We kregen van een lezer onderstaande vraag:
Al ruim 6 maanden heb ik last van liefdesverdriet van een relatie die niet meer dan 6 maanden duurde. Zij verbrak de liefdesrelatie. Juist in deze zomerperiode, toen we elkaar een jaar geleden ontmoetten, heb ik weer veel herinneringen. Ik was zo blij dat ik op 62-jarige leeftijd een intelligente charmante en stoere vrouw (iets jonger) trof die het heerlijk vond om met mij om te gaan. Soms weet ik mij geen raad en heb ik het idee dat ik in een depressie raak. Maar ik wil niet “ziek” zijn.
De concentratie op mijn werk is matig, vind ik. Ik mijd verantwoordelijkheden. Ook mijn gestel heeft het zwaar te verduren. Blaasontsteking (bij mannen) en pijnlijke heup. Zaken die ik in het verleden erg mooi vond en waar ik tijd aan besteedde vind ik ineens niet meer fijn. Er komt weinig uit mijn handen. Ik forceer mijzelf om er op uit te trekken. Vakantie plannen (weer alleen weg) in augustus. Ik schrijf maar van mij af. Ik hoop dat het na de vakantie, als ik weer mijn werk start, de rode draad in mijn leven weer vind. Weer doelstellingen kan formuleren voor mijn toekomst. Welke wegen kan ik bewandelen?
Het antwoord van de liefdesverdriet psycholoog:
De relatie is een jaar geleden over gegaan en vooral in deze periode komen alle herinneringen weer naar boven. Das heel naar, want je wordt natuurlijk nu steeds getriggerd door al die zomerse fijne momenten die je samen was met deze dame. Alsof je je daar niet voor kunt afsluiten: overal om je heen gelukkige, gezellige stellen die arm in arm lopen, elkaar insmeren met zonnebrand en gezellig keuvelend naast elkaar fietsen.
Je schrijft dat je je somber en zelfs wat depressief voelt. Dat is mijns inziens eigenlijk best wel logisch: somberheid als gevolg van het pijnlijke besef dat ze niet meer bij jou is en dat het leven zonder haar minder fijn en verbonden voelt.
Wat ik je aanraad is het volgende: Besef dat deze zomer ook weer over gaat en met de tijd jouw herinneringen dus minder op ploppen. Verder hoef je niet bevreesd te zijn dat je in een flinke depressie zakt: deze gevoelens zijn tijdelijk en eigenlijk ook nodig voor je rouwproces.
Na de fase van het besef, komt de fase van acceptatie. Die acceptatie kun je vergroten door vanaf nu je in te zetten voor dingen die er Echt toe doen; Wat is op dit moment belangrijk in je leven? Wil je bijvoorbeeld je nu echt gaan inzetten om die ene sport te leren, of je aan te sluiten bij een vrijetijdsclub? Omring je dus met nieuwe mensen, nieuwe omgevingen en nieuwe bezigheden die jij leuk vindt. Maak met andere woorden nieuwe neurale verbindingen aan in je brein.
Je hebt een liefde gehad, en koester dat vooral. Het bewijst maar weer dat jij in staat bent om lief te hebben, en dat is wat Blijft. (En wordt ook een beetje boos op haar.)
Je schrijft dat je alleen weg gaat op vakantie. Blijf dan wel in contact met belangrijke mensen die je altijd kan bellen of kan berichten. Liefdesverdriet geeft namelijk ook gevoelens van eenzaamheid en daarom is het niet goed om heel veel alleen te zijn. En ten slotte: schrijf al je gevoelens van je af: ook dit is goed voor je verwerking.
Mochten je gevoelens van somberheid aanblijven, schroom dan niet om hulp te zoeken via je huisarts of neem met mij contact op. info@praktijkvoorpsychologieschaart.nl
Hester Schaart
REAGEER OP DEZE BLOG