Nick gaat voor het eerst na de scheiding stappen.

Gisteravond ben ik voor het eerst sinds mijn scheiding wezen stappen.

Na een lange werkdag had ik de kinderen naar hun moeder gebracht en toen ik eenmaal weer thuis was bedacht ik mij dat ik er eigenlijk helemaal geen zin in had om alleen op de bank te gaan zitten.

Toevallig had ik net een appje ontvangen van een collega van mij en die had ook niks te doen dus ik vroeg hem of hij zin had om mee te gaan. Gelukkig had hij ook wel zin om er nog even op uit te gaan dus ik friste mij op, stapte in de auto en haalde mijn collega op.

We waren redelijk vroeg dus het was nog vrij rustig in de discotheken. Omdat het lekker weer was en de terrasjes nog redelijk vol zaten, hebben wij eerst even wat gedronken op een terrasje en zijn daarna naar een discotheek gegaan.

Eenmaal binnen kreeg ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant voelde het goed om weer eens onder de mensen te zijn en te weten dat ik kon doen en laten waar ik zin in had, zonder remmingen.

Maar aan de andere kant voelde ik ook een soort van eenzaamheid. Ik zag stelletjes die samen uit waren en dat herinnerde mij aan de nachten dat ik met mijn ex vrouw in de discotheek stond.

Ook zag ik aantrekkelijke dames die er overduidelijk de tijd voor hadden genomen om er goed uit te zien. Ik dacht niet alleen aan de keren dat mijn ex vrouw en ik ons aan het “dressen” waren maar ook aan het gemis van zo’n dame aan mijn zijde en het heerlijke intieme en vertrouwde gevoel dat daarbij hoort.

De tent begon langzaamaan vol te lopen naar mate het later werd en ik besloot mij over het dubbele gevoel heen te zetten en tussen het dansende publiek te begeven. Het was alweer een tijdje geleden dat ik had gedanst en het zal er vast een beetje stijfjes hebben uitgezien.

Rond 02.30 uur begon mijn lichaam aan te geven dat het wel genoeg was voor de dag, deze oude man houdt het blijkbaar niet meer een hele nacht vol. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik in de ochtends altijd om 06.00 uur opsta en gemiddeld gezien per nacht een uur of 4 slaap. Dus heel gek was het ook niet.

Wij besloten te gaan, ik bracht mijn collega terug naar huis en ging daarna zelf ook naar huis toe.

Moe en voldaan maar toch ook wel met het besef dat het misschien nog te vroeg is voor dit soort dingen.

Nick is een alleenstaande vader van 35 die sinds de scheiding probeert zijn draai in het leven weer te vinden en zoekt naar de juiste balans tussen werk, opvoeding en huishouding.