Aankomend kinderverdriet bij weer een scheiding

Aankomend kinderverdriet

Een paar dagen geleden belde de vader van mijn twee oudste kinderen. Of ik even tijd had om te praten. Hij had al eerder verteld dat de relatie met zijn vriendin niet geweldig ging en ik wist direct wat hij wilde vertellen: De relatie is over….

Telefoongesprek

Het was een verdrietig telefoongesprek. Hij vertelde dat hij erachter was gekomen dat zijn vriendin al een ruime tijd een minnaar heeft. Hij had haar daarmee geconfronteerd en dat was geen fijn gesprek geweest. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Naast het luisteren naar zijn verhaal vol ongeloof en verdriet, hoorde ik ook opluchting bij hem. Alle kwartjes vielen voor hem op zijn plek, zijn onderbuikgevoel klopte en op de één of andere manier gaf hem dat rust. Hij had dus altijd goed aangevoeld dat er ‘iets’ niet klopte.

Zijn bonuszoontje

Het zoontje van zijn vriendin woont al jaren volledig bij mijn ex in huis. Hij is als een vader voor hem, mede omdat dat zoontje weinig contact heeft met zijn biologische vader. Ik weet dat het leven van dit jongetje binnenkort enorm gaat veranderen en dat de kans groot is dat hij zijn bonusvader en bonuszusjes veel minder of misschien niet meer zal zien. Dit doet mij heel veel pijn. Ik gun dit jongetje zo enorm een stabiele situatie en de vertrouwde mensen om zich heen. Raakt hij misschien ook zijn vriendjes kwijt, omdat hij mogelijk naar een andere school gaat? Ik hoop zo dat dit niet zal gebeuren, maar ik vrees het ergste.

Mijn kinderen

Mijn kinderen weten op dit moment niet wat er speelt bij hun vader thuis. Ze weten niet wat voor verdriet er boven hun hoofd hangt. Ik wel en dat maakt het voor mij ook zo moeilijk. Hun leven gaat veranderen. Kunnen ze in het huis blijven wonen? Mijn ex heeft geen werk op dit moment. En als hij werk vindt, heeft hij dan genoeg inkomen om zijn vriendin uit de hoofdelijke aansprakelijkheid te laten ontslaan en de hypotheek volledig op zijn naam te krijgen? Of blijft zij in het huis wonen? Waar komen mijn kinderen dan terecht? 

Daarnaast weet ik dat ze het heel erg gaan vinden om hun bonusmoeder te verliezen. Ze zijn na al die jaren erg aan haar gehecht geraakt. Ze zullen geen contact meer hebben met haar vriendinnen met kinderen, haar familie. En het ergste; hun bonusbroertje zal mogelijk uit hun leven verdwijnen, dat zou echt heel erg verdrietig zijn.

Zorgen

Ik maak me zorgen, heel veel zorgen. Ik heb deze situatie niet zelf in de hand en kan er ook niks aan veranderen. Het zijn keuzes die zij moeten gaan maken en hoe het gaat lopen, dat weet op dit moment nog niemand.

Ik maak me zorgen om mijn kinderen. Wat gaat dit met ze doen? Kunnen ze dit makkelijk accepteren en achter zich laten, of gaat het een hele moeilijke periode worden? Wat doet dit met hun vertrouwen? Vertrouwen in een stabiele situatie die er nu niet meer is?

Toen ik zelf ging scheiden van hun vader waren ze nog heel erg jong, nu zijn ze op een leeftijd dat ze alles beseffen, herinneringen hebben en het verdriet bewust mee gaan maken.

Ik ga ze goed in de gaten houden, ik ga extra met ze knuffelen, meer met ze praten en hen troost geven op het moment dat ze dat nodig hebben. Meer kan ik niet doen.

Toekomst

Ik verwacht dat op een gegeven moment de vraag gaat komen of de kinderen wat meer hier kunnen zijn. Hij moet gaat werken en waarschijnlijk ook de hele week. Co-ouderschap wordt daardoor een stuk lastiger. Ik ben in mijn hoofd al aan het nadenken over hoe dit vormgegeven kan worden. Hoe ga ik dit met mijn werk regelen? Wat kunnen mijn vriend en mogelijk mijn ouders hierin betekenen? Allemaal nog niet aan de orde, maar het houdt me wel bezig.

Hoop

Ik hoop dat mijn ex en zijn vriendin alles goed zullen regelen en op een verstandige manier om zullen gaan met alles wat er geregeld moet worden. Dat het, op wat voor manier dan ook, zo min mogelijk schade zal geven aan de betrokken kinderen en ze dit alles een plekje kunnen geven.