De Troonrede en de impact op gescheiden ouders

In de Troonrede van september 2025 stond bestaanszekerheid opnieuw centraal. Een dak boven je hoofd, een toereikend inkomen en een vertrouwde woonomgeving zijn volgens de Koning de basis voor rust in de samenleving. Toch laat de praktijk zien dat juist gescheiden mensen vaak direct in de knel komen als het om wonen gaat. De woningcrisis raakt iedereen, maar mensen in scheiding ervaren de gevolgen nog sterker.

Scheiden en wonen: een dubbele uitdaging

Uit cijfers van het CBS blijkt dat in 2024 ruim 25.000 huwelijken werden ontbonden. Samen met geregistreerde partnerschappen en samenwoners gaat het jaarlijks om bijna 70.000 stellen die uit elkaar gaan. Bijna de helft daarvan heeft minderjarige kinderen.

Een scheiding betekent in veel gevallen dat er twee woonruimtes nodig zijn in plaats van één. Maar in een tijd waarin de woningmarkt krap is, wachttijden voor sociale huur oplopen tot 8 tot 12 jaar en koopwoningen onbetaalbaar lijken voor starters of herintreders, leidt dat vaak tot schrijnende situaties:

• Ouders die noodgedwongen bij familie of vrienden intrekken.
• Co-ouderschap dat niet goed uitvoerbaar is door gebrek aan woonruimte in de buurt van de kinderen.
• Financiële stress omdat een kleinere woning duurder is dan verwacht.
• Kinderen die onrust ervaren door tijdelijk wonen op verschillende adressen.

De Troonrede en bestaanszekerheid

In de Troonrede 2025 werd gesproken over de noodzaak om de woningbouw te versnellen, procedures te verkorten en meer betaalbare huur- en koopwoningen te realiseren. Het kabinet wil vaart maken met het bouwen van meer dan 900.000 woningen tot 2035, waarvan een groot deel betaalbaar moet zijn voor starters en mensen met een middeninkomen.

Hoewel dit goed nieuws is voor de samenleving als geheel, blijft de vraag: is er voldoende oog voor gescheiden mensen die nú met urgentie een woning nodig hebben?

Urgentiebeleid bij scheiden

Enkele gemeenten hanteren een urgentieverklaring voor mensen die in scheiding liggen, vooral wanneer er kinderen betrokken zijn. Toch blijkt in de praktijk dat het verkrijgen van urgentie lang niet altijd lukt. De criteria verschillen per gemeente, en vaak wordt een scheiding niet als “dringend genoeg” gezien als er nog alternatieven zijn – hoe tijdelijk of onwenselijk die ook zijn.

Het gevolg: mensen zitten vast. De woningcrisis maakt dat er nauwelijks betaalbare alternatieven zijn, waardoor ouders soms langer dan wenselijk onder één dak blijven wonen. Dit vergroot spanningen, en in het ergste geval escaleren situaties tot een vechtscheiding.

Cijfers die de noodzaak onderstrepen

• Volgens CBS-cijfers wonen inmiddels ruim 1 op de 7 kinderen in Nederland in een eenoudergezin. Een groot deel van die situatie is het gevolg van scheidingen.
• In steden als Rotterdam en Amsterdam ligt het percentage kinderen in eenoudergezinnen zelfs rond de 20%.
• Woningnood is een van de grootste oorzaken van stress bij gescheiden ouders, naast financiële druk en emotionele belasting.

Oplossingen en maatschappelijke discussie

Als samenleving moeten we erkennen dat scheiden een grote woonvraag creëert. Het gaat niet alleen om cijfers, maar om stabiliteit voor gezinnen en kinderen. Mogelijke oplossingsrichtingen:

• Specifieke quota of regelingen voor gescheiden ouders bij woningcorporaties.
• Flexibele woonconcepten, zoals tijdelijke woonunits of gedeelde woonvormen, die ouders de kans geven om dichter bij hun kinderen te blijven wonen.
• Meer aandacht in beleid: in plaats van scheiden te zien als individueel probleem, het erkennen als maatschappelijke factor die direct invloed heeft op de woningvraag.
• Financiële begeleiding: veel ouders hebben moeite om de stap van koop naar huur te maken, of zien hun woonlasten verdubbelen. Vroegtijdige begeleiding kan voorkomen dat ze in problematische schulden belanden.

Troonrede 2025

De Troonrede 2025 benoemt terecht dat een huis essentieel is voor bestaanszekerheid. Maar wie door een scheiding opeens twee huizen nodig heeft, ervaart hoe kwetsbaar die zekerheid is. Juist gescheiden ouders verdienen extra aandacht in het woonbeleid, zodat kinderen niet de dupe worden van lange wachttijden, onbetaalbare huurprijzen of onduidelijke regels.

De woningcrisis vraagt om creatieve en rechtvaardige oplossingen – en dat begint met het erkennen van scheiden als een belangrijke factor in de groeiende woonvraag.

Wat denk jij? Moet er in het woonbeleid expliciet meer aandacht komen voor gescheiden mensen en hun kinderen? Deel je mening in de reacties.