Waarom wordt een mens scheidingscoach? Er zijn gezelliger beroepen te bedenken zoals bloemist of dolfijnentrainer. Ik ben scheidingscoach geworden omdat ik getekend ben door de scheiding van mijn eigen ouders. En dat leed wil ik andere kinderen besparen.
Ik zie de kinderen van gescheiden ouders niet in mijn praktijk. Eén van hun ouders, of beiden, zie ik wel. Dan hoor ik, soms tussen de regels door, hoe deze ouders met hun kinderen omgaan en hoe ze over de andere ouder spreken in het bijzijn van hun gezamenlijke bloedjes. Dat is niet altijd even fraai. Het goede nieuws is dat ik deze mensen erop kan wijzen wat ze eigenlijk zeggen, wat dat met hun kinderen doet én ze te leren hoe het beter kan!
De andere ouder of ex?
De andere ouder DE ANDERE OUDER noemen in plaats van EX maakt al een wereld van verschil. Ex klinkt hard en naar. En de andere ouder is en blijft altijd DE ANDERE OUDER van het kind. “M’n ex” verwijst ook naar jezelf en als het goed is heb je dat afgesloten. “De andere ouder” verwijst naar iets wat er nog is, namelijk jullie gezamenlijke kinderen. Klinkt toch veel fijner?
Gedurende de relatie benoemen mensen hun partner, naar hun kinderen toe, meestal met “papa” of “mama”. Na een echtscheiding veranderd dit vaak. Dan wordt het je “je vader” of “je moeder”. Ook mijn moeder deed dit. Dan kreeg je opmerkingen als: “Zeg maar tegen je vader dat volgende week de rapportbespreking is”. Geen “papa” meer uit haar mond… Ze deed dit niet met kwade opzet. Ze wist niet beter. Maar ik heb het altijd pijnlijk gevonden. Kil en koud alsof ze die man niet kende.
Nooit te oud om te leren
Maar voor hernieuwde inzichten is het nooit te laat. Laatst zat ik in de auto met mijn moeder en mijn zoon van 16. Vraag me niet hoe we erop kwamen maar opeens zei mijn zoon: dat vind ik altijd zo raar als ouders na de scheiding tegen hun kinderen “je vader” of “je moeder” zeggen! Alsof ze diegene niet kennen!
Ik viel even stil. Was het roerend met hem eens maar ging dit kwartje vallen bij mijn moeder? Besefte zij dat ze dit ook altijd zo gedaan heeft? En nog…
Toen klonk vanaf de achterbank “wat moet je dan zeggen?” Ik hield me stil en mijn zoon antwoordde: gewoon “papa”, net als er voor de scheiding gezegd werd. “Oh” zei mijn moeder…
Ik heb niet de illusie dat ze nu tegen mij “papa” gaat zeggen als we het over mijn vader hebben. Maar het voelde zo fijn dat ze er in ieder geval over na dacht.
Herken jij iemand in bovenstaand verhaal of kun jij zelf wel wat hulp gebruiken na je scheiding? Neem vrijblijvend contact met me op dan kijken we samen waarbij ik jou kan helpen.
Carolien Roobol
www.succesvolscheidenrijnmond.nl
Lees ook de andere blogs van Carolien.
chan - 13 jul 2020
het kan nog erger... de vader van mijn kinderen noemde mij ineens alleen nog maar bij mijn voornaam...
Siya - 16 jul 2020
Huh? Als kinderen ouder worden blijf je toch ook geen papa of mama zeggen. Ik ken volwassenen die het nog steeds over papa of mama hebben, dat vind ik nou raar. Op een gegeven moment veranderd dat gewoon. Mijn moeder spreekt ook over ;je vader' terwijl ze nog altijd bij elkaar zijn. Papa uit haar mond klinkt heel raar. Misschien gewoon een dingetje wat gewoon is bij een ieder thuis....?
William - 16 jul 2020
Siya, spreek voor jezelf; bij ons is dat nog steeds mama en papa. En wanneer ik het tegen één van onze kinderen heb over hun moeder, dan zeg ik 'jouw mama ...'. Ik zou het bizar en afstandelijk vinden mocht één van mijn eigen kinderen mij met mijn voornaam aanspreken. Ook, mijn vader heeft een gezegende leeftijd, en ik spreek hem nog steeds aan met papa, of kortweg 'pa', en bij mijn vriendin hetzelfde, ze spreekt haar moeder nog steeds aan met mama. Ik zie niet in waarom hier een leeftijd op zou staan.
Yvette - 16 jul 2020
Bijzonder... Ik vind het altijd erg vreemd als ouders tegen hun kinderen de andere ouder als 'papa' of 'mama' noemen. Dat je dat met kleine kinderen doet is logisch, maar op een gegeven moment vind ik het logisch dat het verandert. Mijn ouders zijn al ruim 50 jaar getrouwd en praten ook tegen mij over 'je moeder' en 'je vader'. Heel normaal. De ouders van mijn ex-partner zeggen nog steeds 'papa' en 'mama', in mijn oren klinkt dat erg kinderlijk. Als ik mijn ex-partner dan ook tegen mijn dochter van 18 over zichzelf zegt 'papa' moet eenmaal werken, krijg ik de kriebels. Meestal ga ik dan even naar de WC. Het is dus misschien meer persoons afhankelijk en heeft in mijn ogen helemaal niets te maken met afstandelijkheid. Het lijkt mij echt beter als dat soort zaken niet te algemeniseren.
Tessa - 16 jul 2020
Ja, precies van Yvette zegt!
Siya - 16 jul 2020
Ja precies, dat is wat ik ook bedoelde
Tessa - 16 jul 2020
Het verschilt per gezin denk ik. Mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar en zeggen van jongs af aan al tegen mij je vader of je moeder als ze het over de andere ouder hebben. Ik heb dat nooit als afstandelijk of raar ervaren.
Maris19 - 16 jul 2020
Yvette zo denk ik er ook over
Erik van der Waal - HerVerbinden - 16 jul 2020
Hoe men elkaar noemt binnen een familie en/of gezin verschilt nogal, al is ma(ma) en pa(pa) nog wel een meerderheid in Nederlandse gezinnen is mijn indruk. Ook op latere leeftijd. Wat na scheidingen nog wel eens als een opvallend kenmerk kan worden (met name bij escalerende scheidingen), is dat de kinderen, die vele jaren mama en/of papa hebben gezegd, dit 'opeens' wijzigen in bijvoorbeeld de voornaam van die ouder (meestal de ouder die sociaal wordt buitengesloten). Dat is dan ook vaak het voorbeeld wat ze krijgen in de omgeving (gezin/familie) waar ze de meeste tijd wonen. Een ouder die de 'ex' (partner) tegen iedereen de 'ex', of 'hem/haar', bij voornaam, of die 'vent/heks', of andere varianten aangevuld met specifieke 'karakter-typeringen', noemt, en niet meer (neutraal-liefdevol) als papa of mama van de kinderen. Het de kinderen door een ouder ontnemen (afleren) van het 'intieme' gebruik van 'mama' of 'papa' voor de andere ouder (m.n. na een scheiding), heeft vaak te maken met het afbreken van het respect (bij de kinderen) voor die andere ouder. Daarmee wordt ook deze 'intieme' band met die andere ouder geweld aangedaan. Dit komt regelmatig als (O/K) kenmerk en opmerkelijk gedrag voor in processen van oudervervreemding / ouderverstoting. Het is de kunst om na een scheiding als ouders (én familie/sociale omgeving) de ex-partner zaken te kunnen blijven ontkoppelen van de ouder-zaken (en kind-ouder-relatie) als blijvende mama en papa voor de kinderen. Niet de kinderen geven hun 'intieme' relatie met hun ouders op, dat doen hun ouders (als partners naar ex-partners).
Ikke - 16 jul 2020
Mijn ouders zeggen je vader of je moeder en papa en mama door elkaar. Uiteraard niet tegen elkaar 😉 ook al ken ik dat soort ouders ook wel. Mijn ouders zijn al ruim 40 jaar getrouwd. Ikzelf praat over papa maar ook over je vader als ik met mijn kinderen over hun vader spreek (mijn ex-man). Volkomen normaal en totaal niet afstandelijk, gelukkig gaan wij goed met elkaar om.
Louise - 17 jul 2020
Tja natuurlijk blijft de andere ouder ook papa of mama, maar wellicht voelt het beter voor de ex-partner om je vader of je moeder te zeggen na een scheiding. Juist omdat het mogelijk wat meer de afstand schept (families waar gebruik van je vader of je moeder al normaal was zal dat niet zo ervaren worden lijkt me evident). Maar daar waar het wel zo is kan het scheppen van wat afstand door gebruik van je vader of je minder minder woede of verdriet oproepen. Vanavond ga je naar papa klinkt voor mij anders dan vanavond ga je naar je vader. Ik gebruik overigens beide benamingen door elkaar na de scheiding (juist ook omdat papa voor de kinderen bekender en wellicht fijner klinkt), maar soms vind ik ‘je vader’ fijner voor mezelf als ik even uit emotie wil blijven die de hele scheiding heeft veroorzaakt. En ik praat ook wel eens over mijn ex naar derden. De andere ouder vind ik helemaal raar klinken, want vaak praat ik met derden over zijn voormalige partnerrol en niet zijn ouderrol en daarbij heeft mijn ex zich nu niet echt als een verantwoordelijk ouder gedragen (maar dat terzijde). En praat ik over de ouderrol zeg ik vaak ‘de vader van de meiden’. Tja hoe ze dat zullen ervaren later ik weer het niet, ik hoop wel ze beseffen hoe erg ik mijn best doe nog überhaupt een redelijk normale omgangsregeling relatie te hebben met hun vader.
Ray - 16 sep 2020
Ik merk dat het mij stoort als mijn vriendin tegen haar zoontje uit haar huwelijk het over papa heeft. Komt op mij over alsof ik een indringer in een huwelijk ben terwijl ze al vele jaren uit elkaar zijn. Het over papa hebben komt over alsof ze nog steeds een relatie hebben, is mij te intiem en dat vind ik vervelend Alsof hij ieder moment thuis komt ofzo.. Als het zoontje het over papa tegen mijn vriendin heeft vind ik dat geen probleem.
Eline Stap - 16 sep 2020
Ray, ik denk dat het hier niet gaat om wat jij prettig vindt, maar wat veilig en vertrouwd voelt voor het zoontje van je vriendin.
Tessa - 17 sep 2020
Ray, ik begrijp je wel en ik heb dat soms ook, soms doet het zelfs een beetje pijn. MAAR voor het kind is dit onbelangrijk wat ik hierbij voel en daar mag hij niets van merken. Dus inderdaad wat Eline zegt.
Marion - 1 apr 2021
Helaas een late reactie maar toch ... wat een geweldige site! Heb als kind niet zozeer onder de scheiding zelf maar meer onder de gevolgen ervan geleden. Groeide op bij mijn vader "in het ouderlijk huis", was in de weekenden bij mijn moeder en haar vriend. Mijn vader zweeg alles dood wat met "dáár" of "je moeder" te maken had( de enige twee woorden die hij nog gebruikte na de scheiding, echt afschuwelijk), mijn moeder bleef het gewoon over "papa" hebben, wat ik heel fijn vond. "je moeder" had voor mij zo'n negatieve klank dat mijn man heel snel is overgestapt op "mama" als hij haar bedoelde.