Al een tijdje niets van mij, Frances, gehoord.
Ondertussen..
Doe ik: Wonden likken, opstaan, toch niet en uiteindelijk weer wel… sta ik op.
Elke dag gaat het beter. Ik sta soms versteld van mezelf. Wat heeft de mens toch een oerkracht!
Leven is vol verrassingen. Ineens bedenk je… hoe fijn is het met lotgenoten. Saamhorigheid. Een Oh… ik ben toch niet de enige… DAT gevoel!
In mijn situatie is niets veranderd.
Kinderen spijbelen, zijn ziek, boeken vergeten, huiswerk vergeten, halen slechte cijfers, dikke onvoldoendes zelfs. Maak me zorgen!
En IK KAN ER NIETS MEE… ik ben Nu niet de verzorgende ouder, niet de “coalitie ouder“ (waar de kids (On) bewust een pact, een bondje, een coalitie mee hebben gesloten). Die ouder die ze eigenlijk verwaarloost.
Wel ga ik naar school, ik word uitgenodigd voor gesprekken op school. Zo ook gisteren.
Ik schrik! Ik schrik van de resultaten. Nee ze hoeven geen 8-en te halen. Ze blijken amper aanwezig op school.
Behalve Lente, papa’s oogappel, diegene die waardering krijgt en het huishouden voert. Parentificatie noemt men dat. De moederrol op zich nemen… Arm kind…
Elke week is er wel één een dag ziek.
Een mentor, waar ik vorig jaar goed contact mee had, uit zich… terwijl ik in de gang wacht voor een 10 minuten gesprekje bij de nieuwe mentor. “ Ik hoop dat de bubbel snel breekt. “ Hij weet hoe het zit. Dat doet me goed.
Verder spreekt niemand zich uit.
Mensen… het is een vorm van Kindermishandeling!!! Wanneer wordt men wakker ?
Ik denk aan al die kinderen die op enigerlei wijze gebruikt/misbruikt en of gechanteerd worden tijdens een (v)echtscheiding ?
Zoals de mentor vanavond zei: wanneer barst hun bubbel ?
Ik loop terug richting de bus nog in gedachten verzonken na het 10 minuten gesprek en vlei neer op het koude ijzeren bankje bij de bushalte.
Mensen beginnen vaak overal en nergens tegen me te praten… zo ook een jochie bij de bushalte bij Joy’s school.
Hij ploft naast me neer in het bushokje, veel gekreun, gepuf en gekuch… ik zeg zo… je hebt t zwaar hè… Ik kijk in diepblauwe puber ogen… frustratie alom ☺️… een heel verhaal met Sander, uit mavo 3 van dalton. Over zijn gescheiden ouders, het wonen op 2 adressen (is best cool, vond ‘ie).
Leuk gesprek. Denk ik gossie… die is net zo oud als Rick… en Lente, en hij ( Sander), vindt ’t wel fijn z’n ei ff kwijt te raken bij me. Stoom af te blazen. Snif…
We hadden het over zijn dromen, over school, toetsen, het mislukte U2 concert waar z’n paps flink van baalde… Leuk puber gesprek!!
Kreeg een boks ?? bij het afscheid. Ik kan het nog wel ?
Lachend stapte ik de bus in.
(Naam gefingeerd )
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting/ouderonthechting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting (ouderonthechting) dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Sandra - 24 okt 2018
Zo herkenbaar. Ook mijn zoon is ontvoerd en je wordt niet serieus genomen door instanties. Ik noem het de hel op aarde.??
Marian - 5 nov 2018
Zie mijn dochter al 8 jaar niet.... heel herkenbaar.... en bizar... maar kinderontvoering binnen Nederland sta je machteloos... de rechtbank kan niet optreden met de huidige regelgeving...
john - 22 nov 2018
Recent heb ik je blogs gelezen en reageer dan nu maar eens. Ik herken namelijk zoveel dingen.... Hoe krijgen die ouder-verstoters zo makkelijk familie, bekenden en jeugdzorg en instanties op hun hand?? Misleiding, leugens en manipulatie... het is ze niet vreemd en ze komen er keer op keer mee weg!! Een ding weet ik wel en dat is ouder-verstoters geweldige acteurs zijn. Mijn naam is John en vader van een tweeling. Ik heb mijn 2 dochters die gisteren 17 zijn geworden. sinds 2012 niet meer gezien. Ik houd zielsveel van ze maar vraag mij nu af of ik ze nog ooit te zien krijg.... Jaren wordt ik al wordt zwart gemaakt en er wordt echt alles aan gedaan om de kinderen maar onder mama’s vleugels te houden. Nu heb ik ook nog de pech dat mn ex een borderliner is en dat maakt het m.i nog erger. In het begin had ik nog wel telefonisch contact met mijn tweeling maar dan moest de telefoon altijd op luidspreker. Dit waren zeer moeilijke gesprekken voor mij. Alsof je over dus ijs loopt. Alles maar ook alles werd gecontroleerd. Gisteren trok ik de stoute schoenen aan en heb ik ze geprobeerd te bellen voor hun verjaardag, maar ik werd weggedrukt. Ik kreeg na een tijdje een berichtje terug dat als de meiden contact met mij willen zij zelf wel van zich laten horen. Zo van, ik houd ze bij je weg zolang dat in mijn macht ligt! Verder heb ik geen contact met mijn ex. Het enige contact is soms nog via advocaten als ze weer geld wilt. Ik stuur nog wel kaarten naar mijn kinderen maar ik weet niet of ze aankomen. Het blijft namelijk altijd stil. Destijds was Jeugdzorg ook een drama want er werd maar eenzijdig een verhaal genoteerd. Ja en je raadt het al! Jeugdzorg heeft ook totaal geen kennis van PAS of ouderverstoting of willen er niets mee doen. Bij jeugdzorg zeiden ze doodleuk;” John, je ex doet echt haar best, nu jij nog!" Ja ze doet haar best om mijn kinderen bij mij weg te houden en iedereen te manipuleren! Ik heb in een laatste poging uit alle macht geprobeerd jeugdzorg van de situatie op de hoogte te brengen. Helaas.... de mevrouw roerde gedachteloos in haar koffie en begon dan gewoon over een ander onderwerp. Het kwartje is nooit gevallen. En dit moeten dan professionals zijn?? Ik voel mij zo machteloos en wil het van de daken schreeuwen. Maar het vreet je op van binnen. Ouderverstoting is een monster met veel handlangers. (bewust en onbewust) Het ging zelfs zo ver dat er valse aangifte door mijn ex is gedaan! Zie je dan maar eens als man te verdedigen! Je staat 6-0 achter. Ik denk inmiddels dat door alle beïnvloeding van mijn ex, mijn 2 kinderen voor het leven beschadigd zijn. Dat ze de tweeling bij mij heeft weggehouden is 1 ding, maar dat ze mij heeft willen pakken over de rug van mijn kinderen is echt door en door slecht. John
Frances - 22 nov 2018
Aan Sandra, marian en John. Bedankt voor jullie reacties. Heel veel sterkte allereerst. En idd in Nederland ontvoerd worden is niet sexy interessant Of nieuwswaardig genoeg helaas. Nederland is vaak slap en de overheid lijkt liever weg te kijken dan daadwerkelijk op te lossen. Tevens is het een gekdmakende machine. Rechters, advocaten, mediators, jeugdzorg , rvdk ..ze eten er allemaal van. Oude protocollen en handelingsonbekwaam ! Daarom pleiten nieuwe bewegingen in dit land, tegen beweging voor een ander geluid, ander type jz of verplichte trainingen mbt dit onderwerp. Ik kan hier nog uren over typen...je bent niet alleen. Er zijn lotgenoten groepen en anders mag je altijd je gegevens bij de redactie achterlaten. Dan neem ik contact op. Werk aan jezelf. Zoek hulp en hou vol ! Virtuele knuffel !
Anoniem - 24 jan 2019
Eigenlijk niet fijn om te lezen want er zijn dus meerdere slachtoffers. Slachtoffers van het misselijkmakende ouderverstotings syndroom. Maar ergens is het voor ons een herkenning als we elkaars verhaal lezen en versterkt het gevoel dat het niet aan jou ligt. Niet dat ik aan mijzelf twijfel maar toch. Mijn dochter komt al 5 maand niet bij mij. Ze wil soms praten maar de volgende dag is alles weer anders en is het verhaal verdraaid. Negatief en er klopt niets van. Manipulatie, indoctrinatie van vader of misschien wel stiefmoeder. Ik kom er niet tussen en kan er moeilijk de vinger op leggen. En waar zijn inderdaad die instanties voor? Het is lastig niet boos te zijn op je kind omdat ze er in mee gaan en dan ook best hard kunnen zijn tegen je. Ze kunnen er niets aan doen. Mijn moeder noemt haar slachtoffer en zo zie ik het ook. Het houdt mij sterk om voor haar te vechten ?
Caat - 5 sep 2022
Yep. Ik sprak laatst een verontwaardigde vader bij een picknick. Boos dat hij z'n kind al twee jaar niet had gezien. Op mijn vraag wat hij er allemaal voor had gedaan antwoordde hij ik ben lid van een club mensen die ouderverstoting hebben meegemaakt en ga naar ene advocaat om m'n gelijk te halen. Op de vraag nogmaals wat hij zelf al had gedaan kwam geen antwoord. Hij zocht geen hulp voor zichzelf. Hij verwijt dat zn vrouw en kind wel hulp hadden gezocht. Kan het zijn dat sommige ouders verstoting roepen omdat ze zelf handelingsonbekwaam lijken te zijn. Geen enkele stap durven of kunnen zetten richting zichzelf om hulp durven vragen voordat ze aanhaken bij zo n club