‘Je begrijpt me niet!’
Een vaak gehoorde noodkreet aan de mediationtafel.
Een scheiding maakt kwetsbaar. Gekwetst, teleurgesteld, boos op de ander.. dan wil je niets liever dan dit uiten en schreeuw je als het ware om begrip!! Het begrip ‘Begrip’ blijkt maar al te vaak een lastig onderwerp.. Wanneer we als MfN Registermediator dan zorgvuldig doorvragen blijkt het negen van de tien keer helemaal niet zo verschrikkelijk van belang te zijn dat men zich “volledig” of “dan toch op zijn minst een beetje” door de ander begrepen voelt. De behoefte aan ‘begrip’ van de ander blijkt dan in werkelijkheid een sterke behoefte aan ‘erkenning’ te zijn. ‘Begrip’ en ‘Erkenning’ blijken dan toch ineens twee heel verschillende zaken te zijn:
Begrip: Het vermogen aan te voelen wat anderen willen of denken
Erkenning: Feit dat iets wordt gezien en toegegeven
We horen mensen vaak vertellen dat er vooral een groot gevoel van gemis aan erkenning heerst. Of dat er, met alle goede en minder goede bedoelingen, een verkeerde vorm erkenning gegeven wordt, wat natuurlijk helemaal geen werkelijke erkenning is.
Wat is dan nu precies ‘Erkenning’?
Wij mensen willen graag gezien worden zoals we als mens werkelijk zijn. Het gevoel hebben dat we erkend worden in het beeld dat wij van onszelf hebben, dat wij erkend worden in al onze wezenlijke kenmerken. Deze basisbehoefte is in elk mens aanwezig. Erkenning laat zich niet altijd makkelijk herkennen wanneer we het mogen ontvangen, het dient zich vaak impliciet aan. Het helpt wanneer je het onderscheid kunt maken tussen elkaar begrijpen en elkaar erkennen. Soms begrijpen ex-partners echt helemaal niets meer van elkaar, echter kunnen zij de ander wel erkennen in het feit dat deze het bijvoorbeeld (ook) moeilijk heeft met de gevolgen van de scheiding of met het verlaten van de echtelijke woning.
Hoe herken je ‘Erkenning’?
Ware erkenning herken je wanneer je een beweging waarneemt tussen jezelf en de ander, in woorden en/of gebaren van waardering en je daar plezier, vreugde, een goed gevoel aan kunt beleven. Van een kleine groet in de supermarkt, in een kort gesprekje, of in reacties van anderen op belangrijke gebeurtenissen (scheiding). Dan kun je je erkend voelen, als je het tenminste kunt ontvangen. En daar zit hem vaak het gevoelige punt. Het ontvangen van de erkenning (dus niet perse het volledige begrip van de ander) maakt de beweging af en zorgt ervoor dat de erkenning je ook daadwerkelijk bereikt. Aan de mediationtafel heeft men vaak moeite met het openstellen voor deze ontvangende beweging. Erkenning doet echter pas haar werk wanneer zij ook ontvangen wordt dus een ontvanger die daarvoor openstaat, zal de erkenning kunnen voelen.
Extra verlangen naar erkenning
Toen ex-partners nog samen waren werd betrokkenheid niet steeds opnieuw bevestigd, betrokken zijn bij elkaar leek toen vaak een vanzelfsprekendheid. Een vorm van erkenning van elkaar, zonder al te veel woorden. Maar als de vanzelfsprekendheid wegvalt door teleurstelling in de relatie en als verdriet en ruzies dan haar plaats innemen, dan verlangen ex-partners juist extra naar erkenning. En als dat niet gegeven en ontvangen wordt dan wordt het functioneren binnen de (beëindigde) relatie wel heel moeilijk. Of de relatie valt uit elkaar, of er is alleen nog maar sprake van overleven.
‘Erkenning’ geven en ontvangen
Erkenning geven en ontvangen dus. Het is mogelijk om elkaar te zien en te horen zoals je werkelijk bent, en te ontdekken dat dit is goed zoals het is. Zonder daar iets aan te willen veranderen kan en mag je verschillend van elkaar zijn. In intieme relaties, familiesferen, als ex-partners en in het gezamenlijk ouderschap na scheiding!
Tineke Kool, Eemland mediation
MfN Register- en Familiemediator | Rechtbankmediator (Rechtbank Midden Nederland)
REAGEER OP DEZE BLOG