Verdriet na de scheiding
“Het was toch jouw eigen beslissing, waarom ben je dan nog steeds zo verdrietig?”
Dat zei een vriendin tegen mij tijdens een zomerse boswandeling. Ruim zes maanden geleden was het hoge woord er uit. We hadden nog van alles geprobeerd, van therapie tot een vakantie met z’n tweetjes, maar ik was op! Ik moest er mee stoppen. Voor mezelf en voor de kinderen.
Twee jaar lang heb ik getwijfeld en gedubd, gehuild en geschreeuwd. Van me afgeschreven, advies gevraagd bij professionals, vriendinnen en ouders. Ik wist het niet meer, doe ik er goed aan om te gaan of moet ik blijven? Uiteindelijk kon ik echt niet meer en was ik klaar om het gesprek aan te gaan. Ik wil UIT ELKAAR!
Alles geregeld? Dan begint het pas
Daarna ga je de “scheidingsriedel” in. Praktische zaken moeten geregeld worden, de financiën afgewikkeld en het ouderschapsplan ondertekend. Maar dan begint het pas. Alle emoties, die daar bij komen kijken, moeten een plek vinden. Je leven staat totaal op zijn kop. De vaste ankers ben je kwijt, de basis is ingestort en alle houvast die je had is verdwenen. Daarbovenop een dosis schuldgevoel, schaamte, onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen en als kers op de taart ontdek je het nieuwe werkwoord “overcompenseren”. De kinderen hebben verdriet of uiten zich juist niet. De vrienden weten niet wat ze er mee aan moeten en kiezen uiteindelijk een kant. Met de boedelscheiding heb je afstand moeten doen van die prachtige fotocamera. En dat terwijl je op insta allerlei vakantie kiekjes voorbij ziet komen van gelukkige gezinnetjes. Maar het kan altijd nog erger; foto’s van de nieuwe vriendin van papa, die samen met jouw zoon de kaarsjes op de taart uitblaast op zijn 11de verjaardag. En waar was jij.. je mocht niet komen.
Dus ja, ik ben nog steeds zo verdrietig!
Je zit in een rouwperiode, zonder dat iemand overleden is. Maar je bent wel alles kwijt. Relatie, huis, financiële middelen en jouw gezin. Ook al was het jouw beslissing. De impact met alle bijbehorende emoties had je niet kunnen overzien. Het hele beeld van samen oud worden is uiteengespat. Samen een gezin zijn is niet meer. Wat moet dat nieuwe beeld worden. Hoe kleur je die weer in? Wat worden nu de vaste bakens?
Afscheid en dus verdriet na de scheiding
Van alles moet je afscheid nemen. Dat je dan zelf besloten hebt om uit elkaar te gaan, maakt het rouwen niet minder pijnlijk. Misschien had je al eerder afscheid genomen in je hoofd, maar pas als het hoge woord eruit is ga je ervaren wat het echt betekent. De consequenties van deze grote stap worden dan langzaam zichtbaar en voelbaar. Met het ouderschapsplan als leidraad moet jij zelf jouw weg weer zien te vinden. Als je dit niet mee maakt, snap je bijna dat een vriendin vraagt: “Het was toch jouw eigen beslissing, waarom heb je nog zoveel verdriet na de scheiding?
https://mellem.nu begeleiding naar het vinden van Rust & Ruimte om het verdriet een plek te kunnen geven.
Marjan Hopmans
06 24740929
REAGEER OP DEZE BLOG