16 maanden alweer, wat vliegt de tijd! Vlak na het moment van scheiden lijkt dat eerste jaar onoverbrugbaar. Je weet dat al die momenten “alleen” er aan komen, dat je al de fasen van rouw door moet en dat alles een nieuw evenwicht zal krijgen. Hoe dat werkt weet je niet, ondanks de verhalen, de ervaringen van anderen en je eigen gezonde verstand.
Nieuwe fase na de scheiding
En daar ga je dan, een hele nieuwe fase in, met een rugzak die de ene dag zwaarder weegt dan de andere. Maar ook met dagen die vrij en luchtig voelen alsof je weer 20 bent. En gek genoeg gaat ook dan de tijd voorbij, doet ie gewoon zijn werk, brengt ie je van verdriet naar boosheid, naar het gevoel van onmetelijke vrijheid, en af en toe weer terug.
Als ik terugkijk op de afgelopen 16 maanden dan weet ik dat ik ze nooit meer over wil doen. Want het waren de zwaarste maanden uit mijn leven. Maar tegelijkertijd weet ik dat ik ondanks dat ook nooit meer terug zou willen naar wat was. En dat ik op die dinsdag in oktober de beste beslissing van mijn leven heb genomen. De beslissing die me weer bij mezelf heeft gebracht, elke dag een beetje meer. Terug bij degene die eerlijk naar zichzelf in de spiegel kijkt en weet dat ze ok is zoals ze is. Mijn god, wat was ik dat kwijt. En de enige manier om daar achter te komen is je door al het verdriet en de pijn heen te worstelen.
Iemand zei tijdens dit proces “Karijn, je stapt volledig uit je comfort zone en dat kan niet anders dan oncomfortabel voelen”. Spijker op z’n kop! En oncomfortabel was het, geloof me.
16 maanden na de scheiding
We zijn nu 16 maanden verder en handelen intussen de laatste praktische zaken af. Het huis wordt eindelijk van mij. De laatste stap in praktisch los komen van elkaar. Dit moet gewoon nog even gebeuren, knipt de laatste financiële banden door en brengt rust. Allemaal waar en allemaal fijn. Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat het me ook zwaar valt. Ooit kochten we dit huis om samen een gezin te stichten. Om onze kinderen samen in groot te brengen en er gelukkig te worden, er een thuis van te maken waar we ons veilig zouden voelen bij elkaar. En dat is niet gelukt. Dat is zelfs heel erg niet gelukt en is op een moment als dit weer voelbaar. Oncomfortabel zeg maar… Maar wel minder dan het was, want stilaan is alles weer gaan stromen, de goeie kant uit, de kant op die ik wil vanuit mijn hart en vanuit wie ik ben.
Van de overdracht van het huis maak ik uiteraard wel een champagnemomentje! Proost!
Karijn is 42 jaar, woont in Amsterdam, is moeder van de twee liefste jongetjes ter wereld en afgelopen jaar gescheiden. Ze blogt maandelijks op nieuwestap.nl en vertelt vandaag over de eerste maanden na de scheiding.
Deze blog van Karijn is eerder geplaatst.
Lees ook de andere blogs van Karijn.
D B - 18 jan 2024
Hoi, zelf in 2023 gescheiden na 12 jaar. Herken mezelf in je ervaringen. Soms ervaar je weemoed, verlies van je dromen en soms is het heel rauw. Voel je je gekwetst, ongeliefd, daar waar je jezelf veilig had gehoopt. Maar soms voel je vrijheid, ineens kun je verder, bruis je van energie, ook omdat je jezelf weer gevonden hebt en opnieuw aan het uitvinden bent. Ik heb ook 2 kinderen en dat maakt het dubbel. Ik kan er nu echt voor hen zijn terwijl ik eerst aan het overleven was, mezelf kwijt binnen de relatie mezelf had leeggegeven. Maar aan de andere kant had ik ze het complete plaatje zo graag gegeven. Dank voor het delen!