“Mama ik heb muggenbulten”, huilt mijn dochtertje. “Nee’, zegt haar broer het zijn waterpokken en die heeft ze sinds gisteren. Ik schrik, waterpokken?
Voor de zoveelste keer op rij zet de vader van mijn kinderen ze af en rijdt verder zonder overdracht. Inmiddels had ik mij hierbij neergelegd, want na een keer te hebben gevraagd waarom hij dit deed, kreeg ik geen reactie. Maar dit was de druppel.
‘S avonds zie ik dat hun vader mij 1,5 uur voordat de kinderen thuis zijn afgezet had gemaild dat ze waterpokken had en al over haar hoogtepunt heen was. Ik mailde terug dat ik het fijn had gevonden als ik dit eerder had geweten (had ik spul kunnen kopen) of een live overdracht, ik lees mijn mail niet altijd. Weer geen reactie.
Grens bereikt
De nacht was een drama en de dag erna ook. Mijn dochtertje had er veel last van. Niks hoogtepunt bereikt! Mijn grens was bereikt. Contact met hem lukt niet, zijn ouders weten ook niet meer wat te doen, dus heb ik een nette mail (in mijn ogen maar ook volgen zijn ouders die ik het heb laten lezen) naar zijn vrouw gestuurd. Essentie was dat ik hun vader al het geluk van de wereld gun, we geen vrienden hoeven te zijn maar wel in het belang van de kinderen er communicatie moet plaatsvinden. Helaas geen reactie.
Het verdriet van mijn zoontje
Een week later bracht ik mijn zoontje naar bed. Hij had veel verdriet, hij mistte papa. Maar vroeg ook waarom papa hem niet meer naar de deur brengt met thuisbrengen.
Weer de vraag waarom wij uit elkaar zijn, er soms papa’s en mama’s zijn die weer bij elkaar komen of dat bij ons ook kon. Het was hartverscheurend. Zijn juf van school had al een (online) afspraak met ons gemaakt voor de week erop want ook zij had het idee dat hij best last heeft van de scheiding.
Geen contact met mama bij papa
Toen dit gesprek plaats vond vroeg ze hoe wij dit ervaarden. Ik gaf aan dat onze zoon steeds vaker praat over de situatie en verdriet heeft. De vader van mijn zoon gaf aan, ik merk niks daar zie ik hem te weinig voor. Juf gaf aan dat hij laatst huilde na school omdat hij naar papa ging en mij al miste. Ze vroeg, dan ga je toch face timen bij papa? Daarop antwoordde mijn zoontje, dat mag niet van papa want papa vindt mama niet lief.
De vader van mijn zoon werd boos toen de juf dit vertelde en vroeg hoe dit zat. Hij ging onwijs te keer tegen mij en de juf en zei tegen haar dat het iets tussen ons twee was. Dus ik gaf aan hoe kunnen we dit oplossen als we al maanden geen contact hebben en ik van alles heb geprobeerd?
Papa en mama móeten met elkaar praten
We kunnen onze zoon naar een therapeut brengen maar dat gaat dit niet oplossen. De juf beaamde dit. Die gaf aan dat als onze kinderen geen contact mogen hebben met een andere ouder dit niet goed is. Hij werd toen nog bozer en hing vervolgens op. Juf schrok zich rot en wist zich geen raad maar moest ook door naar het volgende gesprek.
Daarna videobelde hij me terug en begon te tieren. Ik vroeg of hij rustig kon blijven. Nee zei hij, hij was woest en hoe haalde ik het in mijn hoofd. Er viel amper tussen te komen. Dus gaf ik aan dat ik ging ophangen als hij zo door bleef gaan. Dat het prima is als hij boos is, dat ik ook al heel lang boos ben maar in het belang van de kinderen dit wel scheid en hem ziet als hun vader. Dat hij misschien ook eens naar zichzelf mag kijken.
Dit kon hij niet gaf hij aan, het lag allemaal aan mij, ik had het verpest door een advocaat in te schakelen toen hij mededeelde dat de omgangsregeling anders zou zijn. Ik vertelde waarom ik dit had gedaan, dat ik niet akkoord ging met zijn mededeling en in mijn ogen dreigementen en advies van zijn advocaat. Dat ik geen andere uitweg zag dan middels een advocaat hem uit te nodigen voor een gesprek omdat we dit samen niet tot een goed einde konden brengen. Hij vond dat mijn advocaat beweerde dat hij een slechte vader was. Ik vond dat zijn advocaat vond dat ik geen leven en carrière had.
Als wij niet met elkaar praten ontstaan er dus interpretatieverschillen en gaat het van kwaad tot erger, gaf ik aan. Dat we in het belang van de kinderen dit moeten scheiden van elkaar. Ik vertelde dat ik hem zie als de vader van mijn kinderen en niet als een expartner. Ik kan dat niet brulde hij. Ik gaf aan dat ik hier veel voor heb gedaan, ook gekeken heb wat mijn aandeel is.
Ik voelde kracht
Hij werd eindelijk soort van rustig. Maar gaf aan dat hij dit nog niet kan. Tja dit ligt echt bij hem, ik kan dit niet voor hem doen. Wel besefte ik me weer opnieuw dat ik blij ben dat hij bij me weg is gegaan.
In dit gesprek zag ik weer veel dingen die mij raakten, ja zo kon hij echt zijn en ik durfde dan nooit tegen hem in te gaan en hield mij vervolgens klein. Nu raakt het me ook maar op een andere manier, ik voelde kracht opkomen, bleef rustig en keek wat ik eruit kon halen en kon zo reageren. In verband met werk moest het gesprek tot een einde komen. Benieuwd waar dit heengaat…
Ik ben Merel 38 jaar en mama van 2 kindjes. Een zoontje van 6 jaar en een dochtertje van 3 jaar. Inmiddels bijna 3 jaar gescheiden. De keus van hun papa, er bleek na 2 maanden toch een andere vrouw te zijn. Inmiddels is papa al opnieuw getrouwd en is deze vrouw dus ook bij mijn kinderen. Na een lange periode van rouwen, ongelukkig zijn en het gebrek aan zelfvertrouwen grijp ik deze gebeurtenis aan als een nieuwe kans voor mezelf. De wereld ligt weer open voor mij. Ondanks het gemis van mijn kinderen als ze er niet zijn…
Lees ook de andere blogs van Merel.
Jørgen - 19 dec 2020
Hoi Merel, ik las je blog en ik herken een paar dingen die je schrijft. Zelf zit ik in een andere situatie maar het heeft wel raakvlakken met de jouwe. Helaas ook uit elkaar gegaan op verzoek van mijn inmiddels ex partner die ook meer interesse bleek te hebben in een ander en gedoe met haar advocaat in het verleden. Wat ik lees is "handelen in het belang van de kinderen". Stel jezelf eens de vraag wat dat voor jouw is. Voor jouw is dat misschien face to face "life" praten, voor hem is dat de overdracht mailen of de houding geven zoals je omschrijft. Helaas kan je dat niet invullen voor hem. Dat jij hem ziet als vader is heel mooi en fijn. Knap van je dat jij dat zo kan zien en voelen als je oog in oog met hem staat na wat je hebt meegemaakt! Dat hij hetzelfde beeld nog niet ziet of heeft over jou en jullie huidige relatie als ouders "van" en sommige dingen nog niet kan vind ik enigszins ook knap van hem, omdat hij dat aan durft te geven bij jou ondanks zijn schreewende uiting en afgezien nog van het feit dat er een ander was zoals je schrijft. Kennelijk zit er toch meer onderliggend pijn bij hem en een bepaald gevoel over jou en misschien wel schaamte over wat hij heeft gedaan. Hij kan dan misschien wel opnieuw getrouwd zijn, maar dat wil helemaal niet zeggen dat hij gelukkig is in het nieuwe leven waar hij zelf voor heeft gekozen of de scheiding heeft verwerkt en uit hij dat naar jou. Uit mijn ervaring zeg ik dan als je van een "belang" wilt spreken, vermijd situaties met advocaten en zoek ze voorlopig ook niet op met elkaar. Er komt vast eens een tijd dat "wonden" deels zijn geheeld bij een ieder, maar niemand kan voor de ander bepalen hoe snel dat is. Gun jezelf de tijd, stop met dat wat jou niet gelukkig maakt en wees iets milder naar jezelf. Met een advocaat aankomen in de toekomst zou gezien kunnen worden als met scherp schieten op de andere ouder, want deze persoon doet niks anders dan het belang behartigen van de cliënt en niet dat van je kinderen. Als dat zo was hadden de kinderen de advocaat wel ingeschakeld namelijk. Wellicht is een mediator (onpartijdig persoon) een mogelijke oplossing om jullie situatie iets positiever te maken.
Merel - 19 dec 2020
Hi Jorgen, klopt deels wat je zegt. Echt mijn kids zijn te jong om zelf advocaat in te schakelen. Ik heb juist toen advocaat ingeschakeld (die juist net als ik handelde in belang van de kinderen) omdat ik niet akkoord ging met zijn mededeling en dreigement. Juist aan te geven dat ik om de tafel wilde (of met mediator) met/zonder advocaten. Zie mijn eerdere blogs. Als ik hem rechtstreeks had laten weten dat ik niet akkoord kon gaan en in gesprek wilde dan was hek van de dam geweest, had hij niet geaccepteerd en niet eens over willen praten omdat hij dat al nooit wil. Ik had dus geen andere uitweg dan op die manier te proberen, anders had ik dat wel gedaan ;) Hij had namelijk ook de kids al ingelicht zonder overleg met mij dat ze niet meer konden komen door de weeks. Dus als hij een regeling wil aanpassen kan dat niet eenzijdig, overleg of het blijft zoals het is. Laatste wat ik wil is een juridisch gevecht. Hij doet toch wat hij wil dus gaat dat ook niet oplossen. Dat is gebleken want de kids heeft hij laten staan. Hij is alleen begripvol em aardig als ik op alles ja en amen zeg. Een tijd gedaan en dat maakt mij dus zwaar ongelukkig. Hij wist dat ik dat deed en profiteerde daar dus van. Dus nu geef ik mn grenzen aan en is de situatie nu zoals die is en moet hij zijn eigen problemen, pijn of wat dank ook onder ogen komen.
Jørgen - 19 dec 2020
Hoi Merel, ik heb je andere blogs niet gelezen, maar als ik dit zo lees is het geen gemakkelijke situatie waar je in zit en heb je al veel geprobeerd. Het is vreselijk jammer dat dit zo gaat. Een regeling aanpassen zonder overleg is niet handig het moet iedereen passen. De kinderen laten staan is ook zeker niet wenselijk voor ze. Dat hij een uitdaging met zichzelf misschien heeft is iets dat hij zou moeten proberen op te lossen alleen ga jij hem daar niet bij helpen die ogen moet hij zelf open maken. Ik weet niet of hij vroeger ook al zo was of dat andere mensen ook invloed op hem hebben. Je kunt het je nu misschien niet voorstellen, maar ooit vond je de vader van je kinderen geweldig om kinderen mee te maken. Misschien kan je iets positiefs bij hem triggeren waar hij zich in herkend. Wanneer er twee kampen (levens) ontstaan ga je je vaak samen voegen met mensen die jouw ideeën of opvattingen versterken. Heb niet de illusie dat jij hem gaat veranderen. Waneer hij meermaals zijn afspraken niet na komt kun je proberen om te vragen wat hij concreet wilt veranderen en waarom en kan je kijken of jij je daar ook in kunt vinden. Het zal altijd de balans opzoeken zijn en soms moet je meer geven of iets opofferen om later iets meer te krijgen. Soms is eerst terug naar de basis gaan wat ooit de afspraken in je ouderschapsplan waren. Wil hij dit ook niet dan kan je altijd naar een rechter stappen om je gelijk hierover te halen. Weet wel dat als je in het gelijk word gesteld (je recht halen) je niet hebt gewonnen! Het zou hem inzicht kunnen geven in zijn handelen en hij zou zich kunnen aanpassen of je verstandhouding zou alleen maar verslechterd raken. Ben bewust van het feit dat deze situatie je ongelukig maakt en niet de persoon die je bent. Probeer er het beste van te maken en dan met name met je kids. Je kan proberen dit op te lossen door hulp voor jezelf in te schakelen om er anders naar te leren kijken en anders mee om te gaan. Dat kost bakken met energie helaas!
Merel - 20 dec 2020
Hi Jorgen, als je mn blogs hebt gelezen merk je dat ik die hulp heb gehad en zoals jij het beschrijft het precies ook zo zie ;) Dat probeer ik mn lezers ook te laten zien. Je hebt alleen zelf invloed op hoe het gaat door hoe je er zelf mee omgaat. Geven en nemen inderdaad. Maar niet over je heen laten lopen. Helaas is mijn ex ook altijd zo geweest en zie ik veel dingen nu pas in. Daarom heb ik ook vrede met de gehele situatie. Situatie is te complex om zo uit te leggen. Plan dat er staat is ook onvolledig. Had hier al meer in willen hebben kids waren heel jong en mediator zei komt wel. Ik wist toen wel al dat hij niet meer terug zou willen. Is dus van de zomer ook gebleken. Hij bepaalt liever eenzijdig. Kan naar de rechter gaan inderdaad maar kost bakken geld en energie. En dan blijf je daarna bezig als hij zich er niet aanhoudt. En aangezien hij nu al boos is vanwege reactie van advocaat (op zijn eenzijdige besluit en mededeling nav advies zijn advocaat) gaat dat het niet verbeteren en kids in the end de dupe wat nu al is. Dus ja daarom sinds 1,5 jaar veel met mezelf bezig geweest wat me dus meer oplevert. En nee ik of een ander heeft geen invloed op hem. Ik wil dat ook niet hebben. Hopelijk ziet hij dat zelf, ik denk dat hij dit ook wel ziet maar is daar ook te koppig voor!
Marcel - 26 dec 2020
Ik lees dit en het geeft me vrees voor de toekomst. Sinds een kleine 2 jaar heeft mijn ex voor een ander gekozen en niet meer voor mij. Ik hoef niet uit te leggen hoe zoiets binnenkomt en wat voor implicaties het heeft. Ik worstel er behoorlijk mee en voel me al zeker 2 jaar ongelukkig. Als mijn dochtertje van 4 komt zet ik mijn masker op en geniet intens van haar en breng haar met pijn in mijn hart naar mijn ex. Zij (de ex) is blij, opgelucht en vol energie en ik loop nog na te denken wat er precies is gebeurt..... het is lastig. Een nieuwe relatie moet ik niet aan denken. Ik begrijp de gedachten van een vrouw blijkbaar gewoon niet. Houden van, eerlijk en trouw zijn, behulpzaam etc.... het is niet genoeg. Je moet perfect zijn... altijd..... dat kan ik niet..... en wil ik niet. Ik vrees voor hoe de toekomst gaat als ik mijn energie niet terug vindt ik ook mijn dochtertje (nog verder) zal gaan verliezen. Waar ik eerst vol zelfvertrouwen zat heb ik nu overal twijfels..... om gek van te worden soms. Ik probeer nieuwe sociale contacten te leggen in deze nieuwe plaats en ik knap langzaam mijn huis op en ik hoop dat het met de tijd beter zal gaan.
Jørgen - 30 dec 2020
Hoi Marcel, ik herken ook een aantal van je punten die je omschrijft. Goed dat je een masker opzet alleen probeer dat wel zo nu en dan af te doen, want dat ga je niet lang volhouden als mens. We zijn allemaal van vlees en bloed en hebben niet altijd zichtbaar pijn van zo een ingrijpende gebeurtenis maar ook onzichtbaar en dat mag en moet er zijn. Besteed er aandacht aan desnoods met professionele hulp dat heb ik ook gedaan het kan je echt helpen. Besteed echt tijd aan het rouwproces het is een verlies dat op vele punten volledig anders is dan verlies door overlijden. Niemand bepaald of je er met 2 jaar of 12 jaar klaar mee bent, alleen als je er geen tijd aan besteed kan het je later nog altijd raken. Probeer niet te veel te denken waarom het is gebeurd daar ga je niet altijd een antwoord op krijgen en vraag jezelf af of het antwoord je verder gaat helpen. Dat vele denken put je uit, brengt je aan het twijfelen en slaat een deuk in je zelfvertrouwen terwijl je energie nodig hebt om je ongewenste nieuwe leven vorm te geven en er voor je 4 jarige dochter te zijn. Probeer afleiding te zoeken in, wandelen, sporten, je huisopknappen, werken enz. Ga die dingen doen of kopen die je leuk vind of probeer iets nieuws uit. Geef jezelf de tijd om dit te verwerken en wees milt voor jezelf het is heel normaal om met pijn in je hart te lopen. Het ene moment van de dag is het meer aanwezig dan het andere, accepteer dat. Dat je je ongelukkig voelt herken ik ook en ik denk de meeste hier. Alleen probeer voor jezelf er achter te komen waar dat gevoel van ongelukkig zijn vandaan komt het is vaak de gedachte ergens van. Is dat het gemis van je ex, je dochter, je oude leven, de bevestiging dat het nooit meer zo als vroeger wordt of misschien wel de pijn, het verdriet / bedrog en onmacht over de hele situatie waar je geen grip en antwoorden op hebt? Weet dat dit minder zal worden! Loop vooral niet met de gedachte dat je ex blij is en loopt vol energie ook dat kan een masker zijn, want de dagen dat ze jullie dochter niet heeft zit zij met de pijn van het gemis van haar. Ze heeft enkel de behoefte van iemand anders om zich heen gevuld, maar het gemis "aanwezigheid" van jullie dochter is het meest waardevolste en pijnlijkste wat je misschien wel kan missen. Jouw dochter heeft net zo veel behoefte aan jouw als vader als dat ze behoefte heeft aan haar moeder. Jullie zijn beide gelijk voor haar vergeet dat nooit en cijfer jezelf niet weg in haar leven! Jij bent net zo waardevol in je dochters leven! Probeer de energie en zelfvertrouwen terug te vinden zodat je er kan zijn voor je dochter zonder dat masker. Niemand is perfect ook je ex en haar nieuwe partner niet! Jij hoeft ook niet perfect te zijn om een leuke liefdevolle vader te zijn voor je dochtertje of misschien wel in de toekomst nieuwe partner. Ben vooral jezelf en echt er zijn al genoeg andere.
Fien - 29 dec 2020
Wat een verdrietig verhaal! Ik mis hierin handelen van de leerkracht. Als zij merkt dat ouders niet hun verantwoordelijkheid pakken is zij verplicht dit te melden bij de betreffende instanties. Overduidelijk laat vader hier onveilig gedrag zien en zijn er grote signalen vanuit het kind.