Met ex op vakantie? Nico wel!

“Nu laat ik jou wel met de rotzooi zitten”, zei vroudin vlak voordat ze weer naar de flat ging. We waren die middag thuis gekomen van vakantie en de kinderen lagen net, fris gedoucht,  op bed. Ze keek even om zich heen naar alle bagage, de tent, de losse spullen die overal verspreid lagen.

“Ach, dat doe je toch al jaren”, zei ik. Ik ben meestal degene die na de vakantie de boel weer opruimt, de wassen draait en de kelder stofzuigt voordat de tent er weer in gaat. Ik ben er ook beter in; vroudin is een kei in het verplaatsen van spullen… Dit gesprek was tekenend voor de sfeer tijdens de voorafgaande twee weken.

We hebben een goede vakantie gehad. Vanaf het eerste moment gingen vroudin en ik ontspannen en gezellig met elkaar om. Ik ben trots op ons dat we dit kunnen. We hebben het kleine tentje dat we mee hadden wel gebruikt maar met een elegante oplossing. We hebben rugzakzoon erin laten slapen omdat dit voor hem meer rust bood, en om en om lag een van ons bij hem.  Zo konden we bij voorbaat al eventuele spanningen tussen ons tweeën voorkomen.

Maar onze grootste zorg lag helemaal niet bij het feit dat we twee weken samen gingen doorbrengen maar bij rugzakzoon. Voor hem wordt het steeds moeilijker om mee te gaan. De eerste week ging tot op zeker hoogte nog maar gedurende de twee weken hield het voor hem op. En ook al hadden we ons hier op ingesteld, het heeft ons flink wat inspanning gekost om het voor iedereen een beetje leuk te houden. Gelukkig zijn we nog steeds een goed team wat dat aangaat.

Al na twee dagen zei vroudin dat we het volgend jaar anders gaan doen door te proberen de tweede week opvang voor rugzakzoon te regelen. Dan kunnen wij met ons vieren nog een rustige week hebben. Het betekent wel dat we niet al te ver van huis kunnen maar dat hebben we er voor over. En het jaar daarop misschien helemaal zonder hem, alleen met ons vieren.

Tussen de regels door spraken we hiermee opnieuw uit dat we veel waarde hechten aan een gezamenlijke vakantie, met of zonder rugzakzoon, en natuurlijk afhankelijk van wat de toekomst brengt. Maar we zien geen reden om op de zaken vooruit te lopen. Komt tijd, komt raad.

Na bijna 20 jaar samen, waarvan 17 jaar huwelijk, en drie kinderen werd ik verrast door de mededeling dat de gevoelens van mijn vrouw voor mij veranderd waren. We zijn als vrienden uit elkaar gegaan, in zeer goede harmonie. Ik noem mijn ex-vrouw mijn ‘vroudin’ maar we doorlopen natuurlijk ook alle stadia van het rouwproces. In mijn blogs schrijf ik daarover.