Dingen die je niet moet zeggen als gescheiden ouders!

‘Je vader is een egotripper!’

Het zwartmaken van de andere ouder tegenover de kinderen. Het is iets wat (wellicht soms onbewust) gebeurt. Je bent gekwetst door de ander of je voelt je aan de kant gezet. Dan is het ook helemaal geen gekke reactie als je in de emotie schiet waar je kinderen bij zijn. We zouden bijna zeggen dat het een logische reactie is. Want hoe reageer je als je op de werkvloer bijvoorbeeld onrecht wordt aangedaan? Of als iemand je raakt op meest dierbaren zoals je kinderen? Dan spring je ook in de bres, dan zal je ook boos worden. Maar uit liefde voor de kinderen kan je beter zoveel mogelijk je emoties in bedwang houden, want elke boze uiting, kan een negatief effect hebben op je kinderen.

We willen je meenemen in een aantal praktijkvoorbeelden om je te laten horen (en misschien voel je de pijn zelfs wel) wat de scheiding met kinderen heeft gedaan. Wij werken samen met  Tienermediators; jonge ervaringsdeskundigen die jongeren kunnen bijstaan tijdens de scheiding. Vaak krijgen ze verhalen te horen die niet met de ouders zijn besproken maar wel zorgen voor een dilemma. Jaren later blijkt het een grotere impact gehad te hebben dan dat ouders in eerste instantie gedacht hadden.

‘Hij wil niet meer bij ons wonen’

Mijn vader was er ineens niet meer. Hij was eerder altijd op de woensdag vrij. Een tijd is hij nog wel in ons huis geweest en dan ging mijn moeder altijd weg. Ik was vijf destijds, waardoor ik het allemaal wel gek vond. Toen ik voor de zoveelste keer vroeg aan mijn moeder waar mijn vader was, kreeg ik een snauwend antwoord: ‘je vader wil niet meer bij ons wonen!’ Sindsdien is er nooit meer over gesproken en heb ik mij jarenlang schuldig gevoeld.

‘Ze gaat op vakantie van mijn geld’

Mijn ouders hebben nooit op goede voet gestaan. Jarenlang heeft mijn vader gezegd dat hij voor de maandelijkse gelden zorgt richting mijn moeder. Als ik wat nodig had ik bij mijn moeder moest zijn. Mijn moeder ging elk jaar op vakantie zonder ons. Ja, dat vond ik wel vreemd. Want samen gingen we alleen dagjes uit. Ook leuk, maar op vakantie gaan had ik misschien wel leuker gevonden. Dus elk jaar zei mijn vader weer: ‘je moeder gaat van mijn geld op vakantie.’ En misschien was dat ook wel zo.

‘Je kan niet mee op vakantie’

Ik lig niet zo lekker met mijn stiefmoeder. Al zolang als ik haar ken eigenlijk. En dat is al 15 jaar. Vaak gingen we kamperen, met heel het gezin. Dan ging ik heel erg mijn eigen gang. Ik kwam dan laat thuis en tussendoor at ik wat mee. Vorig jaar ging mijn vader met zijn gezin naar Canada. De mededeling naar mij was: ‘het is helaas te duur om jou ook mee te nemen.’ Ik had denk ik toch niet meegegaan, want ik had al met mijn vrienden een vakantie gepland. Maar ineens werd pijnlijk duidelijk dat ik geen onderdeel van ‘het gezin’ ben.

Push the button

Als ouder ben je je niet altijd bewust van je uitspraken. De gevolgen kunnen enorm zijn op de lange termijn. Het zou goed zijn als elke ouder voor zo’n uitspraak een seintje krijgt met de vraag of het wel goed is voor de kinderen. Een checkmomentje zogezegd. En stel jezelf dan meteen de vragen; geef ik de kinderen de juiste aandacht, overheersen mijn eigen emoties niet, vertonen de kinderen ander gedrag?

Wat zou je ervan vinden als er zo’n knop is die je hierop attent maakt? Gewoon… omdat je er soms geheel onbewust aan voorbij gaat.

De Mediationsupermarkt