Menu

Communiceren met een ex met autisme… Cathy vertelt

16 reacties
ex met autisme

De enige manier van communicatie met een ex met autisme is duidelijk en rechtstreeks. Dus meldde ik dat hij zijn kansen had verkeken en dat ik met de kinderen bij hem weg ging. Ik zou van hem scheiden.

Hij liet het gelaten over zich heen komen, vond het een hele slechte beslissing van mij. Voor de kinderen en voor hem zelf. Zoals hij altijd alles van mij afkeurde, slecht en fout vond. Dat ik dat zomaar in mijn eentje kon besluiten, hij vond dat bizar en vond t ook onzin. Ik kon gewoon daar blijven. Hij had t duidelijk niet begrepen, de ernst was nog altijd niet doorgedrongen, maar ik ging toch echt weg: dit zou nooit doordringen, hij zal het nooit zien, hij kan het niet zien vanuit zijn situatie. Ons huwelijk zou nooit verbeteren, dat was duidelijk. Daar zat de beperking dwars. Al zijn reacties bevestigden mijn vermoeden van deze beperking. Maar ook reacties van mensen om ons heen. Waarom heeft nooit iemand iets tegen me gezegd?

Achteraf terugkijkend wist eigenlijk iedereen om ons heen dat mijn man een bijzondere man was, maar niemand die mij steunde in de tijd dat ’t moeilijk werd. Niemand die mijn gevoel bevestigde. Achteraf gaven ze aan dat ze het bijzonder vonden dat hij een vrouw had gevonden, dat ik het zo lang met hem had vol kunnen houden.

Zijn “motorvrienden” vertelde me dat ze het zo fijn vonden altijd dat mijn man de motorritten en motorvakanties zo goed organiseerde, routes uitstippelde, overnachting en eten regelde en zorgde dat iedereen op tijd kon tanken. Men vond dat erg handig, daarom mocht hij mee. Maar ze zagen hem zeker niet als vriend, ze sliepen nooit bij hem op de kamer en aan tafel zaten ze liever naast iemand anders. Hij was niet te volgen, had rare humor en stopte niet met zijn verhalen. En ze zagen ook niet dat hij maanden avond na avond achter de computer zat om alles te regelen. In die maanden was hij niet bereikbaar en beschikbaar voor mij en de kinderen.

En zo hoorde ik achteraf zoveel verhalen, die mijn vermoeden bevestigde. Ik was niet gek, mijn intuïtie was prima in orde. Het lag niet aan mij. Maar Oh, wat heb ik ’t toch verkeerd gezien en ingeschat, wat was ik blind, waarom zag ik dit niet aan het begin van onze relatie. En waarom hebben mijn schoonmoeder en mijn zwager niets gezegd? Het is onmogelijk dat ze het niet wisten. Ik weet van mijn kinderen dat ze anders zijn en zich anders gedragen, dat weet een moeder toch en een broer? Waarom heeft ze me niet geïnformeerd? En mijn zwager was getuige bij onze bruiloft. Hij liet niets weten en sinds hij weet dat we gingen scheiden, heeft hij geen enkel contact meer met mij gehad. Het enige wat mijn zwager deed was mijn echtscheiding moeilijker maken, door rekeningen te verdoezelen, te zorgen dat zelfs een deel van mijn eigen huis niet van mij was, omdat er blijkbaar een deel geld van mijn schoonmoeder in zat, dat niet aan mij toe kwam. Zorgen dat mijn man tegen mij werd opgezet, dat hij financieel het onderste uit de kan moest halen, terwijl we er op een fatsoenlijke en nette manier uit zouden zijn gekomen. Wat heb ik hen misdaan?

Maar ik heb de kinderen, een huisje en kan mijn eigen leven gaan leiden. Ik ben inmiddels gescheiden, daarmee ben ik verlost van deze situatie en deze familie.

Cathy is 43 jaar. Moeder van een zoon (7) en een dochter (11). Anderhalf jaar geleden gescheiden van een man van wie men vermoedt dat hij een vorm van autisme heeft. Maandelijks schrijft ze over haar huwelijk, over autisme en scheiding en welk effect dat op haar leven had en nu nog heeft. Langzaam wordt ze weer zichzelf. Vooral hoopt ze lotgenoten te laten weten dat ze niet de enige zijn. Ze is erg eenzaam in haar huwelijk met een autistische man.

REACTIES

Tanha - 18 apr 2017

Ik denk dat je zwager en schoonmoeder je bewust niet hebben geïnformeerd. Had jij hun geloofd als ze hadden gezegd we vermoeden autisme of een gedragsstoornis? Je had gedacht dat ze gek waren of dat ze jaloers waren. Meestal merk je de meeste dingen achteraf...ziet hij zijn kinderen nog wel? Of wil hij deze niet meer zien?

Cellie - 19 apr 2017

Is geen makkelijke situatie geweest. Hede ten dage kunnen kinderen getest worden en m.n. begeleid worden. Je ex zal dit zeker niet hebben gehad gezien jullie leeftyden. Hebben je kinderen ook autisme? Is veelal erfelijk. Goede begeleiding en cursussen geven mooi resultaat. Jammer van houding schoonfamilie. Veel suc6 met jullie verdere stappen!

Jo - 11 mei 2017

Dag Cathy, Bij toeval kwam ik op deze blog terecht en ik wil graag even reageren. Jouw verhaal, de strijd, het niet opgeven is zo herkenbaar. Zelf ben ik 19 jaar samen geweest met een persoon die tot op heden alleen nog maar de diagnose ADHD heeft. Inmiddels is sinds een paar jaar bekend dat mij zoontjes van 11 en 15 jaar ook autisme erbij hebben. Na de scheiding (nu 2,5 jaar geleden) is mij pas duidelijk geworden dat niet ADHD de reden was van zijn gedrag, onze miscommunicatie en ons kapot gelopen huwelijk. (Waar ook ik net als jij, veel te laat bent uitgestapt). Maar dat het autisme is. Het gebrek aan inlevingsvermogen, het niet kunnen praten over je emoties, maar ook heel herkenbaar het vol gaan voor iets wat hem interesseert. En ook ik ben niet gewaarschuwd. Als ik er nu over zou beginnen bij mijn ex of ex-schoonfamilie (waar ook ik geen contact meer mee hebt en dat als een opluchting zie) zouden ze het nog ontkennen. Ik heb helaas door alles bindingsangst en verlatingsangst opgebouwd. Door jarenlange verwachtingen die niet waargemaakt werden. Hoop dat het jou beter afgaat en dat je weer nieuw geluk mag vinden, zodra je daar klaar voor bent. Ik ga dat zeker vinden en jij ook. Want dat is er. Zeker weten!! Heel veel liefs. Je mag mij altijd mailen als je wilt praten over je ervaringen, want veel mensen begrijpen niet wat het is. Jo

Cathy - 11 mei 2017

Hallo Jo, aardig vergelijkbare situaties inderdaad. Ook de bindingsangst en verlatingsangst maken het moeilijk. Ik ben inmiddels 3 jaar gescheiden, 2 kinderen met autisme, maar wel alles op de rails inmiddels. Mijn blog telt nog heel wat vervolg-afleveringen, je kunt daar in lezen hoe het ons verder is vergaan. Wens jou ook beel sterkte en geluk, ook in de liefde. Liefs, Cathy

Pieter - 14 okt 2017

Beste Cathy, Wat verwacht je dan? Gewaarschuwd worden? Het is echt not-done om in een relatie te gaan roeren. Ze zien me al aankomen: Hey meisje, ik zie dat je een leuke relatie met mijn broer hebt, maar je moet even weten dat ie een beetje raar is en misschien autist. Dat zou mij nooit vergeven worden.

Jacqueline - 2 apr 2019

Kan iemand met autisme zijn ex na vier maanden al vervangen?

    Sevda - 19 mei 2019

    Hoi Jacqueline, ja hoor. Onze dochter was 4 mnd oud toen mijn ex ging daten.

    Nel - 29 jul 2019

    Hier hetzelfde verhaal. Na 19 jaar samenzijn waarin ik emotioneel verzopen ben en me veel eenzaam heb gevoeld met hem naast me op de bank. Hij kon niet helder krijgen of hij van me hield. Maar hij kon 'houden van' niet eens omschrijven. Nadat ik de knoop had doorgehakt om te gaan liet hij het gelaten gebeuren. Omdat hij geen vrienden meer over had vond hij het een strak plan om zich in te schrijven voor 'museummaatjes'. Daar ontmoette hij na 3 weken een vrouw waar hij meteen verliefd op werd. Omdat wij nog samen ons huis deelde met de kinderen gaf ik aan dit niet te kunnen als hij een nieuwe relatie aan ging. Toen is hij meteen bij haar ingetrokken. Ik kon hier niet mee omgaan, zo gekwetst. En omdat de kinderen niet zo snel bij haar thuis willen komen moest ik 3 keer in de week het huis uit omdat hij dan thuis wil zijn met de kinderen. Voor hem een hobbeltje op de weg, voor mij de mount Everest. Gelukkig binnenkort mijn eigen woning. Hopelijk dan rust. Ik las een goed artikel met de titel ' blind voor je autisme'. En dat beschreef het precies. Na een mislukking steeds met een schone lei beginnen en de schade die is aangericht is jammer maar helaas.

    Bob - 20 aug 2019

    Na 24 uur al, bij autisme is de vorige relatie klaar en dus is er in zijn of haar beleving geen enkele belemmering om weer een nieuwe relatie aan te gaan.

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 3 apr 2019

Jacqueline, jazeker. Mijn ex had na 26 jaar huwelijk met mij binnen drie maanden een nieuwe vriendin, met wie hij nog steeds samen is (vijf jaar later). Ik weet niet of dat samenhangt met autisme. Wel weet ik dat mijn ex moeilijk alleen kan zijn, en een vriendin heeft gevonden die net als hij het een en ander ontbeert op emotioneel vlak.

Trijntje de Haan - 24 mei 2019

Deze gang van de relatie - twijfelen aan jezelf, je klein zien worden omdat je alles ervoor over hebt om relatie met kinderen te behoeden voor scheiding - en uiteindelijk toch alleen verder met de kinderen. Wat een bevrijding. Maar ook : wat een onrecht dat je is aangedaan. Inderdaad : familie en vrienden en de ASS partner zelf wėėt toch dat hij anders is. En dan zeg ik het nog zacht. Ze moeten met een bordje om 'ik ben ASS' . Om daarmee verantwoording te nemen voor de medemens die haar kostbare huwelijksjaren van plan is in hem te investeren. Een enkele ASS heb ik het zien zeggen. En dat wekt sympathie op. Maar de 'mijne' wil zelfs na het stranden van ons huwelijk en twee ASS kinderen niet testen of zije problemen via deze bril onderzoeken. Ondertussen is er voor hem een nieuwe partner. En vraag ik me af of het mijn morele taak is haar te zeggen : mocht je af en toe denken "hè, wat vreemd" weet dat ik informatie kan geven. Geen kift - ik ben immers nu beter af- maar voorkomen dat er weer een flexibele, grensoverschrijdende vrouw stuk gaat op een partner met autisme.

Agnita - 5 aug 2019

Na 10 jaar huwelijk is mijn man met ASS en een persoonlijkheidsstoornis vreemd gegaan. Ik liep altijd tegen zijn leugens aan en financiële chaos maar daar kon ik nog wel mee omgaan. Uiteraard kreeg ik als vrouw altijd de schuld van alles omdat hij geen verantwoordelijkheid voor wat dan ook kan nemen. Net twee weken geleden wilde hij in één keer uit elkaar en binnen een week had hij al zijn spullen verhuisd en de scheiding bij een advocaat aangevraagd. Hoezo drastisch?! Het zal niet lang duren nu hij bij zijn vader kort inwoont, dat hij bij zijn nieuwe vriendin zal intrekken. Hij is al klaar hiervoor en ik ben werkelijk overvallen, onthutst en enorm verdrietig.

Bloem - 17 sep 2019

Veel herkenbaar, ik ben inmiddels 2 jaar gescheiden, samen 2 kinderen, waarvan ook 1 met ass, zeer moeilijk huwelijk (15jr) geweest, ik heb vooral blijven hopen en vechten voor ons huwelijk, maar kreeg er niets voor terug, hij heeft geen empathisch vermogen, onredelijk, geen vrienden, altijd zichzelf voorop stellen, het lijkt erop toen ik aangaf om te scheiden, hij de knop omzet en verder gaat met zijn leven, hij heeft geen contact met zijn kinderen, en met mij ook niet. Hoewel ik blij ben dat de strijd gestreden is waar ik zo lang voor heb gevochten. Hoorde ik vandaag dat de school de andere ook ass tekenen vertoont, en vraag me ineens af, of mijn ex dat ook niet heeft en zou dat ons huwelijk hebben geholpen als ik dat had geweten, had ik meer begrip kunnen hebben voor hem?? Ik ben altijd eenzaam geweest tijdens het huwelijk en zeer ongelukkig, hij weet het niet, maar ik mis hem nog steeds, ik zal dit ook nooit gaan zeggen tegen hem, ik wilde geen gescheiden ouders zijn, ik zou als ik de mogelijkheid had, nu wel graag langs hem zitten terwijl ik een afkeer van had. We kunnen niet met elkaar communiceren, hij zegt zelf dat als hij wat zegt het verkeerd aankomt, hij kan zich niet verwoorden. Dit is de moeilijkste periode uit mijn leven, ik zal altijd met de vraag blijven of hij wel of geen ass heeft en of het iets had uitgemaakt. Hij draait zich niet om en gaat gewoon vooruit, wat geweest is geweest en verder gaan met de situatie zoals het is. Heb ik een fout begaan? Of idealiseer ik hem? Ik zou niet terug willen, maar ik zou willen dat het nooit zo ver had moeten komen.

Babs - 29 sep 2019

Hi, Ben na 16 jaar huwelijk en 20 relatie nu maand weg. Ook partner met ADHD en ASS aspecten. Als ik dit geweten had voordien was ik nooit relatie beginnen. Sterker nog meteen weggegaan tien diagnose kwam. Tenminste nu wetende hoe hij inelkaar steekt. Zijn aandoeningen tezamen met andere karakter eigenschappen zijn een dodelijke mix voor een partner. Huwelijk was living hel waar vanwege kinderen het onmogelijk bleek te vertrekken tot jongste 16 jaar. Dus de combinatie van dit met andere karakter eigenschappen maakt of het mogelijk is. Maar zelf zou ik nooit meer een relatie met autistisch man willen. Je gaat dood van eenzaamheid. Kan je het wel dan geb je zelf blijkbaar de eigenschap dat je ook niet veel wederkerigheid verwacht. Verwacht je dat wel dan is het te vaak koude douche. Ga he kapot aan.

Mike - 29 jan 2020

Ik ben een man met ADHD en had vorig jaar een korte maar heftige relatie met een andere biseksuele man die 16 jaar ouder is en waarin ik mij kon herkennen wat betreft de ADHD-kenmerken, maar ik ging al snel vermoeden dat hij daarnaast ook ASS heeft. ADHD onderscheiden van ASS kan heel moeilijk zijn, dus ik gaf hem altijd het voordeel van de twijfel en dacht dat ik degene was die duidelijker moet communiceren. Enerzijds heb ik van niemand zoveel oprechte liefde gekregen als van hem. Maar hij kan zich 0% in een ander verplaatsen. Hij deed zijn best wel voor mij, maar kon dat alleen maar doen vanuit zijn eigen beleving. Juist omdat ik mij ging realiseren dat het onvermogen is bij hem en dat hij bijvoorbeeld niet snapt dat mensen lacherig, boos of verdrietig op hem kunnen reageren als hij alleen maar goede bedoelingen heeft - daarom paste ik me helemaal naar zijn leven aan, gaf ik hem alle ruimte en kropte ik al mijn emoties op om hem te sparen. Ik dacht op alles voorbereid te zijn, maar elke keer gebeurde er wel iets waardoor hij mij ontzettend op mijn hart trapte. Ook als we ruzie hadden, deed ik dat alleen maar met de intentie om hem te helpen, maar hij snapte het niet en hij wilde het niet snappen. Als hij van mij iets hoorde wat hij niet leuk vond, dan dacht hij dat ik hem aan het pesten was. Op den duur kon hij er niet meer tegen en strafte hij mij door een week het contact te verbreken. Belde hij me 4 dagen later op dat hij de man van zijn dromen had ontmoet en met hem verder wil. Hij realiseerde zich totaal niet hoe verschrikkelijk ik zoiets vindt om te horen. Waar hij over inzat, was dat ik boos zou worden omdat hij 3 dagen te vroeg belde, want hij had immers gezegd dat hij een week geen contact wilde. Rationeel weet ik allang dat het alleen maar beter is dat het uit is. Maar het doet zo ongelooflijk pijn! En ik vind het ook heel erg voor zijn ex-vrouw en twee kinderen. Die vrouw heeft het 28 jaar met hem uitgehouden en deed alles voor hem. Zonder haar had hij nooit zijn studies kunnen afmaken en een hoge positie kunnen bereiken in het arbeidsleven. En als dank daarvoor verlaat hij haar. Zo frustrerend dat hij mensen met zoveel verdriet achterlaat, niet eens beseft wat hij hen aanricht en omdat hij de confrontatie moeilijk vindt, misgunt hij het hen om dit op een normale constructieve manier uit te praten en laat hij anderen verrotten.

Peter - 1 jan 2024

Pfff het raakt me enorm om al jullie reacties te lezen . 20 jaar samen , ik deed er alles alles aan maar ik kwam niet tot het “gevoel “ van inmiddels mijn ex vouw met autisme .. daar kwam ik , kwamen we pas een paar jaar geleden achter . Maar dit was niet alles , ik ging zelf 3 jaar geleden plat met een hersen virus . Ze was er voor mij maar alleen praktisch, ze kan er niets aan doen .. maar op gevoel een kus , een arm of op gevoel een gesprek zat er niet in . Ik was op kon het niet meer aan , nu alleen , 2 kinderen .. ik ben er weer . Maar mijn grootste trauma verwerking is de relatie met mijn ex , .. hoe heb ik dit zo lang volgehouden, ik kan het niet begrijpen.. omgang met kinderen gaat goed , alleen buiten die praktische ouderschaps deur “Besta ik niet meer “. Zo moeilijk om dit alles een plek te geven / hoe te verwerken.. Heeft er Iemand nog een tip voor mij ? Bestaat er bv een boek over “verwerken trauma / samen leven met een partner met autisme?”.. of een andere tip Dankjewel 🙏

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


drie + = 6




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wil weten over alimentatie Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Bij een relatiecrisis of conflictscheiding gaat het vaak mis omdat de echte kernproblemen onbesproken blijven, wat leidt tot escalatie en afstand. Met de KernAanpak pakken we juist die onderliggende oorzaken aan. We zorgen ervoor dat de echte issues besproken worden, wat leidt tot beweging en hernieuwde verbinding tussen de partners, of je nu samen verdergaat Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.