Scheiden als Syrische Nederlander – Hala en Tareq’s rauwe verhaal

Hala keek naar de lege plek naast haar op de bank en voelde een koude leegte die ze niet kon wegdrukken. Tareq had zich stil in een hoek gezet, zijn ogen staren in het niets. Het was hun thuis, hun veilige haven ver van Syrië, maar de muren leken nu te sluiten. De oorlog hadden ze overleefd, maar niet hun huwelijk.

“Hoe kan het dat alles wat we hebben opgebouwd hier, in dit veilige land, zo snel uit elkaar valt?” dacht Hala, terwijl tranen over haar wangen rolden.

Het onzichtbare gewicht van trauma

Hala en Tareq droegen elk littekens die niemand zag. Nachtenlang lag Hala wakker, herinneringen aan bombardementen en verlies flitsten door haar hoofd. Tareq worstelde met schuldgevoel over zijn onvermogen om alles onder controle te houden. Hun trauma’s sijpelden door in dagelijkse ruzies: een onbeduidende opmerking kon een explosie veroorzaken. Soms zei Tareq iets, waarna hij zich meteen terugtrok, bang dat hij te ver ging. Hala voelde zich alleen, en toch verantwoordelijk voor de emotionele stabiliteit van hun kinderen.

Rollen verschuiven in een nieuw land

In Syrië was Tareq de kostwinner, Hala zorgde thuis voor de kinderen. In Nederland veranderden de rollen: Hala begon te werken, leerde de taal, vond een zelfstandigheid die ze nooit eerder had gekend. Voor haar voelde dit bevrijdend, maar voor Tareq bedreigend. Hij voelde dat hij grip verloor op het leven dat hij dacht te kennen en begon zich emotioneel terug te trekken.

Tijdens een discussie over school en afspraken sloeg Tareq zijn handen voor zijn gezicht en fluisterde: “Ik weet niet meer hoe ik het goed kan doen.” Hala voelde een steek van frustratie en verdriet tegelijk.

De kinderen tussen twee werelden

Hun kinderen groeien op in Nederland, spreken vloeiend Nederlands en vieren Nederlandse feestdagen. Ze wilen voetballen, vriendjes, en toch hun Syrische roots behouden. Elke keuze over religie, taal en traditie is een bron van conflict. Hala en Tareq proberen rituelen te behouden: vrijdag couscousdag, Arabische verhalen voor het slapengaan. Het blijft een worsteling om hun kinderen een stabiel gevoel van identiteit te geven, terwijl hun eigen relatie op instorten staat.

Rauw en eerlijk: verdriet, schuld en liefde

De scheiding brengt rauwe emoties naar boven. Hala voelt zich schuldig dat ze haar kinderen misschien iets ontneemt en ze is verdrietig dat de man van wie ze hield niet langer zo ver weg van haar staat. Daarnaast is ze boos op de omstandigheden die hen hebben veranderd. Tareq worstelt met trots, liefde en schuldgevoel.

Op een avond zat Hala naast haar dochter, luisterde naar haar zachte ademhaling en fluisterde: “Alles komt goed, mama en papa houden nog steeds van jou.” Ze voelde een golf van liefde en verdriet tegelijk.

Een nieuwe start, met pijn en hoop

Na maanden van tranen, confrontaties en gesprekken, vonden Hala en Tareq een manier om gescheiden te leven zonder de band met hun kinderen te verbreken. Ze maakten afspraken over co-ouderschap, feestdagen, religie en school, en spraken af elkaar met respect te behandelen. Het was geen perfect einde, maar een realistisch begin van een nieuw leven.

“Ik weet dat het moeilijk is,” zei Tareq tegen Hala, “maar samen zorgen we ervoor dat onze kinderen zich geliefd voelen.” Hala knikte, voelde opluchting en besefte dat dit misschien wel de meest liefdevolle daad was die ze konden doen.