Een praktijkverhaal vanuit een kind gezien.
Ik ben Emma en ik ben 4 ½ jaar oud. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik bijna 1 jaar oud was. Daar weet ik natuurlijk niets meer van.
Mijn vader en moeder hadden 3 jaar een relatie met elkaar toen ik geboren werd. Dat zie je tegenwoordig steeds vaker. Dat mensen elkaar relatief kort kennen, dan gaan samenwonen en een kindje krijgen. Doordat dit snel gaat is er minder een solide basis dan wanneer je elkaar langer kent. Het krijgen van een kindje brengt stress en slapeloze nachten met zich mee. Als je als stel nog niet veel samen hebt meegemaakt kan dit funest zijn voor je relatie.
Toen ze uit elkaar gingen bleven ze in eerste instantie bij elkaar in de buurt wonen. Mijn moeder vond het beter dat ik voornamelijk bij haar was. Ze wilde mij bij zich hebben zodat ik me goed aan haar kon hechten. Een keer in de 14 dagen ging ik 2 dagen, 1 nachtje naar mijn vader. Vroeger dacht men dat een jong kind vooral bij de moeder moest zijn zodat het zich goed aan haar kon hechten. Tegenwoordig weet men dat de vader net zo’n belangrijke figuur is in het leven van een kind. Het is dus belangrijk dat een kind ook de vader veel ziet. Hoe jong het kind ook is.
Mijn vader vond een nieuwe liefde en verhuisde naar een andere woonplaats. Hij vond het jammer dat hij mij zo weinig zag en vroeg zich af of het echt beter voor mij was dat ik voornamelijk bij mijn moeder woonde. Hij kaartte het aan bij mijn moeder maar zij wilde er niets van weten. Mijn papa wilde geen ruzie dus liet het er dan maar bij.
Bij mijn moeder vertoon ik moeilijker gedrag dan bij mijn vader. Ik heb regelmatig woedeaanvallen, met het knippen van mijn nagels en het wassen van mijn haar reageer ik panisch. Ik ben ook een moeilijke eter. Ik lust heel weinig.
Mama werkt veel in haar eigen kapsalon. Ik zit sinds kort op school. Daarna ga ik naar de naschoolse opvang. Ze heeft veel last van spanningen. Dat voel ik. Bij papa voel ik me rustiger. Sinds kort komt hij me op vrijdagmiddag na schooltijd al ophalen en blijf ik 2 nachtjes bij hem. Hij heeft aan mama gevraagd of ik tot maandagmorgen kan blijven. Dan brengt hij me naar school maar dat wil ze niet.
Als papa op zondagmiddag om 17 uur zegt dat we het speelgoed op gaan ruimen en dat hij me weer naar mama gaat brengen dan voel ik me niet fijn. Ik wil liever vaker bij papa zijn. Ik voel me beter bij papa. Ik ga treuzelen met opruimen en doe heel lang over mijn schoenen en jas aantrekken…
Papa had op www.nieuwestap.nl een blog van Carolien gelezen en haar opgebeld. Ze hadden samen gepraat over dat hij mij vaker wil zien maar geen ruzie wil krijgen met mijn mama. De komende tijd gaat hij af en toe met Carolien praten. Wat er nu al veranderd is, is dat papa mij 2 keer per week belt. Dat deden we nooit. Papa en mama belden wel met elkaar om te praten over hoe het met mij ging maar nu mag ik ook met papa telefoneren. Dat vind ik heel fijn! Dan mis ik hem minder…
Zit jouw kind in een vergelijkbare situatie en wil JIJ hier iets aan doen? Je kunt me bellen of mailen voor een gratis gesprek. Samen met jou kijk ik wat we kunnen doen om de situatie te verbeteren.
Tot gauw,
Carolien Roobol
info@succesvolscheidenrijnmond.nl
06-36054971
nikkie - 22 jan 2020
Ik vind dit zo'n bizarre en foute manier van reclame maken. Door 1 zogenaamd een kind van 4 en half te laten spreken en 2 zo'n eenzijdig verhaal te vertellen want de moeder komt hier niet zo goed vanaf in dit verhaal. En de oplossing aan het eind is extra bellen........dat had vader ook zelf kunnen bedenken.
Maris19 - 23 jan 2020
Feit is toch dat in de praktijk de moeder vaker een kind probeert weg te houden bij een vader dan andersom.
nikkie - 23 jan 2020
Als dit een feit is gebruik dan als volwassene de feiten om een punt duidelijk te maken ( of reclame te maken voor je praktijk) maar geen kind van 4 en half met heel veel eenzijdige invullingen in het verhaal.