BOEKVERLOTING Boek met concrete tips voor gescheiden ouders ‘De helft van mij’

We doen te gewoon over scheiding. We, dat zijn de maatschappij en de hulpverleners. We staan te weinig stil bij de complexiteit van het als gescheiden ouder je kind op te voeden. Of bij de complexiteit van het als kind in 2 huizen opgroeien.

Soms lukt het niet om met elkaar te praten

Daarnaast leeft er een dominant idee rond hoe je gescheiden ouder moet zijn, namelijk samen en in overleg. Wanneer een probleem opduikt of wanneer kinderen signaalgedrag ontwikkelen, reiken we steeds dezelfde oplossing aan: we vertellen ouders dat ze beter moeten communiceren met elkaar en dat ze hun ex partnerconflicten achter zich moeten laten. Een betere communicatie of relatie tussen ouders zal de problemen rond gezag of omgang en de last van de kinderen oplossen, denken we. 

Er is echter een groeiende groep ouders waar na de scheiding de rust niet terugkeert en de conflicten niet stoppen. Omdat het soms gewoonweg niet lukt om nog te praten met elkaar, om welke reden dan ook. Soms kan of wil één van beiden de ander niet loslaten. Soms is er geweld geweest en is het te onveilig. Soms is er bij één van beide ouders meer aan de hand dan enkel een geëscaleerd conflict.

Dan leidt aanzetten tot communicatie tot het in stand houden van rigide patronen, waardoor iedereen machteloos wordt. Ouders worden aangezet om met elkaar bezig te zijn, hun blik is gericht op de andere ouder. Maar daar liggen net de meeste triggers die continue extra conflict kunnen doen ontstaat. En niemand kijkt dan naar het kind.

Hulp voor ouders om te focussen op hun kind

Uit onderzoek is gebleken dat kinderen baat hebben bij een gepaste relatie met allebei hun ouders na een scheiding én dat kinderen vooral last hebben van conflicten en aanhoudende spanningen. Wanneer gescheiden ouders grotendeels dezelfde mening en dezelfde waarden en normen hebben of wanneer ze allebei hetzelfde doel voor ogen hebben, nog vrij goed kunnen overleggen en op één lijn staan is dat des te leuker voor iedereen. Wanneer dat niet kan, moeten we ouders helpen ouder te zijn van hun kind, naast de andere ouder, met als focus dat ze hun kind kunnen helpen om in de 2 gezinnen te leven en om te gaan met deze verschillen, die vaak erg groot zijn. Want kinderen hebben daar hulp bij nodig, in de eerst plaats van hun ouders. En ouders hebben handvatten nodig om hun focus te kunnen houden op hun kind, op wat hun kind nodig heeft van hen en op wat zij voor hun kind kunnen doen. En wat zij beter niet kunnen doen. 

Deze hulp krijgen ouders te weinig. Er is te weinig begrip voor ouders voor het verlies van tijd met hun kind, invloed op hun kind, inspraak in beslissingen rond het leven van hun kind. Ouders vereenzamen hierdoor omdat ze zich niet gehoord of gesteund voelen door de mensen die hen het meest nabij zijn. Ofwel horen ze in hun netwerk goedbedoelde adviezen van mensen die weinig oog hebben voor de complexe realiteit van gescheiden ouder zijn. Adviezen die erg verengen en vereenvoudigen.

Ofwel voelen ze ergens een zekere veroordeling omdat het bij hen niet loopt zoals de maatschappij vindt dat het zou moeten lopen. “Men” heeft een bepaald idee over hoe een gescheiden ouder zich hoort te gedragen en wat past.

Omgeving is niet neutraal

Ook de omgeving is natuurlijk niet neutraal. Wanneer je dichtbij iemand staat die gescheiden is en getuige bent geweest van alle heftige emoties, laat je dat niet koud. Je werd mee geraakt, dus je advies of je mening is gekleurd. En soms raak je vaak mee vast in het conflict. In moeilijke scheidingen zien we soms de rangen sluiten en dat elke ouder een achterban heeft die het opneemt voor die ouder. Voor de kinderen betekent dat dat er niemand is die nog het en-en verhaal genuanceerd kan horen. En dan staan zij alleen.

Parallel ouderschap

Parallel solo ouderschap betekent dat je goed beseft dat je allebei ouder bent en blijft, naast elkaar voor je kind. Niet meer samen, wel allebei, elk op de eigen manier. En waarbij je elk je individuele ‘solo’ verantwoordelijkheid neemt om er te staan voor je kind en je kind te helpen in dat leven in 2 huizen, onder welke regeling dan ook.

Na een scheiding blijft het kind voor altijd kind van allebei. En net als kinderen van niet gescheiden ouders zal je kind zich moeten verhouden in relatie tot mama, met de fijne en minder fijne kanten en bij papa hetzelfde. Dit zijn 2 verschillende relaties met elk een eigenheid.

Concrete handvatten en tools

In dit  boek wil ik ouders heel veel uitleg geven rond gescheiden ouder zijn. Daarnaast staat het vol van concrete handvatten en tools om uit de emotie en machteloosheid te geraken. Ik hou van een nuchtere kijk. Het is erg complex en pijnlijk, maar je hebt altijd een keuze in hoe jij ermee omgaat.

Ik help een ouder nadenken over wie waar last van heeft, wie wat nodig heeft, wie wat verloren is, waarover ze nog moeten communiceren en waarover niet, hoe ze  dingen formuleren in een mail of wat hen nu zo boos maakt. Ik beschrijf stap voor stap hun eigen plan van aanpak. Om ook de signalen van hun kind betekenis te geven, tegen de achtergrond van de ontwikkeling van hun kind. Want bij veel signalen die kinderen geven, vraag je je af: is dit een gevolg van de scheiding of van een lopende ontwikkeling? Ook dat is een moeilijke oefening waar ouders best wat hulp bij mogen krijgen. Ook daarvan wilde ik in het boek concrete voorbeelden uitwerken en trachten een helder kader te geven.

Ik wilde een boek schrijven dat vol met concrete tips staat, zonder de complexiteit uit het oog te verliezen. Voor de ouders  zelf, maar ook voor de mensen rondom hen, zodat je als grootouder of zus of beste vriendin weet welke vragen jij kan stellen om die ouder en kinderen echt te helpen.

Vanessa Maes

Boekverloting

Wij mogen 2 exemplaren van het boek ‘De helft van mij’ verloten. Laat in een reactie weten waarom jij denkt baat te kunnen hebben bij dit boek. Op donderdag 8 juni maken we bekend wie het boek zullen ontvangen.