Scheiden=volwassen worden

Op het moment dat een affectieve partnerrelatie tussen twee mensen ophoudt te bestaan wordt duidelijk wat het verschil is tussen deze relatie en de onvoorwaardelijke liefdesrelatie tussen ouders en hun kinderen. 

Mireille, Sjors en Henry

Dit werd ook duidelijk voor Mireille. Na 15 jaar gelukkig te zijn geweest met Sjors was zij Henry tegen het lijf gelopen. Verliefd op het eerste gezicht. Even had zij zich laten meeslepen maar al snel maakte ze een einde aan deze relatie. Het kon niet. Samen met Sjors had zij 3 kinderen en ze geloofde in “trouw” ook al waren ze niet getrouwd. 

De affaire bleef door haar hoofd spelen en bracht haar aan het denken en vooral “voelen”. Ze kwam tot de conclusie dat ze niet meer genoeg van Sjors hield om samen met hem oud te willen worden. Ze wilde scheiden en vertelde het hele verhaal aan Sjors. 

Sjors hecht ook veel waarde aan “trouw” en wat Mireille had gedaan was voor hem onvergeeflijk. Hij was boos, kwaad en niet voor rede vatbaar. Zij moest het huis uit. Zo kwamen ze bij mij terecht om hun scheiding netjes te regelen. 

De scheiding

Als er kinderen in het spel zijn bied ik ouders altijd aan – naast de juridische afwikkeling van hun scheiding – om hen ook individueel te coachen. Het is voor de kinderen fijn als ouders het rouwproces van de scheiding versneld en gestructureerd kunnen doorlopen. Als ouders gericht kunnen werken aan de transformatie van exen naar collegiale ouders, kunnen kinderen in hun eigen rouwproces terugvallen op hun beide ouders. Hoe fijn is dat. 

Sjors wilde dit niet en bleef in een slachtofferrol zitten. Dit is prima. Het is zijn keuze. Mireille wilde het wel. “Ik heb al zoveel ellende veroorzaakt. Ik wil er echt alles aan doen om het voor de kinderen zo makkelijk mogelijk te maken”. En zo geschiedde. Ik heb Mireille vijf maanden mogen begeleiden.

Het gaat goed met Mireille. Ze woont in een klein huisje en heeft samen met Sjors co-ouderschap. Sjors zit na 2 jaar nog steeds in de slachtofferrol wat van grote invloed is op de onderlinge communicatie. Mireille heeft geleerd dat ze een ander niet kan veranderen. Het enige dat je kunt veranderen is hoe je zelf met de situatie omgaat. En daar heeft ze hard aan gewerkt. Hierdoor gaat de communicatie tussen beide ouders goed en is er rust en duidelijkheid ontstaan voor de kinderen. 

Loslaten

Toch heeft Mireille moeite met het loslaten van Sjors en alles wat gebeurd is. Ze wil zo graag nog een keer een goed gesprek met Sjors. Zij belde mij vorige maand met de vraag wat ze hier toch mee moest. Doorvragen leerde mij dat ze dit gesprek wilde “om nog eens te zeggen dat ik spijt heb van hoe alles gelopen is, dat ik het niet netjes heb gedaan”. Op mijn vraag hoe vaak ze Sjors dit al verteld heeft in de afgelopen jaren zei ze: “tientallen keren”. En zo was het. Al tientallen keren had ze haar excuses aangeboden. En al die keren was Sjors boos gebleven. 

Wat Mireille eigenlijk wil is dat Sjors haar vergeeft. Dat hij zegt: “Ach meisje, ik snap het toch. Verliefdheid overkomt je. Je hebt het niet opgezocht. Jij kon er ook niets aan doen. Het is goed zo”. Pas als hij haar zou vergeven, als hij haar “zijn zegen” zou geven kon ze verder met haar leven. 

Onvoorwaardelijke liefde in een ouder-kind relatie

Als kind werden onze stommiteiten en misstappen bijna automatisch vergeven door degene waar we zielsveel van houden, onze ouders. De liefde tussen ouders en kinderen is onvoorwaardelijk. Als je als kind iets “stoms” doet, dan zeggen ouders: “Hmm dat is niet handig, kun je beter zus of zo doen, maar kom eens hier, dan krijg je een knuffel.” En je bent als kind weer blij en gelukkig. Er wordt onvoorwaardelijk van je gehouden. 

Voorwaardelijke liefde in een partnerrelatie

In een partnerrelatie is dat anders. Daar wordt niet onvoorwaardelijk van je gehouden. Als je een grens passeert neemt de liefde af. Mireille was Sjors grens gepasseerd door haar korte affaire met Henry. Haar wens om zijn vergeving en goedkeuring te krijgen hoort niet thuis in een partnerrelatie. Deze hoort thuis in een ouder-kindrelatie. In een partnerrelatie moet je de consequenties dragen van je eigen daden. Dat is volwassen worden. Je vindt geen onvoorwaardelijke liefde meer. 

Volwassen worden 

Met scheiden = volwassen worden bedoel ik dat je pas echt van elkaar loskomt als je op volwassen wijze omgaat met wat er is gebeurd. Verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gedrag. Dit betekent dat je niet de vergeving van een ander nodig hebt, maar die van jezelf!

Voor Mireille geldt dat zij zichzelf moet vergeven. Daar hebben we aan gewerkt. Zij geeft eerlijk – aan zichzelf – toe dat ze niet “netjes” heeft gehandeld. Tegelijkertijd geeft ze toe dat ze ook maar mens is en fouten mag maken. Ja dit was fout. Een fout met vergaande consequenties waar ze achteraf ook blij mee is. Ook dat geeft ze toe. Ze doet er echt alles aan (niet alleen in woord maar ook in daad) om haar kinderen te beschermen tegen de gevolgen van de scheiding. En zo is het goed. Ze mag verder met haar leven. 

Met de verantwoordelijkheid nemen voor haar eigen daad en de daarbij behorende vergeving heeft ze Sjors eindelijk los kunnen laten. Ze heeft hem niet meer nodig om vergeven te worden en verder te kunnen met haar leven. 

Zit jij in eenzelfde of soortgelijke situatie en wil je hier iets aan veranderen? Neem dan contact met mij op. We kijken dan samen wat ik voor jou kan doen. 

Je bent van harte welkom.

Renata Vermeulen

Scheidingscoach aangesloten bij Succesvol Scheiden Nederland

www.1door.nl www.uitliefdevoorjekind.nl

Lees ook de andere blogs van Succesvol Scheiden Nederland.