15-6-2023, een evaluatie moment tussen mijn vriend (vader van Pim), Miranda (moeder van Pim) een scheidingsbegeleider, een procesregisseur en de externe voogd vanuit de DJGB. Vlak na de geboorte van Pim zijn mijn vriend (Mitchel) en Miranda uit elkaar gegaan, inmiddels zijn we 3 jaar verder en al 2 jaar krijg ik de oneindigheden mee en ik sta perplex. Hoe kan dit al zo lang door blijven gaan? Na een rechtszaak met meerdere zittingen, instanties, rapportages en nog meer instanties en rapportages wil Miranda nog steeds niet geloven dat Mitchel eigenlijk gewoon een hele goeie vader is voor Pim. Maar omdat Miranda Mitchel niet vertrouwd, loopt het vast.
Het verleden
En maar door blijven hameren op het feit dat Mitchel vroeger lelijke dingen heeft gezegd. (Zeggen we niet allemaal dingen in een ruzie waar we later spijt van hebben?)
En maar door blijven hameren dat hij vroeger neerslachtig was. (Vind je het gek als je ongelukkig bent in een relatie?)
En maar door blijven hameren dat hij niet weet hoe hij een vader moet zijn voor Pim. (Ja, omdat hij eigenlijk nooit een kinderwens heeft gehad, totdat het hem ineens overkwam.)
Bewijzen
Maar toch moet Mitchel zich blijven bewijzen. Want hij is de schuldige. Hij heeft alles fout gedaan. Hij is de man, de niet-slachtoffer in deze race. En daarom moeten we het voor Miranda blijven opnemen, want zij is de vrouw en daarmee het slachtoffer.
Om terug te komen op de evaluatie. De scheidingsbegeleider – een vrouw natuurlijk – die het zonder blikken of blozen voor Miranda opneemt (want wij vrouwen moeten het voor elkaar opnemen toch?). Maar Mitchel mag er natuurlijk niet tegenin gaan. Want anders is hij de boze agressieve man. Terwijl hij tijdens alle gesprekken uitgescholden wordt (van o.a. vieze rat e.d.). Is dat dan geen vorm van emotionele mishandeling? Waarom grijpt de begeleider daarbij niet in? Omdat Miranda erkend moet worden in haar emoties? En die van Mitchel dan?
Emotionele toestemming
Instanties beweren niet aan waarheidsbevinding te doen, maar toch wordt alles wat Miranda zegt serieus genomen. En we moeten werken aan hoe Miranda ons kan vertrouwen, Mitchel kan vertrouwen. Zodat zij de emotionele toestemming kan geven aan Pim zijn vader te mogen zien.
Dit is toch scheef?
Omdraaien
Wat nou als we het omdraaien? Wat als zij Pim om het weekend te zien krijgt? En er pas naar co-ouderschap toegewerkt kan worden wanneer zij stopt met liegen, de waarheid verdraaien en het verleden verdraaien en er eindelijk gewerkt kan worden aan opbouwende communicatie (zonder te schelden).
Waarom heeft Miranda het voor het zeggen? Waarom bepaalt zij wanneer en of er wel of geen co-ouderschap komt? Hoe bewijs je dat iets wat niet is gebeurd, niet gebeurd is? Hoe bewijs je dat dingen die je niet hebt gezegd, niet gezegd zijn? Hoeveel rapportages zijn nog nodig? Hoeveel onderzoeken?
Wie neemt het op voor onze vaders?
Zaira: werkt in sales in Amsterdam. Is al weer ruim 2 jaar samen met Mitchel, heeft een fantastisch lief bonus zoontje van 3 en komt zelf uit een gezin van gescheiden ouders. Ze heeft naast haar broer en zus nog 2 bonus broers en een bonus zus van haar vaders kant en twee bonus zusjes van haar moeders kant. Een grote samengestelde familie dus! Ze leest graag en is gek op tuinieren.
Mike - 13 jul 2023
Precies!! Heel krom allemaal, wie neemt het op voor de vaders? Echt helemaal niemand!!
Pieter Van den Keybus - 20 nov 2024
Het is om ziek van te worden. In België is het even erg. Ondertussen heb ik onze zoontjes nu al drie jaar niet gezien. De rechter besliste immers op basis van een verslag van een omgekochte psychotherapeute, en op vraag van mijn ex-echtgenote dat de moeder en de jongens toe zijn aan rust - nadat mijn ex-schoonfamilie - die erg veel geld heeft - al tien jaar een zinloze oorlog blijft voeren en ik daar niet aan wil meedoen. Ze dagvaarden me iedere keer en nu hadden we op anderhalf jaar tijd evenveel geld uitgegeven als we drie jaar lang 600€ per maand aan de jongens zouden besteden. Dit is zogenaamd in het belang van het kind. Hoe waaaaaanzinnig is dit slechte theater. Onze zoontjes zijn nu dertien en vijftien jaar en ik heb geen enkele informatie over hen. Zelfs geen fotootje!! De rechter oordeelde dat ik maar geduld moest hebben. Ze schortte het omgangsrecht voor onbepaalde tijd op. Ik wil de jongens respecteren en hun loyaliteitsconflict niet erger maken en bovendien heb ik geen financiële middelen meer om dit aan te vechten in hoger beroep. Het spijt me, maar ik hoop dat de Russische Federatie een kernbom op dat lelijke gerechtsgebouw in Antwerpen laat vallen. Hier gaat een mens aan kapot. Het is zoals ze overleden zijn - eigenlijk nog erger. (Sorry, ik wil niemand kwetsen) maar dit HOEFT niet. Leven die mensen nog wel. Wanneer je kinderen overlijden, heb je niet het gevoel dat je kinderen je niet meer willen zien. Ze hadden nochtans de rechter laten weten dat ze wel nog contact met me wilden. (Natuurlijk ben ik doodgelukkig dat ze nog leven en dat het dit maar is, maar op een egoïstische manier, is dit vreselijk) Laat het maar los… Succes. Via de zoontjes van een vriend hoorde ik dat ze graag mijn verhaal eens wilden horen want ze geloven mama toch niet helemaal. Ik kreeg enkele whatsappberichten en toen hield het op. Willen ze me niet meer zien? Is het hun moeder die ingrijpt? Dit is gewoon de waanzin die je in België mag verwachten. Er waren verschillende experts bij betrokken. Ik weigerde de corrupte psychotherapeute te betalen en daar kwam een bijkomende zitting voor - waar de psychotherapeute niet kwam opdagen! Ze aanvaardde gewoon dat ik haar niet betaalde. Alsof daarmee niet duidelijk werd dat ze echt werd omgekocht. Ik heb nóg slachtoffers gevonden van die psychotherapeute, maar de politie doet er niets aan. Mijn advocaten lieten me weten dat er een enorme bewijslast op mijn schouders zou rusten om een zaak te hebben. Ze stuurden nog een afrekening van 2.400€ en stuurden een deurwaarder omdat ik weiger die som te betalen. Deze wereld is KNETTERGEK geworden. Ik noem het de SCHAMENLEVING!