De een noemt het ouderverstoting en de andere noemt het oudervervreemding en PAS is de Engelse term. Het is allemaal hetzelfde. In dit artikel gaat het om vaders die verstoten zijn waarin moeder een kwalijke rol speelt. Met nadruk wil ik zeggen dat het omgekeerde ook voorkomt!
Inhoud blog
Alleen maar verliezers
Het is een groot drama voor degene die verstoten wordt, maar uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers. Het kind verliest namelijk de andere ouder en degene die het verstotende gedrag vertoont loopt een levensgroot risico dat het kind later gaat inzien wat er gebeurd is en dan voor de andere ouder kiest. En het is nog maar de vraag of je dan echt zou moeten spreken van een “keuze”.
Kind manipuleren tot een keuze
Het is heel gemakkelijk om een kind zodanig te manipuleren dat het gaat kiezen voor een van beide ouders, meestal de ouder waar het kind het meest verblijft.
Kinderen zijn geneigd om opmerkingen van hun ouders (of andere volwassenen) over te nemen. Als een moeder tegen haar zoontje zegt: “jouw vader geeft niks om jou, hij is altijd een egoïst geweest” dan gaat een kind dat napraten, ook al weet het kind nauwelijks wat een egoïst is. Als er dan later ruzie ontstaat over een afspraak dan wordt het misverstand zodanig gebruikt dat vader weer in het verdomhoekje komt. Zo “bewijst” moeder dat ze gelijk heeft. Een kind ziet dat niet.
Verstotend/manipulatief gedrag
Voor de moeder in dit geval is het gemakkelijk om het kind dingen wijs te maken:
- het kind mag beslissen wanneer het zijn vader wil zien, hetgeen betekent dat het kind zodanig beslist dat de moeder tevreden is;
- moeder overdrijft de tekortkomingen van de vader en vader krijgt geen kans meer om de werkelijkheid te tonen;
- alles wat vader doet is slecht, van hobby’s tot vrienden en tot werk, het kind voelt dat het een keuze moet maken, en ook weer zodanig dat het zijn moeder tevreden houdt;
- alle herinneringen aan vader worden uit huis gehaald;
- brieven, kaarten en pakjes worden niet afgegeven aan het kind, dus het kind denkt dat zijn vader echt niks om hem geeft, niet aan hem denkt;
- verdachtmakingen in verband met incest en mishandeling worden ingezet;
- telkens een excuus bedenken op de dag dat vader het kind bij zich behoort te hebben (sportclubjes plannen, uitjes plannen in de weekends dat het kind bij papa is);
- na ieder bezoekje aan vader wordt het kind onderworpen aan een kruisverhoor, waardoor het kind het ook niet meer prettig vindt om naar papa te gaan.
Gelukkig gebeurt dit niet allemaal en in elk geval van oudervervreemding, maar op deze manier kun je als moeder (of als vader) de boel aardig verzieken.
Er wordt niet altijd bewust gemanipuleerd
Niet alle verstotende ouders zijn zo bewust met “manipuleren” bezig. Vaak zijn er ook onbewuste dingen die meespelen (de angst voor verlies van het kind, de angst of de eigen pijn t.a.v. de ex-partner, oude trauma’s uit het verleden kunnen een rol spelen). De vrouwen in kwestie worden vaak neergezet als boze heksen, wat begrijpelijk is vanuit het perspectief van de verstoten ouder, maar niet altijd kan het hen voor de volle 100% worden aangerekend wat zij doen.
Vaak beseffen zij ergens wel dat er eigen belang zit bij het dwarsbomen van het contact met de andere ouder, maar kunnen zij daar zoveel zogenaamde “goede” argumenten voor vinden dat ze het zelf geloven. En die goede argumenten zijn er soms ook echt. Het is een zeer lastig fenomeen, waarbij de verstoten ouder (vaak uit pure onmacht) soms tot gekke dingen in staat is. Ook dat is niet goed te praten, maar gebeurt helaas veel.
PAS, Ouderverstoting, Oudervervreemding Schematisch
Hoe voorkom of stop je ouderverstoting?
Waar de oplossing zit? Er zijn verschillende voorbeelden van hoe het soms wordt opgelost. Ik denk vooral aan de omgeving van beide ouders die een positieve invloed kunnen uitoefenen.
Ook zijn er ideeën als “de ouderschapsbelofte”, waarbij je als het ware aan je pasgeboren kind belooft dat je altijd datgene zult nastreven wat het beste is voor het kind. En dat dit dus betekent dan zelfs als er ooit een scheiding zou komen, je de andere ouder zult blijven waarderen als ouder.
Heel vaak gebeurt het dat ondanks allerlei juridische procedures het proces niet te stoppen is. Dat kan te maken hebben met de zorg dat het kind mogelijk nog meer beschadigd raakt als het contact afgedwongen moet worden. Het kind kan soms nog erger vermorzeld worden als al gebeurd is, zo vreest men. Ik durf daar geen uitspraak over te doen, ik weet alleen één ding: dit mag niet gebeuren en toch gebeurt het. En iedere keer dat het gebeurt is er één teveel.
Nellie Timmermans
Lees ook de andere blogs van Nellie.
Alida - 8 nov 2018
Het kan zover komen dat moeder op de dag dat vader de kinderen zou hebben bij school staat en een handgemeen veroorzaakt waardoor zij per ongeluk een blauw oog krijgt. Vader wordt opgepakt voor geweld en ziet zijn kinderen niet meer. Vader s telefoon wordt kapot gemaakt het ouderschapsplan wordt niet nageleefd en zoontje van 5 ziet moeder slaan. Toch mogen de kinderen bij moeder blijven
Reinoud Jager - 15 nov 2018
Hoi Nelie, Tegenwoordig gebruiken we niet meer PAS, omdat dit zou duiden op een ziekte (syndroom) van het kind. In ieder geval willen kinderen die een ouder verstoten dat niet horen en roept dat nog meer boosheid op. Ik herken de punten die je noemt. In mijn geval vervreemde moeder mijn beide dochters om ze mee te kunnen nemen naar haar nieuwe vriend. Een half jaar zijn de kinderen bij haar geweest, tot zij met hulp van de Raad voor de Kinderbescherming in een pleeggezin zijn geplaatst. En dan denk je als vader dat het snel weer goed komt. Nee, dus. De angst bij de kinderen voor mij als vader zat er goed in. Gelukkig is het contact met mijn oudste dochter na haar 1,5 jaar niet gezien te hebben weer hersteld en zijn we gelukkig samen. Met mijn jongste dochter A. is geen contact. "Dank" aan SAVE Midden-Nederland die A. in een pleeggezin heeft geplaatst wat de hartsvriendin was van mijn ex. Hoe erg kun je het maken als hulpverlener. Het proces ouderverstoting ging in door omdat de leugens en angsten van A. door de pleegouders werden geaccepteerd en verder werden versterkt. De pleegouders zorgde ervoor dat A. geen contact met mij kon krijgen. A. is nu 18 en wil nog steeds niets van mij weten (na 4,5 jaar). Dat moeder de kinderen de rug heeft toegekeerd nadat ze in een pleeggezin werden ondergebracht doet daar niets aan af. Ik heb ik de hoop opgegeven en laat het aan A. over of zij ooit nog contact met mij wil. Stilletjes verwacht ik dat dit wel weer gebeurt. Ik blijf ook van haar houden. Ouderverstoting is een verschrikkelijk drama voor iedereen die er bij betrokken is. Natuurlijk voor mij als vader, maar nog meer voor mijn dochter die nu geen gebruik meer kan maken van de liefde van haar ouders. Ik heb er een boek over geschreven: Verstoten, van Martin Boetselaar, onder pseudoniem om mijn kinderen te beschermen. Het is een goed beschreven casus die laat zien waar het mis gaat en waar met name jeugdzorg en pleegzorg ertoe hebben bijgedragen dat mijn lieve A. niet kon worden geholpen. Dank je wel voor je blog. Reinoud
Erik R - 30 sep 2019
Heel goed artikel, Nellie. Heel herkenbaar. Goed dat je ook aangeeft dat de ouder die manipuleert daar vaak zelf zich niet bewust van is/ook niet per se bewuste keuzes in maakt. Ik voel mij als een verstoten ouder, maar in hoeverre manipuleer ik zelf ook? Het is héél moeilijk om je kinderen niet in een loyaliteitsconflict te brengen. Een open vraag die betrekking heeft op de andere ouder kan door de kinderen al worden opgevat als kritiek op die ouder. Een kind wil in principe een goede relatie met beide ouders, maar onder druk (onbewuste manipulatie) zal een kind dat minder makkelijk omgaat met die spanning kiezen voor één ouder. De ander is dan zo goed als verloren... Het kopje 'Hoe voorkom of stop je ouderverstoting?' suggereerde bijna alsof je er een antwoord op zou krijgen, maar helaas is daar geen eenvoudige oplossing voor. Manipuleren van kinderen is ook makkelijker dan je op het eerste oog zou verwachten. Mij wordt verteld te vertrouwen op de band die ik toch met mijn kinderen heb en dat er zo'n band zal blijven. Het enige dat ik probeer te blijven doen is het contact met de moeder goed te houden, open kaart te spelen, mijn zorg voor de kinderen te delen (alles doen om voor hen het vermorzelende gevoel tegen te gaan samen!) en ook wel los te laten. Mijn kinderen zijn inmiddels al wat ouder en zelfstandiger. Niet dat ze daarom minder vatbaar zijn voor manipulatie, maar toch maken ze op diverse vlakken al veel minder hun 'eigen' (of ingefluisterde) keuzes. Ik heb niet meer zo'n opvoedende rol in het leven van mijn kinderen, maar hoop dat ik wel een goede band met ze blijf houden. Het valt me ook op dat manipulatie nauwelijks aan te tonen is. Het zijn allemaal indirecte aanwijzingen die erop duiden dat het gebeurt. De moeder van mijn kinderen is bijvoorbeeld een held in het spelen van de slachtofferrol. Allerlei zaken waarvoor ze zelf koos en die achteraf niet goed uitpakken worden in de beleving van mijn kinderen mijn schuld. Om maar een voorbeeld te noemen. Kosten voor de kinderen enorm overdrijven, zielig doen over hoe ze tekort komt, maar geen verantwoording wensen af te leggen over die uitgaven. Dat gevoel van tekort komen wordt vervolgens op de kinderen overgedragen, waardoor ze mij zien als iemand die niet wil delen... Het blijft heel lastig. Nogmaals: de moeder bedoelt het goed, ga ik van uit...
Nieuwe Stap - 1 okt 2019
Bedankt voor je positieve woorden. En ja ik zou inderdaad willen dat ouderverstoting te voorkomen en op te lossen was. Inderdaad, soms kun je kleine stapjes zetten die tot enige verbetering kunnen leiden, maar vaak ook niet. Ik vind alleen de toon vaak nogal hard, vaak beschuldigt men de verstotende ouder van vuile streken (soms helaas ook aanwezig) of men scheldt de ander uit voor “narcist” zonder eigenlijk voldoende te weten wat dat is. (En soms is er inderdaad sprake van narcisme bij de verstotende ouder, maar ook lang niet altijd!) Ik vind dat je verstandig reageert door steeds het belang van de kinderen voorop te zetten, en zelfs je eigen functioneren onder de loep te nemen. Deden alle ouders dat maar, dan zeg het er veel beter uit. Ik wens je sterkte en ik hoop dat het allemaal goed komt met jou en je kinderen. Vriendelijke groet, Nellie
Yvonne - 20 jan 2020
Heftig om zo te lezen nu ik er voor mijn gevoel midden in zit. Mijn gevoel zegt me dat ik niet aan mijn oudste dochter (12) moet trekken maar ik vind het vreselijk lastig. Herkenbaar ook dat er gezegd word dar vader het beste met zn kinderen voor heeft want dat gevoel heb ik ook echt. Het is zo jammer dat we daarin als ouders elkaar gewoon niet bereiken. Machteloos
Irma - 23 jan 2020
Hoi Nellie en Yvonne, Machteloos als je aan de kant staat om beschuldigd te worden voor ouderverstoting en dat je tijdens een rechtzaak te horen krijgt dat de kinderen volledig naar vader zouden moeten om moeder een lesje te leren. Het juridische spel zeggen ze dan. Maar ten koste van heel veel, zoveel dat repareren onmogelijk begint te lijken en er twee kinderen toekijken. Machteloos, want mijn intentie is maar op één ding gericht, de kinderen alle liefde geven die ze verdienen. Beide ouders zijn zeg verantwoordelijkheid voor het ouderschap en de band met hun kinderen. Ik ben van mening dat deze niet zomaar beïnvloed wordt met ‘papa is niet oké’ Elk verhaal heeft twee kanten, hoop dat iedereen dat zich beseft.
Dinie - 5 feb 2020
Hoi Irma, bij het lezen van je reactie komt direct deze vraag bij mij bovendrijven; wat maakt dat je denkt dat repareren onmogelijk begint te lijken? Je ziet dat er twee kinderen toekijken, geen onderdeel (mogen) uitmaken van de (mogelijke ernstige) echtscheidingsproblematiek die tussen beide ouders speelt, of zich heeft afgespeelt, maar er, helaas, wel de dupe van lijken te worden. Hoe dan ook, ze raken langzaam maar zeker het recht op goed contact met één van hun ouders kwijt. Jouw intentie is, zoals je schrijft, op een ding gericht, de kinderen alle liefde geven die ze verdienen, en dat geloof ik helemaal. ....Is het echter niet zo dat kinderen de liefde/aandacht van beide ouders verdienen, en ook nodig hebben? Als gezin verkeren jullie nu in deze schrijnende situatie. Je zult er ongetwijfeld goede redenen voor hebben, en, lijkt het echt onmogelijk het tij alsnog te keren? Of weet je misschien niet hoe je dat het beste kunt aanpakken? Je schrijft; elk verhaal heeft twee kanten, hoop dat iedereen dat zich beseft. De meeste mensen zullen dit ook echt beseffen; maar zoals al in bovenstaand artikel wordt geschreven: elk geval van ouderverstoting is er één teveel. Ik wens je veel wijsheid en kracht toe om te doen wat het beste is voor jou én voor jullie kinderen, voor nu en in de toekomst.
Wendy - 16 feb 2020
Persoonlijk kwam ik op deze blog omdat ik info op het net zocht over hoe je moet reageren of hoe je moet omgaan met de expartner van je vriend als die de kinderen tegen je opzetten. Als “buitenstaander” heb je helemaal niets te zeggen en wordt het al snel afgewimpeld als “je ziet spoken” of je moet geen strijd aangaan. Hier gaat het om 3 kinderen waarvan de middelste tegen mij wordt opgezet. Met de andere 2 heb ik een goede band. De middelste is 11 en al flink aan het puberen. Onze relatie is minder goed dan met de broer en zus. Net omdat zij het normaal vindt om geweld te gebruiken als ze haar zin niet krijgt. Ze weet dat ik dat niet vind kunnen en ze er dan voor gestraft wordt. Als de kids bij ons zijn vraagt haar moeder regelmatig via whatsapp of ik er ben. Als ik er niet ben (vb even boodschappen gaan doen) dan wordt dat met gejuich onthaald en reageert de dochter al lachend Hoe reageer ik hier het beste op? Want ik wil ook niet onnodig in conflict gaan. Daar heb ik de energie niet voor en ik zal dan waarschijnlijk toch aan het kortste einde trekken.
Nieuwe Stap - 17 feb 2020
Hoi Wendy, Hierbij het antwoord van Nellie Timmermans van stief-gezin.nl Beste Wendy, Als ik dit lees is het eerste wat ik denk: en wat doet de vader in het geheel? Want uiteindelijk bén je een soort “buitenstaander” (natuurlijk niet helemaal, want je doet veel goeds voor de kinderen van je partner). Ik denk niet dat je spoken ziet, soms gebeurt het inderdaad dat een kind zich hevig verzet (soms inderdaad aangemoedigd door een ex-partner). Ik denk dat vooral de vader hier moet en kan optreden. Hij moet duidelijk zijn in datgene wat JIJ nu vooral op je neemt. Bijvoorbeeld: Net omdat zij het normaal vindt om geweld te gebruiken als ze haar zin niet krijgt. Ze weet dat ik dat niet vind kunnen en ze er dan voor gestraft wordt. Ik denk dat je dit met de beste bedoelingen doet en vindt, maar jij bent niet de opvoeder! Wat vindt HIJ? Ik denk dat hij ook vindt wat jij vindt, maar HIJ moet duidelijk hierin stelling nemen. Het zijn ZIJN kinderen, en HIJ is de opvoeder. Als je al iets kunt zeggen/doen/opvoeden dan is dat eigenlijk “onder zijn leiding”. Hij is verantwoordelijk, en het zou beter zijn als hij de volledige opvoeding deed, maar als hij er niet is en je móet ingrijpen, dan moeten de kinderen weten dat jij dat doet omdat dit de wens is van hun vader. Dan zal de middelste misschien nog even vervelend doen, maar je moet je realiseren dat dit niks met jou als méns te maken heeft. Jij bent prima. (Het goede contact met de overige kinderen is daarvan zelfs een duidelijk bewijs!!) Het heeft gewoon te maken met de ról die je hebt. Jouw positie als stiefmoeder. Een strijd aangaan is nooit handig, want inderdaad, die verlies je. Op de whatsappberichtjes en het bijbehorende gejuich kun je beter niet reageren, ook al vind je het niet leuk. Probeer jezelf voor te houden dat het kind waarschijnlijk in een loyaliteitsconflict zit tussen jou en de moeder. En dat ze niet anders kan. Dat dit geen vervelend gedrag is om vervelend te doen, maar dat dit gedrag puur een uiting is van haar gevoel van niet gelukkig zijn. En dan wordt het voor jou ook minder een strijd en kun je misschien zelfs een vorm van medelijden opbrengen (op den duur). En natuurlijk zul je je af en toe boos maken. Ga naar buiten en maak een stevige wandeling of reageer je op een andere manier af. Het is prima. Maar boos worden op het kind is zinloos EN je verliest het. Bovendien is het maar de vraag of het meisje dit doet alleen om jou te pesten. Ik denk dat ze heus wel weet dat dit niet leuk voor je is. Ze weet echt wel wat ze bij jou voor gevoel opwekt, maar er zou best eens een flink loyaliteitsprobleem onder kunnen zitten. En dat is juist erg voor haar.
Niens - 15 jul 2020
Jaren in een bizarre situatie geleefd waarin ik als de boze stiefmoeder werd afgescheept en vader niets goed kon doen. Moeder heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat kinderen opgebeld hebben en zonder uitleg hebben gezegd dat ze geen contact meer willen omdat ze rust willen. Wij snappen deze rust. Als je al die tijd narigheid hoort over de situatie bij je vader. En je je continu moet verdedigen bij je moeder omdat het niet zo is, dan is deze rust de kortste en makkelijkste weg die je nemen kan .Op deze manier hebben ze rust want nu ze vader, zusjes en stiefmoeder niet meer zien hoeven ze ook niet steeds op te komen tegenover hun moeder omdat het niet waar is wat hun moeder over de andere thuissituatie zegt Daarbij hoor je niet meer de goedbedoelde woorden van vader en krijg je niet meer de "strenge regels" van vader als respect tonen, helpen afwassen, wc doortrekken etc en noem de kleine en grotere dingen maar op. Ze blijven in hun eigen woonplaats, eigen kamer, eigen vriendenomgeving. Dus in principe begrijpen we de keuze maar hij klopt niet omdat het niet waar is wat moeder zegt, zij weten dat ook. Nu, een aantal jaar later zijn ze op volwassenen leeftijd gekomen en hopen we op gezond verstand. maar als je zo gehersenspoeld bent, komt dit dan nog? Nu zit ik te denken, ondanks dat ik in hun ogen de grootste boosdoener ben om ze toch een brief te schrijven. Een open brief waarin ik hen vraag toch weer contact op te nemen omdat de afgelopen tijd verloren tijd is en ze niet meer mooie dingen samen moeten mislopen. Ik wil daarin absoluut niet tegen moeder in gaan. ik wil niet dat ze denken dat er meteen gepraat moet worden. Ik wil alleen dat contact met vader en zusjes weer herstelt word en dat zelfs ik daar niet in betrokken hoef te worden. Voorzichtig moet er verteld worden dat er uiteindelijk wel gepraat zal moeten worden maar dat herstel van contact momenteel het belangrijkste is. maar hoe pak ik dit voorzichtig aan aangezien ik sowieso de rode lap ben. Hun blik ernstig vertroebelt is. Hoe krijg ik het voor elkaar dat ze uberhaupt de brief uitlezen maar ook inzien dat dit zo ongelooflijk zonde van de verloren tijd is. En zij contact opnemen.
Nieuwe Stap - 17 jul 2020
Beste Niens, hierbij de reactie van Nellie Timmermans: Ik zou veel meer moeten weten om daar een goed advies over te geven. Normaliter stel ik in zo’n geval een heleboel vragen : Hoe de relatie altijd was… Hoe de kinderen reageerden op allerlei voorvallen…. Hoe ze naar stiefmoeder keken, hoe ze met haar omgingen… Hoe ze met vader omgingen, etc. Want daar kun je veel uithalen wat voor hen van belang is. En dan kun je dus ook veel beter adviseren, veel precieser toegesneden op de situatie zoals die was en nu is. Je schrijft bv. dat de kinderen mogelijk veel hebben moeten opkomen voor hun vader als ze bij hun moeder waren. Dat kan best zo zijn, maar IS dat wel zo? Vaak houden kinderen al snel op als ze voelen dat het niet gewaardeerd wordt…. Ik zou dus veel beter kunnen adviseren als ik al dat soort dingen kon bespreken. In het algemeen denk ik dat je uit moet gaan voor hoe het waarschijnlijk voor hen is geweest. Dus veel begrip voor hun lastige situatie. Verder zou ik wel aangeven wat je graag wilt (een goed contact met allemaal, en liefst hun hele verdere leven lang), maar zou ik misschien iets voorstellen van alvast één keer een gesprek of contact of bezoekmomentje, zodat men niet direct bang is aan allerlei dingen “vast te zitten”. Gewoon eens wat kletsen, wat gezelligheid, een beetje ongedwongen als het kan. Natuurlijk moet je nooit negatief over moeder praten, zelfs niet als ze leugens verspreid zou hebben. Zelfs als de kinderen daar iets over zeggen, zou ik daar niet teveel op ingaan, maar gewoon een positief contact proberen te krijgen.
Anoniem - 25 aug 2021
Dit is zo herkenbaar: de kinderen zeiden mij gewoon doodleuk dat ik niet goed genoeg zou zijn voor hun vader, en werd uitgemaakt voor h.er etc. Verschrikkelijke tijden meegemaakt. En vader deed ook niks goed, enige wat goed was was als hij zn portemonnee trok. Ze vroegen zelfs wat er gebeurt met huis en spullen als vader dood gaat en of er niet alvast spullen meegegeven konden worden. Wat ik benoem zijn nog de zachte dingen die ex vrouw en kinderen hebben geflikt. Ik heb jaren gedacht, ach, ze draaien wel bij, nu ben ik op het punt (ze zijn inmiddels volwassen) dat ik zelf geen contact meer met ze wil. (Hun ook niet met ons maar mochten ze in de toekomst contact met hun vader willen) Ik verbied mijn man uiteraard niks, het zijn zijn kinderen, hij moet dat zelf weten, maar dan wel zonder mij. Er is teveel gebeurt, teveel pijn gedaan, daar stap je niet 1 2 3 overheen. En mijn man die ik vaak als zielig hoopje mens weer omhoog moest trekken als ze hem weer de grond ingetrapt hadden. Het sloopt je.
nikkie - 15 jul 2020
Blijf er tussen uit. Dit is iets tussen vader en zijn kinderen. Zeker omdat jij al als boosdoener bekent staat bij de kinderen. Jij kunt de kinderen niets laten inzien, hoe triest de situatie ook is maar jij bent niet degene die dit alles vlot zou kunnen trekken.
River - 25 feb 2022
Ouderverstoting komt vaak voort uit (verborgen) narcisme.
Jen - 21 apr 2023
Op dit moment wordt onze dochter van 13 door haar moeder gemanipuleerd en dat heeft er we voor gezorgd dat onze dochter een brief heeft geschreven naar ons dat ze niet meer naar papa wilt komen omdat ze meer tijd wil met vriendinnen. Haar moeder steunt haar hierin. We gaan met haar praten en kijken wat we kunnen doen om het hier ook leuk te maken. Wat is jullie advies hierin? Is het slim om iemand te laten bemiddelen tussen ons? Want de moeder zegt je mag niet met haar praten zonder mij want ze is heel beïnvloedbaar. Dit is natuurlijk waar zij gebruikt van maakt, wij dus niet.
Nieuwe Stap - 23 apr 2023
Monique Meulemans heeft deze vraag beantwoord: Hoi Jen, Dit is een vraag waar niet een algemeen antwoord op te geven is. Je kan wellicht het beste een online 'supportsessie' met mij boeken. HIer staat alle info: https://moniquemeulemans.nl/werk-met-mij/supportsessie/
Anoniem - 30 jun 2023
Graag dit berichtje anoniem houden. Ik ben op een stiekeme wijze zodanig gestalkt en gepest ,zelf de ouders van mijn man zijn benaderd om ze proberen bij mij weg te houden en mijn familie is benaderd. Andere mensen om mij heen lopen met een nood om mij heen, alles word bekeken op social media, mijn fb, alles wat met mij te maken heeft heb ik moeten verwijderen. Dus u begrijpt dat mijn mail adres niet gepubliceerd mag worden en snapt dat ik dit anoniem plaats Ik werd in opdracht van de moeder van de kinderen gepest in mijn eigen huis. De ene dag doen we iets leuks met ze en hebben ze de grootse lol en de andere dag zijn ze het vergeten, de moeder maakt het uitje erg slecht in hun ogen en ineens hebben wij het heel verkeerd gedaan en is het allemaal de schuld van de nieuwe vrouw. De vader kan er niks aan doen die moet kiezen tussen de kinderen en mij wordt er dan gezegd. Toen ik nog niet in beeld was werd de vader slecht neergezet met allerlei verhalen die de moeder uitkwam om de kinderen aan haar kant te zetten. De vader reageert er niet meer op en toen kwam ik in beeld en was ik de boosdoener. Er zijn foto’s van mijn privé zaken gemaakt ik ben stiekem opgenomen. Er werden nadat moeder mij gemene berichten stuurde ook gemene berichten naar mij gestuurd door de kinderen. als ik thuis kwam werd ik genegeerd. Ik mocht niks zegenen als ze niet luisterde en troep achterlaten, want ik ben hun moeder niet. Al woonde ze bij mij. Er is nooit echt iets bijzonders gebeurd en voor deze tijd lachten we samen, speelde we spelletjes, bracht ik ze waar ze wilde en deden de kinderen altijd leuk tegen me totdat er iets was wat anders ging dan de moeder had gewild, ik mocht de nagels niet meer lakken, de haren niet doen, dan waren de poppen aan het dansen en ineens waren de kinderen boos op mij. Ik gaf een van de kids bijvoorbeeld aan dat ze haar spullen moest opruimen want dat stond er al een tijd en is gaan schimmelen. Even later krijgt mijn man een sms. Ik weet niet anders dat dit zo al jaren gaat. En als ik de moeder er privé op aan spreek, dat ik in mijn eigen huis wel regels heb zoals ieder ander. Laat ze de kinderen de berichten lezen, en ik ben de boosdoener. Overigens kloppen de berichten met mijn officiële berichten niet. Momenteel geef ik geen reactie meer op de moeder, want ze betrekt de kinderen erbij en stuurt ze op mij af in plaats van zelf met mij de confrontatie aan te gaan
Nikkie - 1 jul 2023
Heel goed dat je geen reactie meer geeft naar moeder. Moeder gaat ver buiten haar boekje maar ik lees bij jou ook strijd richting de moeder. Zoals jij het nu allemaal hebt beschreven komt het op mij wel wel over alsof het om jou kinderen gaat. Hoezo “ jouw regels”?En waarom spreek jij de kinderen aan op rotzooi en doe jij de nagels en haren? Waar is de vader in dit verhaal? En waarom zou moeder met jou een confrontatie aan moeten gaan? Het zijn hun kinderen en de communicatie is tussen hen 2 .Je wist al dat het tussen vader en moeder niet goed liep, dan had een iets terughoudender houding van jou beter gepast en zou het waarschijnlijk niet zo uit de hand gelopen zijn.
Anoniem - 24 dec 2023
Een gedachtengang waar ik graag reacties op krijg: Ik vraag me af waar het je kinderen willen beschermen overgaat in ouderverstoting. Ik heb een dochter van vier en een zoon van zes jaar. Ik probeer het contact met de vader zo goed en veel mogelijk te laten zijn. Maar ik merk dat de kinderen bang voor hem zijn omdat hij erg boos kan worden. Ze krijgen veel straf en weinig hulp of aandacht van hun vader. Ik vraag me af in hoeverre mijn eigen invulling (en verleden) zorgt dat ik heftig reageer op hoe hij met de kinderen omgaat. Hoe dan ook: voor mij voelt het niet goed. Elke keer als mijn zoontje alleen met mijn ex is mist hij mij en vraagt hij constant naar mij. Ik wil dat de kinderen een goede band met hun vader op kunnen bouwen, maar ben bang voor emotionele schade. Ik begin het steeds moeilijker te vinden dat ze met mijn ex meegaan. Ik maar me zorgen. Mijn ex kan boos en manipulatief zijn, ondanks of misschien wel omdat hij veel van hen houdt. Maarja, misschien maken mijn gedachten, gevoelens en reacties op het gedrag van mij ex wel dat ik onbewust bijdraag aan ouderverstoting, omdat ik zijn manier van opvoeden niet goed vind. Of misschien moet ik mijn kinderen juist meer beschermen... Hoe weet je wat juist is?