In een ander licht: Is het echt nodig?
Bij voorbaat dek ik me alvast in. Ik begrijp dat situaties anders zijn. Dat situaties pijn kennen, verdriet en alles wat daarbij komt kijken. Schrijnend zijn. Verwarrend. Ik weet dat er slechte exen zijn EN! slechte nieuwe partners. Dit maakt mij ook verdrietig. Maar, is het echt nodig om je bij voorbaat al te wapenen tegen de nieuwe partner? Bij voorbaat al te zeggen, bij een nieuwe partner: die hoef ik niet te ontmoeten, die wil ik niet zien, die komt er bij mij niet in, die mag niet bij mij op de bank zitten, niet in mijn huis, niet aan mijn kind, ik ga op mijn strepen staan, mijn grenzen, ik ben de ouder, ik ben degene die die luier heeft verschoond, dus… ik ik ik…. Ik probeer het te begrijpen. Waar komt dit vandaan?
Een nieuwe partner
Dan komt er een nieuwe partner aan de zijde van de ex. Misschien te snel. Ongewenst. Misschien altijd te snel. Bedenk dan ook het volgende. In het systeem van de Jeugdzorg zitten talloze kinderen die hebben niemand die naar ze omkijken. Niemand! Niet de ouder. Niet de buurvrouw. Geen moeder van een vriendje. Sta daar eens bij stil. Sta je daar bij stil als er een nieuwe partner komt? Jouw kind heeft vanaf nu geen twee maar in ieder geval drie mensen die om hem of haar geven. Wow.
Besef je dat als je de nieuwe partner niet wilt ontmoeten, je bij voorbaat al zegt dat er grenzen zijn, als je begint te blaffen dat jij de ouder bent. Weet wel. Jouw kind heeft er nu een extra persoon bij gekregen die hem of haar liefde wil geven. Als je kind over weet ik hoeveel jaar thuis komt, verliefd tot over zijn oren, thuiskomt met iemand die niet in jouw plaatje past, wil je die dan ook niet ontmoeten?
Bekijk het eens van deze kant
Neem je de telefoon op als…. De buurman belt dat je kind de knie heeft geschaafd. Neem je de telefoon op? De juf belt je dat je kind zich niet lekker voelt. Neem je de telefoon op? Een voorbijganger houdt je kind tegen omdat het anders wordt geschept door een auto. Wat denk je? Gaan je alarmbellen af? Ben je bang dat zij jouw plaats innemen als ouder? Nee toch zeker? Je bent misschien zelfs dankbaar. Ja toch? Maar als de stiefouder belt, dan neem je de telefoon niet op. Nee? Nee! Je wilt toch geen contact met de nieuwe partner. Dat loopt via de ex. Vandaag is jouw kind jarig, de nieuwe partner laat hem naar zijn moeder bellen, omdat de vader al vroeg met de andere zoon naar sport is. Verwachtingsvol wacht de jarige job tot er wordt opgenomen, maar dit gebeurt niet. Jij neemt de telefoon niet op, je houdt voet bij stuk, geen contact via de stiefouder. Logisch? Waarom doe je dit? Wat doet dit met jouw kind? Vraag je je dit wel eens af?
Ik neem jouw plek niet in
Als ik met jouw kind loop en in de winkel iemand tegen het kind praat alsof ik zijn moeder ben, het kind en ik het zo laten. Niet omdat ik de plek van de moeder in wil nemen, maar dat ik het kind de ruimte geef om de situatie niet bij iedere vreemdeling te hoeven uit te leggen. En ja, misschien voelt het voor mij wel even fijn zo, voorlopig ben ik trots dat ik met zo’n leuk kind loop. Ja! Jouw kind is vervolgens slim genoeg om daarna tegen mij te zeggen: wij weten wel beter he en hij lacht omdat iemand denkt dat ik zijn moeder ben. Als je kind bij het afscheid mij een dikke zoen geeft, dan is dit niet omdat ik de plek van de moeder in wil nemen maar omdat je zo’n lief en warm kind hebt. Tegelijk doet jouw andere kind jou na, die negeert me met dezelfde koude oorlog. Om jou te helpen. Maar helpt het jou echt?
Geen grote beslissingen
Besef ook. De grote beslissingen neem ik niet, mag ik niet….. wil ik ook niet. Maar: Uiteindelijk ga ik wel mee naar school, mee naar sport, lees ik de nieuwsbrieven van de school en breng ik je kind naar bed als het omvalt van de slaap en ja ik zeg ook er iets van als het kind vies is of als ik vind dat hij beleefd moet zijn tegen anderen. Je kan wel boos worden, verdrietig en alles meer. Dit is jouw plek? Dit hoor jij te doen. Je kan me arrogant vinden. Je bent niet met mij getrouwd, niet van mij gescheiden. De kinderen heb je niet samen met mij. Je hebt niet voor mij gekozen. Maar als je dit hierboven leest, kan je het dan toch even in een iets ander licht zien? Eventjes maar?
Ik ben Tessa, sinds bijna 10 jaar stiefmoeder van de kinderen van mijn partner die om het weekend ook bij ons wonen. Het zijn leuke jongens en het brengt veel gezelligheid, maar het is ook nog steeds wel een beetje een zoektocht naar mijn rol in het geheel.
Jakoba - 16 mei 2019
Helaas zijn er idd ook andere situaties. De vrouw waar mijn ex mee is vreemd gegaan en na een paar weken erbij in zat en binnen anderhalf jaar zwanger is van hun kind terwijl wij nog overal midden in zitten er nog niks geregeld is. Zij heeft nog niet 1x de moeite genomen om op wat voor manier dan ook contact met mij te maken. De kinderen proberen te kopen en te manipuleren. Dat kan ze wel idd. Ze heeft voor een vent gekozen die bezet was 18 weken nadat ze weduwe was geworden. Ze hebben er samen bewust voor gekozen om het gezin dat hij had kapot te maken en dat op de meest respectloze manier die je kunt bedenken. Ze heeft mijn kinderen erbij gekregen maar ze kent ze niet dus wie zegt dat ze van mijn kinderen houdt. Ik kan het niet zeggen want nee ik vertrouw haar niet Zij is iemand die er alles aan doet om mijn ex bij zicht te houden. Het zou mij ook niks verbazen dat ze er helemaal niet treurig om is dat de kinderen inmiddels niet meer bij hun komen. Ik vind het voor jou heel sneu dat je in deze positie zit maar zoals je al zei idd alle situaties zijn anders.
Anke - 16 mei 2019
Wauw, met tranen in mijn ogen heb ik je blog gelezen. Eindelijk iemand die begrijpt wat ik al bijna 2 jaar voel. Super mooi en gevat geschreven. De rol van "de vriendin van papa" is niet altijd gemakkelijk maar de liefde die je krijgt van het kind is het zo waard!!
Kim - 16 mei 2019
Wat ik graag nog wil toevoegen is; als je als biomama de nieuwe partner niet toelaat in jou leven om alle redenen die hierboven genoemd zijn zorgt dat vaak ook voor afstand tussen de stiefouder en kinderen. Dus met die keuze maak je het voor de kinderen ook zo moeilijk. Het is toch het fijnst als de kinderen graag naar de andere ouder toe gaan. Het is toch juist fijn als je kinderen het goed kunnen vinden met de nieuwe partner zo dat je je geen zorgen hoeft te maken als ze bij hun zijn.... Ik begrijp dat gewoon niet. En ja mijn ex is ook vreemd gegaan, maar moeten mijn kinderen daar voor boeten?
Lk - 16 mei 2019
Beste Tessa, ik geloof dat ik het al eerder heb gezegd: houd je als nieuwe partner op de achtergrond. Met al je goede bedoelingen, juist door niet te nadrukkelijk aanwezig te zijn, bereik je vaak meer. Dus geen contact met ex, bijv. omdat je partner het te druk heeft De kinderen hebben een vader en een moeder. Het is niet de bedoeling dat jij de moederrol overneemt op de momenten dat de kinderen bij hun vader en jou verblijven. Als ze bij hun vader zijn, is het zijn taak om voor ze te zorgen.
nikkie - 16 mei 2019
Je vraagt je af waar het vandaan komt, of het echt nodig is en dat je het graag wil begrijpen maar vervolgens gaat de rest van de blog over dat de moeder het maar eens moet begrijpen. Ik krijg bij het lezen van deze blog niet het idee dat jij echt moeite wilt doen om moeder en haar keuzes te begrijpen.
Papa - 16 mei 2019
Tja,....laat ik maar eens een ( voor mijn doen ) bescheiden reactie plaatsen. Ik snap dat het voor jou heel lastig kan zijn als stiefmoeder..... en toch ga je helaas weer makkelijk voorbij aan het feit hoe sterk de band tussen de biologische moeder ( of vader ) en de kinderen is . Weet je hoe intens het gevoel is als je 9 maanden een baby voelt groeien in je baarmoeder ? Weet je hoe bijzonder het moment van de bevalling is , voor zowel de vader als de moeder ? Weet je hoe het voelt als je de eerste jaren na de geboorte of geboortes van kind / kinderen elke nacht meerdere keren uit bed moet om borstvoeding te geven of om je kind/kinderen te troosten als hun tandjes doorkomen ? Weet je hoe hetzelfde om je eigen zoon of dochter te zien groeien en jezelf of je partner te zien in je kind ? Weet je hoe het voelt als je zoon of dochter ziek wordt en je mee naar de dokter of zelfs ziekenhuis moet ? Ik vond de tijd dat mijn 3 dochters geboren werden in 3 jaar tijd, en de jaren daarna de ALLERMOOISTE JAREN van mijn leven , en het idee dat ik mijn dochters nu om de week niet om mij heen heb omdat mijn ex vrouw zo nodig na 14 jaar huwelijk ineens een andere man wilde ? .............. Tessa , ik snap echt wel dat het lastig voor je moet zijn om als stiefmoeder je niet serieus genomen te voelen , maar je blijft maar voorbij gaan aan de onbreekbare en bijzondere band tussen de biologische vader en moeder en hun kinderen . Ik durf zelfs hardop te zeggen dat ALS jij ooit 9 maanden zwanger zou zijn en een prachtige baby zou krijgen , dat jij er dan totaal anders over zou gaan denken. Accepteer dat de moeder van de dochter van jouw nieuwe partner de allerbelangrijkste vrouw in het leven van haar zal blijven, Sorry voor jouw pijn, maar je zal toch echt moeten leren accepteren dat je niet nummer 1 bent in het leven van je stiefdochter,
Ikke - 16 mei 2019
Mooi beschreven. Moeilijk is het van beide kanten. Mijn vraag is: wanneer moet je de nieuwe liefde van je ex omarmen? Na een maand, half jaar, jaar? Ik weet niet of de relatie stand houdt. En als de relatie niet blijvend is, is de liefde tussen kind en nieuwe liefde van ex ook gelijk over? Moeten we dan wel zo blij zijn met de ‘liefde’ voor het kind? Elke situatie is anders. Dat besef ik. Ik ben er nog niet klaar voor om haar te omarmen. Vindt het fijn dat ze aardig is voor mijn kinderen, maar vindt niet dat hij alles over de kinderen nu met haar moet delen i.p.v. mij (wat er dus gebeurt). Ik ben hun moeder. Als er iets is waar hij trots op is of zo, bericht hij haar. Dit wringt. Kan zij ook niets aan doen. Dat besef ik wel. Boodschap is duidelijk: van beide kanten is het een moeilijke situatie waar we helaas mee om moeten leren gaan ook al willen we dit niet.
Misjha - 22 mei 2019
Ik begrijpe je helemaal.. Ik begrijp.sommige reacties hierop gewoonweg niet! En kan moet concluderen dat de meeste uitingen hier vanuit angst worden gedaan en niet vanuit objectiviteit. Ik heb zelf 1 x te maken gehad met een partner met ex-vrouw en 2 stiefzonen. Vanuit een vrijgezelle jongedame ineens naar stiefmoeder was best heftig. Ik had een mega goede klik met de jongens, maar ook met hun moeder. Deze vrouw heeft zich nooit gepasseerd gevoeld door mij en ik heb me altijd begrepen gevoeld door haar. We stonden samen aan de zijlijn bij voetbal en hadden hele open gesprekken. Ik had het juist moeilijker met mijn ex. Dus nee ik vind dat je niet bij voorbaat kan oordelen over iemand wel of niet accepteren. Je kan dat pas weten als je iemand hebt leren kennen lijkt me en daarvoor moet Je iemand wel de kans en de ruimte geven.
nikkie - 22 mei 2019
Nu schrijft Ikke een kwetsbare en oprechte reactie als moeder zijnde en nog komt er een reactie met " ik begrijp het niet"........Alleen al door deze ene reactie van Ikke valt het al wel te begrijpen maar men leest er overheen en praat alleen vanuit eigen straatje. Ik merk weinig inlevingsvermogen en gewoonweg niet willen begrijpen. 1 zin haal ik uit de reactie van Ikke en dat is: "Ik ben er nog niet klaar voor om haar te omarmen". Deze ene zin zegt al zoveel en hoe makkelijk word daar door stiefmoeders overheen gewalst.
Kim - 28 mei 2019
Prachtige blog geschreven vanuit een begripvolle, liefdevolle stiefmoeder. Een omschrijving van de dagelijkse gang van zaken. Die ook met een tante, de buurvrouw of de moeder van een vriendinnetje had kunnen zijn. Maar nu met stiefmoeder. Een relatie tussen kind en stiefmoeder, die niets afdoet aan de relatie tussen die van de kinderen en die van de bio-ouders. Of er daadwerkelijk contact nodig is tussen moeder en stiefmoeder weet ik niet. In sommige situaties zal het de situatie van de kinderen misschien wat makkelijker maken, maar dat ligt meer aan het 'overige' gedrag van een moeder naar een stiefmoeder. Je kunt ervoor kiezen om geen contact te hebben, maar ook verder de stiefmoeder niet te provoceren. Dan blijft er mijn inziens nog steeds een gezonde relatie over waarin kinderen en stiefmoeder een band op kunnen bouwen samen. Sterkte in deze lastige situatie.
Lady23 - 7 jun 2019
Als je een lange relatie hebt gehad met naar je dacht de partner waar je de rest van je leven mee wilde delen en dan ineens past boem is het toekomstbeeld aan diggelen. Het blijkt je je partner toch niet goed kende en door het liegen en bedriegen ben je je vertrouwen kwijt niet alleen in die partner maar ook de wereld erom heen. En dan terwijl je zelf nog alle stukjes aan het oprapen bent van jezelf en ondertussen je kinderen de veiligheid wil bieden die er nog is -want ook hun veilige nest is ineens opgebroken- komt er een nieuwe partner aan de arm van je ex. En ja die gaat een belangrijke bijrol spelen in het leven van de kinderen, alleen iets van besef dat jij al je energie nodig hebt om overeind te blijven. Dat jij misschien al moeite hebt je ex te respecteren en begrijpen en de omgang zo normaal mogelijk te laten verlopen voor de kinderen. Begrijp dan nieuwe partner, dat het ook nog eens aanvaarden van jouw aanwezigheid pittig is. Waar je vlak na de scheiding moest wennen aan lege bedjes en het onverdraaglijke idee je hen geen nachtkus kan geven of troosten bij verdriet. Komt daar ineens ook bovenop dat weleens een ander die je nauwelijks kent (en waarvan je nooit had gewild die er was) dat doet. Ruimte geven aan die ander in het leven van je kind ga er maar aanstaan.
Papa - 7 jun 2019
Lady, je neemt me de woorden uit de mond , prachtige reactie van jou .
Ikke - 8 jun 2019
Lady, ik had het niet beter kunnen verwoorden! De opmerking dat tante/juf of iets dergelijks vergelijkbaar is klopt niet altijd. De juf van mijn kind gaat met mij in gesprek over ‘vul maar in’ en neemt geen beslissingen die door de ouders gedaan moeten worden. Nieuwe partners: wees lief voor de kinderen, ‘koop’ ze niet en weet dat het voor de biologische ouder heel zwaar is om 1 de kinderen te moeten missen en 2 je kinderen te moeten delen met iemand die je niet hebt gekozen en allerbelangrijkst (!) neem geen beslissingen over het kind die eigenlijk door de ouderS! genomen moeten worden. De ouders moeten de opvoeding eigenlijk nog steeds samen doen. Ik ervaar de aanwezigheid van de scharrel van mijn ex als een stoorzender hierin. Als ze nou nog samenwoonden/getrouwd waren had ik t mss iets anders gezien. Zeker weet ik dat niet maar dan was ze er iig vaak genoeg om ze echt te leren kennen. Nu niet. Elke situatie is anders. Sterkte aan de stiefmoeders (die dus samenwonen, lijkt me idd superlastig!) en sterkte aan de biologische ouders die met stiefmoeders te maken hebben (ook superlastig!)