Stel gratis je vraag over je relatie of nieuwe gezin!
- Vraag jij je af of jouw relatie nog te redden is?
- Wil jij er alles aan doen om te voorkomen dat jouw scheiding in een vechtscheiding eindigt?
- Loop je in een nieuwe relatie tegen ‘oud zeer’ aan?
- Heb je een samengesteld gezin en weet je niet altijd hoe je daar mee om moet gaan?
Met al je vragen over deze onderwerpen kan je terecht bij één van onze deskundige partners; Nellie Timmermans Stief-Gezin (Brabant). De beantwoording van je vraag is gratis! Tenzij er echt dieper op de achtergrond moet worden ingegaan, maar dan geven Nellie en Wilma dat aan.
Mail je vraag naar info@nieuwestap.nl en ontvang meteen wekelijks onze Gouden Tips.
Nellie Timmermans
Reeds ingezonden en beantwoorde vragen:
Vraag Mijn vriend heeft moeite met zijn rol als stiefvader
Sinds een aantal maanden zijn wij als samengesteld gezin gaan samenwonen, gezamenlijk hebben wij 5 kinderen onder de 13 jaar. De kinderen van mijn vriend zijn hier de ene week 3 en de andere week 4 dagen per week. Mijn kinderen wonen bij ons.
Mijn vriend heeft best moeite met wat nu eigenlijk zijn rol is tegenover mijn kinderen, wat hij daarin wil en waar de kinderen behoefte aan hebben en om daar een goede balans in te vinden. Hij merkt bijvoorbeeld dat hij sneller geïrriteerd is wanneer ze bijvoorbeeld niet naar hem luisteren, maar geeft aan niet de energie te hebben om dan op te treden, iets wat hij bij zijn eigen kinderen zeker wel zou doen. Dit creëert dan weer een gevoel van ongelijke behandeling bij zijn kinderen, waarom krijgen zij wel op hun kop en die van mij niet. Begrijpelijk denk ik! Mijn vriend en ik proberen om regelmatig te praten hierover, wat er wel goed gaat, wat er niet goed gaat etc.
Hij stelde laatst voor dat het misschien zou helpen om wat meer betrokken te zijn in bijvoorbeeld de avond routine van mijn kids, nu is het vaak zo dat na het eten hij afruimt, boodschappen gaat doen oid, en ik douche mijn kids dan en doe een spelletje bijvoorbeeld en breng ze dan naar bed.
Ik denk dat dit best een goed idee is, maar ja, mijn kinderen zeggen dan op hun beurt, ja maar ik wil dat mama me naar bed brengt bijvoorbeeld.
Hebben jullie wat praktische tips voor ons? Zijn er dingen die we kunnen doen die het voor iedereen wat makkelijker maken?
Gelukkig dat er zoveel goede dingen zijn, goede momenten…goede gesprekken. En dat er een soepel contact is met de moeder van de kinderen van je vriend. Dat maakt allemaal een stuk eenvoudiger.
Inderdaad is de positie van je vriend t.o.v. jouw kinderen best lastig. Het is precies wat je zegt: balanceren. Ik denk dat het goed is dat hij nog even voorzichtig blijft met het echte “harde” optreden. Hij is immers niet de vader. Hij zou inderdaad meer betrokken moeten zijn bij de dagelijkse dingen van de kinderen, zelfs af en toe misschien het van jou helemaal moeten overnemen zelfs. En laat HEM een spelletje doen met de kinderen.
De kinderen willen dat liever niet, dat is begrijpelijk, want zij kiezen voor datgene wat ze kennen. Maar daarom hoef je dat nog niet te doen… Ik zou dat echt gaan veranderen, zoetjes aan steeds meer aan hem overlaten, maar sowieso dat spelletje doen. Dat is lekker gezellig, daar hoef je niet bij te mopperen, dat maakt de drempel een stuk lager. Uiteindelijk zal hij zeker moeten optreden als jij niet in de buurt bent, en als de kinderen dat lastig vinden moet je zeggen dat je het helemaal met HEM eens bent (zelfs als dat eigenlijk niet helemaal zo is). Uiteraard moet je dan later wel met hem gaan praten om te zorgen dat je het wel eens wordt.
Zo af en toe zou hij juist ook iets kunnen toegeven waar jij wat strenger in bent. Niet te vaak, maar zo een kleinigheidje, bv. niet één maar twéé snoepjes, of nog 10 minuten langer mogen opblijven, of zoiets. Dan gaan de kinderen ook ervaren dat het ook vóórdelen kan hebben, zo’n stiefpapa. Misschien kun je samen iets bedenken waarin jij de strengere persoon kunt zijn en hij toegeeflijker.
Hoe meer hij met de kinderen doet, hoe gemakkelijker het zal gaan. En als hij een keer nogal streng optreedt tegen zijn kinderen, zou je (voor het evenwicht) ook zelf een toegeeflijke opmerking kunnen maken.
Ik wens jullie veel succes en plezier.
Nellie Timmermans
Vraag Stiefzoon met gebruiksaanwijzing
Ik heb een stiefzoon (9 jr) met een gebruiksaanwijzing. Soms gaat het redelijk, maar af en toe is er geen land mee te bezeilen. We hadden beloofd om met de herfstvakantie naar de Efteling te gaan.
Verder heb ik een dochter van 13 jr. en hebben wij samen ook nog een dochter van 6 jr. Maar onze stiefzoon heeft alles behoorlijk verpest. Onderweg in de auto zat hij vreselijk te klieren, waardoor onze dochter van 6 jr. moest huilen.
Ik denk soms dat hij mij niet mag, en dat hij daarom zo vervelend doet. Bij zijn moeder mag hij precies doen wat hij wil, hoeft hij nooit mee te helpen en krijgt hij alleen te eten wat hij graag lust. Bij ons is dat anders. Wij hebben regels.
Wij vinden het heel normaal dat onze kinderen naar vermogen wat bijdragen in de huishouding (tafel dekken voor onze jongste), de andere 2 kunnen gemakkelijk de vaatwasser in- en uitruimen. Dat verwacht ik dan ook.
Dan begint hij meteen te zeuren dat hij dat bij mama niet hoeft. Ik had bijna geantwoord: “ga dan maar naar mama!” ik kon het nog net inslikken. Ligt het aan mij, of hebben meer vrouwen dit soort ervaringen?
Nee, het ligt niet aan jou. Kinderen kunnen veel last hebben van het steeds maar wisselen van de ene ouder naar de andere. Dat zou een verklaring kunnen zijn van het “lastige gedrag” bv. rondom het ritje naar de Efteling.
Misschien kan zijn vader hem eens vragen wat hij nodig heeft om zo’n lange tocht in de auto gemakkelijker te maken. Meestal vervelen kinderen zich in de auto en kun je ze iets te doen geven. Maar het kan ook zijn dat hij nog moest acclimatiseren bij jullie.
Misschien waren jullie hem wel op gaan halen bij zijn moeder en was dat een omschakeling teveel ineens. Want voor ons lijkt dat niet zo’n probleem om je aan te passen, maar voor kinderen verandert hun leven op het moment van switch tussen vader en moeder, zeker als er zoveel verschillen zijn.
Natuurlijk is het prima dat er bij jullie andere regels zijn en het is ook prima om hem te vragen bij kleine huishoudelijke klusjes mee te helpen. Als hij dat bij zijn moeder niet hoeft kun je uitleggen dat jullie dat wel doen, omdat je dan allemaal snel klaar bent en dat je het dan gezellig kunt hebben met elkaar.
Ik weet natuurlijk niet hoe de vraag gesteld wordt. Als je zegt: dat verwacht ik dan ook, dan kan je dat misschien zo gezegd hebben. Ten opzichte van jouw kinderen is dat geen probleem, die zijn aan jouw uitspraken gewend, maar bij kinderen die niet van jou zijn ligt het best gevoelig hoe je dat vraagt. Misschien heb ik het mis en heb je het zelfs poeslief gevraagd, hoor…. dat kan best. Als je het vriendelijk hebt gevraagd, dan zou zijn vader dit naar zich toe kunnen trekken: hem erop kunnen aanspreken dat stiefzoon gewoon mee moet doen met de rest. Als stiefzoon merkt dat het van papa ook moet, zal hij minder lastig doen. En zijn vader zou ook kunnen zeggen dat als JIJ hem iets vraagt, hij gewoon moet doen wat hem gevraagd wordt. Dat jullie daar allebei hetzelfde over denken.
Dat je er af en toe bijna foute dingen uitgooit is begrijpelijk, maar let erop dat dit niet gebeurt! Voor je het weet heb je de poppen flink aan het dansen. Hij is een kind en hoe lastig ook, je stuurt ook je eigen kinderen niet weg als ze lastig zijn. En mogelijk zit hem wat dwars. Het zou goed zijn als zijn vader zo af en toe wat tijd met hem alleen spendeert. Gewoon iets wat de “band tussen mannen” versterkt of zo. Samen een klusje doen, of samen ergens heen. Kinderen praten vaak als ze met iets bezig zijn veel onbevangener (zeker als hij alleen is met papa) en zo kan hij misschien aangeven waar hij last van heeft. Kinderen zijn vaak “lastig” als hen wat dwars zit. Ze kunnen het vaak alleen niet zelf benoemen, dus je moet de gelegenheid scheppen.
Uitspraken als “ga maar naar mama” kunnen veel ellende veroorzaken, waarbij moeder jou als “boze stiefmoeder” kan gaan neerzetten waardoor het voor iedereen nog stukken lastiger wordt. Als je een goede band hebt met moeder (dat weet ik niet) zou je er met haar over kunnen praten, maar let op: kies je woorden voorzichtig. Want ouders zijn bijzonder gevoelig als het om hun kinderen gaat. Waarschijnlijk is het dus ook beter dat VADER met moeder overlegt, indien mogelijk en / of nodig.
Veel vrouwen hebben het moeilijk met hun stiefkinderen, maar ook mannen hebben er vaak best last mee. Het is belangrijk om daar als stel ook samen over te kunnen praten: van welk gedrag je precies last hebt. En probeer je partner te stimuleren dat hij de zorg rondom zijn zoon wat meer naar zich toetrekt. Dan komt de last minder bij jou en bovendien kun jij dan meer positiefs van het kind zien. En als je iets positiefs ontdekt: laat het hem weten… geef een compliment of een aai over de bol.
Hopelijk wordt het hierdoor wat gemakkelijker, verandert er niets, zoek dan hulp.
Nellie Timmermans (www.stief-gezin.nl)
Vraag Wel of geen kind
Ik woon sinds een jaar samen met mijn vriend die zelf al een kind heeft. Ik ben 27 jaar en mijn vriend is 35 jaar. Hij zegt dat hij geen kinderen meer wil en hoewel ik gek ben op zijn dochtertje (8 jaar) zou ik wel graag kinderen willen. Misschien geen 3 maar toch tenminste eentje.
Ik heb lange tijd gehoopt dat hij wel zou veranderen, maar het lijkt erop dat hij er nog steeds hetzelfde over denkt. Ik ben daar best bezorgd over, ik hou ontzettend veel van mijn vriend en ik heb ook al eens gedacht: misschien kan ik mijn wens wel opzij zetten. Toch vind ik dat heel moeilijk. Ik denk niet dat u hierin iets kunt adviseren maar ik weet niet wat ik moet doen…. help.
Nou dat is pittig hoor. Ik kan natuurlijk niet zeggen of je wel of niet verder moet gaan met deze relatie, en als jij echt graag kinderen wilt en je partner niet dan wordt dat heel lastig. Uiteraard zul je erover moeten praten en niet in stilte afwachten tot er iets verandert, want als het dan niet verandert ben jij over 10 jaar misschien te oud en dan voel je je genomen. Het is voor jou een belangrijk punt. Natuurlijk kun je je vriend niet dwingen om kinderen te krijgen, maar andersom kan hij jou ook niet forceren je iets te ontzeggen wat zo fundamenteel is in je leven. Dus zwijgen en afwachten is niet verstandig (ik weet ook niet zeker of je dat overigens doet…). Ik denk dat je wel eerlijkheid van hem mag vragen (als je dat aandurft). Want eerlijkheid betekent ook dat zijn antwoord “nee” kan zijn en als dat niet verandert zul jij moeten kiezen (doorgaan met deze relatie of alsnog een andere partner zoeken).
Als hij het “nog niet weet” dan is het wijs om voor jezelf (desnoods alleen in gedachten) te zeggen tot wanneer je die onduidelijkheid wilt laten voortduren. Want anders is het misschien ineens te laat.
Het klinkt niet leuk, maar ik heb in mijn praktijk meegemaakt dat een man de beslissing steeds voor zich uit geschoven had en zij hierin mee ging totdat ze zich ineens realiseerde dat ze 39 was… Er was nauwelijks nog tijd voor een andere keuze! Nu ben je nog jong en je hebt nog best een tijd te gaan, maar als jij zeker bent van je kinderwens dan is dat belangrijk. Natuurlijk kun je nooit weten hoe je leven verloopt, want hoewel er veel mogelijk is, zijn er ook nog steeds ongewenst kinderloze stellen.
Wat ook belangrijk is, is dat je voor jezelf nagaat wat je verwacht van het moederschap. Is het vooral de mooie droom of is het werkelijk een diepgewortelde wens? Hoe zou je leven zijn zonder kinderen? Hoe zou je als je 80 bent terugkijken op een leven met, en een leven zonder kinderen? Sta jezelf toe hierover te fantaseren (niet alleen de mooie kanten, maar ook de schaduwkanten bekijken). En als je dan nog steeds graag kinderen wil, is het verstandig om hier met je vriend over in gesprek te gaan, hoe graag jij dat wilt en hoe belangrijk het voor jou is. Misschien gaat hij er ook anders over denken, misschien ook niet.
Misschien is het wel goed om te achterhalen wat zijn bedenkingen zijn: is hij bang voor een volgende scheiding en bang voor bv. financiële consequenties? Zijn er andere gevoelens bij hem over het vaderschap? Als je daarover in gesprek raakt kunnen deze kwesties in een ander perspectief komen staan. Misschien verandert er dan iets.…. En misschien ook niet. Maar praat er hoe dan ook over. Misschien niet alleen met hem, maar ook met andere jonge vrouwen en moeders. Zodat je een goed beeld krijgt van wat jij wilt.
Natuurlijk kun je ook hulp zoeken als het praten niet zo lukt.
Ik wens je heel veel wijsheid toe.
Nellie Timmermans (www.stief-gezin.nl)
Vraag Een hectisch samengesteld gezin
Wij hebben een samengesteld gezin, ik heb 3 kinderen en mijn vriend heeft er twee. Het gaat best goed, maar als alle kinderen er zijn is het soms wat hectisch. Zijn kinderen (meiden van 17 en 15 jaar) draaien veel herriemuziek en maken soms ook ruzie, maar soms als mijn kinderen naar hun vader zijn kunnen de meiden elk een eigen kamer in gebruik nemen. Dat scheelt in elk geval met de ruzie. Ideaal is het niet, maar het kan niet anders. Maar dan komt mijn zoon thuis en ruikt zijn kamer naar de parfum. Verder zit hij er niet zo mee.
Maar de onderlinge ruzies en de herrie is echt vervelend. Mijn kinderen zijn nog een stuk jonger (6, 8 en 11) en die moeten op tijd naar bed.
Ik heb al eens aan mijn vriend gevraagd om zijn kinderen alleen te laten komen als de mijne er niet zijn, zodat we meer ruimte hebben en mijn kinderen niet zo’n last hebben van de herrie. Aan de andere kant is dat misschien ook niet verstandig, omdat de kinderen zo nooit met elkaar leren omgaan.
Mijn vriend wil dat ook niet, want dan ziet hij zijn kinderen nóg minder. Hoe kan ik dit oplossen?
Dat is inderdaad een lastige situatie. Ik begin met je laatste opmerking: hoe kan ik dat oplossen? Dat kan jij nooit alleen oplossen dat moeten jullie echt samen doen. Jij bent waarschijnlijk nog niet in de positie dat je voldoende krediet bij de meiden hebt opgebouwd om ze aan te spreken op gedrag wat je wilt veranderen. Als dat nodig is, moet je vriend dat doen. Hij moet niet 1 op 1 jouw wensen overbrengen, maar jullie dienen er eerst samen uit te komen welk gedrag jullie wel en niet tolereren en welke sanctie/beloning daarbij hoort (in grote lijnen natuurlijk).
Mijn ervaring is dat vaak de natuurlijke ouder toestemt in de wens van de stiefouder (of dat ze een compromis bereiken waar een van beiden niet ECHT achter staat) en dan werkt het niet. Kinderen voelen dat haarfijn aan, en het wordt vaak ook niet erg duidelijk en standvastig overgebracht, als men niet 100% achter zijn/haar beslissing staat. Daarom is het erg belangrijk om er samen goed uit te komen hoe je vindt dat je met allerlei dingen omgaat.
Maar nu de praktische oplossing: wat kunnen jullie doen? Als stiefgezincoach adviseer ik altijd om indien mogelijk een nieuwe woning te zoeken waar plek is voor iedereen. Uiteraard kan dat vaak niet, maar dat is verreweg het gemakkelijkst.
Mogelijk andere oplossingen:
- verbouwen van een ruimte
- slaapkamers helemaal omgooien? (Hebben al jouw kinderen een eigen kamer en is dat strikt genomen nodig/wenselijk? Desnoods zouden jullie misschien zelf een andere slaapkamer in gebruik kunnen nemen? Evt. tijdelijk?
- woont de moeder van de kinderen zodanig dat ze misschien eenvoudig een van beiden bij haar kunnen slapen? Hoeft niet steeds, maar wel bv. als iedereen thuis is.
- de oudste dochter is al 17 jr., mogelijk gaat zij op den duur een heel ander leven tegemoet (werk/studie??) en kan ze misschien op korte termijn niet meer via de gewone omgangsregeling komen??
Ik zou er zelf niet snel voor kiezen om de kinderen te “scheiden” door ze telkens als jouw kinderen weg zijn te laten komen. Ze moeten elkaar leren kennen en met elkaar leren omgaan. Als dit er bovendien toe leidt dat ze minder bij hun vader zijn is het gevaar aanwezi g dat zij hem (of jou!!) dit later zullen verwijten en dat kan tot problemen leiden in de toekomst. De kinderen hoeven niet steeds allemaal aanwezig te zijn, en je zou ook kunnen kijken of je een logeerpartij van een van jouw kinderen zou kunnen combineren met de aanwezigheid van de meiden.
Nog een andere gedachte is: de herrie van muziek zou je kunnen oplossen met koptelefoons. Ingrijpen in de ruzie (als dat nodig/wenselijk is) tussen de meiden zou vooral door jouw vriend moeten gebeuren. Maar wanneer vindt hij dat wenselijk en wanneer vind jij dat wenselijk? Dat is dus een heel belangrijk punt. Als je daar niet samen uit kunt komen dan is hulp echt wenselijk.
Als hun vader afwezig is, kan het nodig zijn dat je iets doet. Jij mag echter alleen ingrijpen in de ruzies als duidelijk is dat je dat NAMENS hun vader doet. Als hij thuis is moet hij het doen. En ze mogen niet het idee hebben dat hun vader namens jóu moet aangeven dat bepaald gedrag niet wenselijk is. Het moet om jullie SAMEN gaan. Communicatie tussen jullie beiden is cruciaal
Verder zou je partner kunnen achterhalen waar de ruzie door ontstaat en mogelijk is daar preventief iets aan te doen.
Zoals je ziet is het niet eenvoudig, maar er is eigenlijk altijd wel een oplossing denkbaar. Misschien staat die van jullie er nog niet bij. Ik ken de situatie niet voldoende om alles in kaart te brengen, maar hopelijk brengt het je op ideeën. Kom je er niet uit, zoek dan hulp. Want nu is het nog in enkele gesprekken te verhelpen, als de sfeer verziekt is ben je misschien te laat!
Ik wens je veel succes.
Nellie Timmermans (www.stief-gezin.nl)
Op mijn site staan columns waarin allerlei vragen worden besproken.
