over andere, vergelijkbare gevallen niet direct overnemen, omdat de omstandigheden bijna altijd anders zijn.
Als je wil verhuizen en je wil je baby meenemen dan wordt er meer gekeken naar de specifieke omstandigheden. Die omstandigheden moet je wel duidelijk kunnen aantonen en goed kunnen onderbouwen. Wil je bijvoorbeeld naar de woonplaats van je ouders verhuizen, dan moet je kunnen bewijzen dat zij op de baby gaan passen. En dat kan niet als beide grootouders zelf nog werken, om maar iets te noemen.
Stabiliteit en continuïteit voor baby’s
Bij een baby zijn er geen regelingen die al jaren lopen. Een baby is ook nog niet geworteld in zijn omgeving; hij is nog niet gehecht aan zijn school, zijn vrienden, sport of de buurt. Deze zaken vallen dus gunstiger uit voor de ouder die wil verhuizen. Het is een bekende strategie van de advocaat van de ouder die de verhuizing aanvecht om dan tevens co-ouderschap te eisen; dat wordt meestal toegekend en daarmee is een verhuizing dus uitgesloten. Dat dit kan leiden tot uitspraken waarbij baby’s of dreumesen van de ene op de andere dag de helft van de tijd bij de moeder weg zijn, is wat mij betreft tenen krommend.
Het gevoel van onrechtvaardigheid
Roos voelt dat haar een groot onrecht wordt aangedaan. Haar vriend laat haar in de steek en vervolgens wordt zij gedwongen om de komende 18 jaar in een woonplaats te wonen, waar ze voor hem naar toe is gekomen en waar ze verder niets te zoeken heeft. Wordt er in de rechtbank met dit soort gevoelens rekening gehouden? In het algemeen wagen rechters zich niet aan de aanleiding of de achtergrond van het ouderlijk conflict. Roos zou in een rechtszaak kunnen bepleiten dat het vertrek van haar vriend volkomen onverwacht was en de grond onder haar voeten vandaan heeft geslagen. In de eerste 9 maanden is een moeder herstellende, heeft ze meer steun nodig van haar netwerk en kan het plotselinge vertrek van de vader van grotere invloed op haar psychische gesteldheid zijn, dan wanneer de kinderen groter zijn. Maar of dat wat uitmaakt..?
Marianne Laarakker
Kijk hier de andere blogs van Marianne
REAGEER OP DEZE BLOG