De kou is uit de lucht. Letterlijk en figuurlijk en alles lijkt weer langzaam in rustiger vaarwater te komen. Het weekend met de kinderen verloopt rustig en zonder noemenswaardigheden. Er wordt gelachen en als ‘s avonds de gordijnen dichtgaan heerst er sereniteit en huiselijkheid. Samen op de bank, ieder op de eigen telefoon dat wel… het blijven pubers. Er wordt gesport, boodschappen worden gedaan en uiteraard snoep en chips. Het weekend heeft een mannensfeer en ik geniet ervan. We hebben het toch maar mooi voor elkaar. Een aantal oude foto’s komen bovenwater, foto’s van toen ik ze net leerde kennen. Wat zijn er al weer veel jaren voorbij, wat groeien ze hard, wat gaat de tijd toch snel. Wat hebben we al ontzettend veel hobbels genomen! Wat heb ik veel geleerd.
Van de week werd me verteld dat je als vrouw van een man met kinderen van een andere vrouw, je toch altijd de tweedehands vrouw blijft. Ik blijf er rustig onder. Het is wat het is. Andere mensen weten niet hoe het is, weten niet wat er zich achter de voordeur afspeelt. Hoe ingewikkeld het kan zijn, dat het zoeken is, de vooroordelen, de weerstand van de ex. Misschien ook wel fijn. Ze weten niet hoeveel fijne momenten er ook zijn. Het proces, de zoektocht, het vallen en weer opstaan, de ontwikkeling en gelukkig: de vooruitgang.
De lente hangt in de lucht. Misschien helpt dit ook wel om het allemaal weer in een positiever perspectief te zien, kunnen we weer meer naar buiten, overdag onze energie kwijt raken, plannen maken voor de zomervakantie en ‘s avonds voldaan en moe thuiskomen.
Ik ben Tessa, sinds bijna 10 jaar stiefmoeder van de kinderen van mijn partner die om het weekend ook bij ons wonen. Het zijn leuke jongens en het brengt veel gezelligheid, maar het is ook nog steeds wel een beetje een zoektocht naar mijn rol in het geheel.
Vind je deze blog waardevol? Doe ons een plezier en deel hem op social media.
REAGEER OP DEZE BLOG