In deze nieuwe blog, die eens per maand zal verschijnen, volgen we Chris (43), haar scheiding is nog net niet helemaal afgerond. Ze werkt parttime als psycho-therapeute en heeft drie kinderen: Noa van 12, Eef van 14 en Bas van 17 jaar. In haar eentje probeert Chris haar drukke leven draaiend te houden, maar met drie pubers valt dat niet mee. Zij probeert de touwtjes in handen te krijgen, maar loopt regelmatig tegen allerlei (financiële) zaken (waar zij eerder nooit over nadacht) en zichzelf aan.
Chris zette haar fiets op slot en laadde haar boodschappen uit de overvolle fietstassen. Terwijl ze met haar been één van de tassen steunde, probeerde ze haar huissleutels uit haar handtas op te diepen. Ze moest hem nodig eens leegmaken, het ding zat nog vol troep van de vakantie: kaartjes, bonnetjes, noem maar op. Ha, daar waren de sleutels! Ze maakte de deur open en bracht de tassen direct naar de keuken. Daarna liep ze terug om de voordeur te sluiten. Ze raapte een stapel post van de mat. Snel bladerde ze door de stapel: krantjes, reclame, rekeningen, een blauwe envelop van de Belastingdienst, maar niet wat ze zocht. Ze zuchtte, alle rekeningen van de vakantie kwamen nu binnen. Ze had geen idee hoeveel ze had uitgegeven. Ze moesten genieten, vond ze, dus ze had overal onbekommerd haar creditcard tevoorschijn getrokken. Nu had ze daar wel spijt van. De rekeningen liet ze voorlopig nog maar even dicht. De blauwe envelop liet ze ook maar ongeopend, dat deprimeerde haar te veel.
Tussen de post geen bankafschrift, helaas. De alimentatie stond dus nog niet op de rekening. Chris legde de reclame op tafel en gooide de rest van de post op de fruitschaal. Daar zou ze zich later wel over buigen. Ze ruimde de boodschappen weg en schonk zichzelf nog een kop koffie in van de pot die al veel te lang op het warmhoudplaatje had gestaan. Ze schoof aan de tafel en bladerde door de reclamekrantjes. Er zat ook een dikke catalogus bij van een hip kledingconcern, haar dochters waren er dol op. Vooral Noa, die nu net in de brugklas zat. Maar ook de jongste kocht er graag spullen. Ze bladerde door het showboek. Mooie kinderen poseerden in kleurige, vrolijke taferelen en lachten naar de lens. Zo’n leven wilde Chris ook, zo’n leven wilde ze vooral voor haar kinderen, die het toch al moeilijk genoeg hadden gehad na de scheiding. Maar waar moest ze dat van betalen? Het was niet dat ze slecht verdiende, met de alimentatie mee had ze genoeg te besteden, maar het leek wel of het geld als water door haar vingers glipte. Chris zuchtte. Op dat moment hoorde ze dat de voordeur werd opengemaakt, en met een klap weer in het slot viel. Noa stormde de keuken binnen en smeet haar tas op tafel, pal voor de neus van Chris.
‘Hoi mam! De nieuwe klas is vet cool, maar ik moet nieuwe gympen want m’n oude passen niet meer en ik moet kleurpotloden voor Biologie. O ja, en ik moet ook andere kleren. Iedereen heeft hier gekleurde skinny jeans en zo’n vest, mijn kleren kunnen echt niet meer! Nou ik ga naar Anniek!’
‘Maar neem dan nog een boterham!’
‘Nee, ik koop onderweg wel wat. Toodles!’
Noa gaf Chris nog vluchtig een kus en weg was ze. Chris zuchtte en nam nog een slok koffie. Waar had ze haar creditcard ook alweer?
Herkenbaar? Wil jij ook je financiële leven op orde? Schrijf je in voor de training Regel ‘t!
REAGEER OP DEZE BLOG