Tegenover me zit Jochem. Hij is 17 jaar en zit op de HAVO in de 5e klas. Zijn ouders zijn 12 jaar geleden gescheiden, zijn vader is toen ergens anders gaan wonen. Jochem groeide op bij zijn moeder samen met zijn kleinere broertje.
Puber
Jochem kwam bij me omdat hij opstandig was en het slechter ging op school. Hij kreeg steeds meer moeite met autoriteiten. Eerst werd er gedacht: “Ach het is een puber, dat hoort erbij en gaat vanzelf over”. Maar het gaat niet vanzelf over.
De uitspraak “Het is een puber” klinkt trouwens heel wat minder betrokken dan de uitspraak ”Hij is een puber”. Betrokken zijn betekent niet vasthouden of claimen maar meevoelen, meedenken met de andere persoon en een persoon is geen HET. Dus Jochem verzette zich ertegen zonder daar echt de redenen voor te kunnen vertellen.
Volgens het ouderschapsplan
Al pratend bleek dat Jochem vooral problemen had met zijn vader. Jochem vertelde: “Ïk moet volgens het ouderschapsplan om het weekend naar mijn vader. Zaterdag ochtend meld ik me bij hem, hij is wel aardig hoor, dan ‘gezellig’ koffiedrinken, verplicht vertellen wat er gebeurd is in de afgelopen 12 dagen, problemen oprakelen die allang opgelost zijn, boeiend. Oh ja, dat is waar, mijn vader’s vriendin heeft ook overal een advies voor en een mening over. Nu daar zit ik helemaal niet op te wachten. Zij vergeten dat ik al 17 ben, ik heb ook een eigen leven.”
Deze situatie horen we vaker. Hoe ga je als gescheiden vader om met je volwassen wordende zoon? Hoe kun je als zoon aangeven dat je groter bent gegroeid, je eigen mening hebt en je eigen leven vorm geeft? Puberen doen de kinderen de hele dag door, dat stopt niet als de bezoektijd erop zit en gaat pas weer verder als vader en zoon elkaar weer zien. Het lijkt telkens wel een inhaalrace voor vader en zoon.
Zo’n inhaalrace is niet vol te houden. Op een gegeven moment haakt de vader of de zoon af. Contact wordt verbroken. Soms zijn de littekens zo diep dat de breuk definitief is. Dan moet er veel gebeuren om weer in contact te komen met elkaar.
Is er een ander toekomstbeeld? Ja die is er! Met de juiste investering door vader en kind kan er een gezonde relatie opgebouwd worden. Door niet te investeren in de relatie van ouder en kind wordt een deel van de roots van het kind ontkend of zelfs afgepakt.
Koos van der Zwet
piet - 13 okt 2016
wat zou een voorbeeld zijn van hoe de vader het anders kan aanpakken? Hij heeft feitelijk geen andere keus dan eens in de 2 weken zijn zoon zien? en andere dagen hoogstens bellen (als de zoon zin heeft)?