❤️ Ik kan de eenzaamheid niet meer verdragen….
Een vrouw belt mij op met de vraag: ‘Kunnen we een afspraak maken zonder dat we aangeven of het relatietherapie of scheidingsmediation wordt?’ ‘Jazeker’, zeg ik. Dan maken we er een onderzoek van. Met tranen in haar stem vertelt ze dat ze bang is dat de relatie ‘beyond repair’ is. Ze voelt zich al zo lang eenzaam dat ze zó met geen mogelijkheid meer verder kan.
Eenzaamheid in je relatie
Eenzaamheid in de relatie is heftig. Het is de ergste vorm van eenzaamheid zelfs: wel samen zijn, maar geen verbinding voelen. Vaak is dit een proces wat al lang gaande is. Een van de belangrijkste onderdelen van een relatie is de emotionele beschikbaarheid van je partner. De geruststelling dat je op hem/haar kunt leunen, dat hij/zij er echt voor je is, dat je waardering en begrip vindt wanneer je die hard nodig hebt. Als dat er niet is, dan wordt het zwaar!
Tijdens de eerste afspraak blijkt al gauw dat de man hetzelfde ervaart: eenzaamheid. En, zo zegt hij: ‘ik kan het toch nooit goed doen. Hoe hard ik ook probeer.’ De vrouw zucht en rolt met haar ogen. Zij voelt zich al alleen sinds de geboorte van hun derde kind. ‘En dat is nota bene 6 jaar geleden. Ik heb al veel vaker relatietherapie voorgesteld, maar daar wilde jij niks van weten. Jij denkt dat we het zelf kunnen fiksen. Nou dat is dus niet gelukt’, bijt ze hem toe. Hij antwoordt: ‘Je overdrijft gewoon. Zoveel is er niet aan de hand. We praten alleen niet.’
“We praten niet”
En dat laatste blijkt te kloppen. Er is veel ingevuld voor elkaar en hierdoor veel ruis op hun lijn. In de systemische sessies (terug naar ieders gezin van herkomst) wordt veel duidelijk. Er komt oud zeer bij beiden naar boven. Gebeurtenissen en kwetsuren die niet zijn geheeld en tot op de dag van vandaag van invloed zijn. Ze kunnen er in de maanden erna steeds beter samen over praten. Hun communicatie verandert en verdiept. Ze kunnen meer het eigen aandeel zien en hebben veel minder de focus op de ‘tekortkomingen’ van de ander. Er komt beweging in hun relatie. Op alle fronten. Zij jaagt minder aan, hij trekt zich minder terug. Ze lachen meer samen, doen leuke dingen. Ook de intimiteit is terug op de agenda.
Het moge duidelijk zijn, tot een mediation is het nooit gekomen. Gelukkig! Want maar liefst 40% van de gescheiden koppels heeft achteraf spijt van de scheiding. Dit koppel had zomaar een van deze 40% kunnen zijn. En hier ligt meteen mijn missie: voorkomen dat mensen uit wanhoop, moedeloosheid, eenzaamheid en verdriet een keuze maken die achteraf misschien niet de juiste blijkt te zijn. Ik heb koppels van heel ver zien komen. Uiteraard is herstel niet altijd mogelijk, maar iedere keer als een koppel de liefde hervindt, geniet ik mee met hun liefdesgeluk. Die ergste vorm van eenzaamheid wens ik namelijk niemand toe! ❤️
An de Witte
Queen of Love Online Relatietherapie
Lees ook de andere blogs van An.
Wolf - 25 jul 2024
Hallo, Ik schrijf op ouders.nl onder de naam Wolf, blogje "Komt het ooit nog goed". Ik was eigenlijk van plan vandaag nog iets te schrijven en te posten op mijn blog. Maar vanmorgen las ik dit verhaal. Het leek me fijn hier eerst een reactie op te plaatsen. Ik werd aangetrokken door het verhaal van dit koppel. Het is zo herkenbaar voor mij. Ook mijn ex-vrouw en ik waren "eenzaam" in onze relatie. Wij praatten ook niet verdiept genoeg. Ook bij ons beiden zit er een oud zeer uit het gezin van herkomst dat ons samenzijn enorm beïnvloedt heeft. Alleen slaagden we er met ons 2 niet in om dit in te zien.We wisten het wel van elkaar want we hadden het er geregeld over. Alleen is het zo jammer dat we er niet verder mee gegaan zijn. Nu het te laat is besef ik dat, of mijn ex-vrouw het beseft weet ik niet, al kan ik wel 1 dingetje afleiden, nml er zijn na onze scheiding teveel dingen gebeurt in het leven van mijn ex-vrouw die me de wenkbrauwen doen fronsen. Deze gebeurtenissen geven mij de indruk dat ze ook beseft dat er meer aan de hand is of was, en niet zo zeer dat enkel de relatie "op was" zoals ze steeds maar aangaf. Ik ben ervan overtuigd, zoals ik in mijn blog al aangaf, dat we er als koppel samen sterker hadden kunnen uitkomen. Ik had, en heb nog steeds, de zin en goesting om er nog werk van te maken, te vechten. Als ik dan even percent-gewijs mag spreken. Ik weet niet bij welke groep ik mijn ex-vrouw nu kan indelen...? In de groep van 60% die dan geen spijt hebben van hun scheiding, of in de groep van 40% die dat wel hebben of nog zullen krijgen...? Ikzelf had het liefst in de groep gezeten van het koppel uit het verhaal van An de Witte, mensen die sterk genoeg geweest zijn om hun problemen onder ogen te zien, te anticiperen, om er SAMEN sterker uit te komen en door te gaan. Zo jammer dat mij de kans hiertoe ontnomen is. Als 1 van de 2 kiest voor de snelle vlucht uit het huwelijk houdt het op natuurlijk. Niets aan te doen,... Bedankt aan allen die dit zullen lezen. Groetjes, Wolf.
Wolf - 25 jul 2024
...op nieuwe stap natuurlijk. Foutje rechtgezet.