De nieuwe partner van de moeder van mijn stiefzoon is agressief en dat heeft zijn weerslag op ons gezin. Wanneer mijn stiefzoon daar vertelt dat hij hier onenigheid heeft gehad met mijn zoon dan wordt hij aangemoedigd om agressief te reageren om respect af te dwingen. Ook tegenover ons heeft hij zich zo opgesteld. Hij stond met een groot keukenmes in zijn hand omdat wij niet wilden doen wat hij van ons vroeg. Hij probeerde met het mes zwaaiend “respect” af te dwingen. Ik ben nooit eerder boos geworden op mijn stiefzoon, maar dit ging zoveel grenzen over dat ik wel moest. Achteraf gezien vind ik het vooral eng. Eng dat iemand zoveel invloed op hem heeft. Haar partnerkeuze heeft opnieuw invloed op ons gezin.
Hij gaat alle grenzen over
Het is echt een heel nare man, die stiefvader. Zo werd vader laatst uitgescholden door stiefvader, van heel dichtbij in zijn gezicht, op zo’n dreigende toon en afstand dat het alle grenzen overschreed. Hun zoon was erbij en moeder deed niets. Ook komen er via whatsapp scheld-berichten van moeder en zoon naar vader en die worden volgens zoon door stiefvader ingefluisterd. Als je het goed bekijkt wordt mijn man gepest door de nieuwe partner van zijn ex en hun zoon wordt ervoor ingezet.
Volgens stiefvader is vader geen echte man en geen goede vader. Heel naar word ik daarvan. Ook wordt hun zoon door stiefvader (en moeder) uitgehoord over ons. Er wordt specifiek, gericht en zelfs suggestief gevraagd naar negatieve dingen over ons. De dingen die hij dan benoemt worden ingezet in de communicatie en hun zoon wordt gepusht om dat te benoemen naar ons toe. Laatst hadden ze hem gebeld en tijdens dat gesprek werd gevraagd of papa ook deel kon nemen aan het gesprek en toen moest hij dus van hen al die dingen zeggen die ze hem zo ongeveer in zijn mond hadden gelegd. Na dat gesprek voelde dat voor hem heel naar en wist hij niet goed hoe dat nou gebeurd was. Het voelt voor mij enorm manipulatief.
Ook worden dingen die door vader gezegd en geschreven worden compleet anders ingekleurd. Zo kon een bericht in de trant van “ik kan je niet bereiken om af te spreken wanneer ik hem terug breng dus laat even iets weten en tot die tijd kan hij uiteraard hier blijven” omgedraaid naar iets heel anders. Ik heb geen idee wat voor een verhaal het in haar hoofd geworden was maar een paar maanden later had zij het erover dat zij echt niet op haar blote knieën ging smeken of ze alsjeblieft haar zoon terug mocht.
Toch twijfelen we om Veilig Thuis in te schakelen
Ik hoop dat het gewoon een misverstand was, maar ik weet het niet. Tussen moeder en zoon werd de communicatie ook heel naar en voorwaardelijk. Hij moest ergens sorry voor zeggen en anders hoefde hij niet terug te komen. Ze belde hem niet en reageerde niet of ontwijkend op zijn toenaderingspogingen. Zodoende is hij maanden bij ons geweest. Dat hij zolang bij ons bleef heeft ze later ook nog tegen ons gebruikt, om goed te praten dat zij de omgangsregeling niet nakwam.
Het voelt zo onveilig en toch twijfelen we om veilig thuis in te schakelen. Deels omdat we ons daar niet altijd helemaal gehoord voelen maar vooral omdat we verwachten dat de reactie van moeder en stiefvader niet fijn zal zijn en we zijn bang dat hun zoon daar de dupe van wordt. Maar hier wordt hij ook niet beter van. Waarom zijn keuzes soms zo moeilijk, en wat gebeurt er in de tijd dat je twijfelt?
Ik ben Vera. Inmiddels is het ruim 8 jaar geleden dat ik gescheiden ben, maar dingen lopen nog steeds niet lekker met de vader van mijn jongens. Ik neem jullie graag mee door het verloop van mijn scheiding en de stappen die ik zette in mijn nieuwe leven na de scheiding.
Lees ook de andere blogs van Vera.
REAGEER OP DEZE BLOG