Ok, nog een nachtje slapen…maandag wordt het vast beter…
Ex handelt uit advies van de instanties, maaarrr….
Instanties geven niet thuis. De een verschuilt zich achter de ander. Kastje muur verhaal. Ik ben overgeleverd aan wie…wat.. ik besef het nog steeds niet.
Ex is keurig op het politiebureau komen opdagen….
Alleen de kids zijn ziekgemeld…
Ik bel school, leg de situatie uit.
In één dag is ALLES in rep en roer. En dat zijn NIET de juiste instanties.
Dat zijn school, familie, vrienden, lieve Shina , die een eigen praktijk voor gezinscoaching heeft.
Ze belt me op…en belooft me m’n kindjes terug te halen, zij heeft er ervaring mee.
Mijn vaste psycholoog Miranda en de systeemtherapeute Son Hil, waar we 3 sessies hebben gehad, kunnen niets doen. Ze komen met vage antwoorden. Wederom kastje muur verhaal. Waarom durft niemand nou gewoon eens iets uit te spreken ? Stelling te nemen ?
Lang leve de hulpverlening anno 2016 in Nederland denk ik dan…
Maar ach…tevens snap ik het. Alles is zo dicht gekaderd, zo strak omlijnd. En tegelijkertijd zoooo grijs….Die arme zielen kunnen ook niets doen dan tevens hetzelfde protocol of stappenplan te volgen en steeds te herhalen. Dat noemen ze zorg. Dat wil bijna niemand meer, zo werken, dus hebben ze ook niet de beste paarden van stal…kennelijk..
Ze zeggen nog net niet, doe een luier om en shit in je eigen broek, wij kunnen niets doen.
Dan zou pampers de oplossing zijn.
Hier is geen oplossing. Geen pampers….
Ik zweef tussen hoop en vrees… wanneer zie ik mijn kinderen weer? of toch niet….?
Frances is een moeder van 3, de kids zijn 13, 13, en 11.
Op 2 april jl werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen.
Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg.
Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome)
Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Frances zal vooral bloggen over ouderverstoting.
Iris - 13 mrt 2017
(h)erken ouderverstoting. Voor meer informatie check open forum https://www.facebook.com/groups/507826229380204/
Annelies - 25 jul 2017
Dat instanties en hulpverleners weinig doen is zó herkenbaar! Bij andere gezinnen lijken ze wel eens te snel in actie te komen, maar in mijn geval hebben ze maanden niets gedaan en de situatie met lede ogen aangekeken. En in de periode dat ik mijn kinderen niet heb gezien en mijn ex niet meer wilde praten (behalve me boze e-mailtjes sturen en eisen dat ik met hem naar een mediator zou gaan) zijn mijn kinderen (vooral de jongste van 12) gehersenspoeld. In het begin zei ik: waarom kom je niet hier met me praten of we gaan naar een café of zo, maar hij vond mij onbetrouwbaar en hij wilde dan alleen maar inhoudelijke zaken over onze 2 meiden bespreken in het bijzijn van een mediator. Nou ik snapte er niets van, want sinds wanneer hadden wij een begeleider nodig? Ik legde aan alles en iedereen uit dat mijn ex-man een bepaald idee in zijn hoofd heeft en alleen maar voor de buitenwereld mediation wil en iedereen begreep me, maar niemand deed iets en toen wilden de meisjes mij opeens ook niet meer zien en krijg ik van een kinder-counsellor te horen dat ik mijn afstand maar beter kan houden want ze willen mij voorlopig niet zien. Bizar he, bij die counsellor gingen geen alarmbellen af dus die gaf een negatief 'advies' en daarmee was de kous af. Alle hulpverlening vond het erg voor mij en schadelijk voor de kinderen, maar er was niemand die de kinderen daar weg kon halen of weg durfde te halen. Dan sta je als ouder echt machteloos.