Liefde op het eerste gezicht, blog van Lotte

Net als in de film

Hoe oud zal ik zijn geweest; 12 jaar?

Daar hing hij; in zijn stoere pilotenuniform op een poster die boven mijn bed hing. Tussen Bananarama en A-HA in: TOM CRUISE.

Met zijn sexy glimlach en ogen om in te verdwijnen hield hij mijn blik elke avond vast. Ik mijmerde eindeloos over dat ik degene was met wapperende haren achterop zijn motor. Nee, niet Kelly McGillis; IK!

Top Gun: wat een heerlijke film. De Hollywood romantiek dróóp er, naast alle actie, van af. Ik was er als dolende tiener heilig van overtuigd dat het moest bestaan: ware liefde.

Yes, I am a Sucker for Love

Dertig jaar later, 42 jaar en een half jaar gescheiden.

Eigenlijk gaat het best goed. De kids, mijn werk, vrienden en familie, alles verloopt redelijk volgens plan. Ik verheug me op een bonusochtend met mijn dochter. Ze is bij haar vader, maar ik neem haar mee om te kijken naar een verjaardagscadeau.

Aangezien mijn volledige woning toch al via marktplaats is ingericht, heb ik dit ook maar op dezelfde manier geregeld. Na makkelijk contact op de markplaats app sta ik aan de deur, die open wordt gedaan door een man die best op een poster in mijn huis had mogen pronken.

Pats, boem, bliksem

Het leek wel een filmset. En hij leek wel Tom Cruise 2.0. De zon leek wat feller te schijnen. Zijn ogen waren minimaal net zo indrukwekkend als mijn vliegenier uit Top Gun en de omgeving eromheen was zo mooi dat ik me per direct een hotte actrice waande. Ik was blij dat ik het in de drukte van de ochtend nog had gepresteerd lippenstift op te smeren. De deur ging open en ik voelde me onmiddellijk gewild, speciaal en sexy. Uren, dagen en zelfs maanden daarna heb ik op deze ontmoeting voort kunnen borduren.

Liefde op het eerste gezicht

Sommigen zeggen dat het ééns in je leven gebeurt; liefde op het eerste gezicht. Was dát wat gebeurde daar aan die deur? Was het echt liefde of alleen aantrekkingskracht? Was het toeval of moest het zo gaan? Sinds die bewuste ochtend ben ik me er suf over gaan lezen en de meningen blijken er sterk over verdeeld. Ik kreeg door alle informatie zelfs de misplaatste overtuiging dat ik inmiddels een expert zou moeten zijn op liefdesvlak, maar dat even terzijde.

Wat maakte die ochtend dat de bliksem insloeg? Wat maakte dat ik compleet werd overweldigd door een gevoel dat ik al zo lang niet meer had ervaren, of zelfs nog nooit had gekend? Was het omdat alle  passie al zo lang uit mijn vorige relatie was verdwenen dat één enkele blik op een stoere man dit zomaar weer kon doen oplaaien? Het zou kunnen. Feit blijft dat ik het alleen had bij dit specifieke exemplaar zonder ook maar iets van hem te weten. Maar mijn hart wist het al, zonder enige twijfel.

Wat erop volgde waren maanden van strijd tussen mijn hoofd en hart. Gecombineerd met een enorme behoefte aan intimiteit, huidhonger noemen ze het tegenwoordig, was ik inmiddels in staat er “eentje van de straat te plukken”. Nou, huidhonger is inmiddels mijn vaste logeetje geworden.

Mezelf leren kennen

Hoe overtuigd ik ook was van de liefde die ik voor hem voelde, de omstandigheden lieten het niet toe samen te zijn. Na maanden van interne strijd kon ik niet anders dan inzien dat deze sterke aantrekkingskracht niet alleen om hem ging, maar vooral om mijzelf. Ik moest mezelf opnieuw leren kennen. Ik moest leren grenzen te stellen en mezelf te blijven.

En vooral los te laten en vertrouwen te hebben in wat zou komen.

Ik was na de ontmoeting met hem begonnen met het schrijven van een roman á la Bridget Jones’ Diary. Inclusief humor, hoog zwijmelgehalte en vét goede afloop. Of dit boek ooit afkomt en op deze manier eindigt? Geen idee. Voorlopig blijft het maar bij het schrijven van korte verhalen, waar hij af en toe een bijrolletje in heeft.

Mijn hart is weer open

Desondanks, sinds die zonnige ochtend op de stoep bij deze man, is mijn hart weer open gaan staan. Sindsdien kijk ik weer vaker in de spiegel en ik zie dan iets terug wat er heel lang niet meer geweest was; een aangewakkerd vuurtje.

En soms heb ik ook gewoon mindere dagen, vaak als ik alleen ben.

Met regelmaat verslind ik een flinke bak Ben en Jerry’s of slobber ik een groot glas Merlot weg, met op de achtergrond een romantische komedie.

Soms zoek ik afleiding op een datingsite, of vlucht ik in contact met iemand die niet eens in de buurt komt van het gevoel dat hij mij gaf.

Of luister ik de mooiste liefdesliedjes die allemaal als thema hebben hoe waardeloos het is het om niet je hart te kunnen volgen.

Toch wil ik blijven geloven in de liefde, net als de dromerige 12-jarige van destijds.

Alleen nu 30 jaar verder, zonder posters op de muur, maar met een rugzak vol ervaringen om mee te nemen.

(“Take my breath away” Berlin, uit de film “Top Gun”)

Ik ben Lotte, 42, moeder van 2 prachtige, energieke en gevoelige kinderen en gezegend met lieve vrienden en familie en werk waar ik trots op ben.

In juli 2019 zijn mijn man en ik uit elkaar gegaan, we waren 15 jaar samen. Daarna ben ik verhuisd naar een huurwoning niet ver van de koopwoning waar we samen zijn gestart, maar die inmiddels zijn eigendom is. Tot nu toe verloopt het contact soepel in co-ouderschap en blijven we het belang van de kinderen beide voorop stellen. Al verschillen de meningen over welke keuzes daarbij passen wel eens. Maar hey, heb je dat niet ook als je nog gewoon samen bent.

Over het leven na lang samenzijn, zijn boeken te lezen, te schrijven en uren vol te praten. Vaak verzorg ik in de vriendinnengroep een bijna avondvullend programma. Want het is wat en je maakt wat mee. Met open hart wil ik het leven nu ontdekken. Daarbij val, struikel, lach en huil ik, maar ik voel vooral dat ik leef.

Lees ook de andere blogs van Lotte.