“De kinderen van mijn vriend zijn slechte eters” zei Lies, “daarom besloot ik dit weekend pannenkoeken te bakken. Maar zelfs dat lustten ze niet!”
Stiefmoeders wringen zich in allerlei bochten om de kinderen van hun partner ter wille te zijn. En de kinderen blijven maar dwars doen. Als je het vanuit het perspectief van het kind bekijkt, kan het zo voelen, dat een kind zijn natuurlijke moeder “afvalt” als het de pannenkoeken van de vriendin van papa lekker vindt. Dus zijn ze niet lekker. Het gaat niet om het niet lusten, het gaat niet om pannenkoeken of spaghetti, het gaat om loyaliteit. Kinderen willen niets liever dan dat hun ouders bij elkaar zijn (of weer bij elkaar komen). Alles doen ze om de nieuwe partner van vader (of moeder) het leven zuur te maken, als ze hier hoop op hebben. Daarom is het belangrijk dat kinderen weten dat dit niet zal gebeuren, dat dat verleden tijd is.
In dit verhaal is het belangrijk dat de vader stelling neemt. Wat niet altijd te beïnvloeden is, is de houding van de natuurlijke moeder. Eigenlijk moet zij aan de kinderen toestemming geven om de vriendin van vader te accepteren en liefst zelfs waarderen. Maar daarvoor is ongelooflijk veel wijsheid voor nodig, waarbij deze moeder haar eigen gevoel opzij zet. De boosheid op vader (ze is tenslotte niet voor niks gescheiden) moet ze opzij zetten, en dan moet ze ook nog positief doen over “dat mens wat haar vent ingepikt heeft”. Bovenmenselijke kracht is daarvoor nodig.
Als de natuurlijke moeder dit niet kan, is het voor haar kinderen moeilijk om de vriendin van papa te accepteren (en dus ook haar pannenkoeken te waarderen). Dan moet het gedrag van vader zeer krachtig zijn: geen gezeur over eten, je eet wat de pot schaft!
Uiteraard is het wel verstandig om vooral de dingen te koken die ze voorheen bij hun moeder ook altijd aten. Pas langzamerhand, wanneer de nieuwe partner geaccepteerd is, kan er met eten worden gevarieerd.
REAGEER OP DEZE BLOG