De melding bij veilig thuis is eindelijk serieus genomen. Beide ouders en het kind worden begeleid. Nu we eindelijk hulp hebben gevonden wil ik hier zo goed mogelijk gebruik van maken dus ik ben serieus bezig met nadenken over wat onze hulpvraag eigenlijk inhoudt.
Het kind zit in een loyaliteitsconflict en er zijn aanwijzingen voor ouderafwijzing met dreigende contactbreuk. Het doel moet denk ik zijn om het kind uit de knel te halen.
Ik denk dat hij in de knel zit door aanhoudende communicatieproblemen en conflicten tussen ouders waarbij hij betrokken wordt en de mogelijkheid krijgt om zelf te kiezen.
Escalaties voorkomen
Ik wil graag weten hoe we escalaties met moeder kunnen voorkomen. Ik wil zicht krijgen op onze eigen rol in de knelpositie en ik wil weten hoe wij het kind het beste kunnen ondersteunen, daar waar we geen invloed hebben op de situatie. Wat moeder doet daar gaan we geen invloed op hebben en ook de hulpverlening kan daar niet alles in veranderen
Verder wil ik kijken of we kunnen werken aan onderling begrip en vertrouwen, want ik denk dat dit ook een grote rol speelt in de conflictvorming. En ik denk dat het heel belangrijk is dat beide ouders zicht hebben op hoe het loyaliteitsconflict ontstaat en hoe je dat kunt voorkomen.
Ook vraag ik me af hoe het voor een kind is om bij beide ouders een andere reactie te krijgen? Bij moeder wordt er veel nadruk gelegd op de last die hij ervaart en wordt er voor een oplossing gekeken naar wat een ander anders zou moeten doen om zijn last te voorkomen. Bij vader wordt er uitgelegd en gerelativeerd en wordt er gezocht naar een manier waarop hij er mee om kan gaan omdat je geen invloed hebt op wat een ander doet.
Meest lastige is wel dat moeders manier door moeder geschetst wordt als de beste manier en als teken van liefde voor haar kind, wat vader doet vindt zij niet getuigen van liefde, alsof hij zijn kind aan zijn lot overlaat.
Negativiteit over ander ouder
Als alle problemen tussen ouders opgelost zouden kunnen worden, dan zou hij als het goed is geen last meer moeten hebben, maar dat zie ik niet snel gebeuren. Dus ik vraag me af of en hoe hij kan leren hoe hij zich kan weren tegen negativiteit tussen ouders en hoe hij kan reageren als hij in strijd of communicatie wordt betrokken of gestuurd?
Leert hij onderscheid maken tussen wat van hem is en wat van een ander is, emotioneel gezien? Leert hij wat normaal is en wat niet en of het beeld dat geschetst wordt wel klopt met de werkelijkheid. Nu heb ik echt de indruk dat normale ouder-kind conflicten uit verband getrokken worden en aangemerkt worden als slecht ouderschap. Die negativiteit over de andere ouder is volgens mij het meest vervelende waar je een kind mee kunt belasten. Ik hoop dat ze dat ooit in zal gaan zien.
Voor nu heb ik in ieder geval wel het idee dat het iets beter gaat en ik hoop dat dat zo blijft. Het is in ieder geval al heel fijn dat het probleem erkend wordt en dat er iets mee gedaan wordt.
Ik ben Vera. Ik vorm met mijn man en onze 4 kinderen een samengesteld gezin. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een stuk ingewikkelder is dan een kerngezin. Je hebt de lusten van 1 en de lasten van 5. Je hebt niet alleen te maken met je partner, maar ook met beide ex partners en diens nieuwe partners. Ik schrijf over mijn ervaringen en overpeinzingen in de hoop dat iemand er iets aan heeft.
Lees ook de andere blogs van Vera
REAGEER OP DEZE BLOG