De eerste blog van Zaira: hoe bewijs je dat je een goede vader bent?

15-6-2023, een evaluatie moment tussen mijn vriend (vader van Pim), Miranda (moeder van Pim) een scheidingsbegeleider, een procesregisseur en de externe voogd vanuit de DJGB. Vlak na de geboorte van Pim zijn mijn vriend (Mitchel) en Miranda uit elkaar gegaan, inmiddels zijn we 3 jaar verder en al 2 jaar krijg ik de oneindigheden mee en ik sta perplex. Hoe kan dit al zo lang door blijven gaan? Na een rechtszaak met meerdere zittingen, instanties, rapportages en nog meer instanties en rapportages wil Miranda nog steeds niet geloven dat Mitchel eigenlijk gewoon een hele goeie vader is voor Pim. Maar omdat Miranda Mitchel niet vertrouwd, loopt het vast.  

Het verleden

En maar door blijven hameren op het feit dat Mitchel vroeger lelijke dingen heeft gezegd. (Zeggen we niet allemaal dingen in een ruzie waar we later spijt van hebben?) 

En maar door blijven hameren dat hij vroeger neerslachtig was. (Vind je het gek als je ongelukkig bent in een relatie?) 

En maar door blijven hameren dat hij niet weet hoe hij een vader moet zijn voor Pim. (Ja, omdat hij eigenlijk nooit een kinderwens heeft gehad, totdat het hem ineens overkwam.) 

Bewijzen

Maar toch moet Mitchel zich blijven bewijzen. Want hij is de schuldige. Hij heeft alles fout gedaan. Hij is de man, de niet-slachtoffer in deze race. En daarom moeten we het voor Miranda blijven opnemen, want zij is de vrouw en daarmee het slachtoffer.  

Om terug te komen op de evaluatie. De scheidingsbegeleider – een vrouw natuurlijk – die het zonder blikken of blozen voor Miranda opneemt (want wij vrouwen moeten het voor elkaar opnemen toch?). Maar Mitchel mag er natuurlijk niet tegenin gaan. Want anders is hij de boze agressieve man. Terwijl hij tijdens alle gesprekken uitgescholden wordt (van o.a. vieze rat e.d.). Is dat dan geen vorm van emotionele mishandeling? Waarom grijpt de begeleider daarbij niet in? Omdat Miranda erkend moet worden in haar emoties? En die van Mitchel dan? 

Emotionele toestemming

Instanties beweren niet aan waarheidsbevinding te doen, maar toch wordt alles wat Miranda zegt serieus genomen. En we moeten werken aan hoe Miranda ons kan vertrouwen, Mitchel kan vertrouwen. Zodat zij de emotionele toestemming kan geven aan Pim zijn vader te mogen zien.  

Dit is toch scheef? 

Omdraaien

Wat nou als we het omdraaien? Wat als zij Pim om het weekend te zien krijgt? En er pas naar co-ouderschap toegewerkt kan worden wanneer zij stopt met liegen, de waarheid verdraaien en het verleden verdraaien en er eindelijk gewerkt kan worden aan opbouwende communicatie (zonder te schelden).  

Waarom heeft Miranda het voor het zeggen? Waarom bepaalt zij wanneer en of er wel of geen co-ouderschap komt? Hoe bewijs je dat iets wat niet is gebeurd, niet gebeurd is? Hoe bewijs je dat dingen die je niet hebt gezegd, niet gezegd zijn? Hoeveel rapportages zijn nog nodig? Hoeveel onderzoeken? 

Wie neemt het op voor onze vaders?  

Zaira: werkt in sales in Amsterdam. Is al weer ruim 2 jaar samen met Mitchel, heeft een fantastisch lief bonus zoontje van 3 en komt zelf uit een gezin van gescheiden ouders. Ze heeft naast haar broer en zus nog 2 bonus broers en een bonus zus van haar vaders kant en twee bonus zusjes van haar moeders kant. Een grote samengestelde familie dus! Ze leest graag en is gek op tuinieren.