De afgelopen maand was het twee jaar geleden dat mijn huwelijk op de klippen is gelopen en ik verder gegaan ben als eenouder gezin.
Hoewel ik inmiddels zo ver ben dat ik niet meer dagelijks met mijn scheiding bezig ben, heeft het er toch behoorlijk ingehakt. Met name op mijn manier van leven.
Met mijn ex vrouw heb ik samen vier kinderen gekregen. Sinds onze scheiding wonen de jongste twee kinderen bij hun moeder en de oudste twee kinderen bij mij. Wij wonen niet gek ver bij elkaar uit de buurt maar wel in verschillende dorpen die eigenlijk alleen per auto echt goed bereikbaar zijn.
Doordat de oudste twee kinderen bij mij wonen ben ik in mijn dagelijks leven erg beperkt. Ik vind het heerlijk dat ze bij mij wonen hoor maar ik zal niet ontkennen dat het erg zwaar is. Momenteel bestaat mijn leven enkel uit werken en huishouden. Sinds 1 september heb ik een nieuwe werkgever die mij een hele leuke baan heeft aangeboden maar wel met een stuk minder flexibiliteit dan ik voorheen had. Bij mijn vorige werkgever had ik goede afspraken over hoe ik mijn uren indeelde, zodat het goed te combineren viel met mijn thuis situatie. Bij mijn huidige werkgever moet ik op vaste tijden op kantoor zijn (tussen 09.00 uur en 17.30 uur) en is mij medegedeeld dat hij geen “last” wil hebben van het feit dat ik alleenstaande vader ben. Zijn de kinderen vrij? Zijn de kinderen ziek? Mijn probleem, moet ik zelf oplossen.
Voor mij betekent dit concreet dat mijn oudste zoon iedere dag vanaf 14.30 uur alleen thuis zit. Mijn dochtertje gaat nu nog naar een gastouder, dat is tot 17.00 uur.
Als ik in de avond uren weg wil, voor sport bijvoorbeeld, dan moet ik altijd een oppas inschakelen.
Regelmatig zijn er bedrijfsuitjes of borrels (meestal op vrijdag middag na het werk) waar ik nooit aan mee kan doen. Want ik zit altijd met de kinderen. Op 28 september is er een barbecue waarvoor iedereen is uitgenodigd, inclusief partner (notabene op mijn trouwdag). Kan ik niet heen want ik zit met de kinderen.
De afstand tussen mijn huis en werk is zonder file een half uur maar als ik om 17.30 uur weg rij, dan kom ik vol in de file terecht en ben ik pas om 18.30 uur thuis. Dan gelijk de keuken in om eten te maken en ’s avonds de huishoudelijke taken doen. Want de was draait niet vanzelf en het vouwen gebeurd ook nog steeds handmatig. En er moet ook nog worden gestofzuigd en schoongemaakt.
Ik probeer er maar het beste van te maken en een nieuwe routine te bedenken waarbij ook de kinderen hun steentje bij kunnen dragen, in de vorm van een aantal lichte taken die passen bij hun leeftijd. Maar makkelijk is het niet om dit alles te combineren.
Soms vraag ik mij wel eens af of mijn ex vrouw zich realiseert wat voor leven ze mij heeft gegeven door haar keuze. Zij heeft een nieuwe start gemaakt, woont samen met haar vriend en doet alles samen. Maar ze heeft geen idee wat de impact op mijn leven is geweest volgens mij.
Nick is een gescheiden alleenstaande vader van 36 die sinds de scheiding probeert zijn draai in het leven weer te vinden en zoekt naar de juiste balans tussen werk, opvoeding en huishouding. Hij kan er niet meer omheen: hij is depressief na de scheiding.
mik - 13 sep 2017
hoe herkenbaar..... ik blijf lachen voor de buitenwereld, maar ondertussen laat ik best wat tranen. Mijn kids wonen bij mij, hebben 2 weekenden in de maand lol bij papa die 5 kwartier verder is gaan wonen (lang leve tinder en liefde maakt echt stekeblind) en de rest is voor mij. Weinig tijd voor jezelf hebben is bijna funest voor jou als persoon. Succes met alles, hopelijk kun ook jij het binnenkort weer "samen" doen en is het "jouw" tijd.
Sabine - 13 sep 2017
Hier ook herkenbaar hoor! Bij mij hetzelfde verhaal als bij Mik. En de dagen die ik nu 'vrij' heb gebruik ik meestal gewoon om bij te tanken. Even niet hoeven zorgen. Ik geniet van mijn kindjes om me heen. Intens zelfs. Maar ik mis die sparrings partner daarbij, waardoor het beter draagbaar wordt.
Amsterdam - Brabant - 13 sep 2017
Sabine, heb je nog geen nieuwe partner dus ?
Sabine - 14 sep 2017
nope! Why?
Sabine - 14 sep 2017
@Amsterdam-Brabant
Amsterdam - Brabant - 13 sep 2017
Zeer herkenbaar Nick ! Je leven staat volledig in het teken van je kinderen , het huishouden en werken. De grote slachtoffers zijn zowel je kinderen als jijzelf. Heb je überhaupt nog tijd voor jezelf over ? Denken onze ex partners er ooit over na wat een enorme impact hun beslissing te scheiden kan hebben voor de achterblijvende WERKENDE ex partner ? Werkt jouw ex trouwens ook ? Of zit die alleen maar thuis met haar nieuwe vriend en jullie 2 jongste kinderen ? Je sociale leven is er ook helemaal aan als ik je goed begrijp. En je nieuwe werkgever wil nergens "last" van hebben als de kids ziek of vrij van school zijn ? Heftig heftig heftig verhaal man, ik leef enorm met je mee !
B - 13 sep 2017
Herkenbaar. Hier 24/7 alleen de zorg en dat al 5 jaar lang. Soms erg vermoeiend. Altijd maar rekening houden met, overal alleen voor staan en idd hard werken om de boel draaiende te kunnen houden. Natuurlijk worden kinderen ouder en komt er meer ruimte maar toch....Het blijft scheef voelen. Toch probeer ik het steeds om te buigen. "Kijk eens wat je mist" Die tijd haal je als vader nooit meer in!
Amsterdam - Brabant - 13 sep 2017
B , ben je een vader of moeder ? En ziet je ex de kinderen nooit ? Zwaar he om alles alleen te moeten voor je kinderen :(
Suzanne (Gastvrouw) - 13 sep 2017
Hoi Nick, wat praktische tips zijn vast welkom. Misschien kan je een schoonmaakster inhuren die tevens je kinderen opvangt? En was de nieuwe baan achteraf wel zo'n goeie keuze? Je kids zijn maar 1x jong. Deze baan levert je meer stress op dan je had. Ze hebben meer aan een vader die wat relaxter is dan aan een vader die door het leven jaagt met een zorgelijke blik. Daar word je zelf ook absoluut niet gelukkig van. Ik kan me indenken dat de nieuwe baan vast ook voordelen heeft, maar zijn die wel goed getimed? Vrouwen kijken daar misschien anders naar. Ik ben zelf ook meer gaan werken na mijn scheiding en jaag me soms ook de dagen door. Maar ik heb co-ouderschap en kan dan af en toe even bijtanken. Tevens vraag ik me af hoe je het ervaart dat je gezin is opgedeeld. Het lijkt me best moeilijk om broertjes en zusjes uit elkaar te halen. Dat heeft een enorme impact op hun jeugd. Ik oordeel niet, begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat je het niet goed doet of anders moet doen. Maar ik kan me voorstellen dat de nood wel heel hoog moet zijn als je deze keuzes maakt als ouders van. Maar hulp in de huishouding en eventueel een tuinman die af en toe komt als je het financieel aan kunt dan is dat best een goede ondersteuning voor je lijkt me zo. Misschien is er een gepensioneerde dorpeling die voor een vriendenprijs je tuin wil doen? groeten Suzanne
Amsterdam - Brabant - 13 sep 2017
Suzanne, misschien had Nick geen andere keuze dan deze werkgever om de hypotheek en alle andere vaste lasten te kunnen en moeten betalen .... ook de keuze om de 2 jongste kinderen bij zijn ex te laten wonen is misschien ook wel uit nood geboren ? 4 kinderen verzorgen in je eentje als vader zijnde met een fulltime baan , dat is geen sinecure hoor. Co ouderschap is in principe de beste optie idd, maar moet ook realiseerbaar zijn . En laten we gewoon eerlijk zijn : een scheiding kent alleen verliezers, waarvan de kinderen de allergrootste verliezers zijn . Ik weet zeker dat het NIET Nicks keuze was om te scheiden en NIET zijn keuze om de kinderen uit elkaar te halen noodgewongen ..... een scheiding kent enorme negatieve gevolgen vaak ..... en daar wordt maar erg weinig bij stilgestaan door de omgeving.
Suzanne (Gastvrouw) - 13 sep 2017
hoi Nick, ik lees dat je in je blog van juni schrijft over het verlies van je baan. FF dat is dus geen luxe keuze geweest om een andere baan te zoeken. Top dat je zo snel een andere baan gevonden hebt in elk geval. En vanuit deze job kan je ook weer verder kijken naar een vader-vriendelijkere werkgever. Er zijn toch genoeg werkgevers die een thuiswerkplek geen probleem vinden? Wat zou het fijn voor je zijn als je 1 dag per week thuis kan werken. en dan nog lieve een schoonmaakster die je kinderen opvangt. Dan ben je al weer wat meer ontlast. Ik hoop dat dit op je pad mag komen. groeten suzanne
Jan Willem (gastheer) - 14 sep 2017
Respect nick, dat je zo hard je best doet! En ik snap heel goed dat dit heel lastig is. Ikzelf heb ook 4 kinderen en heb ze om de week een week. Gecombineerd met mijn spierziekte is dit best lastig soms. Maar ik kan na de week gewoon een week bijkomen. Inmiddels heb ik gelukkig huishoudelijke hulp voor 3 uur per week wat het een stukje makkelijker maakt. Wat de exen betreft.. Tja wat zal ik zeggen, ook mijn ex heeft niet stilgestaand bij wat voor gevolgen het had voor mij. Then again, als ze dat had gedaan tja... Dan zou ze misschien bij me zijn gebleven uit schuldgevoel denk ik. Is het egoistisch van een ex? Absoluut... Aan de andere kant.. Weet ik niet in hoeverre je in zo`n geval verder moet gaan. Ikzelf ben inmiddels (na 1,5 jaar) redelijk op de goede weg. Bezig met het ontwikkelen van een ritme waarbij de kinderen ook gewoon inpassen. Hopelijk kom je eruit!
christien - 14 sep 2017
hallo Nick, ook ik heb veel respect voor je. zorg dat je eerst je eigen nieuwe leven met samen de kinderen op de rit hebt. dan komt er vanzelf weer ruimte/rust voor leuke dingen. ik hoor ook zoveel over een nieuwe relatie, wat voor een ellende dat wel niet allemaal met zich meebrengt. voor iedereen. ik wil je een hart onder de riem steken, nick, je bent goed bezig. concentreer je op de kinderen. het is zeker zwaar, geef je zelf en je nieuwe gezin de tijd, over een paar jaar is het zeker de moeite waard geweest al die ellende. ik zelf ben nu 3 jaar verder. ik heb 2 kinderen thuis, werd bijna ontslagen. mijn ex [vreemdgegaan] en mijn moeder[overleden] ben ik in 3 weken verloren.en nu na 3 jaar heb ik mijn leven weer op de rit. en voel ik me zo sterk dat alleen zijn fijn is, en alleen zijn jezelf ook gelukkig maakt. zet um op
Amsterdam - Brabant - 14 sep 2017
Mooi antwoord Christien ! Eindelijk een vrouw die niet meteen naar een andere man rent na een lang huwelijk. Waren er maar meer vrouwen zoals jij die niet altijd persee een man nodig hebben om voor de kinderen en zichzelf te zorgen ! Petje af voor je ! Je bent zwaar in de minderheid, meer dan 90% van alle gescheiden vrouwen hebben binnen een jaar alweer een "rebound" relatie.
christien - 14 sep 2017
dank je wel Amsterdam-brabant, voor je compliment, steek ik in mijn broekzak. mensen zijn ook bang om alleen te zijn. ik was er ook bang voor,maar het werkt wel helend. een relatie hebben is niet zaligmakend.
Amsterdam - Brabant - 15 sep 2017
Christien, ik bedoelde het echt positief hoor ;). Ik heb enorme moeite met zowel mannen als vrouwen die na een lang huwelijk meteen het diepe in duiken met een nieuwe relatie omdat ze bang zijn om in hun eentje voor de kinderen te zorgen. Ik heb er hele grote moeite mee dat men samengestelde gezinnen vormt met meerdere kinderen van verschillende vaders/moeders. Terwijl de kinderen dat vaak helemaal niet leuk vinden, zij kiezen niet voor stiefzusters of stiefbroertjes, dat doen hun OUDERS. Dus ja, enorm veel respect voor vrouwen zoals jij en mannen zoals Nick die in hun EENTJE voor de kinderen zorgen en in hun EENTJE de hypotheek betalen / huur betalen en in hun EENTJE er voor het gezin zijn . DIEP RESPECT
christien - 15 sep 2017
ik weet dat jij oprecht bent. ik dank je daarvoor. ik ben er zelf ook trots op en het maakt je sterk, goed voor je zelfvertrouwen. Want dat heeft wel een deuk gehad. En dat geld voor heel veel mensen. ik kan maar niet vaak genoeg zeggen tegen de mensen. zorg dat je eerst je eigen nieuwe leven op de rit hebt. dat scheelt heel veel ellende voor [soms] iedereen. bij sommige gaat het natuurlijk wel goed ik wil ze ook niet over een kam scheren. maar het gros gaat het fout
Amsterdam - Brabant - 15 sep 2017
Christien, idd ....het overgrote gedeelte van samengestelde gezinnen loopt op de klippen. 60% zelfs binnen 3 jaar. Dat betekent nog altijd dat 40% het na 3 jaar nog wel volhoudt, maar ook die groep valt heel vaak uit elkaar na meerdere jaren. Het is gewoon een ongelooflijke klus om een groot samengesteld gezin te laten functioneren. Ookal zijn er positieve uitschieters. Ik zie het zelf aan mijn eigen dochters die flink in de knel zitten , ik krijg alle shit over me heen dagelijks als ze bij mij zijn , ze willen persee níet dat de nieuwe vriend van mijn ex vrouw ( hun moeder ) samen met zijn 2 dochtertjes van 3 en 5 een huis samen gaan kopen . Ik krijg bijn dagelijks te horen : papa, ik ben 10 jaar oud en in groep 7, ik wil niet met kindjes van mama's nieuwe vriend spelen , die zijn veels te kinderachtig en ik wil geen stiefzusjes. En mijn jongste dochter wil alleen nog maar zoveel mogelijk bij mij wonen, omdat het bij mama altijd zo druk is . En de hulpverlening ? Die kijkt alleen de andere kant op en durft niet in te grijpen . Zeer deprimerend ! Dus mensen, denk toch eens goed na voordat je meteen weer het diepe in springt. De statistieken qua mislukte 2e huwelijken en mislukte grote samengestelde gezinnen liegen niet. Laat je kinderen toch niet de dupe worden van jouw haast met nieuwe relaties !
Eline - 16 sep 2017
Ik blijf het bijzonder vinden dat jij, A-B, zo heel zeker weet dat Nick nergens schuld aan heeft. Ik weet dat jullie achter de schermen contact hebben gehad, maar dan nog, je hoort het verhaal maar van één kant. Ik weet zeker dat als je mijn ex vraagt hoe onze scheiding is verlopen, je een heel ander verhaal hoort dan wat ik hier vertel. En allebei vertellen we naar ons eigen gevoel de volledige waarheid. Iedereen beleeft zaken anders. Jij bent zo stellig in je overtuigingen dat je geen andere mening of andere versie van verhalen toe kunt laten, je hebt je oordeel direct al klaar. Je hebt mij regelmatig verweten dat ik me de datingwereld in heb begeven. Je veroordeelt hier iedereen die een nieuwe relatie aangaat na een scheiding. Je spuugt op vrouwen die na de scheiding partneralimentatie vragen. Je woorden zijn hard en oordelend en niet ondersteunend. Je kunt mensen ook iets zeggen terwijl je ze in hun waarde laat. Het is de toon die de muziek maakt.
Amsterdam - Brabant - 16 sep 2017
Eline, ongeacht of het om een man of een vrouw gaat, te snel na een lange relatie naar een andere partner rennen is vragen om problemen. Er zullen ook zeker mannen zijn die meteen met een andere vrouw in zee gaan na een lange relatie. Het gaat er mij om dat teveel mensen , ongeacht hun geslacht , wegvluchten in een nieuwe relatie en ze totaal geen boodschap aan de kinderen hebben die 99 van de 100 keer GEEN samengesteld gezin willen. Of Nick en ik wel of geen contact hebben gehad is totaal irrelevant voor dit onderwerp.
Jan Willem (gastheer) - 16 sep 2017
Ik denk, dat iedereen op zijn eigen manier omgaat met een scheiding. Er zijn mensen die snel een nieuwe relatie vinden al dan niet verwacht of niet. Er zijn mensen die de tijd nemen om de boel op orde te krijgen en later dus proberen te bepalen in hoeverre ze er klaar voor zijn en niet. Ik snap je punt A-B, echt waar. Ikzelf vind ook dat mijn ex te snel gaat. Echter, meer dan vinden kunnen we helaas niet. Ik heb het aangegeven, maar dat is ook het enige wat we kunnen. Dat in jou geval zelfs de hulpverlening niet durft in te grijpen is erg raar. Misschien omdat er (naar hun bevindingen) niet genoeg signalen zijn? Ik bedoel, als alleen de vader verteld dat de kinderen iets zeggen. En moeder ontkent dat, word lastig natuurlijk. Afijn, wat ik probeer te zeggen is: Iedereen gaat anders om met een scheiding. En we kunnen een mening hebben hierover. Maar uiteindelijk zijn we niet diegene die het leven van de anderen leiden. Zo denk ik zelf ook. Hoe hard ik het niet eens ben met mn ex. Ik kan niks veranderen aan haar keuzes. Het enige wat ik kan doen, is mijn eigen leven leiden en er zo goed mogelijk zijn voor mijn schatjes! Karma achterhaalt een ander wel denk ik dan maar! ;)
Amsterdam - Brabant - 16 sep 2017
Jan Willem , wijze woorden van je, ik zal me erbij moeten neerleggen dat mijn ex haar eigen keuzes zal blijven maken , het enige dat ik kan blijven doen is om de week veel liefde aan mijn dochters geven en zo goed mogelijk voor ze zorgen. Dat lukt de ene week beter dan de andere. Wat me wel zorgen blijft baren is dat mijn dochters blijven aangeven dat hun moeder niet meer wil luisteren naar ze en doorgaan met haar plannen om een nieuw huis te kopen met haar snelle nieuwe vriend en 6 kinderen daarin te laten wonen. Jan Willem : vergeet niet dat er dan 6 meiden van 3 verschillende vaders in 1 huis wonen , dus weinig bloedbanden. De hulpverlening zal er wel een en ander van vinden maar zolang er geen sprake is van een onveilige situatie voor de kinderen zullen ze niet ingrijpen. Het gaat me gewoon aan mijn hart om te zien hoe de kinderen zich voelen ...... Komt in mijn geval ook nog bij dat ik mijn baan ben kwijtgeraakt in november 2016, ik nog steeds geen nieuwe baan heb en het financieel ( en emotioneel ) steeds moeilijker krijg. Karma ..... geloven jullie erin ? Tja ......
Pardon - 17 sep 2017
Scheiden. Je trouwt uit liefde. Je baart kinderen uit liefde. Van de ene op de andere dag staat je leven op de kop want hij is verliefd. Ik zeg nog steeds verward. Alles moet wijken voor de nieuwe liefde. Als n kliko word je aan de straat gezet. Afwikkeling scheiding hij bepaald. Nu zelfs zo dat hij en z'n nieuwe partner bepalen. Geen respect. Door deze situatie ben ik graag alleen. Ja wacht ff. Uiteraard met m'n kids. En dan als ze slapen of bij hun vader zijn ben ik graag alleen. Verwerken noemt men dat en ik kan en wil ook alleen gelukkig kunnen zijn. Co ouderschap? No way. Ik heb gevochten voor n omgangsregeling. Een vader die zo met z'n gezin omgaat mag geeneens een vader genoemd worden. Ja mensen een verhaal heeft twee kanten. Maar als je niet meer met elkaar verder wil praat met elkaar voordat je deze stap naar n ander zet. Reactie: belangen vh kind. Precies bevind eer gij begint. En geef niet af op de verlatende. Het kind zal ten alle tijden hieronder lijden. Ik heb diep respect voor alle mannen en vrouwen welke hetzelfde is overkomen als ik. Maar er komt ooit een dag. Maar op die dag schijnt voor mij de zon. Ik draai me niet meer om. Zelfs niet om te lachen of te wijzen. Nee ik geniet van m'n kinderen. En denk dan bij mijzelf. Het is vandaag weer n mooie dag.
Carola Timmer - 21 aug 2020
Dat herken ik, bij mij gaat het zelfs zo ver dat ik mijn kinderen nog amper zie. Ik ben altijd een liefdevolle moeder voor mijn kinderen geweest. Mijn ex man vond zijn heil bij mijn "vriendin" en heeft samen met haar heel veel (financiële) streken geleverd om mij er onder te krijgen. Kinderen worden tot op de dag van vandaag tegen mij uitgespeeld en niemand die in grijpt. Procederen heeft geen zin, vertrouwen in het rechtssysteem ben ik allang verloren, net als de vele euro's die er ingepompt zijn. Inmiddels heb ik mijn leven jaren na de scheiding weer redelijk op orde maar mijn ex man blijft vervelend ondanks hij zelf voor zijn huidige situatie heeft gekozen. Ik begrijp het niet dat jaren na dato de strijdbijl niet neergelegd kan worden. Ik distantieer mij er zo veel mogelijk van maar het blijft een nieuw leven in de weg staan. Wie zit op een nieuwe relatie te wachten als je met rancuneuze ex partners opgezadeld blijft. Ik kan niet wachten tot mijn kinderen 18 jaar zijn, dan wordt het hopelijk eens beter, nog 6 jaar en dan is het zover.........
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Pardon : inderdaad , alles moet wijken voor de nieuwe liefde , zelfs de kinderen . Zooooooo herkenbaar allemaal . Hoe oud zijn jullie kinderen trouwens ? En wat voor omgangsregeling hebben jullie ?
Eline - 17 sep 2017
Deze discussie gaat een kant op waar het hier heel vaak naartoe gaat, beetje vermoeiend. Ik wil even reageren op de oorspronkelijke post. Ik heb lang nagedacht of ik dit wel zou posten, want het is vast geen populaire mening. Maar platgezegd, ik vind het een hoop gezeur. 'Ik zit steeds met de kinderen'. Nou, ik ook. En ik vind het mijn taak als ouder om voor ze te zorgen, om een oplossing te verzinnen als ik ergens moet zijn, als er een feestje is waar ik niet naartoe kan, als ik wil sporten. Het is je taak als ouder om er te zijn voor je kinderen. Niemand is erbij gebaat als je naar je ex gaat wijzen als schuldige in deze zaak, je verzandt in negatieve gedachten die alles beïnvloeden. Ja, je bent gescheiden, misschien was dat niet je eigen wens, maar het is nu eenmaal een feit. Deal with it. Hou op met zeuren en zet je schouders eronder. Ja, het is zwaar, het is doodvermoeiend en je sociale leven ligt op zijn gat. Je mag best diep zuchten en je af en toe afvragen hoe je het voor elkaar moet krijgen, maar geef jezelf goddomme eens een schop onder je achterste en doe wat je kinderen nodig hebben: creëer een fijne, stabiele omgeving voor ze, zonder gezeur over je ex, zonder eventueel verholen kritiek op haar, maar zorg ervoor dat ze zich bij jou geborgen voelen. Het is geen wedstrijd, het is geen extra zwaar lot dat jij draagt. Je bent hun vader. Punt.
Astrid - 17 sep 2017
@ Amsterdam- Brabant: wat me opvalt aan jouw reacties is dat je altijd zo generaliseert. 90% van de vrouwen dit, 90% van de vrouwen dat. Niet alle vrouwen zijn zoals jouw ex maar zo beschouw je ons wel. En nee, ik voel me niet aangesproken maar het is gewoon niet prettig om te lezen. Kijk uit; op deze manier word je een bittere man. Niet echt aantrekkelijk..... Nog een tip van een vrouw wiens ex (man, voor alle duidelijkheid) het gedrag van jouw ex vertoont. Z'n dochter bestaat niet meer sinds hij een nieuwe vriendin heeft. "Mam, wat denk je dat de ergste dag van m'n leven is? Als M. straks bij ons komt wonen". Prima, hij mag z'n eigen graf graven, ik hoef de schop niet eens aan te reiken. Maar ik ben opgehouden me druk te maken over zijn gedrag. Dat vreet namelijk bakken met energie. Zou jij ook moeten doen en je nog meer focussen op je kinderen.
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Eline, waren jouw kinderen ook 6,8 en 10 toen je ging scheiden ? Jouw kids waren al ver over de puberteit heen, denk eerst eens goed na voor je oordeelt over mensen die verlaten worden en ineens voor hele jonge kinderen in zijn of haar eentje hoeft te zorgen .
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Astrid, er zullen ook zeker mannen zijn die zich zo achterlijk gedragen en hun gezin in de steek laten en hun ex vrouw voor de kinderen laat zorgen. Mijn probleem is met ALLE ouders die hun kinderen in de steek laten, of het nu vrouwen of mannen zijn .
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Eline, je kinderen waren 15,16 en 18 toen je ging scheiden , hoe durf je jezelf te vergelijken met ouders van hele jonge kinderen die NIET zelfstandig naar school kunnen gaan en ouders die verlaten worden ! Jij bent ZELF weg gegaan bij je ex man, je beschuldigt hem keer op keer van autisme en niet naar de kinderen willen luisteren, je bent in elke blog mega negatief over je ex. Terwijl jezelf weg loopt , laat me niet lachen , jij met je constante commentaar op vaders die voor hun kinderen zorgen terwijl de vrouw ervandoor rent en snel allerlei andere mannen polst voor een relatie . Je moest je schamen ! De kinderen van Nick waren 1 en 3 en 9 en 11 toen zijn ex ineens met een andere man ervandoor ging. DAT is pas heftig ! Om DAN ineens in je eentje voor je super jonge kinderen te moeten zorgen. En ja, ook MANNEN flikken dat hun ex vrouwen. NEEM DAN GEEN KINDEREN als je zo makkelijk ervandoor rent en een andere partner zoekt.
Eline - 17 sep 2017
Hele diepe zucht. Ik had het niet eens tegen jou. Zet eens een andere plaat op, is voor iedereen een stuk aangenamer. Serieus, dit is toch slecht voor je bloeddruk? Mij krijg je er niet mee op de kast, hoor. Het zegt vooral heel erg veel over jou. Fijne zondag nog.
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Eline, hoe durf je jezelf te vergelijken met ouders die in de steek gelaten worden met hele kleine kinderen en daar ineens helemaal alleen voor moeten zorgen . Je hebt werkelijk geen idee , met je kinderen van 15,16 en 18 en zelf weglopen uit een lange relatie. Ga eens een maandje ruilen met Nick met zijn kinderen van 3,5,11 en 13 en fulltime werken ( niet thuiswerken zoals jij ) en een ex die al tijdens het huwelijk vreemdging. Kijken hoe je je dan voelt . En sorry, als iemand die zelf weg gelopen is uit een huwelijk heb je totaal geen recht van spreken .
Eline - 17 sep 2017
Ik leg het nog één keer uit, ex en ik hebben samen besloten om ons huwelijk te beëindigen. Iedereen heeft recht op een mening en die op een respectvolle manier te uiten. Dat jij dan steeds overgaat tot de persoonlijke aanval zegt niets over mij, alles over jou. Ik wens oprecht dat je een keer het inzicht mag ervaren dat er andere meningen mogen bestaan dan de jouwe.
NickNick - 17 sep 2017
Wauw wat een reacties, hartstikke bedankt daarvoor iedereen! Ik zal iedereen van een reactie voorzien in 1 grote reactie ;-) De tip die je geeft Suzanne over een schoonmaakster inhuren vind ik een erg goede tip. Kort na de scheiding heb ik ook een tijdje een schoonmaakster gehad en dat scheelde veel. Alleen stopte zij er op een gegeven moment mee en voor mij kwam dat eigenlijk vanuit financieel oogpunt ook wel goed uit. Op dit moment heb ik even niet de financiële middelen om een schoonmaakster te kunnen betalen omdat ik door de scheiding en alles wat daarna gebeurd is best wel in de problemen ben gekomen. Als alles volgens plan gaat, dan ben ik in februari weer helemaal bij en dan ga ik daar zeker naar kijken! Een nieuwe baan was helaas geen keuze. Ik ben ontslagen bij mijn vorige werkgever en moest dus snel een nieuwe baan vinden. Het werk dat ik doe geeft wel energie omdat ik mijn werk erg leuk vind maar de combinatie met huishouden is gewoon erg zwaar. Het opdelen van het gezin is ook erg zwaar, ik heb er nooit voor gekozen om mijn kinderen te verliezen. Nu zie ik ze 1x in de 2 weken dus ik mis heel erg veel van hun leventjes. Dat went niet en dat doet erg veel pijn. Het idee dat iemand anders mijn vaderrol heeft overgenomen vreet aan mij. Het klopt wat je zegt Amsterdam-Brabant, ik had geen keuze. Hoe mijn leven nu is ingericht is inderdaad uit nood geboren, ik kan nu even niet anders. De gevolgen van de scheiding zijn enorm, op iedereen. Zelfs op mensen die er niet direct bij betrokken zijn zoals vrienden. Bedankt voor je respect Jan Willem en als ik jouw verhaal zo lees dan heb ik ook veel respect voor jou en hoe jij het doet. Dat zal zeker niet makkelijk zijn als je ook nog eens een spierziekte hebt. Je hebt wel gelijk, je ex had onmogelijk bij je kunnen blijven uit schuldgevoel. Uiteindelijk was het alsnog stuk gelopen waarschijnlijk of je had nog jaren met elkaar samen geleefd terwijl je niet gelukkig meer was. Ook jij bedankt voor je respect Christien. Heftig wat jij allemaal hebt meegemaakt! Ik moet inderdaad eerst zorgen dat ik mijn leven weer op de rit heb. Een nieuwe relatie denk ik nu nog niet aan, al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik de afgelopen 1,5 jaar wel gedate heb. In mijn blogs heb ik hier niks over verteld maar ik heb ook een rebound relatie achter de rug. Dat wil ik dus niet meer en die deur is bij mij dan ook dicht nu. Of er ooit weer iemand komt? Waarschijnlijk wel, maar voorlopig niet in ieder geval. Ik snap jouw mening Eline en of die nou populair is of niet, dat vind ik helemaal niet belangrijk. Het is zeker een taak als ouder om er voor de kinderen te zijn maar vind jij niet af en toe dat de prijs die je betaald wel heel erg hoog is? Zou je het niet liever anders willen zien? Dit is nou eenmaal de realiteit, dat snap ik ook wel maar daar mag ik het toch wel zwaar mee hebben? En wie zegt trouwens dat ik negatief over mijn ex praat tegenover de kinderen? Dat doe ik niet en ik doe er alles aan om het hier zo aangenaam mogelijk voor ze te maken. Maar eerlijk is eerlijk, de combinatie van alles is verdomde lastig.
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Eline , je hebt geen flauw idee hoe het is om in je eentje voor jonge kinderen te zorgen . En niet de luxe hebben om thuis te kunnen werken . Het is en blijft een K situatie voor alle betrokkenen , en al helemaal voor de kinderen . Zie je post terug waarin je aangeeft dat je niet begrijpt waarom mensen moeite hebben met het opvoeden van hun kinderen als hun ex ervandoor rent naar een andere relatie . Dat gaat niet over mij maar over tienduizenden kinderen en partners die in armoe of verdriet achterblijven . Dus je conmentaar op mannen en vrouwen die het heel moelijk ermee hebben om ineens verlaten te worden is zeer denigrerend en getuigt van weinig inlevings vermogen van jouw kant . Weet je zeker dat je ex autistisch is en niet jijzelf ?
Eline - 17 sep 2017
Ga je lekker? Je weet echt niets anders te verzinnen dan mensen persoonlijk aan te vallen? Ik ben weg hier. Er valt hier geen enkele normale discussie te voeren zonder dat jij er met je oordelen tussen zit.
Cindy - 17 sep 2017
Hallo, Ik werd vorig jaar plots in de steek gelaten na een 15-jarige relatie en 6 maanden zwanger van mijn tweede kindje. Mijn oudste was toen 2 jaar. Heftig kan je dat zeker noemen. Nooit heeft hij iets aangegeven, de wereld en de mensen erin kunnen zeer oneerlijk zijn. Hij zal nooit beseffen wat hij mij of onze kinderen heeft aangedaan. Ondertussen geniet ik wel van mijn schatjes en moet ik ze noodgedwongen missen omdat hij een andere keuze nam.
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Cindy, wat een vreselijk verhaal van jou ! Jullie oudste was pas 2 jaar en je was 6 maanden zwanger van jullie 2e kindje en je man rent er ineens vandoor ? Had hij meteen een nieuwe vriendin ? Verschrikkelijk, wat een eikel ! Hoe vaak moet je ze missen ? 2 zulke jonge kindjes kunnen toch haast níet zonder hun moeder ? Heel heel veel sterkte in deze zeer zware tijden ! En Eline ? Ik nodig jou eens uit bij mij thuis om eens met mijn 3 dochters te praten en te vragen hoe "gelukkig" ze zijn met de scheiding en dat ze elke week een andere ouder moeten missen en waarom ze toch zo vaak huilende naar bed gaan als ze beseffen dat ze de volgende dag mij moeten missen . Misschien doen ze zo ook wie bij mijn ex vrouw, zou zomaar kunnen. En ondertussen lopen alle 3 mijn lieve dochters bij een jeugd therapeute . En heb ik mijn middelste dochter vanavond moeten beloven dat ik haar moeder zou bellen of appen om aan te geven dat ze een paar dagen extra bij mij wil blijven omdat ze de nieuwe vriend van mijn ex niet wil zien. Ik nodig je uit Eline om eens te praten met 3 dochters die hun vader keihard missen , en waarschijnlijk ook hun moeder heel erg missen om de week. Goh wat hebben die kinderen van ons het toch fijn he na zo'n scheiding .
Pardon - 17 sep 2017
mijn kinderen waren 2,5 en 4 jaar. Nu 2 jaar alleen. Zwaar. Maar zo intens genieten van de kinderen. Kinderen zien vader eens een weekend in de 2 weken. En elke week n dag met overnachting. Communicatie gaat zwaar. Waarom? Omdat ik communiceer met zijn nieuwe partner. Ik lees hem allang niet meer in zijn mails. Zij bepaald en hij geeft t door. Nog even en de kinderen krijgen er n half broertje bij. Dat vernam ik via de kinderen. Ik heb de pech dat zijn nieuwe partner mij haat. Zolang ik niet doe wat zij zeggen. Ik kan zeggen dat ik nog steeds dezelfde mening deel als tijdens t huwelijk. Hij niet. Er staat n totaal andere man met n andere denkwijze welke telkens zegt dat ik niet denk ik t belang van de kinderen. Ik lig hem niet dwars mocht men dat denken. Hij was na zijn bekentenis gelijk uit huis. En loog over z'n nieuwe liefde. Ja ik was er kapot van. Maar ben over hem heen. Alleen de emotie blijft. Dus Eline ik had graag in goed overleg samen er n punt achter gezet. En ja degene welke verlaten is blijft met n litteken achter. Ook hier staat de koffie klaar. Kom eens medeleven tonen. En verders heb ik geen kop op nodig. Ik sta nog steeds overeind en zorg voor mijn kinderen met alle liefde.
Amsterdam - Brabant - 17 sep 2017
Pardon, degene die achtergelaten wordt voor een andere partner blijft met een levensgroot litteken achter. Liegen over nieuwe liefdes, communiceren met de nieuwe partner ipv met je ex zelf , het snel wegrennen uit huis , het constante uitgaan diep in de nacht , het volledig negeren van de noodkreten van de kinderen. ZEER ZEER ZEER HERKENBAAR helaas .
Jan Willem (gastheer) - 18 sep 2017
Mensen, Dit lijkt een eindeloze discussie te worden waar mensen niet uit gaan komen. Laten we het alsjeblieft gezellig houden. Iedereen heeft zijn mening, en dat mag absoluut. Maar het moet niet zo zijn dat we anderen gaan aanspreken op zijn/haar keuzes. We maken allemaal onze eigen keuzes en daar zijn we zelf verantwoordelijk voor. Ik hoop dat we dat met zijn allen kunnen accepteren en respecteren. :) En nick: Dankjewel voor jou wederzijdse respect :)
Amsterdam - Brabant - 18 sep 2017
Jan Willem ? De volwassenen maken hun eigen keuzes . De kinderen hebben helemaal niets te kiezen. Waarom mag daar geen gezonde discussie over gevoerd worden ? Eline heeft letterlijk gezegd dat ze mensen vindt ZEUREN dat ze kinderen hebben , er wordt totaal niet stil gestaan bij het feit dat veel mannen en vrouwen door hun partner ineens in de steek gelaten worden en de achtergelaten man of vrouw ineens voor een heel groot probleem wordt gesteld, namelijk : hoe te dealen met het moeten missen van je kinderen , hoe om te gaan met de enorme toegenomen druk op jezelf als alleenstaande ouder, hoe om te gaan met je eigen verdriet om de scheiding en tegelijkertijd in je eentje voor je kinderen moeten zorgen, naar werk gaan, extra kinderopvang regelen , alle rekeningen in je eentje betalen en te maken krijgt met kinderen die hun beide ouders en het gezin erg missen ? Dit is een fundamentele discussie over de gevolgen van een scheiding en dat er wel degelijk een groot verschil is tussen OF gezamenlijk beslissen te scheiden OF dat 1 van beide ouders opeens vertrekt naar een andere vriend / vriendin en je dus als achtergelaten partner er plots helemaal alleen voor staat . Als daar niet over gediscussieerd mag worden krijg je een forum met allemaal ja-knikkers en een doodbloedende website. Er mag wel degelijk stilgestaan worden bij de enorme negatieve gevolgen van een scheiding als er kinderen bij betrokken zijn .
Jan Willem (gastheer) - 18 sep 2017
Laat ik het dan anders stellen AB. Ik begrijp jou gevoelens, je emoties. En ik kan me voorstellen dat het verschrikkelijk frusterend is dat je Ex besluit om zo snel al samen te wonen met een ander (en ik weet er alles van). Maar dat neemt niet weg dat anderen deze keuzes ook kunnen maken. En zoals ik al zei: Iedereen maakt zijn/haar eigen afweging om te scheiden of keuzes. Neemt niet weg dat we daar iedereen non stop over moeten aanspreken, of verwijten gaan maken. Is er een manier waarop ik persoonlijk contact met je kan hebben? Email misschien?
Sabine - 18 sep 2017
Ik denk dat jan Willem probeert te zeggen is dat een ieder zijn eigen gevoelens heeft bij een scheiding of niet. Ondanks dat het niet mijn keuze is geweest te scheiden , zie ik het nu als een blessing. We zijn er beide als leukere mensen en ook leukere ouders uitgekomen. Zelfs mijn zoon zei het laatst, dat hij ziet dat we beide gelukkiger zijn. Tuurlijk zijn het behoorlijke struggles soms alles alleen te moeten doen, maar ik doe mijn best voor mij en mn kids om een fijn nest voor ze te hebben. En ik probeer hun vader te zien voor wie hij nu is en niet voor wat hij mij heeft 'aangedaan'. Dat levert me namelijk niets op, behalve een boel negatieve gevoelens en daar heb ik, maar ook mn kids helemaal niets aan. Ik ben het met je eens dat een discussie mogelijk moet zijn, maar een oordeel hebben over mensen over het al dan niet hebben van een relatie vind ik te ver gaan. Liefde is iets moois en dat overkomt je. Bij de een wat eerder dan de ander. Mijn inziens niets mis mee! En wat kids betreft... mijn kids hebben geen problemen met de nieuwe vrouw van mijn ex en hopen dat ik ook weer iemand tegen kom. Ook dat is liefde.
Amsterdam - Brabant - 18 sep 2017
Jan Willem, de redactie / eigenaars van deze site hebben mijn mail adres , dus je mag altijd contact met me opnemen via mail, zelfs persoonlijk contact vind ik ook uitstekend. Het gaat er mij vooral om dat er serieus veels te weinig bij stilgestaan wordt dat kinderen geen keuzes maken en men veels te makkelijk denkt dat kinderen er wel aan wennen. Dat is niet de realiteit, de kinderen wennen er totaal niet aan, hoe luchtig de ouders ook doen, ze hebben maar te slikken wat hun ouders beslissen. Wat in mijn geval ook nog meespeelt is dat mijn ex het al eerder gedaan heeft in haar leven, weglopen bij de vader van haar eerste dochter en meteen een nieuwe relatie aangaan ( met een vriend van haar ). Daarna kwam ik pas in beeld als 3e partner. Als je dan 4 kinderen samen krijgt ( ons eerste meisje werd doodgeboren in 2002 ) dan denk je als vader zijnde : mijn vrouw zal toch niet WEER weg willen lopen ? Dus doe je alles om het je vrouw maar naar de zin te maken en je zet je keihard in voor je huwelijk en je kinderen. Ja, ik heb ook enorme fouten gemaakt in mijn huwelijk, zeker na het overlijden van mijn moeder in de zomer van 2014. Dus mijn boosheid en frustratie en verdriet over de flits scheiding van mijn ex die alweer binnen een paar maanden weg vlucht in een andere relatie klinkt door in al mijn commentaren op dit forum. Net als Nick aangeeft : je leven verandert drastisch als je partner van de ene op de andere dag weg vlucht naar een andere relatie..... het bekende HET GRAS IS GROENER AAN DE ANDERE KANT verhaal. Is het dan zo vreemd dat mijn persoonlijke ervaringen met een wegrennende vrouw te zien zijn in mijn commentaren hier op de site ?
Amsterdam - Brabant - 18 sep 2017
Sabine, hoe oud waren jullie kinderen toen je man ervandoor ging ? En had jouw ex man ook al kinderen bij een andere vrouw en is je ex man ook voor de 3e keer achter elkaar weg gevlucht naar een andere relatie ? Denk dat jouw situatie onvergelijkbaar is met de mijne. Totaal onvergelijkbaar zelfs .
Eline - 18 sep 2017
Ja en? Wat doet dat ertoe dat Sabines situatie niet op de jouwe lijkt? Het gaat hier niet om jou. Nick vertelt zijn verhaal, Sabine verwoordt precies wat ik bedoel. Het levert alleen negatieve energie op om te blijven hangen in 'hij/zij is de schuldige'. Dat is wat ik met mijn reactie bedoelde. De situatie is nu zoals die is, daar zul je mee om moeten gaan. Ja, het is soms zwaar, en ja, daar mag je best van balen. Maar zet je schouders eronder en geef je kinderen een liefdevolle omgeving.
Nieuwe Stap - 18 sep 2017
Het is de bedoeling dat er op nieuwestap.nl met respect met elkaar omgegaan wordt. Respect voor elkaars gevoelens en achtergrond. Op basis hiervan delete ik een gedeelte van onderstaande conversatie.
NickNiNick - 18 sep 2017
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de geplaatste reacties. Het onderwerp roept nogal wat emoties op blijkbaar en iedereen heeft hier een eigen mening over. De reden waarom ik over dit soort onderwerpen schrijf is omdat het voor mij een uitlaatklep is. Ondanks alles zet ik zeker mijn schouders er onder en probeer ik er het beste van te maken en probeer ik het vooral leuk te maken voor de kinderen. Maar dat neemt niet weg dat mijn leven veranderd is terwijl dat niet mijn keuze was. Ik heb niet voor niets 4 kinderen, het is nooit mijn bedoeling geweest om "parttime vader" te zijn. Het leven dat ik nu lijdt (bewuste spelling) is mij gegeven, ik moet het er maar mee doen. Dat wil niet zeggen dat ik er blij mee ben en er vrede mee kan hebben. Misschien denken sommige mensen dat ik mijzelf als slachtoffer zie is misschien is dat ook wel waar, maar is het niet begrijpelijk dat ik er zo over denk? Er is niks in dit leven wat ik liever wil dan weer volwaardig vader zijn, iedere dag. Ik leef iedere dag met de consequenties van de scheiding en een compleet gezin is letterlijk uit elkaar gerukt. Er wordt te makkelijk over gedacht naar mijn mening. Iedere dag weer moet ik mij in ontzettend veel bochten wringen om alles gedaan te krijgen en ik kom niet meer aan mijzelf toe. Sommige mensen vinden dat een natuurlijk iets, je bent immers vader en de kinderen moeten centraal staan. Impliciet geven zij daarmee aan dat ik mijzelf dus maar continu moet wegcijferen, dat ik niks meer voor mezelf mag hebben. Want dan zou ik mijn kinderen tekort doen. Uiteraard stel ik mijn kinderen centraal en ik doe alles voor ze. Maar ik ben ook nog een eigen individu met eigen behoeften. Ook ik heb behoefte aan wat ontspanning zo nu en dan. Daar wordt volledig aan voorbij gegaan lijkt wel. Ik moet maar niet zeuren wordt er gezegd. "Iedere 2 weken heb je een weekend voor jezelf toch?" wordt er dan gezegd. Dat klopt en in die weekenden ben ik bezig met het huishouden. Achterstallig onderhoud waar ik doordeweeks geen tijd of fut meer voor heb. Badkamer schoonmaken, slaapkamers dweilen, noem maar op. Misschien ben ik een zeur, dat is dan maar zo. Maar dit is mijn gevoel, mijn mening. Ik ervaar dit zo en ik neem hier geen genoegen mee. Dit gezegd hebbende, dit neemt niet weg dat ik een andere mening niet respecteer. Ik respecteer ieders mening, dus ook de meningen die afwijken van die van mij. Zolang er maar respect is en men zich realiseert dat dit is hoe ik het ervaar.
Amsterdam - Brabant - 18 sep 2017
Prachtige reactie Nick ! Ik ga geen comments meer leveren , maar ben wel benieuwd wat Eline en Sabine hierop gaan zeggen..... en of ze überhaupt durven te reageren
Sabine - 19 sep 2017
Laat ik voorop stellen dat ik het jammer vind dat mijn eerdere reacties mijn inziens onnodig verwijderd zijn. Nick ik begrijp je. Het alleenstaand ouderschap overvalt me vaak en is verdomd moeilijk. Ook ik ben vaak ( meestal)doodop! Ik ben namelijk degene die zorg draagt ( letterlijk en figuurlijk) en bij mijn ex worden de kids fijn entertained met allerlei uitjes, vakanties, etc. Dat zijn dingen die ik ze in veel mindere mate of niet kan bieden en dat frustreert! Ik vond het verschrikkelijk dat mijn ex met zijn vriendin en MIJN kinderen het perfecte gezinnetje gingen uithangen op een luxe vakantie. En mijn inziens stelt hij de nehoefte van de kids niet als prioriteit en dat vind ik intens verdrietig. Helemaal omdat de kids dat zelf ook zo ervaren. (Mijn beide kids hebben psychologische hulp gehad mbt tot het verwerken van de scheiding. ) Ik kan niet beslissen voor mijn ex hoe of wat hij doet. Zolang hij zich binnen de grenzen van ons ouderschapsplan beweegt heb ik het maar te slikken. Het enige wat ik voor mijn kids kan doen is ze een veilig nest te bieden. Niet te veel in negativiteit te blijven hangen en niet overal( meer) de confrontatie over aan gaan. Dit is slechts mijn verhaal. Ik weet dat er vele verschillende verhalen zijn en nog meer verschillende manieren om daar mee om te gaan. Ik heb daar geen oordeel over en zie geen gradaties in wie het meest geleden heeft of nog steeds doet. Verre van zelfs. Dat we elkaar hier treffen is an sich al verdrietig genoeg en niet een optie die we vooraf in gedachten hadden toch?!? Ik hoop voor jou dat er een tijd komt dat het lijden weer leiden zal worden.
Alleenstaand en eenzaam - 19 sep 2017
Mooie response Sabine. Je verwoordt het erg mooi en duidelijk wat voor gevoelens bij jou spelen. Ik heb deze discussie een beetje gevolgd vanachter de schermen. Ook ik ben een fulltime werkende vader van een zoon en dochter , ook mij valt het erg zwaar om alleenstaan voor mijn 2 kinderen te moeten zorgen, en ook mijn ex vrouw heeft snel een andere man gevonden . Sabine, mag ik vragen aan je of jij ook 40 uur per week werkt , of heb je een part time job ? Ik ken meerdere gescheiden vrouwen in mijn omgeving en niemand werkt fulltime van deze vrouwen. Ook mijn ex vrouw werkt maar 32 uur per week en is altijd op woensdag en vrijdagmiddag vrij met de kinderen, ik kan me dat niet veroorloven financieel gezien , moet wel 40 uur per week werken om de rekeningen te kunnen blijven betalen. Ik ken ook , net als Nick en mijzelf, een aantal alleenstaande vaders en ze werken vrijwel allemaal fulltime. Emancipatie is nog ver te zoeken in de wereld der gescheidenen. Ik hoop dat het beter met je kinderen gaat Sabine en dat de psychologische hulp ertoe heeft bijgedragen dat ze zich beter voelen. We hebben allemaal te lijden onder onze scheiding en natuurlijk hoeven we níet te vergelijken met elkaar want we hebben allemaal pijn en verdriet en voelen allemaal frustratie en boosheid bij tijd en wijle.
Eline - 19 sep 2017
Nick, ik heb al gezegd wat ik wilde zeggen. Je mag absoluut balen, het zwaar vinden. Probeer niet te denken in beelden wie de schuldige is in dit verhaal, dat lijdt tot niets. En alleen in die context is lijden correct, je leven met je kinderen mag je koesteren en leiden.
Eline - 19 sep 2017
Nu ik je toch aan de lijn heb ;) Ik denk dat er meerdere problemen spelen waardoor vaders het gevoel hebben dat ze verdrinken in zorg en werk, waar moeders dat minder snel hebben. In veel gezinnen zal de traditionele rolverdeling nog aardig aanwezig zijn. Zorgtaken komen voor een groot deel op de moeder neer, omdat zij vaak parttime werkt. Het meerdere ballen in de lucht houden is een kwestie van vallen en opstaan, ervaring opdoen en leren. Wie doorgaans de zorg op zich neemt, leert dat sneller dan degene die 40 uur buitenshuis werkt. Na een scheiding is een vader daar dus minder goed toe in staat, dat vergt tijd en oefening. Daarbij komt dat het alimentatiesysteem ook niet altijd eerlijk is. Gescheiden vrouwen die parttime werken kunnen op die manier hun inkomen aanvullen, en zo blijft de bestaande situatie gehandhaafd. Er is geen prikkel om werk erbij te zoeken, vader moet wel fulltime blijven werken om de alimentatie op te kunnen hoesten. Ik zeg niet dat dit altijd zo is, maar dit is een algemene observatie. Er zijn dus diverse systemen van kracht die ervoor zorgen dat de vader zich eerder verloren voelt als hij de zorg- en werktaken moet combineren. Mijn eigen situatie: ik maak weken van 40-60 uur (mijn werk verdient helaas heel slecht), en combineer dat met de mantelzorg voor mijn zieke kind, en de zorg voor zijn broer. Mijn ex betaalt mij voor het feit dat ik voor twee kinderen zorg en hij voor één, we hebben de kosten berekend wat dat aan boodschappen e.d. betekent, en zo verdeeld dat we elk voor 1,5 kind betalen. En toch vind mijn ex het overweldigend, om voor één kind te moeten zorgen, in combinatie met 40 uur werk. Ik kan dat best begrijpen, hij is het gewoon niet gewend. Dan zit er maar één ding op: niet klagen, maar dragen. De situatie is zoals die is. Probeer voor jezelf momenten te creëren dat je kunt ontspannen, ik vond het vroeger, toen de kinderen heel klein waren, al een uitje dat ik in mijn eentje naar de supermarkt kon :) Even weg van de zorg en drie peutertjes. Ontspanning hoeft niet altijd te zitten in sport, uitgaan of sociale omgang. Het kan ook een momentje voor jezelf zijn, even in de tuin zitten, van de zon genieten, een goed boek. Sterkte.
Charlie - 19 sep 2017
Eline , je maakt hele lange werkweken zo te zien . Ben je al die 40 tot 60 uur op kantoor ? Hoe regel je dat me je kinderen dan ? Zijn zij de hele dag alleen thuis totdat jij rond 7 uur thuiskomt als je zulke lange werkdagen hebt ? Lijkt me heel pittig als moeder zijnde zoveel te werken en je kinderen de hele tijd alleen thuis te moeten laten . Sterkte !
Sabine - 19 sep 2017
Eveneen snelle reactie @ alleenstaand en eenzaam. Ik zou graag willen werken maar dat is helaas op dit moment onmogelijk. De scheiding heeft behoorlijke fysieke sporen achter gelaten op mijn al chronische zieke lijf. Ik zit op dit moment 6 maand thuis. Fulltime werken is gezien mijn chronisch ziekzijn en het energielevel dat daarmee gepaard gaat helaas onmogelijk. Ik krijg een behoorlijke alimentatie nu voor de kinderen en een klein beetje voor mijzelf. Leuk om afhankelijk te zijn? Nee! Maar het is zoals het is nu en hij hoeft er niet krom voor te liggen. Ik hoop in 2018 te gaan reintergreren en zo een beter bestaan voor mijzelf en de kids op te kunnen bouwen. Nu gauw weer terug naar mn kids. We zijn een dagje weg om mn verjaardag te vieren ?
Charlie - 19 sep 2017
Heftig verhaal Sabine ! Sterkte met je chronische ziekte en je herstel . Had je daar ook al last van tijdens jullie huwelijk ? Heel zwaar allemaal denk ik . Je vertelt dat je veel alimentatie krijgt voor je kinderen en voor jezelf ? Kan je daar van leven ? En als je gaat reintegreren in 2018 ? Mag je ex dan stoppen met de kinder alimentatie of blijft hij zoveel betalen ? Sterkte met alles
Eline - 19 sep 2017
Charlie, nee ik werk vanuit huis. Buitenshuis werken is geen optie, mijn werk kan ik gelukkig helemaal thuis doen. Mijn kind heb ik lange tijd niet langer dan een uurtje alleen kunnen laten, gelukkig gaat het nu de goede kant op.
Sabine - 19 sep 2017
Charlie, ik ben al sinds mijn vroege jeugd chronisch ziek. Wel heel onzichtbaar. Zodra ik betaald werk heb zullen we terug gaan naar de mediator en een herberekening laten uitvoeren. Ik kan me daar samen met de nodige toeslagen overigens hoed mee redden.
Charlie - 19 sep 2017
Waar zouden we zijn zonder toeslagen ;) je bent wel heel fair richting je ex vind ik Sabine . Chronisch onzichtbaar ziek , dat is toch hopelijk niet de reden waarom je ex man er ineens vandoor ging ? Want dan zou het een nog grotere L.. zijn ..... Heb je wel betaald werk gehad waar je nu voor in de ziektewet loopt ? Denk dat je een doorzetter bent in ieder geval , komt wel goed met jou .
Charlie - 19 sep 2017
Misschien een gekke vraag, maar is er animo om een grote BIJEENKOMST te regelen waarin we elkaar allemaal kunnen ontmoeten en praten over onze ervaringen en misschien tips uit te wisselen ?
Nieuwe Stap - 20 sep 2017
Goed voorstel Charlie. We zullen binnenkort met een datum komen voor een borrel voor de NieuweStappers.
Astrid - 20 sep 2017
Niet te snel een datum plannen. Ik wil er graag bij zijn maar heb een week geleden m'n enkel gebroken (ook erg handig als je in je eentje de helft van de week voor je kind moet zorgen) Over een weekje of wat; kan dat?
Sabine - 20 sep 2017
Leuk idee Charlie! Oef Astrid.. het is heel moeilijk dan zorgen, als het al moeizaam is voor jezelf ook te zorgen. Beterschap!
Charlie - 20 sep 2017
Laten we eerst eens gaan inventariseren wie er allemaal kunnen, velen onder ons hebben een baan en co ouderschap of fulltime de kinderen, er zal dus veel geregeld dienen te worden qua oa kinderopvang etc voordat er een bijeenkomst dag gepland kan worden waarop de meesten kunnen komen . Er zullen altijd data zijn waarop sommigen van ons niet kunnen..... daar valt niet aan te ontkomen..... Verder zullen we ook open moeten staan voor eventuele pittige discussies op zo'n dag en dat we niet alleen over koetjes en kalfjes of over onze kinderen praten, lijkt mij.....
Eline - 20 sep 2017
Ik denk dat we prima zelf kunnen bepalen waar we het over willen hebben, en dat Nieuwe Stap ook heel goed zelf een meeting kan organiseren.
Charlie - 20 sep 2017
Eline, wie weet ontmoet je wel een nieuwe man op de komende bijeenkomst :)
Eline - 20 sep 2017
Charlie, ik heb zo het vermoeden dat jij uit Amsterdam of Brabant komt. Doet er verder ook niet toe. Als ik naar een meeting ga, dan is dat omdat ik de mensen die ook komen graag wil leren kennen. Ik ga niet op dergelijke bijeenkomsten af met het idee 'oeh, misschien zit hier wel een leukerd tussen'. Hoe kom je erbij? Waarom leg je me steeds woorden in de mond en verdraai je dingen die ik heb gezegd? Hou daar eens mee op.
Charlie - 20 sep 2017
Ik woon in den helder Eline, wie is Amsterdam Brabant dan ? Die heb ik flink veel Posts zien maken maar ken ik zelf niet. heb wel gezien dat jij thuis mag werken de hele week , denk dat er veel vrouwen en mannen met jou willen ruilen om zoveel dagen thuis te kunnen werken. Lijkt me heerlijk ontspannen. Ik moet elke dag om half 7 opstaan en mijn zoon en dochter klaarstomen voor school, daarna moet ik naar mijn werk in Alkmaar en kom pas na half 7 thuis savonds, voor mij dus geen thuiswerken de hele week . Denk dat volks stammen met jou willen ruilen .
Eline - 20 sep 2017
Sorry, dacht even dat je iemand anders was. Ik vind de opmerking echt helemaal nergens op slaan, alsof dat mijn enige reden zou zijn om naar een meeting te komen. En hele volksstammen zouden met mij willen ruilen? Die heb ik nog nooit gehoord. Thuiswerken is niet ontspannen als je ook 24/7 voor een ziek kind moet zorgen. Het is constant schipperen, mijn werk kijkt me 24 uur per dag aan, maar de zorg voor mijn kind ook. Ik werk tot 's avonds laat en in het weekend, om alles draaiende te houden. Wat is daar ontspannen aan? Het is niet mijn bedoeling om vijandig te klinken maar ik vind al die aannames heel erg - eh, laat ik maar bijzonder zeggen. Ik zou dolgraag om vijf uur de deur achter me dicht kunnen trekken en naar huis kunnen gaan. Afgebakende werkdagen, collega's om me heen, een andere omgeving. Sign me up.
Jan Willem (gastheer) - 20 sep 2017
Als de datum goed valt ben ik zeer geintresserd
Eline - 21 sep 2017
Jammer dat ik geen reacties van mezelf kan wijzigen, want je bent allang door de mand gevallen. Ga een ander lastigvallen, AB.
Carola Timmer - 21 aug 2020
Wat een heftige reacties hier, ik lees veel pijn. Wat de reden van een scheiding ook is/was, er zijn alleen maar verliezers en diegenen die altijd de hoogste prijs betalen zijn eventuele kinderen. Ik heb zelf een hele vieze scheiding achter de rug maar ik probeer toch de steun en de liefde aan mijn kinderen te geven. Mijn ex man is voor mij al lang dood, het is de vader van mijn kinderen en meer niet. Ik hoop dat mijn kinderen opgroeien tot evenwichtige volwassenen en de tijd daarvoor probeer ik zo neutraal mogelijk te communiceren met mijn kinderen, ze maken uiteindelijk hun eigen keuzes. Als ouder heb je dat te accepteren, hoe meer je op ze in praat over hoe slecht de andere ouder wel niet is, hoe harder je je kind bij je wegduwt. Als mijn kinderen over hun vader beginnen zeg ik standaard, ik heb een mening over jullie vader maar het blijft jullie vader. Als je ergens moeite mee hebt dan vind ik dat vervelend maar dat zal je toch met je vader moeten bespreken. Zo leer je je kind autonoom te worden zonder dat het klem zit tussen vechtende ouders. Ook ik heb fouten gemaakt, zeker de eerste 2 jaar na de scheiding maar heb er van geleerd. Ik ben het met Elise eens, de ex partners graven uiteindelijk hun eigen graven wel zonder dat wij de schep aan hoeven te bieden. Ben er voor je kind en de rest komt vanzelf hoe zwaar die weg ook is.
Carola Timmer - 21 aug 2020
Eline bedoel ik, ipv Elize (excuses).