De OTS (ondertoezichtstelling van jeugdzorg) is alweer een tijdje een feit en loopt tot 7 november 2017.
Nu wordt alles anders, zou je denken….ik tenminste wel.
Want Jeugdbeschermingsplein zal toch ook wel handelen in het belang van de kinderen en invulling geven aan de uitspraak van de Raad en de Rechter ?
Helaas…niets is minder waar.
Inmiddels zijn we een jaar verder, november 2017.
In het afgelopen jaar is er weinig gebeurd, ten aanzien van contactherstel of pogingen daartoe.
Mijn kinderen zitten vol haat, hun hart is koud gemaakt. Ik ben een gediskwalificeerde moeder, godzilla, gedemoniseerd.
Klachten die ik had zijn door het AKJ en de betrokken instanties afgehandeld.
Helemaal tot het gaatje ben ik “nog” niet gegaan, de klachtencommissies, tuchtraad. Maar ik beloof niets…
Even de boel aankijken nog.
In juni 2017, kregen wij GezinsVoogd 2. Met de komst van deze, te noemen “GV” hoopte ik dat alles anders, beter, sneller zou worden.
Hoe dom… na ruim een jaar jeugdzorg (vrijwillig, drang/dwang en nu OTS ) zou ik beter moeten weten.
Mijn ouders hebben me geleerd altijd het positieve in te zien en hoop te houden.
Ik blijf dus, naïef hopen. En ja, ik bid. Alles wat helpend kan zijn pak ik aan.
Ik ben wel veranderd. Ik sta er anders in.
Inmiddels kan ik mijn verhaal aan anderen vertellen zonder meteen de “Niagara Falls” na te bootsen.
Heel gek, het is net alsof ik een aangeleerd praatje heb, een soort script, wat over een ander gaat.
Zo vaak heb ik het al verteld.
Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. Ook over mezelf.
Ik ben minder naïef geworden, aan het herstellen van de geestelijke oorlogvoering van mijn ex.
In welke fase van de rouwcurve zit ik ?
De absolute, alles omvattende “shock” ben ik te boven. Ik ben nu afwisselend boos, verdrietig maar nog steeds strijdlustig.
Zelfs nadat de Mediator, mevrouw H, via Jeugdzorg geregeld…. ja echt.. ze houden elkaar allemaal goed aan het eten die instanties…
Maar goed, mevrouw H, vertelde dat ik mijn kinderen op moest geven, los moest laten en een goede coach daarvoor moest zoeken.
KINDEREN LOSLATEN ? WTF….. wat denkt mevrouw H? Hoe kan mevrouw H überhaupt als Mediator werken bij een “jeugdplein”??
We “mediatorren” er op los, exjelief en ik.
Waarbij er niets echt wordt besproken. Of uitgesproken. Het blijft vingertje wijzen en ex is zo vooringenomen dat er geen normaal gesprek mogelijk is.
Mevrouwtje H is nogal overrompeld door de manipulatie van ArieJan, mijn ex.
Ik allang niet meer, dus ik ben mijn eigenwijze zelf en weet je…….. IK PIK HET NIET MEER.
Kinderen loslaten, hoe dan ?
Ik zeg het vertrouwen in de Mediation op, vooral in mevrouw H met haar idioterie.
Verschillende alternatieven qua mediation draag ik aan, mediators die wel gespecialiseerd zijn in complexe scheidingen (vechtscheiding) en oudervervreemding/ouderverstoting.
Maar nee, ArieJan wil er niets van weten. Het ging zo lekker toch ?
VAKANTIE
De zomervakantie volgt en het is een repeterend verhaal.
De mails van ex worden zachter, vriendelijker en ik weet…. er zit weer een toestemmingsformulier aan te komen om te tekenen voor een buitenlandse reis of vakantie.
De klok kan er op gelijk gezet worden.
Ik teken braaf het formulier, half leeg. Kopietjes van de paspoorten of ID’s van de kinderen wil hij niet geven.
Dat moment besluit ik nooit meer lege of halflege formulieren te tekenen.
Drie weken naar Oostenrijk, heerlijk voor de kinderen hoor, maar het voelt zo dubbel weer een jaar voorbij. De herinneringen branden als tranen in mijn ogen, ik laat het stromen…
Ex stelt voor een gedeelde fotomap in Icloud aan te maken net als vorige zomer.
Elke dag krijg ik prachtige foto’s en zelfs filmpjes.
Drie weken lang ben ik blij, elke dag een glimp van de kids op te kunnen vangen.
Want ik weet… na de vakantie komt er geen foto of filmpje meer spontaan van zijn kant. Dan is de kraan dicht. Het is een spel, ik speel het nu even mee.
NA DE ZOMERVAKANTIE
Ex is weer in control. Beantwoord geen vragen meer, stuurt flauwe updates.
Of hij stuurt 6 mails op een dag, en dan elke dag, omdat ruzie per mail krijgen. Een ander medium is er niet, ik ben overal geblokt. En dan het liefst heel veel de GV in CC.
Soms valt hij door de mand en dan komt er wel wat extra informatie. Blijken er toch zorgen om de kinderen te zijn.
Maar dat kan niet he ? als voorbeeldige vader die in zijn up 3 kinderen opvoedt, gaat alles “crescendo”. Dat wil hij zijn omgeving en onze gezinsvoogd doen laten geloven.
Meneer heeft altijd een groot ego gehad en zich regelmatig op de borst geklopt. Zal vast ook wel een term of labeltje aan gehangen kunnen worden…. narcisme, of grootheidswaanzin ?
Kon ook altijd heerlijk met mijn ideeën en plannen er vandoor gaan en liegen…. oh als we geld kregen voor elke leugen waren we stinkend rijk geweest.
Een groot ego, master manipulator maar dan wel één van 12 ambachten, 13 ongelukken.
Kon geen baan houden, altijd gezeur en ellende en ruzies met iedereen.
Soms bewonder ik hem. Hoe hij dit alles toch voor elkaar krijgt ?
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Esther - 11 dec 2017
In en in triest mijn ex heeft vanaf dit weekend besloten om de oudste bij hem te houden omdat zij zegt niet meer bij mij te willen wonen. Bij heeft ze er nog nooit met 1 woord over gerept. Wij moeten vanuit de rechter al naar jutz en moeten daar met elkaar praten. Ja praten doet hij alleen maar gebakken lucht want hij doet toch zijn eigen ding. Jou verhaal is mijn grootste nachtmerrie. Dat dit kan in een land als nl
Frances - 12 dec 2017
Esther, wat vreselijk ! Schakel een Kindbehartiger in en maak afspraken die bekrachtigd worden ofwel via de rechter of via mediation. Marieke lips kan je info geven over kindbehartigers. Ze heeft ook een stuk geschreven op deze site. En goede advocaten : Apistola Zwijndrecht, Mieke krol Rotterdam, er zijn er vast meer wie weet hebben de lezers nog meer tips ? Ik heb Mieke krol en geen spijt van. Sterkte, leef met je mee !
Rebekka - 27 sep 2018
wat moet je dan doen als kinderen echt niet willen en zo gedemoniseerd zijn....wat dan....bij mij hetzelfde.
Stephanie - 27 nov 2018
Lieve Esther, Met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal. Ik herken je gevoelens. Herken de pijn. De hel waar je inzit. Hoe harder je wilt bewijzen dat hij een spel speelt, hoe ongeloofwaardiger je lijkt voor de oh zo machtige instanties zoals jeugdzorg. Feiten, bewijzen en onderzoek doen er niet toe bij jeugdzorg. Hun mening, zienswijze, visie en blik telt. En koste wat kost moet dit ondersteund worden. Al is het met het verdraaien van woorden en goede intenties. Je kunt alles doen wat ze vragen, als jij gezien wordt als de slechte ouder in hun ogen, zullen ze deze visie ondersteunen, koste wat kost. Vervolgens kijkt niemand verder. Niemand schijnt te begrijpen dat er twee kanten zitten aan een verhaal. Dat er manipulaties gebruikt worden en dat de kinderen de grote verliezers zijn...Uiteindelijk. maar ach...zolang jeugdzorg maar wint.. al moet ze je ex als machtsmiddel gebruiken om info vandaan te halen of verteld ze niet geverifieerde onwaarheden bij de rechter... Ik won de ots verlenging uiteindelijk. De raad had mij leugens voorgeschoteld. Een ots zou mij helpen om mijn monster van een ex te weren (het ging al heel lang goed en toen de relatie niet goed ging, deed niemand iets in belgie, jeugdzorg niet en politie niet, verhuizing was de enige optie, eigen woning, dat hielp en het ging goed.. kids gelukkig en rustig geworden, ik had meer controle over mijn leven en gezorgd voor mijn kids. Ik kon iemand uit huis zetten en ik koos in mijn huis. Nederlandse politie was meer ervaren en zouden bij geweld degene uit huis zetten. In belgie was dat niet. Dus niemand kon ervan leren. Ik moest vertreklen met mijn kids.. dus hij leerde gee gevolgen en de kids en ij kregen geen enkele hulp. Maar goed, dat was nu eenmaal zo en leerde me voor mezelf maar vooral voor mijn kids te zorgen. En ja ik maakte fouten. Zeker.. maar heb ze altijd erkend..en van willen leren. Eerlijkheid duurt het langs?? Nee dus...niet voor jeugdzorg. Plots kwam er een brief vsn de raad. Onderzoek naar geweld. Ik was echter al negen maanden verhuisd. Conclusie: ex weren, geen contact meer, straatverbod nemen, politie meldingem doen, kids uir huis bij vader, jontste bij mijn ouders, ga maar door.. achteraf bijkt dat hij niet wist dat de kids uit huis waren. Hij mocht geen omgangsregeling meer hebben en is weggespeeld. Een ots zou mij helpen, zei de raad. Not... alles kwam op mij neer...gek werd ik van die machtspersoon.. liet ex zich moeien en die kreeg ook macht over mij. Een hel. Moest drie therapien tegelijk doen, zag haar twee wekelijks, werken ging niet en studie moest ik stoppen.. Mijn angst en hun macht was het woord pleeggezin.. ik deed alles Maar was niet genoeg, met leugens ots willen verlengen. Dezelfde ots die ik notabene bijna moest smeken bij rechter want die wilde dezr niet uitspreken, echter de raad zei...het zal je helpen je ex te weren..bullshit dus...leugens.. Ik won uiteindelijk..sterk voelde ik me.. Tot twee maanden later.. Kids kwijt. Machtsspel, onverwacht, sluw. Door een goede vriendin en zogenaamde bezorgde ex.. Daarna hele achtbaan van ellende. Niemand geloofd je.. Machteloosheid doet het beeld dat,ze van je hebben.onbewust bevestigen. Nu heb ik geleerd, te zwijgen... Nadenken en niet reageren.. Stap voor stap nadenken..over elke actie of mail, elk woord. Het is zwaar want je bent zo boos omdat je de waarheid kent alleen kun je die niet bewijzen Ik heb mijn jongste gelukkig nog haar heb ik bij vader gebracht. Nadat ik geen optie meer had anders pleeggezin. Ja de vader die ik vorig jaar moest weren. Het verhaal hoorde ik nu van zijn kant. Wat een smerig spel is gespeeld. Bah.. ze hebben zelf gezorgd voor onveiligheid, doordat ze mij dwongen tot acties die hij niet snapte omdat hij niks wist over de kinderen uit huis en wat er verwacht werd van mij om te doen. Zijn frustratie was zo groot dat hij bleef komen hetgeen juist voor jeugdzorg de reden was van de kdis uit huis. Het kon zo simpel zijn.. Maar goed, mijn dochtertje is ingeschreven in belgie nu, gaat daar naar school. Ik werk in belgie en voed haar mee op. Mijn andere kids zie ik, nauwelijks. Twee maanden niet. Nu begeleid. Maar vader manipuleert ze. Maakt ze bang , maakt mij ongeloofwaardig, ik word als leugenaar afgeschiderd en ga maar door. Maak me zorgen en na maanden toekijken, machteloos toekijken, word het tijd voor terug vechten. Met toekijken win je niks. Ook al is de.uitkomst niet wat je zou willen, later kun je aantonen dat je voor ze hebt gevochten. Ookal zien ze het nu niet...ooit zien ze het. Zullen ze het zien en begrijpen. Vecht aub... zoek idd een goede advocaat en speel advocaat van de duivel.. Speel zijn spel niet mee. Blijf informatie vragen over de kinderen, ga naar ouderavond en vraag school om info, leg situatie uit etc. Misschien heb je ondertussen al terug gevochten want je bericht is van vorig jaar. Maar ik kreeg het advies te vechten, ookal verlies je...het zal later je.kids helpen en antwoorden geven,. Mama vocht voor ons. Ondanks alles bleef ze vechten. Bewijs liegt niet. En ooit sullen ze het snappen.. Ik hoop dat alles nu anders is voor jou. Vind het hartverscheurend...liefs