Bij het woord stiefmoeder hoort op de een of andere eigenaardige manier ook een bezemsteel. De heksen en bezemstelen uit de vertellingen van vroeger en uiteraard uit de prachtige Walt Disney film ‘Bedknobs and Broomsticks”. Voor wat het waard is: om hierop te kunnen vliegen was een enorme behendigheid noodzaak. De bezemsteel verdween maar gelukkig bleef de behendigheid. Hierdoor is een stiefmoeder in staat dagelijks weer – als een gedreven jongleur – al die verschillende en aandacht vragende ballen in de lucht te houden.
Het doet mij denken aan Heleen, een stiefmoeder die ik vorig jaar in mijn praktijk sprak. Door het samenvoegen van twee deelgezinnen, heeft zij de zorg op zich genomen van twee biologische en van drie stiefkinderen. Het duizelde haar; het perfect willen multi-tasken met veel zorg en emotie maar met – in haar ogen – weinig dankbaarheid in return.
De zorg die zij voor haar pluskinderen op zich neemt, worden niet op waarde geschat. Niet alleen ervaart zij dit zo, het wordt voor haar bevestigd door uitspraken als “bemoeizuchtig mens”, “heb je niets beter te doen” en het bekende “je bent mijn moeder niet”. Als volwassene kun je nog proberen dit (soms tandenknarsend) naast je neer te leggen, maar haar eigen kinderen schoten direct de hoogste boom in: “hoe durven jullie mama zo naar te behandelen!” Voordat ze het wist waren de poppen (weer) aan het dansen geslagen.
Heleen wil dit patroon doorbreken en heeft daar hulp bij nodig. Ik vond (en vind) het nog steeds erg knap en te waarderen dat zij dit niet alleen zo heeft kunnen verwoorden, maar daar ook actie aan heeft verbonden.
Ik sprak met haar af om afzonderlijke gesprekken met o.a. de kinderen te voeren. Dit hoefden uiteraard geen lange gesprekken te zijn, maar voldoende om ieder zijn/haar verhaal te kunnen laten vertellen. Daarna kwamen beide ouders aan de beurt.
Rode draad bleek (ook) hier loyaliteitsconflict met hoofdletter L. Loyaliteit betekent trouw zijn aan en in dit geval trouw aan de bloedband. Wat is de betekenis van trouw; je houden aan één band of één verplichting? Maar wat als er meerdere – of noem het verschillende – banden en verplichtingen naast elkaar zouden kunnen bestaan? Ieder met een eigen betekenis, intensiteit, gevoel of doel……….
Dit bleek voor alle betrokkenen een acceptabele denkrichting te zijn. Bewust schrijf ik hier richting omdat het ook direct duidelijk was dat het niet per definitie tot iets moest leiden.
Één van mijn opdrachten aan hen was om eerst zelfstandig naamwoorden op papiertjes te schrijven en daarna de bijvoeglijke naamwoorden. Hiervan moesten zij alle 7 zoveel mogelijk combinaties maken. Woorden die gaandeweg een betekenis kregen toen deze vervolgens gekoppeld moesten worden aan voornamen. Wat bleek: Heleen lekkere appeltaart …………..
De combinaties heb ik gebruikt als opstap voor het samen verder uitwerken van kleurrijke en levendige variaties.
Uiteindelijk bleken juist die combinaties boven tafel te komen die oprecht zorg en aandacht verdienden. Niet altijd waren dit de meest eenvoudige gesprekken voor Heleen en haar mooie grote gezin, maar dat er ooit over haar werd gezegd dat zij van keigave muziek houdt, heeft haar enorm geholpen om ook zonder die regelmatige bedankjes door te gaan met haar dagelijks jongleren.
Mijn tips:
– neem tijd
– geef jezelf maar verwacht niets terug
– spreek niet negatief over de moeder
– gun je stiefkind quality-time met zijn/haar vader
– geniet van de momenten die je plant met je eigen kind(eren)
– bepaal in jullie huis samen de regels en laat het opvoeden over aan de ouders
– last but not least: investeer in jezelf als je het even niet ziet zitten!!!
NB: De tekst is geschreven voor stiefmoeders maar geldt uiteraard ook voor de vele stiefvaders die hun stinkende best doen er met elkaar ‘iets’ van te maken.
Hartelijke groet,
Marianne Smulders
REAGEER OP DEZE BLOG