Interesse verloren, blog van Vera

De jongste is eindelijk weer eventjes bij papa geweest. Een uurtje, op papa’s verjaardag. Dat was een bewuste keuze want op verjaardagen is de sfeer meestal goed dus kan hij zien dat het leuk is. Na een jaar geen bezoek moet je het niet teveel forceren en vooral leuk en luchtig houden. Tenminste dat was mijn insteek.

Ik was compleet verbaasd

Zijn vader leek daar toch anders over te denken. Als hij ze bij me in de auto zet zegt hij tegen mij “ik heb hem even apart genomen en hem even duidelijk gemaakt dat hij niet meer zo negatief mag doen tegen en over mijn vrouw”

Waar je hoopt dat ze hun best doen om hem op zijn gemak te laten voelen krijg je dit. Ik was compleet verbaasd en kon geen woord uitbrengen.

Later heb ik het er nog wel even met de kinderen over gehad. Misschien niet heel handig maar ik wilde wel graag weten hoe het voor hem was en hoe het op hem overgekomen was. Hij had echt geen idee waar papa het over had. Ik neem aan dat het ging over een voorval tijdens een vorige bezoek, wat dus al heel lang geleden is. Ook had hij geen idee of papa zijn cadeau leuk vond of zijn tekening mooi vond, die had hij aangenomen en niet de moeite genomen om ze open te maken. Hij was erg teleurgesteld dus de weerstand om naar papa te gaan was er niet door verminderd en dat vind ik eigenlijk niet heel gek.

Mijn oudste is de maand erna voor het eerst wat langer bij zijn vader gebleven. Van tweede kerstdag tot oudjaarsdag. En sindsdien is het stil. Er zal wel weer iets voorgevallen zijn, maar mij is niets verteld. Ik heb het er na een tijdje wel over kunnen hebben met mijn zoon. Ze hadden tegen hem gezegd dat hij niet zo gezellig was en dat ze wat teleurgesteld waren daardoor. Het kind had heimwee gehad en dat hadden ze mij pas naderhand laten weten.

En nu is het stil

En nu is het dus stil, al maanden. Een berichtje op nieuwjaarsdag en een telefoontje op de verjaardag van de oudste. Dat is alles in 3,5 maand tijd. Ze lijken niet echt geïnteresseerd in contact met elkaar en vader reageert ook weer slecht op mijn berichten.

Ik vind dat lastig, want ik merk wel aan het gedrag van de jongens dat ze ergens mee zitten maar ik weet niet goed hoe ik ze hierin kan helpen. En er met vader over beginnen heeft nog nooit een positieve reactie opgeleverd, dus daar ben ik erg terughoudend in.

Ergens heb ik het gevoel dat zijn vrouw dit allemaal bewust doet omdat ze een zo normaal mogelijk (kern)gezin wil. Haar kinderen hebben hun vader compleet verstoten, dus van die kant heeft ze al geen last meer, nu moeten alleen zijn kinderen nog wegblijven.

Opnieuw naar psycholoog

Ik heb aangegeven dat ik wil dat de kinderen opnieuw naar de psycholoog gaan omdat ik merk dat ze last hebben van het onregelmatige contact. Dit heeft als bijkomstigheid dat hij de oudste gebeld heeft om te vragen of hij weer eens wil komen.

Met gemengde gevoelens ben ik enerzijds hoopvol en anderzijds bang voor wat er nu weer gaat komen. Er gaat vast wel weer een keer iets voorvallen waardoor alle contact wéér stil komt te liggen. Is dit te doorbreken en hoe dan? De kinderen hebben in ieder geval hulp nodig bij het patroon dat zich blijft herhalen.

Ik ben Vera. Ik vorm met mijn man en onze 4 kinderen een samengesteld gezin. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een stuk ingewikkelder is dan een kerngezin. Je hebt de lusten van 1 en de lasten van 5. Je hebt niet alleen te maken met je partner, maar ook met beide ex partners en diens nieuwe partners. Ik schrijf over mijn ervaringen en overpeinzingen in de hoop dat iemand er iets aan heeft. 

Lees ook de andere blogs van Vera