Werk enzo
De vakanties zitten erop en het ritme is weer gevonden. Back to normal, weer lekker aan de slag!
Op het schoolplein krijg ik met enige regelmaat de vraag “jij werkt toch?… 3 dagen of zo?” . “Nee, ik werk 4 dagen, 32 uur maar meestal meer, want dat is nou eenmaal zo”. “Jeetje, hoe combineer je dat dan met je kinderen?”… Ja, hoe doe ik dat?
Nagenoeg fulltime werken als alleenstaande moeder is voor sommigen kennelijk een ding. Soms in het weekend en regelmatig een avond door, al helemaal. En ja, af en toe is dat ook een ding, een heel zwaar ding, veel bordjes hoog houden, werk – kinderen – kinderen –werk… Maar het merendeel van de tijd is het gewoon heel leuk, uitdagend, inspirerend en geeft het energie! Echt, zelfs als ik er doodmoe van ben aan het einde van de dag.
Ik heb namelijk een heel erg leuke en inspirerende baan. Die veel vraagt, maar net zoveel geeft. Dat doen de projecten, maar bovenal de mensen. Ik heb namelijk hele bijzondere, lieve en leuke collega’s. Stuk voor stuk mensen die inspireren en samen voor heel veel positieve energie zorgen. Die dingen mogelijk maken, ambitieus zijn, maar de menselijke maat nooit vergeten. Die er (zonder dat ze het door hebben) voor zorgen dat ik zoveel meer ben dan alleen alleenstaande moeder. Ook zijn het mijn collega’s die er vaak voor gezorgd hebben dat zware dagen lichter werden, die met me lachten wanneer er weinig te lachen viel en die in de dagelijkse hectiek de ruimte vonden voor een persoonlijk gesprek.
En natuurlijk is het wel eens pittig. En valt er hier en daar wel eens wat van de kar. Want ook ik wil de allerliefste moeder zijn die altijd aandacht geeft, de perfecte werknemer die altijd scherp is en daarnaast de leukste vriendin voor mijn vrienden. O ja, en mijn huis moet altijd netjes en het eten op tafel bij voorkeur niet alleen lekker, maar ook nog gezond ;)))
Let’s be real, dat lukt niet altijd. Ik heb ook wel eens het laatste velletje toiletpapier in mijn handen, een lege koelkast of een pak zure melk. Aan de buitenkant ziet het er soms beter geregeld uit dan het werkelijk is en klasse-ouder of luizenmoeder daar heb ik – als werkende alleenstaande moeder – helaas de tijd niet voor; maar nooit zal dat een reden zijn om niet of minder te werken. Want zonder mijn baan weet ik niet waar ik nu gestaan had. Die “zware” baan gaat namelijk om zo veel meer dan de dagelijkse activiteit die ervoor zorgt dat ik aan het einde van de maand de rekeningen kan betalen. Die baan maakt met tot een completere Karijn, maakt me leuker, onafhankelijker en houdt me elke dag weer, bij mezelf.
REAGEER OP DEZE BLOG