Kan een scheiding ook iets goeds betekenen?

Als we het over een scheiding hebben wordt er eigenlijk altijd vlot gekeken naar alle ingrijpende gevolgen voor de levens van beide partners, hun eventuele kinderen en de familie of directe vriendenkring. In vrijwel de meeste gevallen worden deze bestempeld als negatief. 1 van de partners of beide partners is gedwongen het familiehuis te verlaten en moet genoegen nemen met een flatje 3 hoog achter. Of je verliest de helft van je vriendenkring en voelt je alleen na de scheiding. Al je vertrouwde zaken om je heen vallen weg, van de dagelijkse route naar je werk, tot aan de vaste zondagmiddag brunch bij je schoonouders. De kinderen zijn verdrietig en altijd hun favoriete speeltje kwijt omdat het natuurlijk telkens in het andere huis ligt dan waar ze op dat moment slapen. Kortom, kommer en kwel overal.

Alleen maar negatief?

Maar is het ook zo dat een scheiding per definitie altijd negatief uitpakt? Zijn er enkel vreselijke verhalen te vinden van mensen die een afschuwelijke tijd tegemoet gaan? Soms kan het zinvol zijn voor de verwerking van een scheiding om ook naar positieve gevolgen te kijken. Een scheiding betekent een actie, een actie wordt bewust gedaan en de bedoeling ervan is dat je er toch uiteindelijk beter van wordt. Stilstaan bij negatieve gevolgen is dan misschien wel algemeen geaccepteerd maar eigenlijk is het heel raar. Het ondernemen van een actie en het uitvoeren van een besluit moet niet alleen maar verdriet met zich meebrengen maar zou ook een verbetering van een situatie moeten opleveren.

Welke positieve gevolgen dan?

Voor mensen overgaan tot een scheiding mag je er van uit gaan dat er aardig wat denkwerk, gepraat en overleg aan vooraf gegaan is. Natuurlijk zijn er ook de stellen waarbij 1 van beide partijen los van de ander besluit het huwelijk niet langer te willen voortzetten maar dat is een geheel andere situatie.

Je doet een scheiding er niet even tussendoor in je lunchpauze. Er wordt veel overwogen en nagedacht. Is de situatie echt zo slecht dat dit middel noodzakelijk is of vinden we het eigenlijk wel acceptabel? Je gaat dingen tegen elkaar wegstrepen en dan blijkt vaak dat een scheiding ook hele mooie dingen kan opleveren.

Geen ruzie meer

Denk bijvoorbeeld eens aan die eeuwige ruzies die een stel kan hebben. Niet alleen enorm vermoeiend voor het echtpaar zelf maar uit onderzoek blijkt dat een steeds terugkerende echtelijke ruzie grote invloed heeft op opgroeiende kinderen en hun kijk op relaties. Zodra deze dagelijkse ruzies stoppen geeft dat rust. Mensen voelen zich minder vermoeid en ze krijgen weer wat energie. De strijd is gestreden, er zijn geen winnaars dus diezelfde ruzie hoeft niet langer gevoerd te worden. Niemand hoeft zich nog langer schrap te zetten voor uiteindelijk onnozele dingen zoals het verdelen van de huishoudelijke taken. Het is simpel, je woont zonder elkaar dus je doet ieder je eigen huishouden, makkelijk toch? Na een ruzie je vrolijke gezicht opzetten naar dat familie uitje dat je niet meer kunt afzeggen hoeft ook niet meer als de ruzie simpelweg niet meer plaatsvindt. De tijd die je daarmee uitspaart als je niet meer urenlang bezig bent met al die frustraties van een terugkerende ruzie die je telkens ziet aankomen!

Vriendenkring

Maar denk ook eens aan de goede kant van verliezen van een vriendenkring. Zeg eens eerlijk, ben je stiekem niet blij dat die huisvriend van je partner, die altijd direct ongevraagd de koelkast indook, gewoon kwijt bent? Die gaat mooi met de ander mee en je bent er van af. Eindelijk in de avond gewoon lekker op jezelf, zonder dat je met een grote zucht de troep van een ander in je huis moet opruimen.  Of die vriendinnen die elke zaterdag avond weer zeuren dat je partner nu toch echt mee moet naar de die nieuwe club waarna je uren lang ligt te wachten of ze nuchter of straalbezopen thuiskomt. Mooi, weg met die dames die altijd op je neer keken omdat ze eigenlijk van mening waren dat je toch nooit goed genoeg was voor je partner.

Eigen plek

Je hebt weer een eigen plek waar je geen concessies hoeft te doen aan de smaak van een ander. Wilde jij altijd al een leuke rode bank maar was hij daar absoluut tegen? Gewoon kopen nu! Zij wilde zo nodig dicht bij haar werk wonen maar dat bleek een nogal duur postcode gebied te zijn waardoor jij genoegen moest nemen met een klein appartement. Nu kun je gewoon een paar kilometer verder op gaan wonen waar je weer heerlijk de ruimte hebt met een grote tuin waar je van geniet.

Kinderen

En de kinderen? Rust in huis. Ja je staat er alleen voor met ze en dat kan best zwaar zijn. Heel veel besluiten in het dagelijkse leven doe je nu alleen en het kunnen sparren of je je opvoedende rol wel goed aanpakt kan dan zwaar zijn. Maar eigenlijk is het ook wel weer prettig omdat lang niet alle stellen het altijd maar automatisch eens zijn met elkaar over de opvoeding. Voor de kinderen zelf is het ook al snel beter. Natuurlijk moeten ze wennen aan de nieuwe situatie maar is het voor hen zelf niet ook veel beter om te zien dat hun ouders weer ontspannen in plaats van dagelijks met op elkaar geklemde kaken in huis rondlopen? Een blije mama en een vrolijke papa is voor kinderen aanzienlijk beter en blij worden ze niet persé van in een beroerd huwelijk blijven zitten. De kinderen krijgen ook weer lucht en ontspanning. Geen geschreeuw meer in huis, geen slaande deuren, maar gewoon een ouder die rustig met ze naar de tv kijkt of een boekje leest.

Probeer het ook eens. Wees eerlijk naar jezelf en probeer een opsomming te maken van alle positieve kanten aan een scheiding. Het werkt echt en precies dat lijstje helpt je door die momenten van verdriet. En als je zelf niet uit je positieve lijstje komt vraag je gewoon hulp aan familie, vrienden of een professional.

Maya Koolmees-Zijp

LC LifeConsultant